In mijn jonge jaren, was ik een verwoed jager en een zeer goed schutter.

Zo schoot ik eens op een kermis voor zeer weinig geld veertien rozen na mekaar en won daarmee een tweeloop. Men kon er pijltjes met zuignapje mee afschieten. 

Het geweer was verdorie zo goed nagebootst dat ge het verschil met een echte tweeloop niet kon merken.

Het was even lang, even zwaar , even breed ,met visier en mikpunt op de loop, helemaal de zelfde kleur en tip top afgestemd.

Enkele maanden later werd ik door mijn vriend , een oud koloniaal uitgenodigd naar een zuiders land in Afrika op safari.

Wij werden per helicopter voor vier dagen gedropt in het midden van de brousse, met geweer, koffie ,suiker, een soort overlevingspil en een hakmes.

Na een intense zoektocht, hadden wij op de tweede dag  een olifantenspoor gevonden en besloten het te volgen.

De derde dag was het bingo, een kudde stond in een open plek in het bos.

Heel behoedzaam sloopten wij dichterbij, geweer in aanslag, toen plots een vrouwtje met haar baby zeer agressief werd en al toeterend onze richting kwam afgestormd.

In een reflex schouderde ik mijn geweer, richte de loop tussen haar twee ogen en vuurde.

In plaats van een kogel , schoot ik het plastiek pijltje met het zuignapje op haar grote flapoor.

Ik had me vergist van geweer.

Op een minimum van tijd, ik stond verbaasd van mezelf, zaten wij in het kruintje van een boom, met onder ons een trompetterende moeder olifant.

We zijn daar toch vier uur in die boom blijven zitten, tot wanneer de kudde was vertrokken.

Ik ben nooit meer op olifanten jacht geweest en heb de tweeloop weggegooid.

Pipopke