Wanneer de tijd verglijdt in de herinneringen,
en beetje bij beetje onze stappen vertragen,
is 't goed om even stil te staan bij lang verleden beelden
uit onze kommerloze jeugd.,
bij al het mooie ons gegeven,
in de kracht van ons leven.
dit kan ook nu ons hart verwarmen,
in den herfsttijd van ons leven.

(Met de groejes van ploef)

.

Wacht niet tot morgen,
om wie ontmoedigd is de hand te geven,
want je kunt nieuwe horizonten voor hem openen,
en 't leven stukker rijker maken dan voorheen.

Wacht niet tot morgen om wie zich
eenzaam en verloren voelt gastvrij te ontvangen,
want je luistert met je hart,
en elk toevertrouwd geheim wordt veilig bij jou bewaard.

Wacht niet tot morgen;
om wie 't voor je goede doet van harte te bedanken,
want wellicht mist mist hij je aanmoediging
om in zichzelf te geloven.

Wacht niet tot morgen; om de mens te bedanken
die onnoembaar veel voor jou betekent
want dit woord van dank,verstevigt je vriendschap
en brengt je dichter bij elkaar.

Wacht niet tot morgen,
om zelfs een klein misverstand
onmiddelijk ongedaan te maken,
want uitstel maakt een barstje soms onherstelbaar groot.

Wacht niet tot morgen om God te vragen,
jou nabij te blijven met zijn trouw,
want Hij maakt je ontvankelijk voor het diepste leven.

(Groetjes van ploef en tot nog eens)