Mijn verzameling wordt nu vermeld in het boek” Nooit Genoeg”, over verzamelaars en verzamelen, een uitgave van Tapis Plein – Lannoo, over vijftig fascinerende privé-collecties en vijftig intrigerende portretten van de mens achter de verzameling. De fotograaf, Jelle Vermeersch, legde de individus vast op de gevoelige plaat wat resulteert in een mooi boek over mensen met een passie.
Hoe het allemaal begon
In 1967 maakte ik een overstap naar de politie in Kortrijk en eindigde er mijn carrière in 2001 als ‘Hoofdinspecteur van politie’. In 1967 sloot ik mij aan bij de ‘International Police Association’ of kortweg I.P.A. genoemd. Dat is een vereniging die politiemensen over heel de wereld verenigt zonder onderscheid van taal, klasse, rang, huidskleur, filosofische, politieke of godsdienstige overtuiging. Elke politiebeambte die actief belangstelling toont voor vriendschap en solidariteit tussen leden van eenzelfde beroep, is welkom. Het devies in de I.P.A. is “Servo per Amikeco” in het Esperanto, of “Dienen door Vriendschap”. De I.P.A. telt nu een 365.000 leden in 60 landen uit de vijf werelddelen en is de grootste politievereniging in de ganse wereld.
Mijn verzameling is toevallig begonnen tijdens een privé IPA-reis in 1974 doorheen Nederland. Na het bezoek aan het Hoofdbureau van politie te Amsterdam, kreeg ik er een nieuwe politiepet van de gemeentepolitie als geschenk. Tijdens diezelfde reis bezocht ik de stad Utrecht waar er juist een tentoonstelling was over de ‘Politieman in zijn vrije tijd’. Ik trof er verscheidene collega’s aan die er hun hobby tentoon stelden. Dat ging van schilderwerken, beeldjes maken, houtwerk tot het verzamelen van postzegels, bierviltjes, politiepetten. en noem maar op. Van de collega met de verzameling petten, zo’n dertigtal kepies uit een tiental landen, kreeg ik een nieuwe politiepet van de Rijkspolitie als geschenk met de belofte een Belgische politiekepie naar zijn adres toe te sturen. Dat hebben we later gedaan. Ik had dus twee verscheidene exemplaren, maar ik dacht er toen nog niet aan om een eigen verzameling te beginnen.
In 1975 tijdens een I.P.A. treffen te Brugge, waar een internationale verkeersregeling door verscheidene politiemensen op het ‘Zand’ plaats greep, werd mijn hulp gevraagd om een Duitse collega met mijn wagen terug naar zijn hotel te voeren. Deze had zijn fototoestel vergeten en wilde de verkeersregeling op foto vastleggen. Geen probleem en ik bracht hem naar zijn hotel. Bij het terugkomen van zijn kamer, gaf de Duitse collega mij een ‘Tschako” kepie uit de periode van 1935 uit de deelstaat Hamburg, zomaar als geschenk voor mijn bereidwillige medewerking in het motto van “Dienen door vriendschap”. Dat was een uitzonderlijk exemplaar en ik had nu drie verschillende modellen. Zo is dan de microbe ontstaan en ben ik begonnen met mijn verzameling “Politiehoofddeksels uit de hele wereld”. In de periode van 1974 tot 2019 heb ik tijdens mijn vele wereldreizen privé en in het kader van de I.P.A., waar er ieder jaar in een ander land of stad een internationale samenkomst is, de halve wereld of 147 verschillende landen bezocht en alzo mijn collectie politiepetten kunnen uitbreiden. Tot heden 1 januari 2019 bestaat mijn verzameling uit 798 verschillende modellen, zowel van de mannelijke als vrouwelijke politie uit 150 verscheidene landen uit de vijf continenten van onze aardbol. Op reis heb ik altijd een of meerdere Belgische politiekepies in mijn koffers, die ik dan ruil tijdens contacten met de plaatselijke politie van het land dat ik bezoek.
Het blijft een hobby voor mij en geef geen geld uit voor het bekomen van een nieuwe pet in mijn verzameling. Met de collega of collega’s drinken we dan wel het glas van de vriendschap.
Ik zoek nog steeds naar nieuwe of oude kepies om te ruilen of mijn collectie aan te vullen. Alle politionele hoofddeksels zijn welkom. Men kan mijn verzameling komen bezoeken na een verwittiging. Hieronder een greep uit de verzameling gaande van Afrika via Amerika, Azië, Europa tot Oceanië.
