T R O U W

Het orgel speelde, de kerk versierd
de bruid in't wit zoals het hoort
zo traden zij naar voren
omringd door ouders, priester en getuigen
in klederen die ieder kon bekoren.

Het altaar mooi gedekt
met bloemen velerlei
teksten en gebeden geschreven in hun tijd
en een priester die verkondigde
voortaan zijt gij man en vrouw voor eeuwig en altijd!

Dat was 45 jaar geleden
hun trouw het overleefd
zes paren uit de 'Vorsenzang'
nu weer samen in de kerk
om te danken voor alles wat hen overkwam!


MINDERWAARDIGHEIDSGEVOEL

Mijn kindertijd reeds lang vervlogen
en toch ben ik er soms nog niet van bevrijd
moeder leerde me toendertijd
wees beleefd en altijd onderdanig!

Ik heb dat gedaan jaren lang
me te min geweten en verlegen
als ik het woord moest voeren
of me bewegen op vreemde wegen

Ik voelde me rood worden tot in mijn nek
zweetdruppels parelde op mijn hoofd
bij niemand kon ik schuilen, vond ik gehoor
mijn onuitgesproken kreet om hulp werd niet bemerkt

De strijd was hard maar ik heb gewonnen
door studie, werk en vele vrienden
en door bezinning het allermeest
loslaten moest ik alles wat me benauwde in mijn geest
volop leven en beminnen in de kracht van zijn Geest!


P A R K I N G S O N

Ik leg mijn rechterhand langzaam naast mijn bord, ze beeft
met moeite wil ik haar bedwingen, tevergeefs
aan de tafel naast ons kijkt een man naar mij
ik trek mijn hand van tafel en loer even opzij

Het glas witte wijn neem ik met vaste hand
kijk maar zonder beven en heel galand
alsof ik daarmee zeggen wouw
het gaat nog even goed als bij jou!

Ik drink mijn glas gulzig leeg
de wijn tot bondgenoot tegen al dat gebeef
goed beseffend dat zelfs de zwaarste drank
geen genezing biedt maar mijn geest verkramt

Langzaam zet ik mijn glas terug neer
en realiseer me eens te meer
Parkingson is veel te sterk
en dat dit blijven zal totdat ik sterf!


K E R S T M I S

De schaapsstal lag er verlaten bij
de deur op een kier
een ideale plaats om te schuilen
tegen de gure wind en de hevige buien.

Het doet zo'n deugd te ervaren
dat je welkom bent
in kerk, huis, café of tent
en dat je wordt ontvangen zelfs zonder ene cent

Is dat niet wat het Kerstverhaal vertelt
wanneer we zoeken naar het Kind
zullen we vinden altijd weer
een deur die opengaat keer op keer

De herders hadden zijn lied gehoord
een lied van vrede ongehoord
die komen zal zoals beloofd
wanneer wij mens voor mensen zijn in daad en woord!

HIJ DIE ROEPT !

Gezeten op de laatste stoel
zat ik te bidden mijn ogen toe
de stilte in die kleine kerk
raakte me tot in de kleinste nerf

Een stille drang diep in mij
wees me naar de eerste rij
en door het zachte suizen van de wind
werd ik vooruit geduwd tot voor het Kind

Hoe was zijn naam ook weer?
'Ik zal er zijn voor jou'
een Mensenkind dat moet je zijn
vooral voor hen die lijden onder pijn

Een boodschap in mijn hart gegrift
om te worden zoals de Heer mij zag
nog voor ik de kreet van het leven gaf
te zorgen voor elke mens die mijn levenspad betrad!


SCHOONHEID

Schoonheid, gegrift in het hart van alle dingen
een bloem, een plant, een boom
tot zelfs het kleinste sprietje gras
verbergen het mysterie van wat eens was!

Ik zie, ik ruik, ik proef
alles ademt en leeft in het stille morgenduur
de zon die met haar felle gloed
schoonheid legt in overvloed

Opgenomen voel ik mij
door zoveel schoonheid rondom mij
alles spreekt dezelfde taal
tot zelfs de kleinste mus met haar kabaal

Schoonheid, teer en zacht
ik wil je bezitten dag en nacht
maar ik weet maar al te goed
de zon schijnt niet altijd in felle overvloed!


DUIZEND SCHERVEN

Uiteengevallen in duizend scherven
ieder met zijn verhaal
op zoek naar steeds weer...nieuw
in een wereld vol materie en kabaal

Het leven moegeleefd
gespletenheidd alom en ontgoocheling het allermeest
ontredderd hollen wij voort
er moet zoveel gedaan, zoveel worden gepresteerd!

De natuur huilt en krimt
het zwarte gat dat haar omringd
bomen geveld, dieren gedood, de lucht vervuild
de mens ontvangt wat hij heeft verdiend!

Eenheid scheppen in de duizend scherven
ze maken tot een groot geheel
het leven laten leven
in een spel van kleuren om ons heen!

The Night of the Proms


Het sportpaleis volgeladen
voor de ''Night of the Proms'
meezingend, meedansend, meezwaaiend
in het donker, onze lichtjes brandend laaiend!

Ga open, breek
uit de cirkel van verdwazing
hebzucht, macht, moord
geef de liefde het laatste woord!

Het kwaad grijpt om ons heen
tracht ons te verslinden, bijt ons in de keel
willen we ons leven verliezen
of toch het paradijs verkiezen?

'We are family' zongen we om ter hardst
menen we dit oprecht of is het maar een woord
dat bij de minste weerstand
weer in onze onmacht wordt versmacht?


Kerk en café

Kerk en café in dezelfde straat
de één is men vergeten, de ander overvol
maar waar het overgaat is dikwijls dezelfde praat
'houden van' klinkt het vaak hol en zonder maat.

De priester doet zijn best, de herbergier de rest
ze nodigen beiden uit te zitten aan hetzelfde maal
waar brood en beker wordt gedeeld
met ieder die hun vreugde deelt.

Mensen zoeken warmte tegen de snijdende wind
van onverschilligheid, die hen omringd
Laat me toch zijn zoals ik ben
zonder bekeringsdrang of valse stem...

Een woord, gebaar of wat dan ook
het doet zo'n deugd voor de mens in nood
als hij voelen mag en zijn
zonder vooroordeel of valse schijn!


De laatste brug

Vaag en ongeweten
verdoken en vergeten
de laatste brug wie denkt daaraan
als wij door het leven worden voldaan?

Het kan niet op
bereiken willen we de top
en volgepropt maar nooit voldaan
leggen we beslag op ons bestaan

De roes van het genot
alles mag en kan en is hot
altijd weer op zoek naar die laatste kik
die ons leven vervullen zal tot de allerlaatste snik!

Nooit voldaan
zo is nu éénmaal ons bestaan
maar komen zal de laatste brug
de zaligheid of het eeuwige gekrug!


Misselijkheid

Ik voel mijn bloed wegtrekken uit mijn hoofd
mistslierten trekken voorbij
mijn handen zoeken steun
aan een tafel waarop ik zachtjes steun

Mijn ogen kijken zoekend rond
doorheen het mistgordijn...en weet niet meer...
Het zachte murmelen om mij heen
dringt langzaam tot me door...

Ik hoor mijn naam
als een echo gonst hij door mij heen
gezichten klaren op
ik weet niet waar ik ben geweest

Lage bloeddruk hoor ik zeggen
ik voelde het
maar kon niet ontkomen
machteloos ben ik op de grond terecht gekomen.

Enkele overpeinzingen

De wetenschap is er vandaag van overtuigd dat het heelal ontstaan is door de Big Bang (Oerknal) en is ook de evolutieleer voor velen een antwoord op de groei van het leven op aarde.

De christelijke godsdienst, afstammend van de Joodse religie, heeft in de Bijbel ook een verhaal staan over de ontstaansgeschiedenis.
De schrijver (of schrijvers) van dit verhaal heeft, mijn insziens, hoegenaamd niet de bedoeling gehad een waar gebeurde geschiedenis neer te schrijven. Het is een mytisch verhaal met als enige bedoeling te vertellen dat God steeds op zoek is naar de mens en de mens op zoek naar God. In het bijbels scheppingsverhaal is het dan ook de mens die centraal staat!
Hoe de schepping werkeliijk is verlopen dat vernemen we hoegenaamd niet, de schrijver wil alleen maar een boodschap verkondigen, geen wetenschap!
Dit scheppingsverhaal leert namelijk dat de mens de koning is van de schepping, evenbeeld van God zelf. Maar ook dat het kwade, van aanvang af, door God werd toegelaten om de mens op de proef te stellen zodat deze in volle vrijheid zou kunnen kiezen voor God of het kwade.
Aan de hand van een zelfgemaakte schilderij heb ik dit trachten weer te geven.

In het midden van het doek is er een donkere vlek waardoor de aanwezigheid van het kwade wordt aangeduid. 
De mens leeft in een paradijs en wat dit betekent kan voor ieder verschillend zijn, daarom de willekeurige vormen op het schilderij. 
Maar ook de boom van goed en kwaad is aanwezig en het goede, zowel als het kwade zit in elke mens verscholen zodat we altijd voor of tegen God kunnen kiezen. 
Het kwade kunnen we alleen maar overwinnen door Gods genade. Het is daarom belangrijk het goede dat in ons aanwezig is elke dag overvloedig te begieten!

Ik heb hierover ook een gedicht gemaakt welke je hierna kunt vinden.  

Graag commentaar a.u.b.

HET VERLOREN PARADIJS

Momenten van gelukzaligheid
de hemel blauw en zonder dreiging
alles zingt in mij!
Is dat het paradijs waarvan de bijbel spreekt?

En toch...het kwade is er reeds
latent nog en van geen betekenis
diep verscholen in de toelomst
de slechte geest, de Satan, waarvan de bijbel spreekt!

De boom van goed en kwaad
in het midden van het leven
het doet toch zo'n deugd te eten, de vruchten van de leugen!
De mens gelijk aan GOD is dat niet waarvan de bijbel spreekt?

Momenten van gelukzaligheid
koester ze en weet
dat de geest van hoogmoed en verraad
latent aanwezig is in alles wat je doet of laat!

BILJART

Muisstil kijkt men toe
hoe hij zijn keu bekrijt
en met zijn ogen zoekend
naar de ballen op het groene laken kijkt.

Langzaam komt hij naar de tafel toe
kijkt...en kijkt en legt dan aan
met vaste hand beroerend
zijn laatste bal om wie het gaat!

Ieder kijkt gespannen toe
en ziet hoe hij de eerste bal vol raakt
met effect de eerste band verlaat
en in volle vaart
ook de tweede band nog raakt...

Langzaam vervolgt de bal zijn weg
naar de derde band ginds ver weg
tot hij eindelijk aanbeland
daar waar de meester hem had gepland!

De spanning breekt
en hier en daar hoort men een kreet
vol bewondering voor de stoot
waarmee de kampioen zijn spel besloot.



ONHOORBAAR STIL !

Onhoorbaar stil...
een wereld van verschil
met het aanhoudend luid lawaai
overal waar ik me keer of draai...

Onhoorbaar stil...
na de felle regen koel en kil
balsem voor mijn diepste zijn
als een dronk van een donkerrode wijn...

Onhoorbaar stil...
ik luister en verstil
naar mijn adem in en uit
die door mijn aderen spuit...

Onhoorbaar stil...
maar krachtig en met vaste wil
doet hij zijn werk zoals het moet
zodat hij mij volop leven doet...



DE STAD

Een stad vol met mensen
op zoek...naar ik weet niet wat
de verveling doorbrekend
met een terrasje en een glaasje nat.

Jonge mensen...oude mensen
allen gekleed in hun beste pak
om op te vallen en te bekoren
ieder speelt zijn rol en kent zijn vak!

Ik zie een vrouw met veel plezier
tonend borst en dij
lokkend en verleidend
ieder die in haar richting kijkt!

En dan plots...een andere vrouw
schichtig kijkend
in elke vuilnisbak die zij passeert
is dat de welvaartstraat waarin zij leeft?

H A R M O N I E

Alles is zo sereen, diep in mij
een diepe rust, het ritmisch kloppen van mijn hart
is dat her paradijs voor mij?

O wondervreemd genucht
ongevraagd en onvoorzien
komt en gaat gij zoals gij verzucht!

Vasthouden...kan niet
alleen maar overgave
komende uit het niet.

Enkele ogenblikken slechts
en dan is het weer voorbij
een regenbui die tegen mijn venster kletst.

Maar door die harmonie diep in mij
ook al kerft de pijn,
weet ik dat GIJ leeft in mij!


D E    T I J D

Zachtjes glijdt de tijd voorbij
vaak te snel en te gehaast
grijs, zonder kleur noch geur
vastgehouden door de dagelijkse sleur!

Soms houdt hij halt
wanneer het bonst in mij
aan onmacht en pijn.

De tijd kan dan duren
dagen en weken lang...
Komt er nog een eind aan deze triestenij?

Plots klaart de hemel op
dan zingt de vogel weer opnieuw
zijn mooiste lied voor mij...

De blauwe lucht
wordt weer teer en zacht
na het onweer van pijn en smart
dat mij gegeven werd, onverwacht!

EEN NIEUW BEGIN

Stralend als de morgenzon
zo kwam ze bij ons binnen
eenvoudig mooi
van buiten en van binnen!

Aarzelende start
of de aanzet tot een nieuw beginnen?
Wie zal het zeggen?
dat zal de toekomst wel verzinnen.

Maar vandaag schijnt weer de zon
die met haar felle gloed bestraalde
de kale vlakte zonder hoop
waar ieder grassprietje verschraalde.

Een nieuw begin?
Wie zal het zeggen...
Maar wat we wel hebben gevoeld
is de liefde die hen beiden overspoeld!


R E G E N

Ontelbaar zijn ze
die kleine druppels
vallend
één voor één
zo maar uit de hemel neer.

Zonder iemand pijn te doen
maar wel met kracht
bevruchtend
aard en plant
zo maar uit het niets.

Verwonderd kijk ik toe
hoe de kleine druppels
vallend
één voor één
verdwijnen en toch vruchtbaar zijn!

P I J N

Uw vader is oud geworden
hij loopt zo gebogen
gaat het well goed met hem?

Veel mensen zien het dus
dat ik in de greep zit van Parkingson
Ik wist dit wel, maar het doet toch zo'n pijn!

Weglachen, het is allemaal niet zo erg
ik voel me goed
maar...is dit wel het juiste woord?

Diep in mij knaagt de angst
hoe het nu verder moet
overgeleverd aan de zorg door anderen?

En toch voel ik spijts alles
me meegevoerd in een stroom van diep geluk
dat niemand mij afnemen kan!



M A R I A

Klein van gestalte
zwak van gezondheid
maar sterk in de liefde
voor al haar dierbaren.

Sereen lag ze te blozen
onder de witte lakens
van het ziekenhuisbed
wachtend en hopend...

Dag Maria
kent ge me nog?
Een kleine beweging met haar hoofd
onmerkbaar haast

Mijn hand zachtjes leggend
op haar roze wangen
en samen biddend
zij zonder woorden maar met een liefdevolle blik

Een beeld, een portret
van een kleine, eenvoudige vrouw
maar groots in het geloof
en nu opgenomen in de stroom van liefde
die wij eeuwigheid noemen.

 

H A N D E N

Ik zie de handen van mijn moeder
hoe zij het brood zegent
en daarna aan ons te eten geeft

Ik zie de handen van mijn vader
ruw en bedekt met eelt
vaak tot een vuist gebald

Ik zie hun beide handen
machteloos en rusteloos
gevend en verzachtend

Thans zie ik ook vele handen
nemend en bevelend
grijpend en versmachtend

Geef mij dan maar
de handen van mijn ouders
vol van liefde en begrip!



O N M A C H T

Elke zondag zit hij daar
in zijn rolstoel
kijkend naar de mis op TV

Wachtend uitkijkend naar mijn komst
naar de komst van HEM die zegt:
'IK zal er zijn voor jou'

Naast vrouw en kinderen
de Toeverlaat
waarop hij altijd  rekenen mag

Gekluisterd aan zijn rolstoel
machteloos geslagen
overgeleverd aan de zorg van anderen

Zijn macht vergaan
teruggeworpen op wie hij werkelijk is
een man door God bemind.

AFSCHEID NEMEN

Het doet toch zo'n pijn
telkens weer opnieuw
afscheid te moeten nemen
van uw klein-kinderen.

Het leek allemaal toch zo mooi
de lucht was helder en klaar
tot een allerlaatste vogel
zijn laatste liedje zong!

Alles leek niet zoals het was
de lucht werd zwaarder
donkere wolken troepten samen
en alles werd vaal en grijs.

En nu...besef ik pas,
hoe moeilijk het is
afscheid te moeten nemen,
telkens weer opnieuw,
van uw kostbaarste bezit!



ZALIGHEID

De wind hoor ik zachtjes blazen
en zie de bruinvergeelde notenbladeren
vallen op het groene gras in mijn tuin.

Alles lijkt zo sereen
en ik voel me als het ware
opgenomen in het zachte waaien van de wind.

Meegenomen naar omhoog
zomaar...
spelend en dartelend in de blauwe lucht.

Mijn hand beeft
Parkingson is er nog steeds
en toch...

Ik weet niet vanwaar het komt
maar het doet toch zo'n deugd
dit gevoel van zaligheid!