Het is grauw en grijs aan zee, het motregend, dichte mist en ik heb het koud.

De rollende golven maken een hels lawaai

Een schreeuwende meeuw vliegt rakelings voorbij, op zoek naar wat brood.

De golfbrekers of kribben bezaaid met algen zien er nog gladder en gevaarlijker uit dan voorheen.

Hier en daar een eenzame wandelaar met zij hond op het verlaten strand, het is nochthans verboden maar kom....
Het maakt mij weemoedig en neem het besluit een kleine wandeling te maken.

De eerste " bistro " die ik tegen kom ga ik binnen.

Het is er volle bak, er word gedanst, gedronken, gemorst, gelachen en uit volle borst meegezongen.

De microbe begint te kriebelen, ik kruip op een stoel en breng het liedje : zie ik de lichtjes van de schelde, krijg en geweldig applaus, word op de schouders van een stoere bonk getild en het café rond gedragen.

Het kan niet meer stuk, ik word getrakteerd en amuzeer mij rot tot laat in de vroege morgen.

Voldaan en een redelijk tipsy keer ik huiswaarts .

Een zacht briesje streeld mijn wangen, ik snuif de geur van het zilte zeewater, een vissersboot gaat op vangst naar verse garnalen, een deugddoend zonnetje komt piepen aan de horizon, ik heb genoten, slaap wel.

Pipopke