Tegen het advies in van de route-ontwerper Reitsma (en vele andere Italië kenners) gingen Pol en Wilfried de Queeste Rome met de Reitsma route aan in de maand augustus. Achteraf bekeken viel het ondanks de risico factoren warmte en drukte wel mee ... een overzichtje:
In 21 fietsdagen doorkruisten we België, Nederland, Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, Italië en eindigden we al wandelend in Vaticaanstad. 2120km of een afgerond gemiddelde van 101km per dag. Onze koga fietsen waren sterke partners want er was slechts 1 platte band, 1 tak in de wielen, 1 drager die loskwam en 1 spatbord dat af en toe opspeelde. De algemene conditie van de krasse 64 jarige fietsers, we hadden zelfs een feesteling onderweg, was prima want zonder problemen trotseerden ze de kleine onhebbelijkheden van een wespensteek, nachtelijke krampen, water in de elleboog, een valpartij met knieschaafwonde, zitvlakverhitting, zere kniekes en opspelende quadriceps.
Van vertrek (6 oogst) tot terugkomst thuis (24 oogst) telden we 23 overnachtingen waarvan 18 op een camping, 3 in een hotel, 1 in een B&B en 1 in een soort motel voor kamers dag en nacht. Het weer was ons overwegend zeer goed gezind: zonnig en heel warm, af en toe wat te, slechts 1 uurtje regen onderweg (en het schuilen en opdrogen in dat Duits ijskaffee was echt geen straf), 1 uurtje regen terwijl we aan het eten waren in Italië, 2 regenbuitjes 's nachts en nog een paar druppels op onze laatste fietsdag. Ook de wind viel al bij al wel mee al hebben we enkele dagdelen er toch fiks tegen moeten inbeuken.
In het algemeen vonden we de Compostela route (2017) mooier en aangenamer maar we zijn blij dat we ook deze queeste succesvol hebben kunnen beleven en afwerken. Het laatste stukje van Duitsland, maar vooral Oostenrijk en Noord Italië waren het mooist van omgeving en boden ook de beste fietspaden en -trajecten. Midden Italië en zeker de 4 laatste fietsdag waren het zwaarste omwille van niets vlak, altijd op en neer maar ook omwille van het barslechte wegdek op de vele wegen waar ook de auto's ons voorbij zoefden.We kregen ook meer onverharde wegen onder de wielen dan we verwacht of gehoopt hadden, hoewel die dikwijls nog vrij goed berijdbaar waren.
Nog enkele typerende vasstellingen en pseudo klassementen: snelste inpakker en bijna altijd eerst klaar om te vertrekken - Pol, broodmaaltijd verorberen - Pol, warme maaltijd binnespelen - Wilfried, ijscreem - Pol, tiramisu - Wilfried, Cappuccino of Espresso - Pol, Latte Macchiatto - Wilfried, full cola - Pol, cola zero - Wilfried, Beste Gps kenner en Leading the way - Pol, Beste volger - Wilfried, Gele trui en trui tegen de wind - Pol, Bergtrui - Wilfried, Penningmeester en kasbeheerder - Pol, zwemtrui - Wilfried ... en het tofste van allemaal was het samen (soms Bourgondisch) onderweg zijn op deze Queeste Rome 2018 !
Dankjewel voor alle aanmoedigingen en complimenten onderweg en achteraf via de blog, sms, mail, facebook en andere wegen ... ze hebben ons zeker deugd gedaan !!!
Dankjewel aan vrouwke Denise voor het aanpassen, verbeteren van en het foto's toevoegen aan ons blogje en wie weet tot een nieuwe queeste in de toekomst.
Na wat zoekwerk gisterenavond in Ciampino Stadje toch een gezellig uitziend restaurantje gevonden. Even leek het er op dat er hier alleen maar wat snelle pizzabars waren. Voor ons laatste avondmaal in la bella Italia mocht het toch echt lekker zijn en zie ... we hadden geluk.
Onze laatste nacht kort maar vrij goed geslapen in Albergo Laura.
Vandaag is het thema: onderweg zijn naar huis.
Heel vroeg op voor de bustransfert naar de luchthaven. Heel vlot door de incheck en de controle maar de boarding is met een uur vertraging. Na alsnog een goede vlucht de transfer met elektrische bus van Eindhoven Airport naar het treinstation om de flixbus naar Antwerpen te nemen. In Eindhoven drinken we nog een ondertussen vertrouwde cappuccino en een latte macchiato in de zon en als we in de flixbus stappen begint het te regenen. Het is even wennen ... van een zonnige meer dan 30 graden naar een regenachtige 20 graden in Antwerpen.
Na een stevige afscheidsknuffel neemt Pol de bus naar zijn vertrouwde Berendrecht en Wilfried neemt samen met zijn ondertussen op het Astridplein gevonden vrouwlief Denise tram 3 naar Merksem.
Ook al regent het ... na 24 dagen onderweg zijn, is het helemaal Home Sweet Home !
De laatste volledige dag van onze queeste begint met de opruim van onze tentjes en bagage. Behalve wat handbagage komt alles in de kartonnen dozen die de vervoersfirma Soetens via de camping ter beschikking stelt. De dozen tapen we goed dicht en worden met de hulp van het elektrisch busje van de camping aan het magazijn van de fietsen afgezet. In de loop van volgende week wordt alles samen aan ten huize gebracht.
Na het uitchecken van deze prachtige camping rijden wij terug met het aftandse treintje naar Rome om uit te zoeken hoe we in de luchthaven van Ciampino kunnen geraken. Het voelt toch wat vreemd aan, zo zonder fiets en bepakking, alleen met wat handbagage, net of we transmigranten zijn. En we zijn inderdaad onderweg, gelukkig voor ons naar een echt(e) (t)huis ...
Na een laatste Romeinse lunch vertrekken we met de shuttlebus naar de luchthaven. Even verkennen hoe dat daar gaat en dan, al wandelend, we hebben toch tijd, naar Ciampino Stad, een trip die achteraf bekeken, duidelijk niet bedoeld of aangepast is voor voetgangers ... maar het lukt ons toch.
Albergo Laura wordt onze laatste slaapplaats in Italia en het zal een korte nacht worden want om 5u50 moeten we onze shuttle naar de luchthaven halen.
We maken nog een zonnige wandeling door Ciampino met een ijscreem voor Pol en een latte macchiato voor Wilfried en na het avondeten zullen we, zoals steeds tijdens deze queeste, vroeg onze bedjes opzoeken. Morgen vliegen we naar Eindhoven en bussen we naar Antwerpen om deze queeste helemaal af te ronden.
Geen fiets vandaag, Rome en recuperatie staan centraal op de agenda vandaag.
Pol is al vroeg naar de Carrefour vlakbij ons ontbijt gaan aankopen. Heerlijke verse zelfgesmeerde broodjes met een tas oploskoffie voor onze tentjes ... lekker. Gisterenavond met de grote inzet van vrouwke Denise dan toch tickets kunnen boeken voor een terugvlucht. In Compostela ging dat heel vlot maar nu, nog in het seizoen en vanuit Rome ... heel moeilijk. Woensdagochtend heel vroeg vliegen we naar Eindhoven en verder flixbussen we naar Antwerpen.
Het dagje kuieren in Rome was bijna even vermoeiend als een hele dag fietsen. Terug heel warm en uiteraard heel veel toeristen in Rome. Met een zwemmeke en een biertje terug op de camping zijn we terug op ons plooi.
Vanavond regelen we de concrete afspraken om onze fietsen en bagage via Soetens vervoer terug in België te krijgen. Nu nog genieten van een eenvoudige avondmaaltijd en verder rusten en recuperen.
Tot onze verbazing was het uitgebreide ontbijtbuffet in de prijs van de kamer begrepen ... super !
Onze laatste traject begint nog zoals de laatste dagen hier in Umbrië altijd op en neer en naar ons gevoel meer op dan neer, een beetje zoals vorig jaar op het eind naar Compostela in Galicië. Het verschil is natuurlijk de kwaliteit van het asfalt ... echt heel slecht hier !
We moeten toch nog 670 hoogtemeters overwinnen vandaag (gisteren waren dat er 1230), gelukkig is het iets minder warm want we starten onder een volledig grijze hemel met af en toe enkele luttele druppels, te weinig om een vestje aan te doen.
In Magliano Romano drinken we een koffie en een cola in een locale bar waar een paar mannen ietwat troosteloos voor zich uit zitten te kijken, hier is niet veel te beleven. In Prima Porta hebben we het restaurantje voor ons alleen, de chef is een goedgezinde man die ons hartelijk ontvangt maar geen ander woord dan Italiaans kent ... plezant.
Het laatste stukje is zo goed als vlak en zelfs een beetje dalend. We vinden met wat draaien en keren onze fiets-eindbestemming de grote camping Village Flaminio.
Vandaag nemen we voor de rest: rust en rust. Morgen bezoeken we Rome en proberen we onze terugreis te organiseren.
Het is ons gelukt ... in juist drie weken van Berendrecht-Merksem naar Rome en gelukkig met onze fietsjes want de benzine staat hier 1,63 euro per liter ! Een beetje moe maar gelukkig dat het al bij al zo vlot is gelopen. Met de kortste rit van vandaag er bij staan er 2120km op onze teller.
Goed geslapen en ontbeten op de fietsvriendelijke camping.
Onze rit start met een stevigklimmetje op een stukje onverharde weg waar Wilfried ondanks de quadriceps toch weer enkele puntjes scoort. In Massa Martina drinken we nog een koffie en een ananassapje en na 60km middagmalen we in Amelia, het eten komt uit een restaurant, de drank uit een bar aan de andere kant van het smalle straatje, gek toch, maar wel lekker.
In Vasanello drinken we nog een cola en omdat er weer geen camping in de buurt is komen we terecht in hotel Aldero in Pantaleona, een klein gehuchtje voor Civito Castellana. Het loopt hier vol opgesmukt volk voor een groot trouwfeest en toch vindt de keirustige man van de receptie voor ons een kamer en 2 biertjes en we krijgen straks nog eten terwijl de bar en het restaurant gesloten zijn voor het feest. Wij uitermate content natuurlijk!
Het traject was weer wondermooi van omgeving, heuvelend landschap met prachtige olijfgroene gaarden. Uitsluitend gewone wegen waar de auto's ons soms voorzichtig maar meestal zeer snel voorbij zoeven. De macadam blijft slecht tot heel slecht en de wind zit vandaag tegen. Pol stelt zijn tegen de wind trui nog sterker in het klassement.
Nog 1 dag te fietsen ... Hoe hebben wij het gequeest ? We staan elke dag op tussen 7u en 7u30 en we gaan meestal rond 21u30 onder de wol. We rijden elke dag rond de 100km zonder daarin te streng te zijn. Een tussenstop kan maar na ten minste 20km: tijd voor een drankje en om de watervoorraad aan te vullen. Alleen in nood mag van deze regel afgeweken worden, bij uitzonderlijke warmte, kramp of spierpijn of bij dringende nood aan een sanitaire stop. Problemen worden altijd onmiddellijk opgelost en af en toe mag er een foto genomen worden. Op de gewone wegen rijdt Pol meestal vooraan en bijt Wilfried zich vast in zijn wiel, wat dit jaar meestal beter lukt dan vorig jaar. Op de fietspaden en rustige wegen rijden we dikwijls gezellig naast mekaar. In de beklimmingen zuchten en kreunen we samen en zijn we altijd super content helemaal boven te komen. Voldoende drinken, zeker bij de Italiaanse warmte, en goed eten is een basisregel waar we zeker niet aan voorbij gaan.
Kortom ... samen zo veel mogelijk genieten van het onderweg zijn !
Tot slot Voor de Wellensen en aanverwanten: uw gok ivm het aantal kilo's dat Wilfried vermagerd zal zijn moet per mail, sms, wathsapp of telefoon bij Denise toekomen voor 1 september !
Gisterenavond zijn we nog lekker uit eten gegaan in het toch wel gezellige stadje Umbertide met zijn Castello en rode ronde kerk. Deze morgen voor het eerst mist, een speciaal zicht omdat de zon er moeiteloos doorpriemt. Of het was de mist of een foutje in de Reitsma track, we fietsten zo maar eventjes 13 km om met 2 nijdige beklimmingen erbij... niet zo leuk voor de al geteisterde spiertjes.
Eigen schuld, dikken bult ... we hadden maar beter in het boekje moeten kijken. De omgeving blijft we heel mooi, echt een streek om te rentenieren en dat hebben een aantal liberale politici duidelijk geweten. In Petrignano hebben we direct voor de supermarkt nog eens echt gepicknickt, makkelijk want alles wat we nodig hadden was vlakbij.
We reden onder Assisi door, indrukwekkend mooi! Maar we hielden het (mede door de quadriceps) mooi van op afstand, nog eens naar boven hoeft nu even niet. De wegen zijn hier echter erbarmelijk, opgelapt in de derde macht. Ook Bevagna, stadje op het eind van onze trip, oogt heel pittoresk. We genieten van een ijsje op kosten van Bertje, de vrouw van Pol.
We denken via de Gps een kortere weg gevonden te hebben naar de camping en dat klopt, maar hij is ook veel moeilijker ... met twee beklimmingen moeten we voor het eerst van de fiets om boven te komen. Het is gelukkig een camping met alles op en aan. Een verkwikkende zwembeurt (Wilfried) en douche (Pol) doen wonderen. Nu nog lekker eten en we zijn klaar voor onze 2 laatste fietsdagen.
Van de Ponte Messa was het nog op en neer naar de Molino di Bascio. Nadien werd het een lange klim van een 20km naar Valicio di Viamaggio, een pas van 983m hoog door de Appenijnen. Af en toe wel een stukje om te recupereren maar mede door de warmte en de quadriceps (Wilfried) wel zwaar om de dag mee te beginnen. Op 1 been kon Wilfried vandaag de bolletjestrui niet houden. Die ging met verve naar Pol maar Wilfried kreeg dan wel die van de strijdlust ... iedereen content maar vooral samen boven.
De lange afdaling naar Sansepolcro maakte natuurlijk veel goed en de pasta smaakte daar heerlijk. Tijdens de maaltijd werden we verrast door een warmte onweer met een zeer stevige regenbui maar na 1 uurtje alles weer droog en warm. Overwegend op de gewone weg vandaag maar dikwijls slechte asfalt, de giro komt hier zeker nooit voorbij.
Uitgestrekte tabaksplantages met de Appenijnen in de achtergrond en gelukkig meestal zachtjes dalend tot in Umbertide waar we een ietwat verouderd hotelletje vonden voor de nacht want een camping is er in de buurt niet te vinden. We hielden ons na de stevige klim in het begin wat in en stopten na 90km om wat te recuperen. Seffens zoeken we nog iets voor het avondeten en we zullen weer goed ronken deze nacht.
Merkwaardig aan deze trip tov Compostela: we zijn nog niet moeten terugrijden (en trakteren) omdat we iets vergeten zijn ... houden zo tot in Rome !
Via de grote stad Ravenna naar Cervia aan de Adriatische zee en nadien weer landinwaarts via Savignano sul Rubicone over Novafeltria tot aan de Ponte Messa ... een traject van 110 km tot aan de camping voor 1 nacht.
Vandaag liep het spoor overwegend langs de gewone wegen met relatief veel autoverkeer. De mooie fietspaden van noord Italië zijn helemaal verdwenen. Van de grote vlakke landbouwstreek fietsten we via een leuke visvangstenclave naar de te drukke kust en het mooie heuvelend landschap ... bella Italia !
Minder bella was dat de quadriceps van het rechtse been van Wilfried begon op te spelen, wellicht een kleine spierverrekking wegens de zware belasting. Het wordt afwachten wat dat morgen geeft, desnoods korten we onze rit wat in.
We zijn terecht gekomen op een mooie camping met veel ruimte en mooie plaatsen en Wilfried kon er zelfs zijn tweede zwemmeke doen. Er is ook een restaurantje en dus moeten we vanavond de fiets niet meer op.
Eerst en vooral dankjewel voor alle aanmoedigingen die we via de blog en de mail mochten ontvangen. Het helpt ons zeker om onze queeste tot een goed einde te brengen.
Na ons ontbijt in de B&B in Gurzone (deze keer geen appel- maar een perenteler) werken we het laatste stuk van het tweede deel van de Reitsma route af. In de machtige stad Ferrara drinken we daar een koffietje op, deze keer een koffie americano en een echte latte machiato, lekker!
Het 3de en laatste deel begint in mineur, een oud dametje neemt haar bocht onverantwoord kort en Pol moet bruusk in de remmen met de onvermijdelijke valpartij op een grindweg tot gevolg. Met een ferme schaafwond op de knie toch gewoon verder om de tegenwind en de warmte te trotseren. De mooie fietspaden verdwijnen nu voor de gewone weg en soms zoeven de auto's ons op z'n Italiaans voorbij. Na Portomaggiore en Anita vinden we in Camerlone gelukkig een kamer want de campings zijn weer te ver uit de buurt. Hoewel het in de sfeer zit van kamers dag en nacht valt het best mee want er is airco en er zijn 2 bedden.
Het was heel warm vandaag, tot 40 graden in de zon, en met 2 overzetjes (het eerste omdat ze aan de brug aan het werken waren) en de tegenwind, best zwaar. De zweetdruppels liepen soms zo hard in de ogen dat het zicht werd beperkt. We zullen goed slapen en morgen trekken we naar Ravenna en de Adriatische kust.
