Foto
Zoeken in blog

Mijn favorieten
  • SeniorenNet.be
  • Delcampe.com
  • DwazeVaders
  • Handige site
  • Verkeer
  • Smulhoekje
  • Zelf schrijven
  • Mijmeringen
  • Levens-visie
  • Gedichten
    Fijn dat je even binnen wipt...opmerkingen doe ze in mijn gastenboek, rechts van het blad.
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Inhoud blog
  • Wensen
  • Doordenker!
  • Doordenker!
  • Olievogels
  • Uitspraak!
  • Guido Gezelle
  • Onze oma.
  • De herfst...
  • Nog steeds een prachtig gedicht.
  • Doordenker!
  • Doordenkers!
  • Mijn verhuis
  • Mijn antwoord.
  • Bedenking.
  • Sterven voor je tijd!
  • Gedachte!
  • Uitspraak!
  • Slapeloos
  • Uitspraak!
  • Een nachtmerrie.
  • Weer een afscheid.
  • Uitspraak!
  • Doordenkertje
  • Een overweging...
  • Uitspraak!
  • Naar Pasen toe!
  • Doordenker...
  • Ontspannen!
  • Doordenkertje
  • Mijn gedacht
    Foto
    Foto
    adopt your own virtual pet!






    Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • Vogelopvangcentrum
  • 1.Op de vlucht voor je zelf...

    don't judge me by my outside, try to understand my inside....
    30-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ode aan de koe
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Margriet, gij loeit mij aan.
    Ik zie u in de weide staan
    Van liefde rood te blozen.
    Gij staart mistroostig in het rond
    En traag beweegt uw moedermond.
    Er is nu melk in dozen.
    De boter wijkt voor margarine.
    Gij hangt niet meer in de vitrine.
    Men maalt u tot conserven.
    Gedaan met alle tederheid.
    Men melkt met elektriciteit.
    Uw koedom ligt aan scherven.
    Daarom zijd gij zo droef van zin
    En blinkt er bleke weemoed in
    De toendra’s van uw ogen.
    O kijkt, een gouden tranendreef.
    Kom, dat ik u mijn zakdoek geef
    Om ze wat af te drogen.

    30-08-2005 om 22:13 geschreven door chico

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    29-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een eerste fout.
    Herinnering aan haar.

    Ze was één en al levenslust. Jong, en ja, ook dat tikkeltje losbandig. Maar, zijn we dat allen niet geweest in een ver verleden. Haar glimlach was zo ontwapenend, dat elke fout haar onmiddellijk werd vergeven. Die onschuldige blik wist iedereen in te palmen, elkeen te bekoren. Het was dan ook niet zo verwonderlijk dat er heel wat jongens gek op haar waren. Ze was mooi, en die gasten wisten het.

    Zeventien lentes, en het leven lag aan haar voeten. Alles moest gewoon nog beginnen, want een echt doel had zij zich nog niet vooropgesteld. De toekomst liet zij gewoon op zich af komen. Onzekerheid was bij haar dan wel weer troef. Elke tegenslag was genoeg om een andere wending aan haar levenswandel te geven, die ondanks haar jeugdige leeftijd, verre van rechtlijnig geweest was. Haar ouders waren gescheiden terwijl zij nog een baby was, en na een hele reeks omzwervingen leek het er nu toch op dat zij eindelijk thuisgekomen waren. Haar moeder had het geluk gevonden, ze bewoonden een nieuw huis en alles straalde een rustgevend gevoel uit. Het leek allemaal, achteraf bekeken, te mooi om waar te zijn, wisten zij veel.

    Meermaals tijdens de week belde zij bij ons aan om haar verhalen kwijt te kunnen. Haar hartje luchten als het ware, met mijn zus. Telkens weer een vrouwen-onderonsje, waar ze honderduit over vriendjes praatte, of, als ze een minder goede dag op het werk achter de rug had, even verpozing kwam zoeken. Ja, want werken deed ze al, via leercontract, schoolgaan was niet echt aan haar besteedt zodat ze al vrij vlug de arbeidsmarkt opzocht. Ook daar liep niet alles van een leien dakje, maar toch, na enkele pogingen, waaronder kassierster, dacht zij uiteindelijk wel de ware job gevonden te hebben. Al iets meer dan een jaar werkte zij in een kapsalon, en ze deed het met volle overgave.

    De toekomst leek dus zonnig. Haar vooruitzichten rooskleurig, maar dan kwam opnieuw de kentering in haar jonge bestaan. Op een gegeven avond kwam zij uithuilen bij mijn zus. Het boterde niet meer met haar vriend en ze zouden met elkaar breken. Hij besteedde nooit echt veel aandacht aan haar, en zij voelde zich achteruitgeschoven. Wij hadden het wel zien aankomen, want zij verdiende beter, en die jongen bleek in onze ogen toch niet de ware voor haar. Maar liefde is tot op de dag van vandaag, nog altijd blind, dus gaf ze hem niet zo heel vlug op. Het zou wel beteren, was haar stelling. Ze gaf in vele dingen toe, maar een maand of wat later was het dan toch definitief, ze waren uiteen. Het verdriet was er, zoals bij iedereen die net met elkaar gebroken heeft. Maar ze had vrienden rondom haar, om troost te schenken waar nodig, een schouder om uit te huilen, en ook één iemand die echt wel van haar hield, maar die zij gewoon als iemand zag waaraan ze alles kwijt kon. Waar ze lief en leed mee kon delen. Die jongen zou gewoon alles voor haar gedaan hebben, maar ik denk niet dat hij haar ooit zijn liefde verteld heeft, gewoon uit schrik om haar te verliezen. Uit vrees misschien omdat hij dan haar gezelschap kwijt gespeeld zou hebben. Of ze ooit gevoelens voor hem had zullen wij uiteindelijk nooit meer weten. Want het noodlot sloeg onverwachts toe, hard en o zo genadeloos…

    Die nacht, toen zij haar lach verloor, zullen wij nooit weten waar zij aan dacht, of ze echt het geluk in de ogen heeft kunnen kijken… Die nacht had zij een afspraak, waar ze niet aan ontkwam…

    29-08-2005 om 21:27 geschreven door chico

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ander gedicht
    Bedankt alerte lezeres waarvan ik de naam niet mag noemen dat je me erop wees dat ik het vorige reeds had geplaatst, daarom dit andere gedicht
    Gebroken vleugels

    Voor niemand zichtbaar
    Stap ik schijnbaar
    Geheel gezond
    In deze wereld rond

    Pijn uit het verleden
    Remt in het heden
    Als onverwacht
    Iemand naar me lacht

    Niet onbevangen
    Doch vol verlangen
    Wil ik buiten zinnen
    Kunnen beminnen

    Wie hoort mijn lied
    Wie danst mijn dans
    Wie voelt mijn hart
    Zo verward

    29-08-2005 om 20:10 geschreven door chico

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    27-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Momenten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Sterrenpracht. Ik weet nog goed; op een avond vertelde jij me iets, het was een geweldig moment. We zaten op een bankje en keken naar de sterren, iets wat we regelmatig deden. Sindsdien doe ik het nog steeds het geeft me een vertrouwd gevoel, ik word er warm van. Bij het kijken naar de sterren krijg ik weer herinneringen toen jij dat had gezegd. Niemand is het ooit gelukt om me echt met woorden te raken. Wat jij deed, overrompelde mij. Maar ik zal dat moment nooit vergeten. Toen jij zei:’’ Kijk naar de sterren. De ster die het meest straalt voor jou, dat is een dierbaar iemand’’. Ik weet nog steeds niet waarom je me dat vertelde en ik wist ook niet wat ik er van moest denken. Later begreep ik pas dat het echt zo was. Die ene heldere ster, of de woorden hoe jij het zei, daar ben ik nog steeds niet met mezelf uit. Ik moest toen huilen en deze krachtige woorden raken mij nog steeds. Elke keer als je dat buiten tegen mij zei, dan komen mijn tranen weer . Vraag me niet waarom, want ik weet het echt niet. Ik ben blij dat ik houvast heb aan die heldere ster en dat ik via die weg nog tegen iemand kan praten. Praten tegen een dierbaar iemand doet me veel. Al weet ik, dat ik geen antwoord terug zal krijgen. Ik hoop dat diegene mij zal kunnen zien of horen, want het praten tegen die bewuste ster, doet me zo goed. Als ik aan iemand anders vraag: welke ster straalt voor jou het meest, is dat meestal nog een andere ster. Anders zou dat niet zo zijn, als ze dezelfde ster zou aanwijzen, dan geloofde ik er niet in, maar nu wel. Als ik er behoefte aan heb, klim ik even uit mijn raam en kijk ik naar de sterren. Dan zoek ik de meest heldere ster. Ik blijf er naar kijken en ik praat er even tegen. Dát moment word meestal verstoord, dan kruip ik weer snel mijn bedje in. Ik doe dat op dagen, wanneer ik het wat moeilijk heb of als alles tegen zit. Sterren doen mij altijd goed, omdat ik weet dat ze mij nooit zullen verlaten. Dat zijn de enige dingen waar je zeker van bent. Ze zullen altijd terugkomen, want als ze er één avond niet zijn, komen ze toch de volgende avond weer terug. Ze verlichten plaatsen voor mensen, die ook behoefte aan deze liefde hebben. Voor alle mensen die naar deze liefde smachten en die er steun aan kunnen hebben. Daardoor blijven ze bestaan. Sommige mensen zullen er minder snel naar kijken, omdat zij niet het gevoel zullen hebben dat er achter een heldere ster een persoon zit. Onthoud één ding: Kijk naar de sterren en zoek de meest heldere ster op voor jezelf. Dát is een dierbaar iemand voor jou, praat er gerust tegen en doe wat je niet laten kunt, maar weet dat je het kan vertrouwen. Die ene ster is een belangrijke persoon voor jou. Dat is het enige wat jou nooit zal verlaten.
    Bedankt oma dat ik dat nog steeds mag ervaren.

    27-08-2005 om 22:41 geschreven door chico

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    25-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dat ben ik...
    Dat ben ik... Ze maken al eens het verwijt (of compliment), dat ik te zachtaardig ben. Niet hard genoeg om in agressieve bewoordingen, degelijk gefundeerde bevindingen neer te pennen. Laat staan columns. Raakt mij zoiets? Helemaal niet. Misschien is het wel ‘de kunst‘ om zo te schrijven. Weet ik veel. Net hard genoeg om netelige zaken onder het oog van de betrokkenen te brengen. Juist tot de grens, voor het kwetsende. Om te raken, choqueren. Subtiel, als een ‘boodschap’. Maar ook niet méér dan dat. Een tekst moet blijven hangen, een tijdje dan toch. Eventjes nazinderen, inwerken. Dit evenzeer in het schrijven van kritieken naar elkaar toe. Dat ik daar geen uitblinker in ben, hoeft geen betoog. Volgens mij ben ik een gevoelscriticus! (Lees: met héél weinig woorden.) Ik kan een gedicht of verhaal prachtig vinden, maar moet ik het daarom volledig ontleden, stukje voor stukje analyseren en voorzien van kritische bemerkingen allerhande? Een mooie bloem haal je ook niet uit elkaar om te kijken hoe ze aan haar pracht gekomen is. Diamanten worden nooit gebroken om te ontdekken hoe ze schitteren. Talent komt vroeg of laat, maar zeker ‘ooit’ bovendrijven, net zoals sterren voor zich spreken wanneer ze fonkelen in diepdonkere nachten. De meest heldere springen altijd in het oog. Dit is net zo met geschreven teksten. ‘Kritiek geven’ laat ik wel aan de zogenaamde ‘kenners’ over. Zij weten het immers zo mooi te brengen. Tot je aandurft hen tegen te spreken! Ze houden er niet van dat je hun alwetendheid in twijfel trekt. Al meermaals ondervonden! Ga ik daar in de fout? Misschien! Ik besef ten volle, dat door mijn weinig reageren naar anderen toe, het ‘mij in de kijker schrijven’ zijn beperkingen oplegt. Maar zo ben ik. Reageren om reacties van anderen terug te krijgen is niet aan mij besteed. Goed en wel beschouwd ben ik een éénzaat. Veilig verborgen achter een scherm, tokkelend naar de buitenwereld toe. In mijn verhalen en gedichten kan ik immers alles kwijt. Gedachten, gevoelens, zelfs een licht verborgen verwijt. Kan allemaal! Lezen doe ik ze wel, en héél af en toe zal ik er ook een commentaartje bijplaatsen. Zelden negatief, nooit vingerwijzend en nog minder richtlijnen gevend. Deze tekst is dan ook méér een steunbetuiging naar mijzelf, en de ontelbare ‘Schrijvertjes’ die er zich in herkennen. En daar neemt mijn zachtaardigheid het dan weer over, is de cirkel helemaal rond. Het bewijs dat ik nooit ‘hard zal worden in mijn schrijven’ is een feit. Mocht ik om die reden minder aandacht krijgen en de ‘Schrijverstop’ (wie of wat die ook mogen zijn) nooit bereiken, niet getreurd. Liever de ‘middelmaat’, dan het verwijt slikken dat je een verwaande, alwetende criticus bent die nooit tegenspraak duld. Hoe hoger het voetstuk, des te dieper de val is een welbekend gezegde. Laat mij dan maar op de lagere treden vertoeven. Het is goed zo. Kan ik nog klimmen, mooi! Laat het dan langzaam, voetje voor voetje zijn. Een stapje terugzetten is hoegenaamd geen ramp. Blijf ik ter plaatse, dan weet ik waar mijn ‘top’ zich bevind. Voer ik ‘de trots van mijn kunnen’ even hoog in het vaandel als eender wie, in de wetenschap dat ik het op mijn onnavolgbare manier bewerkstelligd heb. Zacht als het moet, nog zachter als het kan. Daar kan ik best mee leven!

    25-08-2005 om 12:56 geschreven door chico

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    23-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vrienden.
    Vrienden zijn als sterren. Je kan ze niet altijd zien, maar ze zijn er.

    Een vriend is iemand die het lied van je hart kent en het opnieuw kan zingen als jij de woorden vergeten bent.

    Vrienden zijn mensen die vragen : "Hoe gaat het?" en dan wachten op het antwoord.

    Uiteindelijk zullen we ons de woorden van onze vijanden niet herinneren, maar het zwijgen van onze vrienden.

    Ware vrienden herkent men niet aan hun medelijden, maar aan hun oprechte vreugde om een anders geluk.

    Als het karakter van je vrouw niet duidelijk is, kijk dan naar haar vrienden.

    Een valse vriend is als een schaduw, die je alleen maar volgt zolang de zon schijnt.

    23-08-2005 om 22:35 geschreven door chico

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    20-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hierboven.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Wel wie durft nog te beweren dat er hierboven niets is, hier op deze foto is het tegendeel bewezen...

    20-08-2005 om 10:27 geschreven door chico

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (3)
    19-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mopjes
    Waarom kan een vrouw geen milieuvergunning krijgen? Omdat haar beerbut te dicht bij de speeltuin gelegen is.
    Een man en een vrouw lopen door het museum. Zegt de vrouw, marinus zo'n lelijk schilderij heb ik nog nooit gezien!zegt de man margriet zet je bril op en ga van die spiegel weg!!!
    Peter moet terecht staan. Peter staat dus voor de rechter omdat hij zijn vrouw heeft doodgeschoten toen hij haar met een vreemde vent in bed aantrof. "Waarom hebt u eigenlijk uw vrouw neergeschoten?" wil de rechter weten. "Ach," zegt Peter, "het leek me handiger om één keer mijn vrouw dood te schieten dan iedere week een andere vent."

    19-08-2005 om 18:51 geschreven door chico

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    18-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Invallen
    Moedig is het als je na een avondje stappen met vrienden thuiskomt en je vrouw je opwacht met een bezem en je vraagt: "Ben je nog zo laat aan het schoonmaken, schat?"
    Ik ben een geboren pessimist, maar dat geloven jullie toch niet.
    Mijn vrouw rookt als geen ander. Daarom noem ik haar mijn "teerbeminde".
    De laatste ruzie was mijn fout. Mijn vrouw vroeg wat er op televisie was en ik antwoordde: "Stof".
    Volwassen worden is een kind kunnen zijn zonder schaamte.
    Van al diegenen die niets te zeggen hebben, zijn de meest aangename mensen diegenen die zwijgen.
    <

    18-08-2005 om 10:30 geschreven door chico

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vrouwelijke Logica
    Als je een vrouw op een voetstuk plaatst en haar wil beschermen van alle drukte, ben je een macho.

    Als je thuisblijft en het huishouden doet, ben je een watje. Als je te hard werkt, is er nooit tijd voor haar. Als je niet hard genoeg werkt, ben je een luilak.

    Als je haar zegt hoe goed ze er uitziet, zijn het ongewenste intimiteiten. Als je niets zegt, is het mannelijke onverschilligheid.

    Als je huilt, ben je zwak. Als je niet huilt, ben je ongevoelig.

    Als je houdt van vrouwelijke vormen en sexy ondergoed, ben je pervers. Als je daar niet van houdt, ben je homo.

    Als je ervan houdt dat een vrouw haar benen scheert en in vorm blijft, ben je een sexist. Anders ben je niet romantisch.

    Als je haar bloemen koopt, wil je iets van haar. Als je het niet doet, denk je niet aan haar.

    Als ze hoofdpijn heeft, is ze moe. Als jij hoofdpijn hebt, hou je niet meer van haar.

    Als je te dikwijls wilt, ben je oversekst. Anders is er iemand anders.

    Als zij vrijgezel wil blijven, heet dat onafhankelijkheid. Als jij vrijgezel wil blijven, heb je bindingsangst.

    Als jij aan de telefoon geile dingen zegt, ben je een hijger. Als zij aan de telefoon geile dingen zegt, is dat een euro per minuut

    18-08-2005 om 10:17 geschreven door chico

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    17-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Poëzie.
    Als ik liefheb is dat poëzie. Als ik het opschrijf is het een poging daartoe.

    De eenzaamheid brengt de poëzie tot ontwikkeling die in iedere mens aanwezig is.

    Wie het verschijnsel kent van tegelijk slapen en waken kan vermoeden wat poëzie is.

    Echte poëzie loopt op straat. Wat jammer dat zoveel dichters haar in de wolken gaan zoeken.

    Poëzie is een echo die een schaduw vraagt om te dansen.

    Het is even moeilijk voor een dichter over poëzie te spreken als voor een plant over tuinbouw.

    17-08-2005 om 22:54 geschreven door chico

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Open vragen.
    Waarom denken vrouwen steeds aan seks wanneer ik zeg dat mannen maar aan één ding denken?

    Als konijnenpootjes geluk brengen wat gebeurde er dan met dat konijn?

    Waarom kan men van dokters nooit het voorschrift lezen, maar wel de rekening?

    Als Amerikanen bij een trouwpartij rijst gooien, gooien Chinezen dan hotdogs?

    Wie had er eigenlijk het eerst in de gaten dat hij geen aap meer was maar een mens?

    Waarom staat er op verpakkingen altijd: "Hier openen", terwijl wij dat toch pas thuis worden verondersteld te doen?

    17-08-2005 om 22:31 geschreven door chico

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)

    Archief per maand
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 05-2006
  • 04-2006
  • 03-2006
  • 02-2006
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005
  • 07-2005
  • 06-2005
  • 05-2005
  • 04-2005



    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    ann
    blog.seniorennet.be/ann


    Foto

    Hier onze lieve kleindochter 'Lore' en onze grappige kleinzoon 'Rene'
    Foto

    Foto

    En onze jongste spruit Dustin
    Foto

    Foto

    Een interessant adres?



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!