|
The Night of the Proms
Het sportpaleis volgeladen
voor de ''Night of the Proms'
meezingend, meedansend, meezwaaiend
in het donker, onze lichtjes brandend laaiend!
Ga open, breek
uit de cirkel van verdwazing
hebzucht, macht, moord
geef de liefde het laatste woord!
Het kwaad grijpt om ons heen
tracht ons te verslinden, bijt ons in de keel
willen we ons leven verliezen
of toch het paradijs verkiezen?
'We are family' zongen we om ter hardst
menen we dit oprecht of is het maar een woord
dat bij de minste weerstand
weer in onze onmacht wordt versmacht?
Kerk en café
Kerk en café in dezelfde straat
de één is men vergeten, de ander overvol
maar waar het overgaat is dikwijls dezelfde praat
'houden van' klinkt het vaak hol en zonder maat.
De priester doet zijn best, de herbergier de rest
ze nodigen beiden uit te zitten aan hetzelfde maal
waar brood en beker wordt gedeeld
met ieder die hun vreugde deelt.
Mensen zoeken warmte tegen de snijdende wind
van onverschilligheid, die hen omringd
Laat me toch zijn zoals ik ben
zonder bekeringsdrang of valse stem...
Een woord, gebaar of wat dan ook
het doet zo'n deugd voor de mens in nood
als hij voelen mag en zijn
zonder vooroordeel of valse schijn!
De laatste brug
Vaag en ongeweten
verdoken en vergeten
de laatste brug wie denkt daaraan
als wij door het leven worden voldaan?
Het kan niet op
bereiken willen we de top
en volgepropt maar nooit voldaan
leggen we beslag op ons bestaan
De roes van het genot
alles mag en kan en is hot
altijd weer op zoek naar die laatste kik
die ons leven vervullen zal tot de allerlaatste snik!
Nooit voldaan
zo is nu éénmaal ons bestaan
maar komen zal de laatste brug
de zaligheid of het eeuwige gekrug!
Misselijkheid
Ik voel mijn bloed wegtrekken uit mijn hoofd
mistslierten trekken voorbij
mijn handen zoeken steun
aan een tafel waarop ik zachtjes steun
Mijn ogen kijken zoekend rond
doorheen het mistgordijn...en weet niet meer...
Het zachte murmelen om mij heen
dringt langzaam tot me door...
Ik hoor mijn naam
als een echo gonst hij door mij heen
gezichten klaren op
ik weet niet waar ik ben geweest
Lage bloeddruk hoor ik zeggen
ik voelde het
maar kon niet ontkomen
machteloos ben ik op de grond terecht gekomen.
|
Ik ben Schoenmaekers Joos
