Vandaag zijn een aantal werven in Vlaanderen open voor bezichtiging. In Antwerpen is oa de werf van de toekomstige jeugdherberg Pulicinella open. Die naam werd gekozen omdat de jeugdherberg in het centrum van de wijk komt waar de Poesje eerstijds ontstond. De aannemer vond het een leuk idee om voor wat animatie te zorgen en contacteerde dus ons poesjenellentheater Lange Wapper om de bezoekers wat te verstrooien. Wij gaan daar graag op in want alle promotie voor ons theater is altijd meegenomen en zo bereiken wij ook eens een ander publiek. In de voormiddag doen wij alleen animatie en in de namiddag spelen wij kleine stukjes. Zo zijn er misschien toekomstige bezoekers geinteresseerd om eens met een groep een ganse avond naar één van onze stukken te komen kijken. Het blijft dan altijd spannend wachten tot e eigen naam of die van een van je vrienden/collega's valt en welke goede/slechte eigenschap je wordt toegedacht. Wij proberen met onze stukken ook de actualiteit te volgen en inspireren wij ons op TV programma's of bestaande toneelstukken. Voor de meeste mensen is het een aangename kennismaking en houden zij er een mooie herinnering aan over.
Vandaag hebben wij met ons gezin deelgenomen aan Mortsel fleurt op. Bedoeling was dat jij je straat en je oprit onder handen nam en onkruidvrij maakte. Dat was wel een hele karwei want tussen de stenen van de straat zowel als de kleinere van onze oprit groeit heel wat groen. Vermits wij een gemeenschappelijke oprit hebben met onze buren is dat toch 15 meter straat en een oprit van 6 meter breedte. Maar wij kregen van de stad per gezin 6 vlijtige liesjes en die komen altijd van pas. Daarna naar den Brico gereden voor haken voor de hangmanden. De pelargoniums en de eenjarigen hadden blijkbaar weinig kopers gevonden de afgelopen week dus ging de hele handel vandaag aan 50 % de deur uit. Daar heb ik meteen van geprofiteerd om genoeg planten te kopen om de hangmanden te vullen. Ik zat wel met een vervoersprobleem want ik was met de fiets Gelukkig kwam daar net iemand uit onze straat (die ik via de actie mortsel fleurt op had leren kennen) ook langs en hij was zo vriendelijk de planten met zijn auto mee te nemen. Als tegenprestatie mocht hij een zak vullen met de houtsnippers van onze gevelde bomen. Zo pasten wij het principe van de diabolo toe. Als twee driehoekjes (onze wijk heet Den Drijhoek) elkaar helpen ontstaat een diabolo waaraan beide partijen plezier hebben. Dit principe wordt talloze keren toegepast. Als buren elkaar kunnen helpen door toestellen samen te gebruiken (grasmachines, verticuteerders, haagscharen) dan zullen zij dat niet laten maar ook door tuintenten uit te lenen voor familiefeesten, door plantjes uit te wisselen, door elkaars kinderen op te passen, door de post uit de brievenbus te halen of het gazon af te rijden tijdens vakanties, door boodschappen mee te brengen van de markt enz enz. Het werkt prima, is eigenlijk gebaseerd op het Lets systeem uit Ierland en werkt al jaren zonder problemen in onze wijk. Als verschillende driehoeken samenwerken vormen zij een taart en dan kunnen er grotere projecten worden uitgevoerd zoals de jaarlijkse barbecue, de nieuwsjaarsreceptie of de burendag.
Een te kort bezoekje aan het arboretum in Kalmthout
Vanmiddag met ons mama naar het arboretum in Kalmthout gereden. Samen met zestien andere medebewoners maakten wij een mooie uitstap naar dit prachtig domein. Een deskundige gids stond ons al op te wachten. Claire werkt al dertig jaar in dit park en kan ons dus heel wat vertellen over de unieke bomen van heel de wereld (zoals de koreaanse boom, de hartenboom, de vaantjesboom, de ceders en de japanse esdoorns), struiken (rhododendrons in alle kleuren, azalea's, parelstruik) en bloemen (zoals de postelein ( dit plantje nam Jelena De Belder mee tijdens een bezoek aan een tuinsymposium waarbij de lezingen haar niet zo konden boeien en zij dan maar een kijkje nam in het park waar zij dit schattige bloempje ontdekte. Zij smokkelde het in haar mantel gedraaid mee naar Vlaanderen en het voelt zich prima thuis in haar domein want nu groeit het er zeer welig. De ontmoeting van Jelena en haar toekomstige echtgenoot is ook gekenmerkt door haar liefde voor unieke bomen en planten. Zij had namelijk gelezen dat in het park in Kalmthout een boom uit Korea groeide en dat wilde zij wel eens met eigen ogen zien. Omdat het om een privaat domein ging was zij zo onverschrokken om over de tuinmuur te klimmer waar zij een eerst boze maar daarna zeer bevlogen tuinier leerde kennen en enkele maanden later waren zij al gehuwd. Zij hebben het domein verder uitgebouwd met prachtige Azalea's en Hamamelissen (niet minder dan 150 soorten). Zij verzonden zaden en stekken over de hele wereld en bouwden zo hun eigen collecties verder uit. Helena hield van rozen en had aanvankelijk heel wat problemen daarmee tot zij de liaanrozen ontdekte die het inderdaad schitterend doen en binnenkort een zee van bloeiende roosjes laten zien. Wij konden al de talrijke knoppen zien. Dus hoewel de rondleiding maar één uurtje duurde hebben we heel wat nieuws opgestoken over planten, bomen en bloemen. Ik ga zeker nog eens kijken volgend jaar als van half januari tot half februari de hamamelissen bloeien. Zij hebben zelfs een rododendron die bloeit met kerstmis. Uit de winkel nam ik een gele vingerhoedskruid mee. Die zal wel een plaatsje vinden in de voortuin. En hopelijk veel zaadjes vormen zodat ik er volgend jaar al meerder exemplaren over de tuin kan van verdelen. Na een lekker kopje koffie keerden wij tevreden terug naar huis. Planten en bloemen, een hobby waarin ik me helemaal kan verliezen....
Vanmiddag naar "den Ikea' gegaan. . Deze week werd er de zweedse voeding extra in de kijker gesteld. Doorheen de winkel stonden verschillende standjes waar je van lekkere recepten gemaakt met zweedse producten kon proeven. De rolletjes met gerookte zalm en de zweedse kaas konden mij wel bekoren. Zweden behoort so wie so tot mijn favoriete landen. Ik hoop er binnenkort nog eens op vakantie te kunnen gaan. Mijn zus en haar familie hebben er een directe link via een neef die daar gaan wonen is met zijn gezin en ook zij zijn echte zwedenfans geworden. Intussen kijk je natuurlijk ook even naar de nieuwste aanwinsten in de winkel. Een mooi gestileerde gieter, een papiermand en een groene fleecedeken vonden dus via mij de weg naar de uitgang. Uit statistieken is gebleken dat inmiddels 50 % van de europeanen in een Ikea-bed worden verwekt. Ook onze zoon heeft zich inmiddels zo'n bed aangeschaft dus onze toekomstige kleinkinderen zouden ook tot deze 50 % kunnen gaan behoren. Wat mijn man wel stoort is de eenvormigheid van interieurs. Omdat de Ikea-brochure nu wereldwijd wordt verspreid (hij is meer verspreid dan de Bijbel) vind je nu dezelfde tafels, stoelen en kasten over heel de wereld. Wel van een mooie design maar wel overal dezelfde. Jan vindt dat daardoor de lokale cultuur te veel verloren gaat en het vakmanschap geen kans meer krijgt. Toch ben ik ervan overtuigd dat wie daar bewust voor kiest toch zal opteren voor handwerk uit eigen streek. Ook in ons huis vind je trouwens de mix van oude familiestukken (schilderijen en beeldjes), lokaal vakmanschap (eiken meubelen) en enkele stukken van Ikea. (vooral decoratie-artikelen en keukenvoorwerpen) Toen wij destijds in Chicago en Berlijn woonden hadden wij ook Ikea meubelen gekocht, gewoon omdat die eenvoudig te transporteren zijn en (vrij gemakkelijk) kunnen gemonteerd, gedemonteerde en terug verkocht of verhuisd worden. Jan's nichtje Marian die nu tijdelijk in Oregon woont, vermelde in haar blog dat ook zij verschillende ritjes naar het lokale woonwarenhuis had gemaakt. Het idee van Ikea (genoemd naar de voornamen van de stichter en de eerste letters van zijn geboortedorp) is intussen wel degelijk een wereldwijd succes geworden.
Mijn ouders waren destijds heel grote fans van Toon Hermans. Telkens hij met een nieuwe one-man show naar Antwerpen kwam gingen zij kijken. Als er een nieuwe LP verscheen werd die gekocht. En als de show op TV werd uitgezonden zat het ganse gezin steevast voor de buis. En de latere shows werden op video opgenomen. Ikzelf heb hem maar één keer life aan het werk gezien. Ik was wel te vinden voor zijn boeken met mooie teksten. Ik denk dat ik ze inmiddels wel allemaal in mijn bezit heb. Nu onze papa al lang overleden is en ons mama naar haar nieuwe RVT is verhuisd, kwam die ganse collecite Toon Hermans memorabilia bij mij terecht. En daar heb ik al vreugde aan beleefd ! Nu leer ik hem pas écht kennen, van het allereerste aarzelende begin tot het toppunt van zijn succes. Alle shows verschenen ooit op video (inmiddels ook al op DVD) en dus kan je alle shows één voor één bekijken. Ons mama nam ook alle speciale programma's rond vb 75ste verjaardag en het in memoriam Toon Hermans op en zo is die collectie dus echt wel volledig. Want ook het boek met zijn schilderijen behoord tot de collectie. Ik heb mij inmiddels ingeschreven op de nieuwsbrief over Toon Hermans en ben zeker van plan in het kort eens een bezoekje te brengen aan Sittard (waar een beeld van Toon Hermans staat) en het theater van Maasstricht (waar een profieltekening van hem staat in de hall) Toon Hermans heeft er inmiddels een nieuwe fan bijgemaakt want ook onze jongste zoon Mirco heeft hem nu ontdekt en kan heel smakelijk lachen met zijn conferences.
Vanmiddag had ik afgesproken met onze Mirco om in het shoppingcenter van Wijnegem te gaan rondkijken voor nieuwe kleding. In onze favoriete winkel (H&M) vonden wij al gauw de gewenste items. Een beige broek, een witte sweater (oei oei die zal ik vaak in de was tegenkomen), een bruine T-shirt met Hawai print, een bruine trui en een set met vier paar korte sokken. Voor mezelf heb ik ook nog twee nieuwe T-shirts gekocht. Wij waren dus snel gesteld en hebben toen nog wat verder rondgekeken in het immense shoppingparadijs. Zo brachten wij nog een bezoekje aan de Free Record Shop. Ik had onlangs nog een geschenkenbon gekregen en heb die gebruikt om de nieuwe Cd album Lentekriebels aan te kopen. Daarna nog even langs de krantenwinkel voor een deelname vanavond aan de trekking van de Lotto. Shoppen is één woord maar de rekeningen moeten ook aan het einde van de maand betaald worden en dan is iets extra altijd meegenomen. Ik kan mij trouwens niet voorstellen wat het zou zijn als ik eens werkelijk de hele pot zou winnen. Het zou behoorlijk stresserend zijn en extra stress kan ik nog altijd missen als kiespijn. Het zou er waarschijnlijk op uitdraaien dat ik het geld zou opzijzetten voor de drie kinderen later, eens een mooie (wereld) reis maken en ook enkele goede doelen met een extra subsidie zou bedenken.
Sinds enkele weken volg ik een cursus Aquagym in ons lokaal zwembad. Wij zijn met een kleine groep (een twaalftal) en beleven er elke keer weer meer plezier aan. Door dat het water je 'draagt' zijn die oefeningen zeker efficient. De lesgever weet het ludiek te houden. Gisteren moesten wij zelfs badeendjes stelen uit het kamp van de tegenpartij. Het leken net uitgelaten kleuters in plaats van bezadigde dames. De volgende morgen voel je wel het effect van de inspanning. Stijve spieren en een zekere stramheid moet je die dag toch wel overwinnen. Het contact met de andere deelnemers komt ook stilaan op gang. Na afloop blijven wij meer en meer wat nababbelen en leren elkaar zo wat beter kennnen. Zo ontmoette ik gisteren een jonge moeder wiens twee jonge zonen (3 jaar en 10 maanden) zeer slechte slapers waren. Ik had deze week op seniorennet de uitspraak gelezen : Mensen die zeggen dat ze slapen als babies hebben nooit een baby gehad. Daar kan zij gelukkig smakelijk mee lachen. De generatie die na ons komt heeft het inderdaad heel wat moeilijker. Wij konden als jonge mama er nog voor kiezen om tijdelijk wat minder te werken zodat wij overdag wat konden bijslapen met slechte slapers maar tegenwoordig moeten beide ouders wel full time werken willen ze zich tenminste de luxe kunnen veroorloven om een eigen woning aan te kopen... Gelukkig bestaan er mogelijkheden als loopbaanonderbreking of ouderverlof maar niet iedereen kan daar gebruik van maken. Veel werkgevers (vooral in KMO's )zien hun ervaren personeel niet graag tijdelijk vertrekken. Dat is dan misschien het enige voordeel van de huidige crisis. Heel wat jonge ouders moeten nu tijdelijk wat minder werken al heeft dat toch ook wel zijn financiele consequenties.
Ik ben janssens lutgarde, en gebruik soms ook wel de schuilnaam poesjenel .
Ik ben een vrouw en woon in mortsel (belgie) en mijn beroep is huisvrouw .
Ik ben geboren op 04/02/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: toneel, tuinieren, muziek.
Ik ben moeder van twee volwassen adoptiezonen (1 vlaams en 1 roemeens)en een pleegdochter (frans-algerijns) In ons multicultureelgezin kenden wij daardoor de nodige problemen. Ook professioneel ging het niet altijd zo vlot.
Vandaag zijn een aantal werven in Vlaanderen open voor bezichtiging.
Vandaag hebben wij met ons gezin deelgenomen aan Mortsel fleurt op.
Vanmiddag met ons mama naar het arboretum in Kalmthout gereden. Samen met zestien andere medebewoners maakten wij een mooie uitstap naar dit prachtig domein. Een deskundige gids stond ons al op te wachten. Claire werkt al dertig jaar in dit park en kan ons dus heel wat vertellen over de unieke bomen van heel de wereld (zoals de koreaanse boom, de hartenboom, de vaantjesboom, de ceders en de japanse esdoorns), struiken (rhododendrons in alle kleuren, azalea's, parelstruik) en bloemen (zoals de postelein ( dit plantje nam Jelena De Belder mee tijdens een bezoek aan een tuinsymposium waarbij de lezingen haar niet zo konden boeien en zij dan maar een kijkje nam in het park waar zij dit schattige bloempje ontdekte. Zij smokkelde het in haar mantel gedraaid mee naar Vlaanderen en het voelt zich prima thuis in haar domein want nu groeit het er zeer welig.
Vanmiddag naar "den Ikea' gegaan. . Deze week werd er de zweedse voeding extra in de kijker gesteld. Doorheen de winkel stonden verschillende standjes waar je van lekkere recepten gemaakt met zweedse producten kon proeven. De rolletjes met gerookte zalm en de zweedse kaas konden mij wel bekoren. Zweden behoort so wie so tot mijn favoriete landen. Ik hoop er binnenkort nog eens op vakantie te kunnen gaan. Mijn zus en haar familie hebben er een directe link via een neef die daar gaan wonen is met zijn gezin en ook zij zijn echte zwedenfans geworden.
Mijn ouders waren destijds heel grote fans van Toon Hermans. Telkens hij met een nieuwe one-man show naar Antwerpen kwam gingen zij kijken.
Vanmiddag had ik afgesproken met onze Mirco om in het shoppingcenter van Wijnegem te gaan rondkijken voor nieuwe kleding.
Ik ben janssens lutgarde, en gebruik soms ook wel de schuilnaam poesjenel .