don't judge me by my outside, try to understand my inside....
10-09-2007
Mijn antwoord.
Een tijdje geleden ontving ik enkele mailtjes met volgende vraag waarom schrijf je zo weinig?
Daarom iet wat laat maar hier toch nog een antwoord!
Als een ontspanning plots een inspanning wordt, als lezers dingen lezen die je niet schrijft, als je dingen schrijft die lezers niet lezen, als de tools die je gebruikt jou grijze haren bezorgen, als je meer plezier beleeft aan een gesprek met mensen dan schrijven over mensen, als je meer behoefte hebt om te bewegen dan om stil te zitten en vooral als je midden in de nacht wakker wordt omdat je nog niets geblogd hebt dan wordt het dringend tijd dat we poco_loco's blog dichtslaan...
Buiten het regionale nieuws lees ik ook de overlijdensadvertenties.
Een ondankbare bezigheid want er gaan veel meer mensen dood die ik niet ken, dan die ik wel ken.
En het gaat mij om het traceren van mensen die ik kende. Geboorteadvertenties lees ik niet omdat ik de borelingen niet ken.
Het lijkt het zoeken van een speld in een hooiberg; is de speld eenmaal gevonden dan doet die mij stekend pijn.
Gelukkig een zeldzaamheid!
Als ik de advertenties doorploeg, doe ik dat met een dubbel gevoel. Enerzijds op zoek naar bekenden, anderzijds wil ik bekenden niet tegenkomen omdat ik ze zonder uitzondering een lang leven gun.
Om aan dit duivelse dilemma te ontsnappen ga ik op de details letten.
Hoe velen rusten veilig in Jezus armen?
Wie deed aan zelfdoding?
Hoeveel dagen na de ene stierf de andere partner?
Maar bovenal raak ik geïrriteerd als er teksten staan als: hij stierf veel te vroeg, vóór zijn tijd, en meer van dat soort irrationele teksten.
Mensen leven vanaf één seconde tot 115 jaar (wijlen mevrouw Van A.-S., wier naam ik niet voluit noem om haar privacy niet onnodig te schenden).
Ik stel dat niemand maar dan ook helemaal niemand vóór zijn of haar tijd sterft.
Iedereen sterft op zíjn tijd: tussen één seconde en 115 jaar. En geen seconde te vroeg of te laat, ook niet naar menselijke berekening!
Het zijn irrationele teksten te vergelijking met uitdrukkingen: als ik jou was, zou ik.
Áls je mij was, zou je precies hetzelfde handelen als ik! En exact hetzelfde schrijven.
En áls ik jou was, zou ik dit met precies hetzelfde gevoel als jij nu voelt (verbazing, onbegrip, toewijding, plezier, ergernis?) lezen.
Probleem! Ik raak niet in slaap. Weer zo een moment dat ik mijn hoofd niet kan "uitzetten" terwijl het eigenlijk met niets bezig is.
Dan maar even een blogje placeren, maar wat te schrijven als je toch aan niets denkt? Weer een probleem! Misschien toch maar beter terug in bed kruipen, het zal morgen weer veel te vroeg zijn. Daarbij komt dan nog eens dat ik morgen richting Oostende trek (leve een lang week-endje). Genoeg slaap en goed humeur noodzakelijk dus, al zal het tweede niet echt een probleem vormen.
Hierbij ga ik dus meteen mijn tweede bedpoging inzetten. Ik wens iedereen die dit leest dus een goede nacht, binnen enkele uurtjes een goedemorgen en voor de gelukkigen die zich mogen uitslapen een goede middag.
Tot zover mijn bezigheidstherapie voor mensen met een slaapgebrek, een fijn weekend zou ik zo zeggen en tot...
Of ik het vergeten ben, neen. Deze keer heb ik een opdracht. Man on a mission! Laat ik er dan maar meteen iets moois van maken. Een onderwerp vinden was echter moeilijker dan gedacht. Er spookten namelijk nog enkele emoties door mijn hoofd. Ik kon geen oog toe doen. 2 uur 's nachts. Laat mij slapen!
De link is dan ook al snel gelegd. Aan slapen hangen meestal dromen vast. Ik zie het als een manier waarop we voorbereid worden op gevoelens of een blik kunnen werpen op onszelf of anderen. De ene keer ben ik een vogel die samen met zijn geliefde een nestje bouwt. De andere keer ben ik een wolk die neerkijkt op de mensheid en ziet hoe goed men daar beneden wel bezig is. Ik heb net gezelschap gekregen van een schattig CO-wolkje en door de steeds dunner wordende ozonlaag zijn de zonnestralen des te warmer op onze rug.
Soms ben ik gewoon mezelf. Deze vergeet ik meestal snel. Gelukkig maar, ze hebben nogal de neiging om uit te komen. Misschien droom ik gewoon realistisch en mag ik mij bij de goeie dromen dan weer gelukkig prijzen. Het kan echter ook volledig absurd zijn. Zo werd ik eens achterna gezeten door een krokodillenstam met roze strikjes omdat ik in hun heilige beek gesprongen was. Welkom in mijn soms bizarre fantasiewereld.
Dromen zijn nochthans niet altijd goed. Het gevoel van een droom die keihard in mijn gezicht openspat zit nog vers in het geheugen. Dat is mijn grote probleem. Ik jaag teveel illusies na. Ik ben nu eenmaal niet met een naald in de hand geboren om die luchtbellen op tijd kapot te prikken.
Afsluiten met een positieve noot? Denk nog eens aan de krokodillen, want ik ben uitgeschreven. Het is al langer geworden dan verwacht.
Opdracht volbracht. Gelezen en goedgekeurd? Ik hoop allesinds van wel.
Leuke dag vandaag, maar met een rare ondertoon. Ik schrik er eigenlijk zelf van. Het is ondertussen al enige tijd geleden. Tijd gaat snel, life goes on. De ene week zitten we nog te lachen en plezier te maken. Een week later krijg ik te horen dat je er niet meer bent.
Mokerslag. De hele wereld stort in, en het liefst wil je gewoon mee instorten om alles te vergeten. Eén vraag, waarom? Geen antwoord. Enkel nog herinneringen.
Niemand, buiten de familie, om er mee over te praten. Ik begrijp ze wel. Ze weten nu eenmaal niet hoe op zoiets te reageren. Lachmasker opzetten en verdergaan terwijl het je eigenlijk geen zier meer kan schelen laat staan interesseert.
Gelukkig zijn die donkere wolken ondertussen weggetrokken, maar diezelfde vragen blijven nog steeds regelmatig door m'n hoofd spoken.
Je laatste woorden tegen mij, "hou je goed". Wel kerel, ik doe mijn best.
De traditie van de paaseieren.
Als symbool van de vruchtbaarheid kon het niet anders dan dat het ei hoog aangeslagen werd.
Het is een fascinerend iets dat ook de vier elementen symboliseert; de schaal staat voor de aarde, het membraan voor de lucht, het eiwit voor het water en de dooier voor het vuur.
Van de middeleeuwen tot nu is de traditie van de Paaseieren geëvolueerd en de hedendaagse jongeren zien er vaak niets meer in dan een heerlijk snoepje.
De chocoladen eieren bestaan nog niet zolang. Het is pas laat, nl. in de 18de eeuw, in Frankrijk,
dat men er toekwam verse eieren te ledigen en ze op te vullen met chocolade. Later werden gietvormen gemaakt en werden chocoladen eieren in allerlei maten gemaakt en verspreid.
Vandaag de dag nog vinden ouders en grootouders, geholpen door de klokken van Rome, een duivels plezier in het verbergen van Paaseieren in de tuin. Of nemen ze in de stad deel aan de eierenjachten die georganiseerd worden door verenigingen en handelaars.
Men kan zich terecht afvragen wat het verband is tussen een religieus feest als Pasen, dat de verrijzenis van Christus gedenkt, en een zoektocht naar chocoladen eieren. Wel, men mag niet vergeten dat het feest van Pasen in de periode valt van de lente-equinox(rond het begin van de lente). Dat is natuurlijk de periode dat de natuur terug tot leven komt. Niet eigenaardig dus dat het ei, net als bij de antieke Egyptenaren, ook bij ons een symbool van vernieuwing werd.
In onze contreien was het vroeger verboden van tijdens de vasten, de veertig dagen voor Pasen, eieren te eten. De boeren bleven dus met heel wat eieren zitten. Daarom namen ze vanaf de middeleeuwen de gewoonte aan eieren te versieren. De traditie van gekleurde eieren is vandaag nog steeds sterk aanwezig in landen als Rusland en de Oekraïne.
We zijn er niet meer over verwonderd rond Pasen chocoladen hazen in de winkels te zien liggen of Paashazen te zien opduiken in Amerikaanse films. Deze traditie is eigenlijk van Duitse oorsprong. Aan de overkant van de Rijn dacht men dat het de beurt was aan de hazen om de eieren uit te broeden. Vreemd, niet?
Een goed gesprek gisteren was al een eerste stap om vandaag eens goed te ontspannen. Toch dacht ik vandaag eens te gaan wandelen. Volgens sommigen is wandelen trouwens het opzoeken van betaald vrouwelijk gezelschap. Ikzelf had nog nooit van die term gehoord. Toch om dubbelzinnigheden te vermijden, laat het duidelijk zijn dat het om een echte wandeling te voet gaat.
Dat is het grote voordeel van op den boerenbuiten te wonen. Er is geen klop te doen en zero uitgangsleven, maar de omgeving is wel ideaal om tot rust te komen. Tot mijn grote ontsteltenis was het echter aan het sneeuwen. Ik word niet graag nat. Ik heb mij dan maar een lange douche in de plaats genomen, dat werkt ook verfrissender.
Morgen haal ik misschien toch maar weer mijn scherpe pen boven. Al weet ik nog geen onderwerp. Eigenlijk kan ik een oproep lanceren onder het motto "U vraagt, ik draai". Geef mij een uitdaging! Benieuwd of ik reactie krijg...
Of ik het vergeten ben, neen. Deze keer heb ik een opdracht. Man on a mission! Laat ik er dan maar meteen iets moois van maken. Een onderwerp vinden was echter moeilijker dan gedacht. Er spookten namelijk nog enkele emoties door mijn hoofd. Ik kon geen oog toe doen. 2 uur 's nachts. Laat mij slapen!
De link is dan ook al snel gelegd. Aan slapen hangen meestal dromen vast. Ik zie het als een manier waarop we voorbereid worden op gevoelens of een blik kunnen werpen op onszelf of anderen. De ene keer ben ik een vogel die samen met zijn geliefde een nestje bouwt. De andere keer ben ik een wolk die neerkijkt op de mensheid en ziet hoe goed men daar beneden wel bezig is. Ik heb net gezelschap gekregen van een schattig CO-wolkje en door de steeds dunner wordende ozonlaag zijn de zonnestralen des te warmer op onze rug.
Soms ben ik gewoon mezelf. Deze vergeet ik meestal snel. Gelukkig maar, ze hebben nogal de neiging om uit te komen. Misschien droom ik gewoon realistisch en mag ik mij bij de goeie dromen dan weer gelukkig prijzen. Het kan echter ook volledig absurd zijn. Zo werd ik eens achterna gezeten door een krokodillenstam met roze strikjes omdat ik in hun heilige beek gesprongen was. Welkom in mijn soms bizarre fantasiewereld.
Dromen zijn nochthans niet altijd goed. Het gevoel van een droom die keihard in mijn gezicht openspat zit nog vers in het geheugen. Dat is mijn grote probleem. Ik jaag teveel illusies na. Ik ben nu eenmaal niet met een naald in de hand geboren om die luchtbellen op tijd kapot te prikken.
Afsluiten met een positieve noot? Denk nog eens aan de krokodillen, want ik ben uitgeschreven. Het is al langer geworden dan verwacht.
Opdracht volbracht. Gelezen en goedgekeurd? Ik hoop allesinds van wel.
Een Nederlander spijkert zijn nieuwe vloer. Telkens als hij een spijker pakt bekijkt hij deze aandachtig en regelmatig gooit hij ze dan weg. Zijn vriend, een Belg, vraagt verbaasd wat dat voorstelt. Volgens de Nederlander zit bij de meeste spijkers de punt beneden en de kop boven, maar er zijn ook afwijkers bij met de punt naar boven.
"Wat ben jij een ongelooflijke snul, zeg," meent de Belg, "die gooi je toch niet weg? Die kun je bewaren voor het plafond..."Er zit een man in een restaurant met een bord soep voor zijn neus. Hij roept de ober en hij zegt tegen die ober:
"Proef deze soep eens!"
"Is er iets mis dan met deze soep?" vraagt de ober.
"Proef nou maar!"
"Zit er te veel zout in?"
"Meneer, zou u deze soep willen proeven?!"
"Zit er een vlieg in?"
"Proef toch gewoon!"
"Is de soep koud?"
"PROEF NOU MAAR!" schreeuwt de man.
"Oké oké, waar is de lepel dan?" zegt de ober uiteindelijk geërgert.
"Aha... eindelijk..." zegt de man
