k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
Foto: (een dorpje aan den yzer voor den oorlog ) Hij stuurt een kompagnie wielrijders,die van kapiteinTacques en dan de kompagnie Borms,van het 11° naar de weg van Beerst.Welk een tocht door de granaten. Menige fietser stort van zijn zadel,ligt kreunend neer. De kompagnie Borms zet het op een looppas, moet dan hijgend tegen een muur dekking zoeken, trekt weer verder, tusschen kuilen, over puin en bereikt eindelijk de linie.De kompagnie Pouplier worstelt daar wanhopig en juicht helpers toe,maar er zijn er slechts 121; gelukkig verschijnen dan weer eenige honderden strijders, die der kommpagnieUrbin; nog is den strijd ongelijk en dus moeilijk...De kompagnie Mansaert ook van het 11°, stormt nader. Ook deze bijstand wekt nieuwen moed bij de anderen. Als de Duitschers vooruit rukken, worden ze telkens teruggeslagen. De onzen schieten onverdroten, zoodat de geweren warm worden. De vijand laat een allerhevigst vuur op onze posities richten. De arme strijders staan daar bijna op het vlakke land. Al hun grachten zijn schier toegeschoten.De groepjes dunnen onheilspellend. Toch wijkt men niet.Krampachtig hecht men zich aan deze linie."En avant"dreunt het.Vier kompagnies fusiliers zijn daar. En ze sluiyen zich bij de belgen aan en samen vallen de bondgenooten de tegenpartij op het lijf,stooten met de bajonet, slaan met de kolf van het geweer, vechten,worstelen, man tegen man tot de Duitschers vluchten met achterlating van vele dooden en gewonden en ook van gevangenen, welke angstig de handen omhoog heffen en "Kamerad,kamerad ?" roepen.De verloren stellingen zijn hernomen. In de nacht, rekenend op de vermoeienis der Belgen en de verassing der duisternis, doet de vijand drie stormloopen, doch ook deze worden in bloed gesmoord. Zoo mislukten de eerste aanvallen op de stad.Wij hebben tot nu toe de feiten beschreven op de positie zelf, ten eide het verband van den strijd niet te breken. We zagen de versterkingen aanrukken, moeten nog verhalen hoe die in de stad geraakten.Kolonel Jacques had de vraag om versterking aan kolonel Meiser overgebracht. Deze had nog zes kompagnies onder bevel van luitenant kolonel Leestmans beschikbaar. Onmiddellijk wordt hen bevolen zich naar den rechteroever van den Yzer te begeven; gelijktijdig wordt aan kolonel De Vleeschhouwer 't verzoek gedaan den weg van Diksmuide naar Beerst en het omliggende terrein zoo hevig mogelijk te doen beschieten. Kolonel Meiser verwittigt insgelijks admiraal Ronarc'h, det de hevige aanval, welke het bruggenhoofd doorstaan moet, het noodig heeft gemaakt al zijn reserves in het gevecht te brengen. Hij verzoekt den admiraal troepen ter beschikking te stellen. wordt vervolgd op 12
K' liep vanmorgen in de hof, en ik bekeek de bloemen om mij heen, alsof ze wilden zeggen, geniet nog eens van ons, het weer is goed ,de zon is er, en straks wordt het weer herfst. wij zullen straks weer verdwijnen, in een diepe winterslaap. Maar weet ; daarna wordt het weer lente, en dan ; dan zijn wij er weer, en kan je weer genieten , 't zal zijn, alsof wij nooit zijn weggeweest. En die gedachte maakt mij steeds gelukkig.
Ik wens een mooie zondag aan alle bloggers maar in t bijzonder Johan De Soete,Jen.the,PAUL Geyskens en Leen Truyens bedankt voor je bezoek. Mij is 't druk gezien de verkiezingen ,maar terugkomen doe ik zeker. Voor allen een bloemken uit dank, Roger In ieder geval de beste groetjes van ploef
Aldus richtte men de verdediging van Diksmuide in.zwak slechts was de borstwering, waarop nu den vijand zijn stormpoopen zou doen. Het bombardement was de voorbereiding. Onze soldaten hadden er weinig beschutting tegen. De granaten regenden onophoudelijk op hun onvoldoend ingerichte instellingen. Kommandant Pomplier op den weg naar Beerst was een der eerste slachtoffers.Hij werd door een granaatscherf gedood.Rond drie uur verminderde het vuur. De officieren wisten wat zulks beduidde.Een aanval zou volgen. Op welk punt zou hij losbreken? Overal, maar 't hevigst tusschen Beerst en Eessen ? Een grijze vloed stort aan."Hoch ? Hoch?" huilen de Duitschers . Ze ondervinden nog geen tegenstand. " Hoch ?" schreeuwen ze overmoediger.Dan een geweldige uitbarsting. Onze artillerie heeft de vijandelijke benden laten naderen tot ondr goed bereik der kanonnen en deze spuwen eensklaps hun volle vuur.Als graan voor de zeis vallen de mannen neer. De anderen aarzelen."Voorwaarts ?"tieren hun officieren en slaan de weifelaars met het plat van den sabel of dreigen ze met een revolver.De bressen worden gestopt. De grauwe massa rolt weer aan. Nogmaals ontploffen granaten in dien menschenhoop.Hen hoort gehuil en smartgeschrei."Vorwarts ?" herhalen de oversten.Even naderen de scharen. Weer wankelt de muur.Talrijker liggen de gewonden en dooden in bloedplassen op het veld. Door dien storm kan men niet."Vorwarts, Vorwarts ?. Maar de Duitschers luisteren niet meer,wenden zich om, botsen tegen elkander, vluchten en verdwijnen in hun dekking van Beerst en Eessen. Maar de onzen in den Noordelijken sektor hebben eveneens zware verliezen geleden. Zooveel mannen werden gegrepen in de hagelbui der machienegeweren. Kommandant Pouplier zagen wij vallen. Luitenant Hanut neemt 't kommando over, stort gewond neer, nahem ook luitenant Mostenne. Een onderofficier voert nu het bevel,kan de mannen niet weerhouden en deze wijken een eind. De beweging brengt de gansche linie in gevaar. De Duitschers worden naar de loopgraven gestuurd en nemen ze onder zegegroep in. Onze kompagnie die van labeau rechts moet nu ook achteruit,want hij wordt niet in het front,doch ook in de flank bedreigd.Ten zuiden van den weg naar Eessen en Woumen valt den tegenstander ook geweldig aan.Daar vraagt men dringend versterking. Kolonel Jacques op den markt hoort dien kreet,hoort insgelijks hoe den toestand bij Beerst kritiek wordt. Aldus ontstaat gevaar voor het bruggehoofd.Als den vijand op een punt doorbreekt en met een groot aantal in de stad dringt ,bestookt hij de andere, zwakke troepen in den rug en komen dan tusschen twee vurenJacques geeft zijn bevelen: aan den Noordelijken sektor.Neem nu stellingen terug"en aan de Zuidelijken:" Houd vol, de versterking komt." vervolg op 11) Foto Diksmuide brand)
Dadelijk bevonden zich onder de gewelven zestien muzikanten, twee kinderen en de herbergiester. Daar bij deze laatste de tanden klapperden, zie een vrouw om haar gerust te stellen:" Wees niet bang,madam, binnen vijf minuten zal alles over zijn."De woorden waren pas geuit, toen een granaat den buitenmuur als een blad papier doorboorde en in den kelder kwam ontploffen. Eerst werden allen tegen den muur geslingerd of op den grond geboogen... waar weldra klonk uit het puin een lang gehuil van ontetting en angst op; lieden, die slechts een been of een arm meer hadden, de oogen uit de kassen, hieven zich op, vol wonden en begonnen te kermen.Een der kinderen was dadelijk gedood geweest,evenals een der muzikanten. Anderen waren in den buik gewond of verblind,doof, kreupel.Zij, die niet aan de beenen getroffen waren, ontvluchtten al schreeuwend, gevolgd door hen die niets hadden, maar toch ook huilden. Eenige oogenblikken later verliet kolonel Jacques de herberg Den Vrede,waarvan den top afgeslagen was, en richtte zich naar den andere zijde van het plein,naar " De gouden Balance", toen door dit koffiehuis een granaat vloog, waarvan een scherf de kolonel aan den voet kwetste.Terwijl hij te midden van een vreeselijke gedaver voortging met spreken tot den kommandant Leclercq, die hem verbond, wees Jacques , toen de andere huizen ook vernield werden, de beneden verdieping van het stadhuis als zetel van de staf aan. Terwijl men er de papieren overbracht, droegen brankardiers op baren de gewonden uit de Concorde heen, die men door een bres in den keldermuur haalde.Het was nu middag voorbij. Het mombardement verminderde. Wat burgers kwamen te voorschijn, een bakker keerde naar zijn oven terug.Bij het gebouw der Broeders van Liefde zag men boven boven een puinhoop een vrouwenhoofd. In het gesticht zaten de kinderen onder de gewelven godsdienstige liederen te zingen.Weldra hernamen de Duitschers hun beschieting.Diksmuide's leger afdeelingen stonden onder bevel van admiraal Ronarc'h, die van de Belgische groot hoofdkwartier afhing. Onder eijn kommando had hij ook de Belgische brigade Meiser van het 11°en 12° linie en de artillerie van kolonel Vleeschhouwer. Ronar'h had zijn post aan de halte van Kaaskerke gevestigd en kolonel Meiser aan de Hooge Brug. De verdediging der stad elf was toevertrouwd aan kolonel( later generaal) Jacques, dien wij op de markt zagen.Neen, het was niet de beloofde rust in Frankrijk voor onze soldaten ?Nooit was de beproeving zoo waar geweest als thans. Nimmer in de vorige gevechten had men van de Belgen geeischt, wat men nu van hen vergen zou, dagen,neen weken vol te houden, zonder zwaar geschut,met weinig munitie, bijna zonder voedsel, en ook zonder rust, tegen een overmachtigen vijand, welke geen volk ontzag en tekens nieuwe troepen liet aanrukken.De loopgraven begonnen bij den IJzer BIJ Beerst-Bloote, kruisten dan den weg Diksmuide-Beerst even ten Noorden van Keizershoek, bogen zich langs het Bloedputteken iver het kanaaltje van Handzae, doorsneden de spoorweg en steenweg naar Eessen, richtten zich naar het kerkhof op de baan van Woumen en stuitten opnieuw op den rivier: ze vormden dus een halven cirkel. . Daarna zaten one troepen, het 1° bataljon van het 12° linie ten noorden van den spoorlijn het 2° ten Zuiden, het bataljon was bij de stad in reserve.De fusilliers-mariniers bevonden zich nog over den IJzer,gereed om als versterking aan te rukken.vervolg op 10) foto Oude abdij te Meessen)
Foto: (een dorpje aan den yzer voor den oorlog ) Hij stuurt een kompagnie wielrijders,die van kapiteinTacques en dan de kompagnie Borms,van het 11° naar de weg van Beerst.Welk een tocht door de granaten. Menige fietser stort van zijn zadel,ligt kreunend neer. De kompagnie Borms zet het op een looppas, moet dan hijgend tegen een muur dekking zoeken, trekt weer verder, tusschen kuilen, over puin en bereikt eindelijk de linie.De kompagnie Pouplier worstelt daar wanhopig en juicht helpers toe,maar er zijn er slechts 121; gelukkig verschijnen dan weer eenige honderden strijders, die der kommpagnieUrbin; nog is den strijd ongelijk en dus moeilijk...De kompagnie Mansaert ook van het 11°, stormt nader. Ook deze bijstand wekt nieuwen moed bij de anderen. Als de Duitschers vooruit rukken, worden ze telkens teruggeslagen. De onzen schieten onverdroten, zoodat de geweren warm worden. De vijand laat een allerhevigst vuur op onze posities richten. De arme strijders staan daar bijna op het vlakke land. Al hun grachten zijn schier toegeschoten.De groepjes dunnen onheilspellend. Toch wijkt men niet.Krampachtig hecht men zich aan deze linie."En avant"dreunt het.Vier kompagnies fusiliers zijn daar. En ze sluiyen zich bij de belgen aan en samen vallen de bondgenooten de tegenpartij op het lijf,stooten met de bajonet, slaan met de kolf van het geweer, vechten,worstelen, man tegen man tot de Duitschers vluchten met achterlating van vele dooden en gewonden en ook van gevangenen, welke angstig de handen omhoog heffen en "Kamerad,kamerad ?" roepen.De verloren stellingen zijn hernomen. In de nacht, rekenend op de vermoeienis der Belgen en de verassing der duisternis, doet de vijand drie stormloopen, doch ook deze worden in bloed gesmoord. Zoo mislukten de eerste aanvallen op de stad.Wij hebben tot nu toe de feiten beschreven op de positie zelf, ten eide het verband van den strijd niet te breken. We zagen de versterkingen aanrukken, moeten nog verhalen hoe die in de stad geraakten.Kolonel Jacques had de vraag om versterking aan kolonel Meiser overgebracht. Deze had nog zes kompagnies onder bevel van luitenant kolonel Leestmans beschikbaar. Onmiddellijk wordt hen bevolen zich naar den rechteroever van den Yzer te begeven; gelijktijdig wordt aan kolonel De Vleeschhouwer 't verzoek gedaan den weg van Diksmuide naar Beerst en het omliggende terrein zoo hevig mogelijk te doen beschieten. Kolonel Meiser verwittigt insgelijks admiraal Ronarc'h, det de hevige aanval, welke het bruggenhoofd doorstaan moet, het noodig heeft gemaakt al zijn reserves in het gevecht te brengen. Hij verzoekt den admiraal troepen ter beschikking te stellen. wordt vervolgd op 12
K' liep vanmorgen in de hof,
Ik wens een mooie zondag aan alle bloggers maar in t bijzonder Johan De Soete,Jen.the,PAUL Geyskens en Leen Truyens bedankt voor je bezoek. Mij is 't druk gezien de verkiezingen ,maar terugkomen doe ik zeker. Voor allen een bloemken uit dank, Roger
Aldus richtte men de verdediging van Diksmuide in.zwak slechts was de borstwering, waarop nu den vijand zijn stormpoopen zou doen. Het bombardement was de voorbereiding. Onze soldaten hadden er weinig beschutting tegen. De granaten regenden onophoudelijk op hun onvoldoend ingerichte instellingen. Kommandant Pomplier op den weg naar Beerst was een der eerste slachtoffers.Hij werd door een granaatscherf gedood.Rond drie uur verminderde het vuur. De officieren wisten wat zulks beduidde.Een aanval zou volgen. Op welk punt zou hij losbreken? Overal, maar 't hevigst tusschen Beerst en Eessen ? Een grijze vloed stort aan."Hoch ? Hoch?" huilen de Duitschers . Ze ondervinden nog geen tegenstand. " Hoch ?" schreeuwen ze overmoediger.Dan een geweldige uitbarsting. Onze artillerie heeft de vijandelijke benden laten naderen tot ondr goed bereik der kanonnen en deze spuwen eensklaps hun volle vuur.Als graan voor de zeis vallen de mannen neer. De anderen aarzelen."Voorwaarts ?"tieren hun officieren en slaan de weifelaars met het plat van den sabel of dreigen ze met een revolver.De bressen worden gestopt. De grauwe massa rolt weer aan. Nogmaals ontploffen granaten in dien menschenhoop.Hen hoort gehuil en smartgeschrei."Vorwarts ?" herhalen de oversten.Even naderen de scharen. Weer wankelt de muur.Talrijker liggen de gewonden en dooden in bloedplassen op het veld. Door dien storm kan men niet."Vorwarts, Vorwarts ?. Maar de Duitschers luisteren niet meer,wenden zich om, botsen tegen elkander, vluchten en verdwijnen in hun dekking van Beerst en Eessen. Maar de onzen in den Noordelijken sektor hebben eveneens zware verliezen geleden. Zooveel mannen werden gegrepen in de hagelbui der machienegeweren. Kommandant Pouplier zagen wij vallen. Luitenant Hanut neemt 't kommando over, stort gewond neer, nahem ook luitenant Mostenne. Een onderofficier voert nu het bevel,kan de mannen niet weerhouden en deze wijken een eind. De beweging brengt de gansche linie in gevaar. De Duitschers worden naar de loopgraven gestuurd en nemen ze onder zegegroep in. Onze kompagnie die van labeau rechts moet nu ook achteruit,want hij wordt niet in het front,doch ook in de flank bedreigd.Ten zuiden van den weg naar Eessen en Woumen valt den tegenstander ook geweldig aan.Daar vraagt men dringend versterking. Kolonel Jacques op den markt hoort dien kreet,hoort insgelijks hoe den toestand bij Beerst kritiek wordt. Aldus ontstaat gevaar voor het bruggehoofd.Als den vijand op een punt doorbreekt en met een groot aantal in de stad dringt ,bestookt hij de andere, zwakke troepen in den rug en komen dan tusschen twee vurenJacques geeft zijn bevelen: aan den Noordelijken sektor.Neem nu stellingen terug"en aan de Zuidelijken:" Houd vol, de versterking komt." vervolg op 11) Foto Diksmuide brand)
Dadelijk bevonden zich onder de gewelven zestien muzikanten, twee kinderen en de herbergiester. Daar bij deze laatste de tanden klapperden, zie een vrouw om haar gerust te stellen:" Wees niet bang,madam, binnen vijf minuten zal alles over zijn."De woorden waren pas geuit, toen een granaat den buitenmuur als een blad papier doorboorde en in den kelder kwam ontploffen. Eerst werden allen tegen den muur geslingerd of op den grond geboogen... waar weldra klonk uit het puin een lang gehuil van ontetting en angst op; lieden, die slechts een been of een arm meer hadden, de oogen uit de kassen, hieven zich op, vol wonden en begonnen te kermen.Een der kinderen was dadelijk gedood geweest,evenals een der muzikanten. Anderen waren in den buik gewond of verblind,doof, kreupel.Zij, die niet aan de beenen getroffen waren, ontvluchtten al schreeuwend, gevolgd door hen die niets hadden, maar toch ook huilden. Eenige oogenblikken later verliet kolonel Jacques de herberg Den Vrede,waarvan den top afgeslagen was, en richtte zich naar den andere zijde van het plein,naar " De gouden Balance", toen door dit koffiehuis een granaat vloog, waarvan een scherf de kolonel aan den voet kwetste.Terwijl hij te midden van een vreeselijke gedaver voortging met spreken tot den kommandant Leclercq, die hem verbond, wees Jacques , toen de andere huizen ook vernield werden, de beneden verdieping van het stadhuis als zetel van de staf aan. Terwijl men er de papieren overbracht, droegen brankardiers op baren de gewonden uit de Concorde heen, die men door een bres in den keldermuur haalde.Het was nu middag voorbij. Het mombardement verminderde. Wat burgers kwamen te voorschijn, een bakker keerde naar zijn oven terug.Bij het gebouw der Broeders van Liefde zag men boven boven een puinhoop een vrouwenhoofd. In het gesticht zaten de kinderen onder de gewelven godsdienstige liederen te zingen.Weldra hernamen de Duitschers hun beschieting.Diksmuide's leger afdeelingen stonden onder bevel van admiraal Ronarc'h, die van de Belgische groot hoofdkwartier afhing. Onder eijn kommando had hij ook de Belgische brigade Meiser van het 11°en 12° linie en de artillerie van kolonel Vleeschhouwer. Ronar'h had zijn post aan de halte van Kaaskerke gevestigd en kolonel Meiser aan de Hooge Brug. De verdediging der stad elf was toevertrouwd aan kolonel( later generaal) Jacques, dien wij op de markt zagen.Neen, het was niet de beloofde rust in Frankrijk voor onze soldaten ?Nooit was de beproeving zoo waar geweest als thans. Nimmer in de vorige gevechten had men van de Belgen geeischt, wat men nu van hen vergen zou, dagen,neen weken vol te houden, zonder zwaar geschut,met weinig munitie, bijna zonder voedsel, en ook zonder rust, tegen een overmachtigen vijand, welke geen volk ontzag en tekens nieuwe troepen liet aanrukken.De loopgraven begonnen bij den IJzer BIJ Beerst-Bloote, kruisten dan den weg Diksmuide-Beerst even ten Noorden van Keizershoek, bogen zich langs het Bloedputteken iver het kanaaltje van Handzae, doorsneden de spoorweg en steenweg naar Eessen, richtten zich naar het kerkhof op de baan van Woumen en stuitten opnieuw op den rivier: ze vormden dus een halven cirkel. . Daarna zaten one troepen, het 1° bataljon van het 12° linie ten noorden van den spoorlijn het 2° ten Zuiden, het bataljon was bij de stad in reserve.De fusilliers-mariniers bevonden zich nog over den IJzer,gereed om als versterking aan te rukken.vervolg op 10) foto Oude abdij te Meessen)
