 Ik ben janssens lutgarde, en gebruik soms ook wel de schuilnaam poesjenel .
Ik ben een vrouw en woon in mortsel (belgie) en mijn beroep is huisvrouw .
Ik ben geboren op 04/02/1956 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: toneel, tuinieren, muziek.
Ik ben moeder van twee volwassen adoptiezonen (1 vlaams en 1 roemeens)en een pleegdochter (frans-algerijns) In ons multicultureelgezin kenden wij daardoor de nodige problemen. Ook professioneel ging het niet altijd zo vlot.
|
Ik had onlangs een prijs gewonnen bij een wedstrijd in Gazet van Antwerpen.
Enkele keren per jaar ga ik met ons mama naar de seniorenmatine in De Mol in Lier. Vandaag was het de laatste voorstelling van het seizoen in het teken van Lier Feest. Op het programma stond Edelweiss, een accordeongroep. De coordinatrice van het cultureel centrum nodigde het publiek uit om mee te neuriën of te lalala-en als wij de liedjes kenden. Helaas was dat in het eerste gedeelte nauwelijks het geval. Het waren wel leuke walsjes maar ons totaal onbekend. De muzikanten speelden met uitgestreken gezichten en aangezien er geen presentator was evolueerde het optreden daardoor al gauw tot een musicaal decor te vergelijken met een straatorgel maar waar je onmogelijk lang geboeid kunt naar zitten kijken. De mensen begonnen ongemakkelijk op hun stoel te schuiven, gingen aan de bar hun pauzedranken al afhalen of vielen prompt in slaap. Tijdens de pauze werd een boeket bloemen geschonken aan de oudste aanwezige (98 jaar oud) Na de pauze slaagde het orkest er gelukkig in om wat meer bekende deuntjes te spelen maar toen wij wilden meezingen bleek dat die teksten toch ver in ons geheugen zitten zodat wij ons meestal moestenbeperken tot enkele zinnen gevolgd door lalala. Maar wij hebben er wel heel veel plezier aan beleefd. Ooit al eens de vogeltjesdans gedanst op je stoel ? Tegen het einde van de voorstelling hadden wij allemaal kramp van het lachen. Als die groep nog eens een voorstelling geeft mogen zij zij wat mij betreft aankondigen als humor met een snuifje muziek. Wedden dat zij zo nog heel populair worden ?
Ik ben al een aantal maanden actief op Facebook en ik vind dat een prima manier om op de hoogte te blijven waar je vrienden, kennissen en familie mee bezig zijn. Onlangs nodigde ik iemand uit onze straat uit om vriendin te worden. Nadat zij hier was op ingegaan, toch maar even geinformeerd (haar familienaam klonk mij bekend in de oren) of zij niemand in Boechout kende met dezelfde naam. Als kind heb ik namelijk ook in deze gemeente gewoond. Ik vertelde van mijn leuke jeugdherinneringen aan de boer die enkele huizen verder woonde en die wij in de zomerperiode gingen helpen om aardappelen te poten of te rooien. Ook Bles hun paard vertroetelden wij met de afgevallen appelen en peren uit onze boomgaard. Wat bleek nu ? Marleen was de dochter van die boer, weliswaar een nakomertje dus wij hadden dat niet meer vernomen nadat wij verhuisd waren naar een andere woonst in Boechout. En nu ontmoetten wij elkaar terug via Facebook en wonen ruwweg 500 meter van elkaar. Ik had de afgelopen jaren al dikwijls bewonderend naar de versiering aan haar huis gekeken want zij weet het seizoensthema (vb Halloween) prachtig op haar gevel uit te beelden. Mijn man en ik hebben in de jaren 80 twee keer in de states gewoond en ook toen was ik vol bewondering voor de mooie versieringen van de huizen (vb ter gelegenheid van kerstmis) 
Mijn schoonzusje wees mij op een nieuw initiatief van een professor om de ontwikkelingslanden te helpen. Het is zo simpel maar tegelijk ook geniaal gevonden. Om de hongersnood uit de wereld te helpen, ga je de lokale bevolking hebben om kleine tuinen aan te leggen zodat zij in hun eigen voedingsbehoeften kunnen zorgen. Grond is er genoeg en met weinig middelen kan de grond er bouwrijp gemaakt worden. Alleen de zaden van exotische vruchten zijn op de lokale markt heel duur. Daarom wordt gevraagd om zaden te verzamelen en op te sturen. Het gaat hier om zaden van meloenen, aubergines, avocado's en paprika's. Je spoelt de zaden even af en laat zij op een bord drogen. 
