k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
(Foto enkele van onze gefusilleerden)Stoeber was weer auditeur. Van hoeveel burgers eischte hij als een begeerige beul hoofd?Colson, Roland en Defrasne, de drie hoofdpersonen, namen moedig de verantwoordelijkheid van hun daden. Colson verklaarde, dat hij nooit een centiem had verdiend. Hij betoogde alleen gehandeld te hebben uit liefde voor zijn land. Fier stond hij voor zijn rechters. De lijst der uitspraken was de volgende: 1.Adelin Colson, ter dood( vonnis uitgevoerd) 2.Emile Lefort, 15 jaar.-3.Arthur Roland, doodstraf(uiygevoerd)-4. Zijn dochter Nelly, 10 jaar.-5.Victor Deblocq, doodstraf ( begenadigd).-6.Desiré Dufrasne, doodstraf(uitgevoerd)-7. Zijn vrouw, 10 jaar.- 8.August Thomas koncierge t Brussel, 15 jaar,-9.Pierre 'd Herdt, politieofficier, Brussel, 15 jaar.- 10.J L Hansenne,machinist, ter dood ( begenadigd)-11.Ant Wolf, koetsier, Brussel, 15 jaar. Verder werden straffen uitgesproken van 10 jaar en minder. Het werk van de spoorweg-ambtenaren werd door de postboden en zoo had men op 29 en30 Augustus,het procesMus en komsoorten( aal van de Senaat).Er waren dertien beschuldigden: De rechters waren dezelfde van 't vorig proces, jonge officieren, echte Pruisische militairen, die een menschenleven weinig telden. De itting had plaats met gesloten deuren; de overheid achtte het ongewenschtDuitsche soldaten en ambtenaren het schouwspel te geven van burgers, die tegen officieren fiere taal voerden; bovendien kregen die soldaten andere indrukken en velen voelden sympathie voor de beschuldigden, de Belgische vaderlanders. Belgen mochten natuurlijk nooit op de zittingen aanwezig zijn.Louis Nevts was in dit proces de hoofdpersoon; hij was trieur op de post, 36 jaar oud en vader van een gezin. Hij was altijd een ambtenaar geweest, die in volle vertrouwen van ijn oversten genoot; en slechts izjn plicht kende. Hij was de ziel van de postboden die weigerden onder het Duitsche regiem te werken. De dienst had vooral tot taak evenals de vorige, den loop der treinen na te gaan.De beschuldigden, hielden zich waardig, fier verklarend voor hun land gehandeld te hebben.Zoo hoorde menFranqois Mus, Leon Jacquet, Louis Neyts, JulesChaway, L B Corbisier; Ed Dambroise, Frans Vergauwen, de priesterTruvens, Amandine Proost en Armand Gilles(stationoverste van Leuven).Stoeber eischte tegen negen beschuldigden de doodstraf. De advokaten Kirschen, Braffort en Th Braun, verdedigden de beklaagden hartstochtelijk(wordt vervolgd op 12)
Het leven is? Een uitdaging; ga het aan, 't is een geschenk, neem het aan, het is een avontuur, ontdek het,het is een kweling ,overwin ze Het is een tragedie ,vecht er tegen, het is een plicht vervul het, het is een spel neem er deel aan, het is een geheim ontsluierd het het is een lied, zing het, 't is een gelegenheid grijpt het aan, 'is een reis, ontdek het, 'tis een belofte, hou je er aan, 'ts een schoonheid, prijs het, het is een kamp, neem er deel aan, en 't is een raadsel, dus los het op.
(FOTO) Teekening uit "l' Esquella de la Torratxa)Den 14 de Mei bekrachtigde de gouverneur het doodvonnis van Parenté, Lefévre en Krické. Den 16* om 9 uur 's morgens, werd het vonnis voltrokken. Lefévre verkreeg dat zijn vrouw de laatste uren van den avond bij hem mocht doorbrengen. Ook Parenté had nog een aangrijpende ontmoeting met zijn geliefden en Krické omhelsde voor het laatst zijn achtienjarige dochter, die den volgenden morgen weeze zou zijn.Te middernacht schreef Lefévre nog een brief aan zijn vrouw. Daarin leest men o,m:3 Ha welkeen baarbaarsheid, welk een misdaad,twee wezens als wij te scheiden. Maar troost u, Goddelijke Engel, zeg bij u zelf, dat ik als een dappere sterf.'t Is het noodlot,'t Is de bestemming, het uur is daar. Als ik niet door hem gestoord werd,zou ik misschien morgen door een ongeluk sterven.En dan gelieft vrouwtje, wie ik zoo vergiffenis vraag voor de droefheid, welke ik u aandoe, bedenk, dat ik soldaat en reeds lang dood had kunnen zijn, zonder dat hij het recht zoudt hebben te protesteeren.Maar daar,zou ik een geweer hebben gehad om mij te verdedigen, terwijl ik me hier moet laten dooden zonder iets te zeggen.Uw man offert zich voor anderen.'t Is te verschrikkelijk, maar 't is zoo?Gij zult u als vrouw van een soldaat beschouwen en daarover fier zijn.Ik vertrek moedig, maar met verscheurde ziel, het hart aan flarden, het lichaam gefolterd. Ik had nog zooveel hoop en heb er nog. Eenige uren..... en het vreeselijk einde.Ik zegen u en,zoo er een Hemel is, zullun wij er elkaar terugvinden,want gij zijt een Engel.Ik omhels je duizend maal en nog duizend maal en nog en altijd. Vaarwel, dierbare, vaarwel."Uw bedroefde Omer. Om 5 uur stierven deze drie helden-maartelaars.Na het proces der telegrafisten had men dat van de spoorwegambtenaren(19 en 20 Juli 1916), de zaak Colson en komsoorten, welke afgehandeld werd in de Kamer van volksvertegenwoordigers.Er waren twee beschuldigden, Colson was onderstationoverste te Ottignies. Zijn hardnekkige medewerker was de 59 jarige Arthur Roland stationoverste te Schaarbeek.Deze dienst ging vooral het verkeer op de spoorwegen na.Victor Deblocq onderstationoverste te Ath ging de treinen na op de lijn Brussel-Doornik en Brussel -Bergen. De machienist Louis Hansenne vervoerde rapporten,de postbeambte Desiré Dufrasne van Ottignies kontroleerde de lijn Namen, soms samen met zijn vrouw.Arthur Roland hield zich op de hoogte van het verkeer langs Schaarbeek; dochter Nelly hielp hem. Elke week verzond Roland een verslag van zestig kolom en ontving daarvoor, 20 tot 150 frank per maand, zoo men niet vergat te betalen. Treurig, was hoe Belgen hier tegen de moedige mannen kwamen getuigen.... en verraden.(wordt vervolgd op 11)
Een hoog bejaarde man zit voor zijn open haard, zijn voeten lekker warm maar zo alleen kijkend naar het speelse vlammenspel, hij raakt verdiept in een droom; "zijn droom" Denkend aan de warmte van de moederschoot en de geborgenheid bij ma toen nog als kind. aan de sterke armen van zijn vader, waar hij zich o zo veilig voelde , en genoot van 't speels gedoe onder zijn vleugels. Hij denkt nog aan van zijn eigen gezin, zijn kinders die hij zo kon koesteren, onder zijn vleugels steeds beschermde. Zijn lieve vrouw die hem zo graag beminde maar is plots geengegaan ondertussen zijn ook zijn kinderen groot geworden en het huis uitgevlogen, want ook zij; ze bleven niet,zelfs de kleinkinders werden groot en bleven niet. en stilaan komt de stilte om hem geen en is hij zo alleen.Plots valt het op ;hij krijgt het koud; de haard was uitgegaan. hij pinkt een traan en is naar bed gegaan, want morgen is't een nieuwe dag, een dag waaop ik weer eens dromen mag, van al dat mooi 's aan hem gegeven, die diep in 't hart ontspringen, dat hem nog rechthoud om te leven.
Eeuwig is de heimwee die ons voortdrijft. Sterk is het zoeken van de mens naar een nest van warmte en geborgenheid. Dat schreef Augustinus: Onrustig is mijn hart tot het rust vind bij u God. De mens, onrustig zoeker, leeft in elk van ons. Tot deze mens van alle tijden zei jezus:" Komt allen tot mij, jullie die belast en beladen zijn, en jullie zullen rust vinden." En daarom mogen wij vragen dat God ons nabij wil zijn met zijn warme aanwezigheid, dat Hij ons hart verwarmt en ons aanvuurt om elkaar zorgend nabij te zijn.
Bij ieder mens leeft heimwee naar geborgenheid,naar de warmte van een 't huis en naar die veilige plek waar je aanvaard en bemind mag zijn zoals je bent.
Er is nood aan ruzieloos samenleven,droom van vrede, van een wereld waar een ieder tot zijn recht kan komen en waar alles wordt gedeeld met allen.
Er leeft een diep verlangen naar geluk, zien en voelen en van harte weten: het is goed te mogen leven,tijd om op adem te komen, grond onder je voeten te voelen, ervaren dat er iemand is die ons draagt. Dat zal dan wel die God zijn die ons die ons met zijn warme aanwezigheid gelukkig maakt.
Hallo iedereen ,ik ben terug van uit 'U Z in gent van dezen avond. ze hebben mij een kijkoperatie gegeven en een pacemaker ingeplaatst eigenlijk voel ik mij er zeer goed mee, maar moet wel nog een maand rusten 't is te zeggen niet in auto rijden niet fietsen niet petanquen en niet heffen, maar wel wandelen, kwestie van dat de draden die de pacemeker met het hart verbinden moeten vast groeien,evenals de pacemeker zelf, daarna wordt alles opperbest ,wat ik nu al voel. Langs deze weg veeeeeeeeeel groetjes en tot heel binnen kort?
Vandaag is 't mijnen laatsten dag 't huis. Vanavond ga ik binnen in 't U Z in gent, voor een kijkoperatie in 't hart en het plaatsen van een pecemeker, in 't beste geval ben ik weer 't huis op zondag; mogelijks een paar dagen later. Ik hoop van harte dat ik er beter van zal worden. Ik wens nog alle bezoekers een fijne dag, en vooral een goede hezondheid toe, en als 't God belieft tot volgende week.
Met heel veel liefs aan allen die mij eens komen bezoeken. PS; Er brand een kaarsken voor den goeden afloop
Mijn vrouw is ondertussen aan de beterhand en de kinderen beloven haar te helpen als 't nodig blijkt want vandaag komt ze naar huis van het Uz. (Met veel liefs van ploef)
Kom dat eens tegen.....zo kort na (t feest) van 50 jaar huwelijk
(Foto van ons beiden op het feest op 30 December laatst leden) Niet te geloven en toch is 't waar; Mijn vrouw is opgenomen in 't UZ in Gent met , met een serieuze long aandoening verleden zondag, 'T is nu is 't al een beetje beter en mogelijks is ze als 'tGod belieft halfwege deze week weer 't huis dan nog wat rusten en alles wordt weer beter. Komt er nog bij dat ikzelf volgende donderdag ook moet binnengaan voor een kijkonderzoek in 't hart vanwege ritmestoornissen; en het plaatsen van een pecemeker voor het evenwicht van 't ritme te verbeteren, blijkbaar zal ik mij veel beter voelen, wie had kunnen denken dat alles zo plots kan komen; maar ja Ik zal dus enkele dagen geen tijd hebben om mijn dagboek aan te vullen maar van als 't kan ben ik er weer?
(In ieder geval veel groetjes van ploef en tot nog eens) Zeg het met bloemen ,het vertederd je hart, en maakt je blij. Ps mogelijks krijg je van mij nog voor donderdag nog wel eens een vrolijke noot toegezonden (Je vriendje ploef)
Ik wens je dezen tijd van 't jaar, ik wens je zoveel dingen als dat er sterren aan de Hemel staan. Ik wens je zoveel zonneschijn, in dezen tijd van 't jaar op alle gezichten die mij lief zijn. geef ik een lichtje "Zo maar." Zalig Nieuwjaar voor U voor Mij en voor Elkaar. (Groetjes van ploef)
(Foto enkele van onze gefusilleerden)Stoeber was weer auditeur. Van hoeveel burgers eischte hij als een begeerige beul hoofd?Colson, Roland en Defrasne, de drie hoofdpersonen, namen moedig de verantwoordelijkheid van hun daden. Colson verklaarde, dat hij nooit een centiem had verdiend. Hij betoogde alleen gehandeld te hebben uit liefde voor zijn land. Fier stond hij voor zijn rechters. De lijst der uitspraken was de volgende: 1.Adelin Colson, ter dood( vonnis uitgevoerd) 2.Emile Lefort, 15 jaar.-3.Arthur Roland, doodstraf(uiygevoerd)-4. Zijn dochter Nelly, 10 jaar.-5.Victor Deblocq, doodstraf ( begenadigd).-6.Desiré Dufrasne, doodstraf(uitgevoerd)-7. Zijn vrouw, 10 jaar.- 8.August Thomas koncierge t Brussel, 15 jaar,-9.Pierre 'd Herdt, politieofficier, Brussel, 15 jaar.- 10.J L Hansenne,machinist, ter dood ( begenadigd)-11.Ant Wolf, koetsier, Brussel, 15 jaar. Verder werden straffen uitgesproken van 10 jaar en minder. Het werk van de spoorweg-ambtenaren werd door de postboden en zoo had men op 29 en30 Augustus,het procesMus en komsoorten( aal van de Senaat).Er waren dertien beschuldigden: De rechters waren dezelfde van 't vorig proces, jonge officieren, echte Pruisische militairen, die een menschenleven weinig telden. De itting had plaats met gesloten deuren; de overheid achtte het ongewenschtDuitsche soldaten en ambtenaren het schouwspel te geven van burgers, die tegen officieren fiere taal voerden; bovendien kregen die soldaten andere indrukken en velen voelden sympathie voor de beschuldigden, de Belgische vaderlanders. Belgen mochten natuurlijk nooit op de zittingen aanwezig zijn.Louis Nevts was in dit proces de hoofdpersoon; hij was trieur op de post, 36 jaar oud en vader van een gezin. Hij was altijd een ambtenaar geweest, die in volle vertrouwen van ijn oversten genoot; en slechts izjn plicht kende. Hij was de ziel van de postboden die weigerden onder het Duitsche regiem te werken. De dienst had vooral tot taak evenals de vorige, den loop der treinen na te gaan.De beschuldigden, hielden zich waardig, fier verklarend voor hun land gehandeld te hebben.Zoo hoorde menFranqois Mus, Leon Jacquet, Louis Neyts, JulesChaway, L B Corbisier; Ed Dambroise, Frans Vergauwen, de priesterTruvens, Amandine Proost en Armand Gilles(stationoverste van Leuven).Stoeber eischte tegen negen beschuldigden de doodstraf. De advokaten Kirschen, Braffort en Th Braun, verdedigden de beklaagden hartstochtelijk(wordt vervolgd op 12)
Het leven is?
(FOTO) Teekening uit "l' Esquella de la Torratxa)Den 14 de Mei bekrachtigde de gouverneur het doodvonnis van Parenté, Lefévre en Krické. Den 16* om 9 uur 's morgens, werd het vonnis voltrokken. Lefévre verkreeg dat zijn vrouw de laatste uren van den avond bij hem mocht doorbrengen. Ook Parenté had nog een aangrijpende ontmoeting met zijn geliefden en Krické omhelsde voor het laatst zijn achtienjarige dochter, die den volgenden morgen weeze zou zijn.Te middernacht schreef Lefévre nog een brief aan zijn vrouw. Daarin leest men o,m:3 Ha welkeen baarbaarsheid, welk een misdaad,twee wezens als wij te scheiden. Maar troost u, Goddelijke Engel, zeg bij u zelf, dat ik als een dappere sterf.'t Is het noodlot,'t Is de bestemming, het uur is daar. Als ik niet door hem gestoord werd,zou ik misschien morgen door een ongeluk sterven.En dan gelieft vrouwtje, wie ik zoo vergiffenis vraag voor de droefheid, welke ik u aandoe, bedenk, dat ik soldaat en reeds lang dood had kunnen zijn, zonder dat hij het recht zoudt hebben te protesteeren.Maar daar,zou ik een geweer hebben gehad om mij te verdedigen, terwijl ik me hier moet laten dooden zonder iets te zeggen.Uw man offert zich voor anderen.'t Is te verschrikkelijk, maar 't is zoo?Gij zult u als vrouw van een soldaat beschouwen en daarover fier zijn.Ik vertrek moedig, maar met verscheurde ziel, het hart aan flarden, het lichaam gefolterd. Ik had nog zooveel hoop en heb er nog. Eenige uren..... en het vreeselijk einde.Ik zegen u en,zoo er een Hemel is, zullun wij er elkaar terugvinden,want gij zijt een Engel.Ik omhels je duizend maal en nog duizend maal en nog en altijd. Vaarwel, dierbare, vaarwel."Uw bedroefde Omer. Om 5 uur stierven deze drie helden-maartelaars.Na het proces der telegrafisten had men dat van de spoorwegambtenaren(19 en 20 Juli 1916), de zaak Colson en komsoorten, welke afgehandeld werd in de Kamer van volksvertegenwoordigers.Er waren twee beschuldigden, Colson was onderstationoverste te Ottignies. Zijn hardnekkige medewerker was de 59 jarige Arthur Roland stationoverste te Schaarbeek.Deze dienst ging vooral het verkeer op de spoorwegen na.Victor Deblocq onderstationoverste te Ath ging de treinen na op de lijn Brussel-Doornik en Brussel -Bergen. De machienist Louis Hansenne vervoerde rapporten,de postbeambte Desiré Dufrasne van Ottignies kontroleerde de lijn Namen, soms samen met zijn vrouw.Arthur Roland hield zich op de hoogte van het verkeer langs Schaarbeek; dochter Nelly hielp hem. Elke week verzond Roland een verslag van zestig kolom en ontving daarvoor, 20 tot 150 frank per maand, zoo men niet vergat te betalen. Treurig, was hoe Belgen hier tegen de moedige mannen kwamen getuigen.... en verraden.(wordt vervolgd op 11)
Een hoog bejaarde man zit voor zijn open haard,
Eeuwig is de heimwee die ons voortdrijft.
Bij ieder mens leeft heimwee naar geborgenheid,naar de warmte van een 't huis en naar die veilige plek waar je aanvaard en bemind mag zijn zoals je bent.
Ik hoop dat God mij weer behouden 't huisbrengt.
(Foto van ons beiden op het feest op 30 December laatst leden)
Aan alle bloggers wens ik van harte,
