Tot enkele jaren geleden, speelde ik amateur toneel, bij een goed gezelschap, dewelke een zekere gekendheid genoot niet alleen in ons dorp maar ook ver er buiten.

Ik kreeg de hoofdrol " Gaston," in " we gaan naar Benidorm " .Een billenkletser puur sang, het hele stuk door van begin tot het einde.
Met lezingen en al waren we toch een drietal maanden bezig. En wat nooit op de repetitie was gebeurd, gebeurde nu toch bij de "premiere" van het stuk.

Op het moment dat Pedro ons appartement voorsteld, moet hij met een handbeweging de ligzetel omvormen tot slaapbed.

Maar deze bleef telkens haperen na het eerste uitklapstuk.

Na de derde keer proberen hebben wij op intuitie de zetel zelf opgetild, enkele keren mee rondgedraaid, laten neerploffen en wonder alom hij vormde zich om tot een mooi uitgestrekt bed.

Het publiek gaf ons een oorverdovend applaus (ze dachten dat het zo moest) en wij konden met een zucht van opluchting verder spelen.

Pipopke