k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
't Zijn geen naieve dromers, ze leven nu,met een open blik, en beide voeten op de grond. Ze hebben weet van wat gebrekkig is, van onrecht,amper recht te trekken. Van armoede, die aan de ziel knaagt. en van een wereld die zich neerlegt bij de feiten.
Daarom zijn zij degenen die zeggen: 'Hier is een mens niet voor gemaakt. Laten wij allen opstaan. kracht bloot leggen in elkaar. Waardigheid gunnen aan de andere, ongewapend, vrede zichtbaar maken. Ruimte scheppen voor gastvrijheid, en zelf een teken van een nieuwe aarde zijn.
Ho mijn meester, kies mij als vriend en 'k zal van al je vrienden de beste zijn, geef mij een 't huis en 'k wordt je beste bewaker. Geef mij een naam,en ik wil nooit meer een andere. Geef mij een bevel,en 'k zal je gehoorzamen, geef mij voedsel en je zult nooit ontgoogheld zijn. Geef mij een liefkozing,en 'k zal gelukkig zijn, geef mij affectie, en ik geef je mijn leven. en als je mij graag ziet; zet mij nooit ergens af aan een boom vast gebonden want ik zou het besterven van verdriet.. (Groetjes van ploef)
Als je loslaat wat je verdriet doet heb je twee handen vrij om 't geluk te grijpen, de hemel is vol gouden sterren, ze blinken in't licht van de maan, maar de mooiste lichtjes zie ik in je ogen. De mens is teerder dan een roos, maar harder dan een rots. Gedichten zijn alles,ze zijn emoties ze vertellen je alles zelfs. Als je vrienden vanje weggaan en een gevoel achterlaten dat met geen woorden te beschrijven valt, zij zijn moeilijk te verlaten, onmogelijk te vergeten.
Mag ik vroeg de wind, een fluistrend "ja" was 't antwoord, en zachtjes o zo zachtjes, werd het laatste blad opgetild, gewiegt en in sprankelende pracht, teder op het mos gelegd, om slapend te vergaan, als voeding voor de nieuwe lente.
Rik Heymans vader van Jonas en Jeroen Heymans. houdt voor 5de keer een eetfestijn tvv. wielrenners Jonas en Jeroen. In "Parochiehuis Sint Reneldissschool" Doleegstraat nr 6 (3001 IN EGENHOVEN) (Heverlee) Op Zaterdag 21 November 2009 van 12 uur tot 15 uur en van 17 uur tot21 uur OP't menu kip 'a volonté of warme beenhesp 'a volonte lekkere taarten
Een vriend deelt mee in vreugde en verdriet, hij roddelt niet, begrip en waardering hoeft hij niet te leren, wat het leven je ook biedt, hij blijft voor jou een lieven vriend.
Hoe ouder hoe meer 'k begin te denken, aan waar ik vroeger nooit bleef stilstaan; soms voorbijlopend,gehaast zonder kijken, in een leven waar ook anderen waren. Vandaag sta ik stil,soms omkijkend naar 't verleden, toen anderen er nog waren.
Er zijn zo van die dagen, dat het even niet meer gaat; effkens genoeg gehad van alles, 't gevoel dat je "r alleen voor staat; juist op zo een dag moet je denken, aan de mooie dingen die er zijn; bloemen,bossen,duinen en de zee, want na regen komt er zonneschijn. Juist op zo'n dag moet je eens denken, aan de mooie dingen in 't leven, aan je vrienden, je vriendinnen, die je steeds weer liefde geven, juist op zo'n dag moet je niet vergeten, dat er zoveel mooie dingen zijn, en als je er eens goed op denkt, zal 't wel vast iets beter gaan.
Boven tussen de bomen, daar ligt een mooi klein dorpje... Zo mooi,als geen ander, het leeft betoverend,gelukkig Bij zonsondergang schittert een regenboog aan de hemel, je hoort het klokje luiden, dat vanuit het bos komt, det klokje ken ik, alsof 't muziek is uit de hemel, betoverend ;harmonieus, en als de dag sterft zing ik een liefdeslied als slaaplied voor de nacht, terwijl de Heer er is, die op mij waakt.
Voel je je niet meer van dezen tijd? tel je niet meer meein deze rusteloze en opgejaagde koortsachtige samenleving.... beschouwen de jongeren je als ballast in hun ontwikkeling.... voel je je levensruimte slinken, ben je bang iets te vergeten omdat je ouder wordt??? verhef je je stem zonder reden, dan is het tijd om toe te geven, dat je een beetje overspannen bent. Kijk naar 't leven uit een andere hoek, zie hoe mooi 't leven nog is en maak een mooie boswandeling maak nieuwe vrienden en koester de oude zonder enige vooroordelen, want als wij lief zijn voor anderen, is 't voor anderen gemakkelijk om ook voor ons lief te zijn, en vergeet niet,begint de dag met een vrome lach, en geniet van al het mooi's dat moeder natuur ons,ons altijd heeft geschonken en nog schenkt.
Je krijgt mailkens van veel soorten mensen, de een uit zijn verdriet,terwijl de ander van gezelschap geniet, zo vangen wij elkander op met een pp-s jes, of een goeie mop. 'Tis een klein gebaar,van vrienden onder elkaar, wat is er mooier dan.... niet klagen en elkaar helpen zonder vragen. De een woont hier ;de ander die woont daar, en toch ,,,wij zijn er voor elkaar, als mensen met een goed hart, dat is toch wel heel apart. Als mens zijn wij alzo uniek, en vullen ons leven met muziek. Ieder verdient op zijn manier respect, want weet je;niemand is perfect, wij laten een traan of hebben plezier, dat zijn dan de mensen die internetten voor 't plezier. Vertel het aan je vrienden.."zeker doen"
Mijn ziek zijn maakt mijn leven vaak zo smal, verengd tot eenzaam,enkel denken,dagen boordevol 'waarom toch' Dit denken helpt mij niet verstaan. Ik raak niet verder. Ik verdwaal.
Daarom is 't nodig om mensen te voelen, te weten dat ik meer ben dan ziek-zijn, dat kwetsbaarheid nabij brengt.
Samen verdwalen wij niet langer. Wij vinden bij elkaar wat horizon, We laten ruimte voor meer, we voelen dieper, zelfs'waarom' mag dan. Het krijgt mij niet kleiner. samen dragen wij sterker en langer.
Wonderbaar is het,dat jij de weg vind naar mij dat ik jou toch zoek en niet eenzaam blijf dwalen.
Nee, eenzaam denken brengt niet verder. Ik kom er enkel, omdat aan mij wordt gedacht. Goddank dat dit van tijd tot tijd zomaar gebeuren kan.
(Met de groetjes van ploef) Geschreven ter gelegenheid van de Nationale Ziekendag op zondag 11 oktober 2009 door Luc Vandenabeele
Er brand een licht in ieders hart van de mens, dat tart de doden van de nacht, een straal dat binnen elke ziele sluit, als vleugels van hoop de vlucht nemen, een zonnige dag wanneer een kind geboren is; de kleine dingen die wij zeggen; een fonkeling in iemands ogen, eenvoudige giften elke dag. Eergens is een paradijs, waar iedereen rust vind. 'tis hier op aarde,'t zit tussen je ogen, een plaats waar wij allen vrede vinden, open je hart, reik naar de sterren, geloof in je eigen kracht, nu hier op deze plaats,hier op deze aarde. Dit is het uur,een plaats die wij 't paradijs noemen; waar iedereen zijn eigen plaats zal krijgen.
Take the ribbon from my blair chake it loose and let it fall lay it soft against your skin like the chadow on the wall.
Kom naast mij liggen,tot het vroege morgenlicht, al wat ik wil is een nachtje tijd, help mij de nacht door te komen, gisteren is dood en weg, en morgen in niet meer, 't is droevig zo alleen te zijn, help mij om de nacht door te komen, alleen wil ik niet zijn, Kom bij mij terug als je het wil.
(Met de groetjes van ploef (flink aan 't herstellen)
Ik kom jeen fijne dag wensen; geluk en liefde; niets anders, Probeer als je tegen de lamp loopt, een beetje licht mee te nemen. Geliefden komen niet zomaar elkaar tegen; ze waren alaltijd in de ander verscholen;. Wees tevreden met de kleine dingen, ze zullen je overvloedig omringen, Wie een goed humeur bewaart, wordt veel last en zorg bespaart. Mensen die de zon in andermans leven brengen, zullen ook haar stralen voelen. Niet krijgen wat je wenst; is soms 't beste wat je kan overkomen. Wat je werkelijk toe behoort kan je nooit verliezen, zelfs niet als je 't wegwerpt. Maak van je gedachten een zomertuin, en tot slot; Wie zich niet ergert, die wordt geen tachtig maar honderd. (VEEL GROETJES VAN PLOEF)
't Zijn geen naieve dromers,
Met je handen kun je geven,
Ho mijn meester,
Als je loslaat wat je verdriet doet
Mijn ziek zijn maakt mijn leven vaak zo smal, verengd
Als ik alleen maar was,
"ik leef".zei ik,ik leef
Er brand een licht in ieders hart van de mens,
Take the ribbon from my blair
Ik kom jeen fijne dag wensen;
