k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
Dikwijls ontvangen wij mooie beelden, foto's van mooie landen, maar met wat vergelijken wij dan.... zijn wij er ons van bewust, hoeveel mooie plekjes er zijn bij ons? We kijken dikwijls elders zonder te denken hoe mooi 't bij ons kan zijn. 't is zoals in 't leven, wij zoeken dikwijls 't geluk elders, als 't ons hier niet gaat, ligt het aan onszelf, wij hebben de keuze gelukkig of ongelukkig te zijn, vooral de kleine dingen maken 't verschil, dus 't hangt van ons zelf af, 't is mooi weer ;wij zijn gelukkig, 't is slecht weer en we zijn ongelukkig? Liefde is zoals de zon, ja je hebt 't verstaan, vooruit dan keer je naar de zon, een zonnige dag maakt alles goed, dat wens ik jou.
(Met de groetjes van ploef geniet er van 't maakt je gelukkig)
Een mens leeft nooit alleen? Op valentijn is 't soms eens de moment, om effkens in gedachte je geliefde, te gedenken, geef je een bloemken, dat is mooi, maar zeg ook eens, weet je nog toen wij elkaar de liefde schonken, weet je nog dat vriendelijk gebaar? die lieve woorden, die vrome lach, 't is bij het ouder worden dat een mens, veel nood heeft aan dat mooi gebaar, dat wij nog altijd leven voor elkaar? ik wens eenieder zo nog vele jaren . Dat goed gevoel ,wil ik voorgoed bewaren?
Karel wil op valentijn zijn vrouw verassen met een origineel valentijn, In de hof ligt sneeuw en karel plast een hartje doorprikt met een pijl in den sneeuw op zijn erf tegen dat zijn vrouw opstaat. Alles komt in orde 't hartje ,'t pijlken, en dan nog Vrolijke Val..........de rest gaat niet meer, hij was uitgeplast? Slim als hij was vroeg hij aan zijn buur; kunt hij de rest voltooien al plassen? Den buur zegt ba ja maar je moet hem zelf vast houden. Ja maar ja zegt karel dat doe ik niet, 'k en benne 'k ik gennen h........... zulle, waarop de buur zegt? ik ook niet maar ik 'n kanne niet schrijven.
Speciaal gezet voor Mandy. Als ik een dichter was, schreef ik je een versje, Als ik een tuinierster was, plant ik een boompje voor jou, Daar ik geen van beide ben, schrijf ik enkel mijn naam.
Ik zie je graag, zegt een mens tegen een ander, en vertrouwt zich daarmee toe, met zijn sterkte en zijn kwetsbaarheid, met zijn verlangen en zijn onzekerheid, om er te zijn, in goede en in kwade dagen.
Ik zie je graag, zegt God tot de mensen, en vertrouwt zich daarmee toe, met zij kracht en zijn onmacht, met zijn hoop en zijn afhankelijkheid, om er te mogen zijn, in goede en in kwade dagen.
Het mooiste geschenk gegeven, is een oprechte dank. Je licht laten schijnen is andren de glegenheid geven 't zelfde te doen. Tussen 't volhouden door mag je best effkens rusten? Niets is sterker dan een idee, als de tijd gekomen is. Wees je vijand dankbaar, voor de les die je er kan uit leren. Gelijk hebben hangt niet af van luid roepen?
Vrienden willen zonder fouten, wil zeggen dat je niemand graag ziet. In 't leven ben je voor jezelf een raadsel, na je dood zegt men "hij was toch goed" Hadden ze maar eerder gezegd.
Was ik 20 jaar, ik leefde gelukkig,en dacht al den tijd te hebben, ik wist nog niet dat 't leven door onze vingers wegglipt, envensnel als een greep zand. toen was ik 30 jaar Al mijn tijd werd in beslag genomen door mijn kinders, mijn werk mijn echtgenoot,de dagen vlogen voorbij, geen tijd voor profiteren,'t is een koers tegen den tijd. en ik werd 40 jaar geen tijd om mijn kinderen te zien opgroeien, werk en zorgen iedre dag,opzoek naar een beetje ruimte, 't huishouden,boodschappen,de tijd gaat snel, waar brengt hij me. En ik word 50. De kinderen zijn uit huis en 'k werd zelfs opa, efkens vertragen werd de boodschap, mijn tijd op mijn manier beleven, nog steeds dat werk om en rond het huis; rapper moe de morgen hangt aan den avond vast.... En ik werd 60 En neem de tijd mijn leven te bleven; niettegenstaande ik nog werk, 'k voldoeaan kleine geneugten en t is belangrijk want morgen blijft onzeker? en slechts nu begrijp ik wat 't betekend.
In 't leven zijn er constant perioden met zon en wolken, 't leven is als een regenboog,maak van elk uur een mooi leven, 't leven is als een regenboog,regen en zon kunnen mooie kleuren geven, tijd en ruimte zijn tijdloos,maar er is nooit tijd genoeg, 't is als een tuin van vreugde en voldoening, wij hoeven "t alleen te plukken om een grooot boeket te maken, neem dus 't leven niet te serieus,je komt er toch niet levend uit, 't geluk is voor iedereen bereikbaar, maar je moet het zien te plukken,'t is een bloempakket, geschonken door 't leven? durf het aan, neem een besluit, maak er iets van.
Ons leven is een beeldverhaal, de zon maakt mensen wakker, een knipoog naar den bakker, een kort maar krachtig woord, tijdens de ochtend wandeling, een reuze boeiend spel met een vriendelijk" dank je wel"
Ons leven is een beeld verhaal, een hand die zwaait;een hand die zwaait, een vriend die je nog eens zag, met zijn hondje op de straat, een kleine helpende daad, 'T lied van verwondering, dat dit nog kan, dat dit nog mag.
(Met de groetjes van ploef 'k geef je een vriendelijke lach vandaag)
Ik heb nog steeds zoveel last, ondanks ik al nen pacemeker heb, heb ik nog heel veel druk op 't hart, en voor mijn suiker moet ik veel bewegen, want anders is 't niet goed. mijn benen doen pijn en zijn altijd overdreven moe, maar niets kan mij er van houden om niet aan de beweging te doen, 't probleem is dat men mij soms niet begrijpen kan, en dat men op de koop toe van mij nog meer werwacht, ik ben geen klager, geen vrager, en ik boere verder zolang het nog een beetje kan? maar op begrip kan ik niet rekenen, dus wat doe ik dan,er over praten doe ok niet, ik kruip steeds in mijn schelp en hoop dat eens nekeer iemand 't begrijpt dat leven met verdriet door ongegrip niet altijd zalig is. ik ben nu 73 jaar voorbij en door het ouder worden zijn mijn krachten iets voorbij, dus leef ik verder en maak er nog het beste van, en 't is te hopen dat ik 'zo houden kan.
Geef mij een lach,geef mij wat zonneschijn, geef mij een beetje levensvreugd, het doet een mens zo heerlijk deugd.
Als 't koud is in de winter,als regen mij verveelt, als veel dingen niet gaan naar mijn zin, dan weet ik dat het voorjaar, weldra weer de vogel fluit, tijd om te dromen van een zomers nieuw begin.
Als ik bezig ben met werken, en de dagen duren lang, en de zware uren wegen door, dan snak ik naar vakantie, iets waar ik 'zo naar verlang, dan schep ik moed in 't werk, en 't komt mij lichter voor.
Als ik rondkijk in de wereld, en ik vind een warme hand, een glimlach op een vriendelijk gelaat, dan besef ik dat wij samen, onderweg zijn naar het land, waar de zon van goedheid , nooit meer ondergaat.
In een gelukig leven schuilt verwondering alloom, zoekt nooit het geluk want je zoekt je een ongeluk, geluk bereikt men het best door zich er aan vast te klampen. Plant een zaadje van vriendschap, en je plukt een boeketje bloemen. geluk hangt af van wat je kan geven, niet van wat je kunt krijgen. als ieder mens een ander mens zou gelukkig maken, kan de hele wereld gelukkig worden? want vriendschap verdubbelt vreugde, en halveert het verdriet.
Ik zat te denken aan die vele mensen oud en jong, zelfs kinderen die op vandaag te kampen hebben met kanker. ik ben, nu 74 jaar jong en op mijn 42't werd ik opgenomen in 't uz in Gent. voor een behandeling voor leukemie. "Een lange bange periode in mijn nog jonge bestaan. Hemo; cortisone, en op den duur nog suikerziekte er bij, "t werd een ware hel, waarmee ik nu nog leef. Nooit heb ik gedacht nu nog hier nog te zitten schrijven, Weet je; op een dag heb ik de kracht geput uit mijn Geloof, en mezelf heb ik gezegd allé geeft er niet aan toe? 'T is nu 32 jaar geleden,niet genezen maar de kanker slaapt. nog altijd ga ik op controle om de 6 maand , enkele opstootjes kwamen onverwachts maar 't bleef voor mij altijd op het beste uit draaien? en met een schip vol zelfvertrouwen ging ik weer van start. De beste zorg die je kunt hebben is "veel" moed en doorzettings vermogen: "leven en dankbaar zijn". Vooral leven en dankbaar zijn voor elken dag je gegeven. Ga niet teveel bij zieke mensen want door hemo verlies je wel veel antistoffen.neem ook gezonde voeding en blijf vooral veel bewegen,zet eens je verstand op nul en leef in blijdschap, weest tevree. 'K wil maar zeggen; verlies nooit de moed, en met Gods hulp kan je bergen verzetten. Ik wens en ik hoop voor wie daar aan toe is, Laat jezelf niet vallen; sta op en leef, al de dagen je gegeven. 'Is kort geschreven maar met liefde gegeven, aan alle mensen die zo moeten leven. Ik weet 't zijn dingen waar mensen niet graag of nooit willen over spreken maar weet, soms doet het goed te weten dat je nooit alleen bent Hopelijk kan ik er iemand mee helpen. Neem vooral een dagboek bij en schrijf, je gevoelens op, je pijn ,verdriet maar ook de nog mooie momenten die je soms voelt. Waarom ik dit nu schrijf weet ik niet, maar 'k voel mij er goed bij. Dat goed gevoel"t verlost mij van negatieve gedachten".
(Met de groetjes van ploef) Aan alle mensen die voorhanden hebben.
De nonnekens hebben hun bus voor stoelgeld laten weghalen? Reden/ er zaten teveel knopen ipv centen in? Wel hebben ze de Pastoor die de mis doet,en de preek verzorgd, te vragen een mandje te zetten om bollekens garen in te stoppen, Dan kunnen de nonnekens beginnen knopen aan naaien.
Dikwijls ontvangen wij mooie beelden,
Karel wil op valentijn zijn vrouw verassen met een origineel valentijn,
Speciaal gezet voor Mandy.
Met jou hand in het mijne,
De nonnekens hebben hun bus voor stoelgeld laten weghalen?
