Op een morgen opent Thomas Mann, een eenzame oude man, zijn voordeur en vindt op de drempel een baby in een picknickmand. Aan de mand zit een boodschappenlijstje voor melk, kaas, appels en brood ; op de achterzijde de tekst : 'Eddie's bastaard'. Thomas slijt zijn dagen in een vervallen landhuis met als enige levensgezel een fles whiskey. Sinds zijn zoon Eddie is omgekomen in Vietnam waant Thomas zich de laatste nog in leven zijnde Mann, ooit een voornaam geslacht van grootgrondbezitters en stichters van het dorp Mannville. Thomas herkent de baby ogenblikkelijk als zijn kleinzoon. Billy, genoemd naar zijn overgrootvader William, groeit op met de bizarre, kleurrijke verhalen uit de geschiedenis van de familie Mann, waarin mannen en oorlog een belangrijke rol spelen, en met de geesten van overleden familieleden die nog altijd in hun huis rondwaren.
Vreemd hoe Strange how mijn hart klopt my heart beats om mezelf te vinden op jouw kust to find myself upon your shore. Vreemd hoe Strange
how ik nog steeds I still feel mijn ongemakkelijkheid voel dat al lang weg is My loss of comfort gone before. . .
Koele golven spoelen over Cool waves wash
over en drijven weg met dromen van jeugd and drift away with dreams of youth dus tijd is gestolen so time is stolen ik kan je niet lang genoeg vasthouden I cannot
hold you long enough.
En dus And so is dit waar ik nu zou moeten zijn this is where I should be now Dagen en nachten vallen bij Days and
nights falling by
Dagen en nachten vallen me bij Days and nights falling by me. Ik weet I know van een droom die ik zou moeten houden of a dream
I should be holding dagen en nachten vallen bij days and nights falling by Dagen en nachten vallen me bij Days and nights falling by
me.
Zachte blauwe horizons Soft blue horizons rijken ver in kindertijd reach far into my childhood days terwijl jij oprijst as you are
rising om me m'n vergeten wegen te brengen to bring me my forgotten ways.
Vreemd hoe ik wankel Strange how I falter en mezelf staand vind in diep water to find
I'm standing in deep water vreemd hoe mijn hart klopt strange how my heart beats om mezelf te vinden staand op jouw kust to find I'm standing
on your shore
Ik ben dit stuk op piano aan het instuderen. De link naar de muziek vind je op http://www.youtube.com/watch?v=UckVGNiAj7Q
Voor vier personen : 2 kippenbillen, 1 bol mozzarella (125 g), 10 sneetjes chorizo, 1 aubergine, peper en zout, 1 kl balsamico, 1 teentje knoflook, 1 koffielepel tijm, 1 koffielepel rozemarijn, 1 courgette, 1 fijngesnipperde sjalot, 1 koffielepel basilicum, 1 venkelknol, 1 gezouten ansjovis, sap van 1/2 citroen, 1 courgette en enkele tomaten. Voor het pizzadeeg : 1 kg bloem, 450 g water, 1 dl olijfolie, 40 g gist, 20 g zout. 1.Meng de bloem met gist en het lauw water. Voeg daarna het zout en de olijfolie toe. Kneed het deeg. Dit kan perfect in de broodbakmachine gekneed worden. Laat het deeg twee uur rijzen tot het in omvang verdubbeld is. Verdeel het deeg in vier gelijke delen en rol elk deel rond uit. 2.Snijd het lichtjes gebakken vlees in dunne plakjes. 3.De geschilde aubergine stoven in olie met p&z,geutje balsamico. Voeg er de helft van de look, tijm en rozemarijn aan toe. Pureer alle ingrediënten. 4.De courgette schillen, in stukjes snijden en in olie stoven samen met sjalot en basilicum. Eveneens pureren. 5.Snijd de venkel in stukjes. Stoof deze in olijfolie met de rest van de look, citroensap en ansjovis. Pureren. 7. Verwarm de oven voor op 220° C. Leg de deegbodems op een bakplaat en bak ze 10 minuten. Bestrijk de bodems met de drie purees. Schik er de stukjes kip op, chorizo, tomaat, mozzarella en laat nog 10 minuten bakken.
Terwijl het deeg aan het kneden is en rijst kan je de puree op voorhand klaar maken. Het lijkt veel werk, maar dat valt heel goed mee. Laat het deeg niet te lang in de oven. Bij mij begon hij te rijzen en ik kreeg blazen in het deeg. Even doorprikken kan wat helpen. Ansjovis heb ik niet gebruikt.
Tot onze grote verrassing kregen we deze middag een reiger op bezoek.
Hij landde op het dak van een tuinhuis van een buur en zocht zo
voorzicht zijn weg tot ons vijvertje. Gelukkig is die dichtgevrozen
zodat hij niet aan de haal kon met onze vissen.
Ijs, op de klimophaag, de vijver, op de planten en zelfs op de kleine raampjes van het tuinhuis. In huis geniet ik van een bloemstukje die ik voor mijn vijftigste verjaardag kreeg van mijn zus. Op mijn vrije dag heb ik eens tijd om zelf pizza's temaken. Een overheerlijk recept. Smaakt nog beter met een glaasje Pinot Noir die we vorige week in een opwelling in Colmar kochten.
Vreemd hoe Strange how
