k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
Als den avond valt ,dan hoor ik de vogels fluiten, hun melodie kennen ze van buiten. wat is de schepping ven de Heer toch mooi, en midden in de nacht klinkt 't lied van de nachtigaal, ij brengt God de schepper, lof bij volle maan, blijf daar maar eens bij stille staan, die kleine grauwe vogel zingtdan zijn mooiste lied, je "ziet" je hoeft niet mooi te zijn voor God, zing zelf je lied met veel plezier, zing mee ter eer van God de Heer. Zo kan je rustig leven in zijn schepping "zegt de Heer"
De liefde is "het" mooiste geschenk, maar velen weten't niet, Droom wat je wil, ga waar je wil,wees wie je zijn wil, want je hebt er maar een leven, huil niet omdat 't voorbij is,maar lach omdat je 't hebt gekregen, dus zoek niet naar grote woorden,als een klein attentie volstaat, kijk niet zwart en ook niet en ook niet wit, Maar denk in de kleur van je hart.
Als iemand je lief geeft,is de manier waarop hij je noemt "heel" anders, want liefde geneest de wonden van 't leven, ze begint met een lach, groeit met een zoen, en eindigt met een traan. (Met de groetjes van ploef)
Slechts een ademtocht duurt een mensenbestaan, en niet genoeg kunnen wij ons verwonderen,over de gave van 't leven.
Ongemerkt glijden de dagen en jaren aan ons voorbij en wij worden onzegelijk arm als wij alleen op bijzondere dagen echt van 't leven genieten.
Het komt er op aan dat wij 't juweel van het geluk niet kwetsen..... door nodeloze vrees voor wat onze vreugden over schaduwen.
Door herinneringen aan een voorbije pijn, die voor ons reeds lang voltooid verleden tijd moest zijn, door een tekort aan liefde dat ons verhindert, het geluk te kennen van het elkaar kosteloos beminnen? ik heb het leven lief gehad en heb het aangedurfd, om van een hoge rotswand in 't leven te duiken.
Wat achter en voor ons ligt,is niets vergeleken met wat in ons ligt, want ons verstand zegt ons te vermijden, en ons hart zegt wat wij beter zouden doen.
Wie iets wil hebben wat hij nog niet had, dan moet hij doen wat hij nooit heeft gedaan,want afscheid nemen en verwelkomen liggen dicht bij elkaar. Liefde is als de maan, soms groot en soms heel klein,want, met een vraagteken bereik je veel meer dan met een uitroepteken.
(Foto Konig Albert dekoreert generaal Fayolle, den held van de Somme))Moed, 't is pas 't begin van onzen kruisweg.Toch verdraagt men alles nog vrij licht, en een van ons zegt:" Zoo zullen wij in alle klassen gereisd hebben." Om twee uur in den morgen worden wij te Harelbeke uitgezet, mat onze bagage en men laat ons toe een plaatsje voor het overige van de nacht te zoeken. Onze groep is in de menigte bannelingen verdwaald en sommigen gaan te midden vande weg op hun pakken zitten, om adem te scheppen. Wij beheven ons naar het klooster, waar onzen almoezenier om drie uur de mis opdraagt. De arme man.... hij kan bijna niet meer en houdt zich aan 't altaar vast, om niet te vallen. Wij ook zijn uitgeput van vermoeienis. Dan sluimeren wij op onze pakken in. Den volgenden dag stopt men de dwalende kolonne op trams, om ze over de naburige dorpen te verdeelen. wij worden op een wagen geheschen en daarachter bindt men een kar,om er het goed op te laden. Wij ontvangen er de meest hartelijke gastvrijheid. Den 29* Juli 1917 moeten wij op militair bevel weer in de beestewagens. We reizen naar Berlaar in de provincie Antwerpen , waar we eveneens in 't klooster onzen intrek nemen."In November mochten de zusters naar onbezet Frankrijk. Dit uittreksel toont ons dus het leven in die plaatsen achter het Vlaamsche frond. Te Wervik was het al even erg gesteld als te Komen. De kerk diende daar als gevangenis voor krijgsgevangenen in afwachting van hun verder vervoer. De bevolking werd ontruimd. De huizen werden als die te Meenen beschadigd en leden ook onder de beschieting.Passchendale was dus in de macht van de gealieerden. Het was een hoog punt. De heuvels van Becelare en Geluwvelt lagen immers lagerDrie dagen bleef de infanterie werkloos maar de vliegers en de artillerie bestookten de wegen en stations. De 10* vocht men weer tusschen Passchendale en Roozebeke. Maarhet offensief mocht als beeindigd beschouwd worden, al trachtten de Duitschers den 13* en14* nog te vergeefs Passchendale terug te nemen. Den 22" hadden de schermutselingen plaats bij Bij Becelare . Maar in Italie was den toestand dreigend en de Engelschen zonden er zes divisies heen.Dat beteekende dus, dat de pogingen tot doorbraak hier beeindigd en mislukt waren. De Duitschers behoefden geen versterking meer aan te voeren.Oostende en Zeebrugge bleven aan hen, en weer daalde de sombere winter over het verwoeste Vaanderen neer. Men zou wachten op de Amerikaansche hulp, Amerika dreef zijn voorbereidingen snel door. Van een andere zijde werd de staat van zaken in Rusland steeds ernstiger.In November hadden nog eenige gevechten aan de Somme plaats. Men maakte daar 10.000 gevangenen, doch ook hier liep het offensief dood. Wachten moest men. En bij de hoop mengde zich vrees door de ineenstorting van Rusland die wij hebben aangetoond. De oorlog eindigde in 't Oosten, dat was in 't voordeel der Centralen. Amerika rustte zich tot fellen strijd toe, dat was winst voor de Entente. En zoo moest men weer een bloedig voorjaar verwachten. slot
Vogende keer; Het Blankaert meer, bestorming van de meelfabriek van Diksmuide en den Winter.
(Foto Een zwaar gebouwde motor vrachtwagen, geschikt om moeilijk terein te berijden) En dan de opeenvolgende,plotselinge beschietingen, metde haastige vlucht naar de kelder ,onder het eetmaal, het gebed.Hoeveel omgelukken om ons heen, Een bom ontploft bij het klooster, in een kelder, er zijn dertien personen die gevlucht zijn, allen komen om't leven? Eenigen tijd nadien, valt een granaat op onzen binnenkoer, en vernielt de galerij van de eetzaal der leerlingen: 8 soldaten gedood. Verscheidene vallen in den hof, slaan de boomen ner, boren door de muren. En dat herhaalt zich honderden malen. We zijn hier immers slechts vijf kilometer van het frond en dus nabij genoeg om het gedonder der kanonnen, het geknal van de geweren te hooren, luchtgevechten te zien, stikgas te gerieken, dat onze slaap verstoort, want de ruiten zijn door hout en teerpapier slechts onvoldoende vervangen. Maar onze moed versaagt niet."Toen de moeder overste van het klooster gestorven was, kreeg men toestemming haar op Franch Komen te begraven. De zusters en vele inwoners volgden de baar. aan de grens moest de stoet stilstaan, slechts enkele zusters mochten verder gaan, de andere burgers moesten weerkeeren. En voor hen, die door mochten , moest een schepene" op zijn hoofd"beloven, dat er niets abnormaals zou gebeuren.Voor de zekerheid, zond de kommandatur nog een, peloton soldaten mee.Aan de overzijde van de brug, die daar aan de Leie, de grens vormt, wachtte de Fransche geestelijkheid."Den 28" Mei, lezen wij verder, kregen wij officieel bericht, dat Komen ontruimd zou worden. We moesten ons haasten en de bagage klaarmaken. Op de machine maken we van een twintigtal lakens zakken, om onzen voorraad in te bergen, we trekken onze beste kleeren aan, en stoken op de binenplaats een groot vuur niet een vreugdevuur, maar om aan de Duitschers te ontnemen,wat men niet voor hen achterlaten wil.De kapelaan der parochie komt het H Sakrament halen.In de kapel spreekt de overste de zusters toe, verdeelt ze in vier groepen en geeft eenige aanbevelingen.Maar de tijd dringt en we moeten het huis verlaten, dat ons zoo dierbaar was geworden. Men is geladen; overladen en vertrekt zonder om te zien.De overste wacht beneden aan de trap, twee bejaarde zusters,die moeilijk naar beneden komen.Omkijkend ziet ze vier officieren,die reeds de plaats beloeren.....'t is wel waardig? De meenigte begeeft zich naar het park, waar het appel wordt gehouden, en men uren rechtstaande wachten moet, terwijl in de omgeving granaten vallen.Onmogelijk te vluchten.Eindelijk stelt men de stoet op,want we moeten twee uur te voet gaan eer wij een trein bereiken. Als we weer voorbij het klooster komen, zien we aan alle ramen pinhelmen. Bij Meenen bestormen we de bestelwagens, die men heel genadelijk ten onzen dienste stelt en we gaan op onze balen zitten, waardoor we toch vrij van den mesthoop blijven, welken men niet noodig achtte te verwijderen.Wordt vervolgd op (7)
Voor wie niet koppig is,is de afstand van, een mistap een excuus ver. Vriendelijke woorden zijn soms hard, de echo blijft lang aanhouden. Harde woorden blijven altijd hangen,achtergronden afkomst, hebben invloed op wie wij zijn,maar wie wij worden, daar zijn wij verantwoordelijk voor. Wie van je houd, doet dit op een passende manier, zelfs als je zegt, 't is nu genoeg geweest. en verplicht je leven je soms door te gaan, omdat je u niet goed voelt; 't en is nog geen reden om er meedoor tegaan.
(VRIENDELIJKE GROETJES VAN PLOEF) en geniet van 't weekeinde.
'tis nog geen reden om je slecht te gedragen, wanneer je ruzie maakt betekent het niet..... dat je niet van elkaar blijft houden, en geen ruzie maken....betekent dat evenmin, dat je wel kan van elkaar houden. Wij hebben allen onze eigenheid, wij kunnen naar 't zelfde kijken , maar het heel anders zien? naar elkaar luisteren maar iets heel anders horen? Zo heeft iedereen zijn waarheid, en dat is een levenskunst,
(Foto Baron de Broqueville in gesprek met Koning Albert)Het bezoek aan zieken wordt beperkt,veel parochianen kunnen in drie jaar hun Paschen niet houden en veel zieken sterven zonder de H Sakramenten. Toch krijgen de bewoners van een naburig gehucht gedurende enkele weken toestemming, om te komen de de mis bij tewonen, maarze moeten op rij komen en gaan, onder geleide van soldaten.Arbeiders moeten werken; wieweigert wordt opgesloten. Te Wevelgem in een fabriek was de gevangenis voor de weigerden. Ze leden er veel honger. Anderen gaan dan naar een tuchtkamp, van waar ze ondermijnd terugkeren. Een van hen, die men acht uur in her koud water liet tot aan het middel, kon het ouderlijk huis niet meer bereiken, hij sterft onderweg en stamelt nog tot zijn gezellen:" Zeg.....aan.....moeder.....dat ik sterf.....maar.....het.....eind.....geweigerd.....heb.....te.....werken?" Huiszoekingen altijd maar voort,van in 1915 vooral men speurt naar draadlooze telegraaf, naar ontsnapte gevangenen, maar men komt de identiteitskaarten nazien, en met de foto kijken of ieder in huis is,of men niet teveel levensmiddelen heeft,zoodat men haastig het teveel weg stoppen moest, ergens op zolder of in de steenkool.Zekeren avond,toen we juist ter ruste wilden gaan, komen zes Pruisen onverwacht binnen , sluiten ons in de eetzaal op, en doorzoeken de gebouwen van beneden tot boven.De zieke zusters die reeds te bed liggen, moeten opstaan, en pas na een hevige woordwisseling, staat men toe,te blijven liggen, maar toch moet ze het schandelijk bezoek dulden. Als de Pruisen klaar zijn, worden ze wat tammer en vragen ze een kop koffie, maar blijven nog een uur bij ons, want hun orders schrijven dat tijdperk voor."En zeggen, bekent een van hen, datmen ons zulke karweitjes op elk uur van den nacht oplegt, bij grijsaards en kinderen, die wij uit hun bed moeten laten opstaan. De oorlog is toch treurig?" Een ander maal, wordt er rond middernacht geweldig gebeld en met geweerkolven op de deur geslagen. Wat is er nu weer? O heel eenvoudig:de plaatskommandant, die stapel dronken is, en het verblijf der zusters komt onderzoeken, omringd door soldaten bajonet op 't geweer.Terwijl we ons haastig aankleeden , parlementeert onze knecht met die ellendelingen en hij slaagt er in, ze mee te krijgen naar de keuken. Na een uur van onschrijfelijken angst, als we de kommandant hooren huilen en tieren, vertrekt de bende, en komen wij er met de vrees af.En welke ontvoeringen nog?Zekeren dag hooren wij een geweldige ontploffing, die ons bij het avondeten omver doen vallen en de gansche streek schokt, zoodat men het te Kortrijk voelde. Op het kerkhof is een munitiekelder in de lucht gevlogen.De kruisen en monumenten liggen verbrijzeld, de dooden uit hun graf geslingerd,, een detachement soldaten,die naar de loopgraven marcheerde, werd neergemaaid en bloedkleeft aan de boomen langs de weg. Onze daken worden afgerukt en 268 ruiten zijn gebroken.Een ander maal is het een granaatfabriek, midden in Komen, die springt: ieder meent , dat zijn laatste uur geslagen is.wordt vervolgd op 6
Dezen morgen toen God het raam opende, in den Hemel zag hij mij en vroeg? Wat is je grootste wens vandaag; en ik aantwoorde; God zorg alstublieft voor mij, voor mijn familie en vooral mijn vrienden, ze verdienen het en ik hou zoveel van ze, Gods liefde is als een oceaan, je ziet het begin, maar nooit het einde, engelen bestaan, maar soms, omdat ze niet altijd vleugels hebben, moemen wij ze dan maar beste vrienden? mischien ontvangt je wel eens een boodschap van een engel in je dromen?
Als zoenen water was, zou ik je de zee geven. Als knuffels bladeren waren, dan gaf ik je een grote boom. Als 't leven een planeet was, kreeg je van mij het heelal, Als vriendschap het leven was, zou ik jou 't mijne geven.
Mijn bedenkingen....... Om je hart te laten spreken, moet je verstand soms zwijgen, want met goede wil overbrug je soms een kloof, en een ervaring hebben is geen synoniem van "alles weten" luisteren is wachten tot een ander uitgsproken is, zoals rijk zijn niet gelukkiger maakt dan genoeg hebben, want als de deur open gaat, moet je toch de keuze maken, als je al dan niet zal binnengaan, want een vijand kan vriendelijk zijn, zoals een vriend soms vijandig kan zijn, dus overhaast je niet , en wees niet dom, vooral als je 't zelf veroorzaakt.
(Met de groetjes van ploef en een vrolijken zondag)
Vader zijn..... een hartelijke en eerlijke houding aannemen, tegenover je gezin in belangstelling tonen, vooralles wat in huis gebeurt, is trouw zijn en 't vertrouwen waard zijn. Vader zijn is.... een wijze en goede vriend zijn van de kinderen, is sterk zijn, maar ook soepel om te kunnen toegeven. Vader zijn is; beslissingen durven nemen, is gebieden met gezag om kinderen tot zelfstandigheid te brengen, is het gesprek aanvaarden en nooit verbitterd worden. Vader zijn.... groot zijn zonder anderen te kleineren, is sterk zijn zonder anderen te kwetsen, is er zijn voor't welzijn van elk kind, is werken zonder er slaaf van te worden. Vader zijn.... is in moeilijke momenten moedig zijn, is meer goedkeuren dan afkeuren, is blij zijn, ontspannen,begrijpend en vergevend. Vader zijn is..... is aandacht hebben voor echte waarden in het leven. is ook gelovig zijn, is durven en blijven bidden, is een verwijzing zijn naar het vaderschap van God zelf.
(Voor dat alles moet je wel een goede vader zijn?)
Aan alle vaders wens ik een prettige vaderdag, moge je eens goed worden verwend door vrouwen kinders en kleinkinders.
Als de zon niet meer schijnt, als verdriet je overvalt, als je ziek bent,als je 't efkens niet niet zitten, dan krijgt verdriet de overmacht, en zinkt je weg in stilte, maar weet ze is er nog ,achter de wolken, en met de tijd breken die wolken open, dan kan je weer genieten van die zon, dan voel je diep in ' hart haar warme gloed, die weer gelukkig maakt? die weer vertellen zal, hoe mooi het leven nog kan zijn.
Als den avond valt ,dan hoor ik de vogels fluiten,
De liefde is "het" mooiste geschenk, maar velen weten't niet,
(Foto Konig Albert dekoreert generaal Fayolle, den held van de Somme))Moed, 't is pas 't begin van onzen kruisweg.Toch verdraagt men alles nog vrij licht, en een van ons zegt:" Zoo zullen wij in alle klassen gereisd hebben." Om twee uur in den morgen worden wij te Harelbeke uitgezet, mat onze bagage en men laat ons toe een plaatsje voor het overige van de nacht te zoeken. Onze groep is in de menigte bannelingen verdwaald en sommigen gaan te midden vande weg op hun pakken zitten, om adem te scheppen. Wij beheven ons naar het klooster, waar onzen almoezenier om drie uur de mis opdraagt. De arme man.... hij kan bijna niet meer en houdt zich aan 't altaar vast, om niet te vallen. Wij ook zijn uitgeput van vermoeienis. Dan sluimeren wij op onze pakken in. Den volgenden dag stopt men de dwalende kolonne op trams, om ze over de naburige dorpen te verdeelen. wij worden op een wagen geheschen en daarachter bindt men een kar,om er het goed op te laden. Wij ontvangen er de meest hartelijke gastvrijheid. Den 29* Juli 1917 moeten wij op militair bevel weer in de beestewagens. We reizen naar Berlaar in de provincie Antwerpen , waar we eveneens in 't klooster onzen intrek nemen."In November mochten de zusters naar onbezet Frankrijk. Dit uittreksel toont ons dus het leven in die plaatsen achter het Vlaamsche frond. Te Wervik was het al even erg gesteld als te Komen. De kerk diende daar als gevangenis voor krijgsgevangenen in afwachting van hun verder vervoer. De bevolking werd ontruimd. De huizen werden als die te Meenen beschadigd en leden ook onder de beschieting.Passchendale was dus in de macht van de gealieerden. Het was een hoog punt. De heuvels van Becelare en Geluwvelt lagen immers lagerDrie dagen bleef de infanterie werkloos maar de vliegers en de artillerie bestookten de wegen en stations. De 10* vocht men weer tusschen Passchendale en Roozebeke. Maarhet offensief mocht als beeindigd beschouwd worden, al trachtten de Duitschers den 13* en14* nog te vergeefs Passchendale terug te nemen. Den 22" hadden de schermutselingen plaats bij Bij Becelare . Maar in Italie was den toestand dreigend en de Engelschen zonden er zes divisies heen.Dat beteekende dus, dat de pogingen tot doorbraak hier beeindigd en mislukt waren. De Duitschers behoefden geen versterking meer aan te voeren.Oostende en Zeebrugge bleven aan hen, en weer daalde de sombere winter over het verwoeste Vaanderen neer. Men zou wachten op de Amerikaansche hulp, Amerika dreef zijn voorbereidingen snel door. Van een andere zijde werd de staat van zaken in Rusland steeds ernstiger.In November hadden nog eenige gevechten aan de Somme plaats. Men maakte daar 10.000 gevangenen, doch ook hier liep het offensief dood. Wachten moest men. En bij de hoop mengde zich vrees door de ineenstorting van Rusland die wij hebben aangetoond. De oorlog eindigde in 't Oosten, dat was in 't voordeel der Centralen. Amerika rustte zich tot fellen strijd toe, dat was winst voor de Entente. En zoo moest men weer een bloedig voorjaar verwachten. slot
Voor wie niet koppig is,is de afstand van,
'tis nog geen reden om je slecht te gedragen,
(Foto Baron de Broqueville in gesprek met Koning Albert)Het bezoek aan zieken wordt beperkt,veel parochianen kunnen in drie jaar hun Paschen niet houden en veel zieken sterven zonder de H Sakramenten. Toch krijgen de bewoners van een naburig gehucht gedurende enkele weken toestemming, om te komen de de mis bij tewonen, maarze moeten op rij komen en gaan, onder geleide van soldaten.Arbeiders moeten werken; wieweigert wordt opgesloten. Te Wevelgem in een fabriek was de gevangenis voor de weigerden. Ze leden er veel honger. Anderen gaan dan naar een tuchtkamp, van waar ze ondermijnd terugkeren. Een van hen, die men acht uur in her koud water liet tot aan het middel, kon het ouderlijk huis niet meer bereiken, hij sterft onderweg en stamelt nog tot zijn gezellen:" Zeg.....aan.....moeder.....dat ik sterf.....maar.....het.....eind.....geweigerd.....heb.....te.....werken?" Huiszoekingen altijd maar voort,van in 1915 vooral men speurt naar draadlooze telegraaf, naar ontsnapte gevangenen, maar men komt de identiteitskaarten nazien, en met de foto kijken of ieder in huis is,of men niet teveel levensmiddelen heeft,zoodat men haastig het teveel weg stoppen moest, ergens op zolder of in de steenkool.Zekeren avond,toen we juist ter ruste wilden gaan, komen zes Pruisen onverwacht binnen , sluiten ons in de eetzaal op, en doorzoeken de gebouwen van beneden tot boven.De zieke zusters die reeds te bed liggen, moeten opstaan, en pas na een hevige woordwisseling, staat men toe,te blijven liggen, maar toch moet ze het schandelijk bezoek dulden. Als de Pruisen klaar zijn, worden ze wat tammer en vragen ze een kop koffie, maar blijven nog een uur bij ons, want hun orders schrijven dat tijdperk voor."En zeggen, bekent een van hen, datmen ons zulke karweitjes op elk uur van den nacht oplegt, bij grijsaards en kinderen, die wij uit hun bed moeten laten opstaan. De oorlog is toch treurig?" Een ander maal, wordt er rond middernacht geweldig gebeld en met geweerkolven op de deur geslagen. Wat is er nu weer? O heel eenvoudig:de plaatskommandant, die stapel dronken is, en het verblijf der zusters komt onderzoeken, omringd door soldaten bajonet op 't geweer.Terwijl we ons haastig aankleeden , parlementeert onze knecht met die ellendelingen en hij slaagt er in, ze mee te krijgen naar de keuken. Na een uur van onschrijfelijken angst, als we de kommandant hooren huilen en tieren, vertrekt de bende, en komen wij er met de vrees af.En welke ontvoeringen nog?Zekeren dag hooren wij een geweldige ontploffing, die ons bij het avondeten omver doen vallen en de gansche streek schokt, zoodat men het te Kortrijk voelde. Op het kerkhof is een munitiekelder in de lucht gevlogen.De kruisen en monumenten liggen verbrijzeld, de dooden uit hun graf geslingerd,, een detachement soldaten,die naar de loopgraven marcheerde, werd neergemaaid en bloedkleeft aan de boomen langs de weg. Onze daken worden afgerukt en 268 ruiten zijn gebroken.Een ander maal is het een granaatfabriek, midden in Komen, die springt: ieder meent , dat zijn laatste uur geslagen is.wordt vervolgd op 6
Mijn bedenkingen.......
Als de zon niet meer schijnt,
