Een woordje uitleg: u kan het kruiswoordraadsel als volgt invullen.
U plaatst uw cursor in een vakje. Dan ziet u net boven het
kruiswoordraadsel de opgave. Het rode vakje en de grijze vakjes geven
aan op welke plaats het gezochte woord moet komen. Het antwoord typt u
gewoon in. U kan doorheen het rooster bewegen met de pijltjestoetsen,
of met de muis. Als u alles correct hebt ingevuld, ziet u de foto
verschijnen van de politicus die wij zoeken.
Natuurlijk heeft CAP (Comité voor een andere politiek) overschot van gelijk.
Er leeft bij de bewuste mensen een grote en terechte wrevel over de nu al jarenlange gevoerde politiek, vooral van de zogezegd linkse partijen. Dat werd zeer duidelijk op Europees vlak waar de Europese Grondwet gelukkig door het volk in de grond geboord werd.
Maar op de top van Lissabon in december 2000 werd de 'Lissabon-strategie' goedgekeurd. Hiermee werd door 15 Europese leiders de weg naar een Amerikaans competitief Europa ingeslagen, waarbij de economie nog minder ten dienste staat van de mens, en onze sociale verworvenheden terug moeten gedraaid worden om de winst te vergroten voor enkelen. De strijd gaat niet meer om onze sociale vooruitgang te realiseren in landen en bij mensen die daar wanhopig naar streven, maar integendeel, om ons niveau, plus de sociale strijd af te bouwen naar minder loon, langere uren en minder sociale rechten.
Binnenlands toont de vergrijzing met het Generatiepact ook duidelijk waar het in wezen om te doen is: de vakbeweging wordt zoveel mogelijk buiten spel gezet en als ‘conservatief’ afgeschilderd. Het recht op stakersposten wordt betwist. Rechters leggen dwangsommen op om stakingen te breken. Men wil gewoon de macht van de vakbonden afbouwen.
Tevens wordt alles wat mediamacht heeft, ingezet om de solidariteit tussen oud en jong te breken. De valse indruk wordt versterkt dat de senioren massaal potverteren op kosten van de actieve bevolking. Terwijl de realiteit is dat precies de gewone gepensioneerden achteruit boeren, en velen op het randje van de armoe balanceren. De senioren worden daarbij zorgvuldig buiten de politiek gehouden.
Allemaal waar dus.
Dat werd nog sterker aangevoeld toen in de provincies, ter voorbereiding van de grote volksvergadering die CAP op 28 oktober 2006 ging houden, meerdere vergaderingen doorgingen.
Er waren daarbij tal van actieve mensen betrokken, die het hadden over syndicale rechten en democratie, werkloosheid bij jongeren en ouderen, ecologie, sociale zekerheid, armoede, huisvesting, racisme, vrouwenrechten, internationale solidariteit, enz.
Telkens opnieuw moest men vaststellen dat de deelnemers niet uitgepraat raakten over de vele onrechtvaardigheden in en buiten het beroepsleven, en tevens hoe hopeloos het is om er bij de gevestigde politieke partijen een redelijk uitzicht tot een oplossing te bekomen.
Op 28 oktober werd dat door zowat 500 deelnemers nog eens herhaald. Het waren overvolle containers met meer dan terechte grieven.
De gevoerde politiek van de huidige politieke partijen behandelt deze problematiek niet en sterker, ze willen die ook niet behandelen!
Eigenlijk was zowat iedereen het daarover eens.
Dus was het besluit snel – veel te snel – genomen: CAP gaat zelf een politieke partij worden die deelneemt (waar ze kunnen) aan de federale verkiezingen van volgend jaar!
Maar daar krijg ik het nu van op mijn heupen.
Om zo’n massa containers onrecht op een spoor te krijgen naar een betere maatschappij toe, is waarschijnlijk wel een politieke partij nodig als voertuig. Maar dan moet zo’n vehikel beantwoorden aan de strengste eisen wat betreft democratie, efficiëntie en tevens bekwame stuurlui. Niet één stuurman, maar een bemanning die, opgeleid, regelmatig de taken kan opnemen en ook doorgeven. We hebben daarbij nood aan controle aan mogelijkheden tot bijsturen, aan kansen en een apparaat om onderling vrede te bewaren en om wie niet deugt aan de kant te zetten. We krijgen dan een politieke partij over wiens structuur nog uitvoerig dient gediscussieerd te worden. Want we hebben al TV-sterren en BV’s genoeg in ons land, we willen niet enkele een ‘andere’ politiek, maar vooral een betere politieke partij die zelf ook beantwoordt aan onze eisen van rechtvaardigheid.
Maar dat kan niet in een half jaar tijd verwezenlijkt worden.
De ontgoocheling anders zou heel groot kunnen zijn. En er lopen al meer dan genoeg misnoegden en zuurpruimen rond.
We moeten naar een nieuwe betere politieke partij, om een integere politiek waar te maken, die de mensen uitzicht biedt op een hoopvolle toekomst. Laat ons dat alstublieft dan ook goed doen.
Dat kan niet op zes maanden tijd.
Ge hebt al negen maand nodig om een nieuwe mens te maken, een goeie partij mag minstens het dubbele van die tijd kosten, hoewel langer ook niet nodig is, want er moet een vooruitzicht zijn, een haalbare datum.
Tegen nieuwjaar 2009 moet het kunnen!
Christendemocraten, liberalen én socialisten hebben dit beslist in het Europees Parlement. Totnogtoe mocht de daggrens voor fijn stof jaarlijks 35 keer overschreden worden. Nu wordt dat 55 keer! Bovendien krijgen de lidstaten tot zes jaar uitstel om de limietwaarden voor fijn stof te behalen.
Dat is onbegrijpelijk. België was door de OESO juist goed en wel op de vingers getikt in verband met zijn slechte resultaten op het vlak van luchtvervuiling, en nu keuren Vlaamse Europarlementariërs goed dat er nog meer fijn stof in de lucht mag zijn!
Jaarlijks sterven in Europa nochtans 350.000 mensen voortijdig door fijn stof.
De luchtvervuiling in Europa kost ons jaarlijks 189 miljard euro aan gezondheidszorg.
Dit is pure struisvogelpolitiek.
Fijn stof doet de gemiddelde levensverwachting van mensen dalen met acht maanden. Jaarlijks wordt het inademen van deze fijne deeltjes verantwoordelijk geacht voor 350.000 voortijdige sterfgevallen in Europa. Een OESO-rapport over de milieugesteldheid in België neemt de luchtkwaliteit zwaar op de korrel.
Maar ook de Vlaamse christendemocraten, liberalen en socialisten in het Europees Parlement menen blijkbaar dat dit soort gegevens onvoldoende zwaar weegt. Dat het EP de bestaande regelgeving inzake luchtkwaliteit aanzienlijk verzwakt, is een levensgroot schandaal. Voor het eerst neemt het Parlement zelfs een zwakkere positie in dan de Europese Raad van Milieuministers.
Ook het economische aspect - veel minder uitgaven aan medische zorgen - kan het EP blijkbaar niet overtuigen. Tot 2020 kost de luchtvervuiling door ozon en door fijn stof Europa jaarlijks nochtans minstens 189 miljard euro.
De criteria van het Europees parlement rond de PM10-stofdeeltjes zijn aanzienlijk zwakker dan de aanbevelingen van de Wereldgezondheidsorganisatie (WGO). Toch blijken de WGO-aanbevelingen haalbaar in grote steden in industrielanden.
PROBLEMEN OPGELOST VOOR ZWIJNDRECHT?
Erger nog is dat het EP de lidstaten de kans biedt om het aantal dagen met een overschrijding van de grenswaarde voor fijn stof (PM10-stofdeeltjes) uit te breiden van 35 tot 55.
Met enig cynisme zou je kunnen stellen dat bijvoorbeeld de problemen van Zwijndrecht op deze manier van de baan zijn. In deze Antwerpse gemeente waren de jaarlijkse grenswaarden voor fijn stof al overschreden in maart. Groen!-burgemeester Willy Minnebo verkreeg daarop dat Vlaanderen extra inspanningen zou leveren om het fijn stof rondom Zwijndrecht – en zelfs in heel Vlaanderen – te bekampen.
Christendemocraten, liberalen en socialisten in het Europees Parlement hebben simpelweg beslist dat de inwoners van Zwijndrecht veel meer schadelijke lucht mogen inademen. Meer nog: ze zullen 20 dagen langer moeten wachten vooraleer de overheid alarm slaat. Hetzelfde geldt voor 22 andere Belgische gemeenten waar de lucht dit jaar al meer dan 35 dagen meer fijn stof telde dan door Europa toegelaten! Ook dit is pure struisvogelpolitiek.
De Europese Groenen zijn blijkbaar niet de enigen die zich zorgen maken. Ze krijgen ook steun uit onverwachte hoek: zelfs Europees milieucommissaris Dimas is maar matig tevreden met de stellingnames van het EP.
Een strengere aanpak is nochtans haalbaar. Dat bewijzen de VS die al in 1997 een jaarlijkse grenswaarde van 15 µg/m3 voor PM2,5 uitvaardigden. *Die limiet moet uiterlijk tegen 2010 worden gehaald. Een staat als Californië gaat nog verder. Daar geldt sinds 2003 een grenswaarde van 12 µg/m3. Het EP houdt het bij 20 µg/m3 te halen tegen 2015.
Het is nu aan de Europese milieuministers om deze verzwakking van de voorstellen niet te nemen. Als zij onvoldoende tegengewicht bieden moet de Europese Commissie het voorstel terugtrekken.
Bart Staes
Europees Parlementslid voor Groen! Persbericht EP
* Bronnen van luchtvervuiling
Natuurlijke bronnen zijn:
Vulkanen
Stof, bijvoorbeeld bij stofstormen in droge gebieden
Gassen, zoals methaan van natuurlijke oorsprong, bijvoorbeeld uit het darmstelsel van vee.
Rook van bosbranden.
Bronnen van menselijke oorsprong zijn:
Stof en chemicaliën van de landbouw, zoals in Nederland vooral ammoniak vanuit mest en kunstmest.
Allerlei industrie, waaronder ook elektriciteitscentrales.
Het verkeer door de verbrandingsmotoren, remmen- en bandenslijtage.
Verbrandingsovens.
Dampen uit bijvoorbeeld verf.
PM10 = stofdeeltjes met een aërodynamische diameter kleiner dan 10 µm.
De aërodynamische diameter van een stofdeeltje is gelijk aan de diameter van een bolvormig deeltje dat in de omgevingslucht hetzelfde gedrag vertoont als dat stofdeeltje. (info:
Wikipedia).
Roetfilters kunnen vervuiling erger maken.
Open filters beperken de uitstoot van dieselroet,
maar produceren met nieuwe brandstoffen juist meer schadelijke roetdeeltjes.
Europarlementariërs zien het wel zitten: hoe eerder roetfilters voor dieselauto's verplicht worden gesteld, hoe beter. Dieselmotoren produceren veel roet en algemeen wordt aangenomen dat ze voor een aanzienlijk deel bijdragen aan de hinderlijke en schadelijke concentraties fijn stof. Onder aanvoering van de Nederlandse europarlementariër Dorette Corbey, wordt de Europese Commissie opgeroepen om al vanaf volgend jaar roetfilters verplicht te stellen voor dieselauto's met een cilinderinhoud van tenminste 1,9 liter.
Maar uit nieuwe experimenten van de Technische Universiteit
in Delft blijkt dat het gebruik van moderne brandstoffen in combinatie met roetfilters wel minder roetmassa geeft, maar tot een uitstoot van meer kleine roetdeeltjes leidt. En het zijn juist de kleine deeltjesfracties in uitlaatgassen die dieper in de longen komen en de meeste longschade kunnen veroorzaken.
Een mier die in een chocopot gevallen is moet ongeveer hetzelfde voelen, denk ik, als een mens die een halve dag voor zijn TV gezeten, probeert de kleverige feuilletons te verwerken.
En dan mag het nog zondag zijn, een herfststorm buiten, op tafel koekjes en bier, sigaren binnen handbereik en de zetel zo gemakkelijk dat men, na enkele uren, te lam is om op te staan, ook al zou dat echt wel eens moeten!
Mijn vrouw en ik gingen na zo’n zondag slapen.
Zelfs naar boven gaan leek al een hele karwei.
Ik ontkleedde me langzaam en stond me in de spiegel een beetje verveeld aan te gapen. Ik zag mijn handen over mijn bolle buik krabben, was dat allemaal van mij geworden?
Mijn vrouw had zich ondertussen omgetoverd van de deftige zondagse versie, in een exemplaar uit ‘Duizend en één nacht’, en verdween tussen de lakens.
Traag begon ik mijn laatste kous uit te trekken, toen mijn echtgenote een giller plaatste die vrouwen alleen maar uitstoten in levensgevaar of bij het zien van een spin.
Het was een spin.
Een kanjer van een beest, men kon ze bij wijze van spreken horen lopen! En ze bewoog zich op het plafond boven ons echtelijk bed.
“Pak ze!!’ schreeuwde mijn vrouw. “Pak ze dan toch!”
Nu is een slaapkamer, en zeker de onze, niet ingericht voor een jacht op groot wild. Ik stond dus, alhoewel tot actie bereid, toch eventjes besluiteloos. Ik kon er gewoon niet aan, het plafond was te hoog.
Een man die, zoals ik, in een moeilijke situatie verkeert en zijn vrouw in gevaar weet, is echter niet te stuiten.
Ik frommelde mijn kous tot een soort sneeuwbal, mikte en … ja hoor: RAAK!!!
Kous en spin vielen in een mooi boogje precies in bed, naast het hoofdje van mijn vrouw.
Die zette terug die giller aan, zo mogelijk nog versterkt. Zij voelde zich nu echt in doodsnood. In hetzelfde moment vloog zij het bed uit, begon mij uit te schelden voor, nou ja, ik kan hier niet alles vertellen, en tegelijkertijd lag ze in mijn armen om bescherming te zoeken. ’t Was een effect van regen en zon in dezelfde stond.
Na een tijdje realiseerden wij ons dat wij stonden te rillen en dat wij uit bed waren en de spin erin!
Voorzichtig sloeg ik de lakens open, keek onder de kussens, mijn kous vond ik maar van de spin was niets, niemendal te zien.
Uiteindelijk hebben we dan al het beddengoed eraf gehaald, opnieuw en met de meeste aandacht het bed opgemaakt, maar niks hoor! Het ondier had zich, laat ons zeggen, onzichtbaar gemaakt.
Teneinde raad en blauw van de kou, zijn we zelf ook in bed gegaan.
Toen wij zo stilaan een beetje op temperatuur kwamen hadden we nog altijd de indruk dat we niet alleen waren. Bovendien stelde ik vast dat ik mijn bedgenoot met geen vinger kon aanraken, telkens opnieuw begon ze te gillen.
En tot slot heb ik de zaak helemaal verkorven en mijn huiselijke vrede voor meerdere dagen verbroken, door te zeggen: “Vreemd toch, dat is nu de eerste keer dat wij met drie in één bed liggen!”
Om de zes maand moet de wijzer, wijzer,
voor of na, een heel uur rond.
Bij een uurwerk van oud ijzer, ijzer.
Of digitaal terzelfder stond.
Refrein: Hey, ze prutsen aan de uren, uren.
Nee, dat kan niet blijven duren! duren!
Winter, zomer en daartussen, tussen,
willen wij hetzelfde uur.
Drie, vier, vijf te doen beneden, beneden.
Boven minstens evenveel.
Het nu wordt toekomst of verleden, verleden.
De staande klok werd het teveel.
Refrein: Hey, ze prutsen ...
Huilende baby zoekt met t mondje, mondje,
s morgens vroeg naar mamas borst.
Pa en ma doen menig rondje, rondje.
Dat uur heeft heel de dag vermorst.
Refrein: Hey, ze prutsen ...
Een kras oud vrouwtje viel van t trapje, trapje,
toen ze d horloge regelen wou.
Ze brak haar heup, en das geen grapje, grapje.
Haar zomeruur bleef in de kou.
Refrein: Hey, ze prutsen ...
Biologisch hapert t klokje, klokje.
t Goed gevoel toch van een mens.
In kasteel of in een kotje, kotje.
is tijd uiteindelijk de grens.
(Geschreven, nog in de tijd van eerste minister Tindemans, maar spijtig genoeg actueel gebleven )
Wentel meteen het frivole uit uw gedachten, want eenieder zou toch
kunnen weten dat ik hier mik op het lekkere teefje, op het brood des
levens eigenlijk, onmisbaar in alle tijden.
Natuurlijk, het is waar, met wentelen kunt ge alle kanten uit.
Zo bestaat de mogelijkheid dat tegen de goesting van het volk - er atoomraketten wentelen boven Florennes
Kostelijker nog, president Reagan (ondertussen vervangen door Bush)
spreekt alweer buik door onze geel-blauwe (nu rood-blauwe het is heel
moeilijk om in de kleuren bij te blijven!) vingerpopjes om zijn wrede
vrede bij ons, of boven ons, tot in de sterren met raketten te
bevechten.
In deze godgeklaagde omwenteling wordt, benevens de vredesduif, ook de
democratie genekt. Terwijl de hongerige wereld, die uit is op
kroketten, enkel raketten resten, plus de zegen van de kerken en de
zever van de Tindemansen (vul de huidige dappere leiders nu zelf maar
in).
Strijden moeten we daartegen, jawel.
En daarom ook eten, sober liefst, zoals deze teefjes zijn, gewenteld
eerst in smaakvolle sappigheid en dan nog eens, bronzerend op het vuur.
Kook dus een pijpkaneel in een half litertje melk, kieper er een zakje
vanillesuiker in en laat dat afkoelen. Sla apart, vreedzaam toch in een
diep bord, een ei dooreen met een ietsepietsje zout en een peperpuntje.
Goed, verzamel nu vier sneden oud brood en laat die net zolang baden in
de melkromigheid tot ze, als stevig meisjesvlees, zacht zijn. Echte
teefjes worden het door vlug dopen, één voor één in het bord, goudgeel
door die vochtige kus van het ei.
Bak ze direct met een vleugje olie in een tefal-, of een dikke-bodempan, langs weerkanten pannenkoekbruin.
Harop, mijn dierbaren, zet u haastig, want mijn teefjes willen warm
veroverd en verorberd worden. Strooi er bruine suiker op of smeer
confituur gul en smul. Giet daar dan goeie Max Havelaar koffie
achterna.
Als nagerecht nog, alstublieft, een naïeve gedachte: zou het niet
allemachtig goed zijn voor echte vrede, om dat rakettengeld smakelijk
te gebruiken voor wentelteefjes voor iedereen?
Israëlisch bombardement bezorgt Libanon grootste milieuramp
Israëlisch bombardement bezorgt Libanon grootste milieuramp.
(Persagentschap AP).
Na een bombardement van Israël, midden juli 2006, op de
elektriciteitscentrale in Jyyeh (Zuid-Libanon) vloeide meer dan
vijftienduizend ton olie in de Middellandse Zee.
Het gaat om de grootste milieuramp in Libanon. Ruim 150 kilometer van
de Libanese en Syrische kuststrook is zwaar vervuild. De olievlek
bedreigt nu ook de Cypriotische en Turkse kusten.
De vervuiling wordt vergeleken met de ramp met de olietanker Erika voor
de Franse kust in 1999. Toen belandde dertienduizend ton olie in de
Atlantische oceaan.
Nu het staakt-het-vuren blijkt stand te houden tussen Israël en de
Hezbollah, kan eindelijk werk worden gemaakt van de opruiming.
Op initiatief van de Verenigde Naties zaten internationale
experts en ministers uit Libanon, Turkije, Cyprus en Griekenland op 17
augustus bijeen in Athene, om een dringend actieplan uit te werken.
Ze waarschuwden dat de kosten van de operatie kunnen oplopen tot vijftig miljoen euro.
De OPEC maakte bekend 156.000 euro vrij te maken voor dit actieplan.
Pogingen om de olievlek eerder op te ruimen werden tegengehouden door een blokkade van de Israëlische zeemacht.
Achim Steiner, directeur van UNEP, het milieubureau van de Verenigde
Naties zei: De situatie is bijzonder ernstig. Ik kan me niet indenken
dat het ooit eerder vier weken duurde voor men kon beginnen aan de
opruiming van een milieuramp van deze omvang.
Ezio Amato van de ICRAM, een onderzoeksinstelling van UNEP, zegt: Dit
is een immense catastrofe voor de biodiversiteit. De vervuiling heeft
de bodem van de Middellandse Zee bereikt waardoor onder meer de
tonijnpopulatie zwaar wordt bedreigd, aldus Amato.
De Libanese minister van Milieu, Jacob Sarraf, liet al voor het begin
van de internationale vergadering weten dat zijn land een klacht zal
indienen tegen Israël.
Hij zal waarschijnlijk denken dat het principe de vervuiler betaalt hier ook mag en moet gelden.
Dat vinden trouwens ook de meeste mensen waaronder in ieder geval:
Een woordje uitleg: u kan het kruiswoordraadsel als volgt invullen.
U plaatst uw cursor in een vakje. Dan ziet u net boven het
kruiswoordraadsel de opgave. Het rode vakje en de grijze vakjes geven
aan op welke plaats het gezochte woord moet komen. Het antwoord typt u
gewoon in. U kan doorheen het rooster bewegen met de pijltjestoetsen,
of met de muis. Als u alles correct hebt ingevuld, ziet u de foto
verschijnen van de politicus die wij zoeken.
Refrein.
t Zwak puntje is: preisoep met room.
Tomaat gevuld met garnaal.
Dan frietjes met steak, mayonaise op een kroon.
Dame blanche, feestelijk maal!
Eten en drank smaakt u zo wel.
Je groeit in een groter formaat.
Wordt dik dan de hel met een appelsienvel.
Slank af, tot het overgaat.
Kuur één smelt t vet met kilos zo weg.
Belooft men je zwart op wit.
De kuur kost veel geld, maar je buikje moet weg:
t Toilet is je vaste zit!
Kuur twee, drie en vier, zeven pillen per dag.
Zenuwen spannen een boog.
Goesting in van alles en niets dat nog mag.
Je gromt en roept te hoog!
t Zwak puntje is: .
Opgeven? Nee! Je moet op dieet.
Yoghurt en magere kaas.
Rolmops met een ei, tomatenpuree.
De wind vanachter helaas!
Een dagje van thee, op water en brood.
Dag, wortels, selder en raap.
Dan appels en peren, meloen reuzengroot.
Koop kleren in kindermaat!
t Zwak puntje is: .
Verlies wat gewicht maar niet je verstand.
Wandlen en fietsen geeft moed.
Mijd vet en te zoet, probeer iets pikant.
Daarvoor is liefde ook goed!
Goed puntje is: soep zonder room.
Tomaat gevuld met garnaal.
Geen frietjes, wel steak, mayonaise slechts n boon.
Dame blanche, een enkele maal.
Filip Dewinter (Vlaams Belang) -- Patrick Janssens, burgemeester (SP.A) -- Grootjans, Schepen Veiligheid (VLD).
Filipke: 't is geen eerlijk duel. Zij met twee, enne... zij vechten met
ons wapens: vuile veiligheid, huiszoekingen, straatverbod, jacht op
illegalen. Straks zijn wij niet meer nodig!
District Antwerpen, afdeling Wegen en Verkeer.05.06.06.
T.a.v.: Ir. Arch. B. Janssens.
Ik
wil u feliciteren met de afwerking van het zuidtraject
Bolivarplaats-Nationale Bank (NB). Het ziet er grandioos uit en er zijn
prachtige voet-/fietspaden en een snelle openbaar vervoerbaan. En we
zijn gelukkig met het vele groen dat de wegen siert.
Ik ben het grondig oneens met uw stellingname over het Transferium (dit is
een knooppunt van het openbaar vervoer, een plek waar verschillende
op- en afstapplaatsen van diverse tram- en buslijnen gecentraliseerd worden).
De bedoeling was toch om daar een plek te maken waar de weggebruikers
zich comfortabel en snel kunnen verplaatsen. DAT IS NU NIET HET GEVAL!
Het is compleet onjuist om van de Leien een autoweg te gaan maken en
eerst te zorgen voor een snelle doorstroming van het autoverkeer. Dat is en
blijft secundair.
Ik kan me in mijn Lancia tegen 10/15 maal de snelheid van eenvoetganger
verplaatsen. Méér hoeft niet en méér is verboden bij wet en onveilig.
Het is niet erg als ik twee minuten moet wachten bij een stoplicht om
schoolkinderen, ouderen, moeders met babys voorrang te verlenen.
Uw eerste opgave is toch dat voetgangers/fietsers de Leien in één keer
en veilig kunnen kruisen van Maria-Henriëttalei naar de Bourlastraat en
van de hoek NB naar de Lange Leemstraat, respectievelijk Mechelsesteenweg. Ik
daag u uit om met een kinderwagen, met een oudere of wat minder valide
persoon dit avontuur te ondernemen.
Er
dienen corridors op het wegdek aangestreept (voor fietsers rood
geschilderd) van A naar B, dus van de éne kant (paar) naar de anderekant(onpaar) van de Leien. Die banen dienen volledig door te lopen zonderonderbreking zodat de weggebruikers zien waar ze zich bevinden. Het
knipperlicht voor het openbaar vervoer is onveilig voor de voetganger
enmoet aangevuld worden met een geluidssignaal, maar vooral dekruisingstijd
moet in minuten afgesteld worden en niet in seconden.
Het
groene licht voor mij als automobilist dient ingekort, zodat de
zwakkere weggebruiker iedere minuut een oversteekmogelijkheid krijgt en
niet zoals nu wanneer hij een bus/tram ziet naderen, gaatoversteken onder groot gevaar.
Vergeet toch niet dat de stad er eerst is voor de mensen en dat ik in mijn snelle auto voorrang dien te verlenen aan die mensen.
Onze overheid wil met alle middelen en terecht het autoverkeer in desteden terugdringen en de zwakke weggebruiker meer kansen geven. U kuntdaaraan meewerken en dan zal het transferium een monument worden vanprogressiefdenken.
Zone 30 kan niet zonder Intelligente Snelheidsaanpassing (ISA)
Zone 30-maatregelen zoals wegversmallingen, verkeersdrempels, zebrapaden zonder verkeerslichten, waarschuwingen, octopusjes en andere dikwijls kostelijke zaken, helpen niet of totaal onvoldoende om autobestuurders te overtuigen niet sneller dan aangegeven te rijden.
In Vilvoorde bewees op 2 september op een doorslaggevende manier voor de zoveelste keer wat hierboven staat. Ter hoogte van het atheneum, waar de weg versmald was om kinderen veilig naar school te brengen, reed een chauffeur tegen meer dan 100 per uur een moeder en haar vijfjarig kindje aan op het trottoir. De moeder overleefde dit moorddadig besturen niet en het kindje vecht nog voor zijn leven. Men mag daar maar 50 km per uur rijden...
Tevens bewijzen tal van metingen dat meer dan de helft van de autobestuurders in de zone 30 de aangegeven snelheid niet respecteren, en sommigen reden tot dubbel en meer te snel!
Waarom hoort men geen enkele mobiliteitsminister verwijzen naar de enige deugdelijke oplossing, de Intelligente snelheidsaanpassing (ISA). Dat is een apparaatje dat in iedere auto kan aangebracht worden, reageert op satellietgegevens en dat de snelheidsgegevens in elk dorp in elke straat kan doen respecteren.
Proeven in het buitenland en ook bij ons in Gent, bewijzen dat ISA daar uitstekend voor geschikt is (zie ook het artikel 'De Week van de Zachte Weggebruikers' van mei 2006 dat u terugvindt bij ons archief onderaan). Men kan dat doen op meerdere wijzen: het gaspedaal voelt stroever aan bij het overschrijden van de aangegeven snelheid, men hoort en ziet in de auto waarschuwingen dat het te snel gaat, en in zeer kwetsbare gebieden, zoals rond scholen en bejaardentehuizen, kan men het gewoon onmogelijk maken dat de aangegeven snelheid overschreden wordt.
Dat alles zonder kostelijke maatregelen voor de gemeenten die hun straten en pleinen, niet meer moeten omploegen.
Waarom ook de Voetgangersbeweging, die dit weet, in haar knap Octopusplan voor zone 30 bij scholen, daar niets over zegt, is totaal onbegrijpelijk. Net zoals ook, eens te meer, het Belgisch Instituut voor de Verkeersveiligheid, dit niet als alternatief naar voor schuift. Onbegrijpelijk en eigenlijk ook totaal onverantwoord!
Een woordje uitleg: u kan het kruiswoordraadsel als volgt invullen.
U plaatst uw cursor in een vakje. Dan ziet u net boven het
kruiswoordraadsel de opgave. Het rode vakje en de grijze vakjes geven
aan op welke plaats het gezochte woord moet komen. Het antwoord typt u
gewoon in. U kan doorheen het rooster bewegen met de pijltjestoetsen,
of met de muis. Als u alles correct hebt ingevuld, ziet u de foto
verschijnen van de politicus die wij zoeken.
"Neuszalf bestrijdt ziekenhuisbacterie", bloklettert 'De Standaard' van 12 januari 2006.
Het gaat eigenlijk over een zalf die een natuurlijk antibioticum bevat.
Maar men heeft nog vier jaar nodig om die te ontwikkelen.
Deze zalf zal aan de neus gesmeerd worden van het verplegend personeel
(echt waar), want het is vooral langs de neus dat sterke verzorgers de
zwakke patiënten de ziekenhuisbacterie aan het been (nou ja) lappen.
Vandaar dat ik de vele betrokken ziekenhuizen, helemaal belangeloos, nu
reeds het buitengewoon efficiënt en spotgoedkoop middel aan de hand
doe: een clownsneus!
Het verschil tussen botermelk en fluitjesmelk is dat de eerste een
wat zurig-frisse gezonde drank is, de tweede is gewone melk die men, in
de oorlog, doopte met zowat de helft water en er toch de volle prijs
voor vroeg. Dat is één van de redenen waarom de melkboeren en ook de
gewone woekerboeren tot lang na de oorlog zo slecht gezien waren bij de
bevolking. Echte boter- of karnemelk wordt gewonnen door het karnen van
verzuurde room er bestaan nog enkele goeie boeren die het zo doen -,
waarbij de boter van de melk wordt geschept en van die zalige rest
kunnen wij pap maken.
Het gezegde daar lust hij of zij wel pap van, komt zonder de minste twijfel van goed bereide botermelkpap. We
moeten trachten te vergeten, maar onthoud: om botermelkpap te maken
moet ge, net als eertijds met fluitjesmelk, ook goed roeren om de boel
niet te laten aanbranden natuurlijk en om schiften en klonteren te
voorkomen. Neem één liter, dat is goed voor drie, desnoods vier
personen; roerend aan de kook brengen (laat u door niets ontroeren, zet
radio en vooral TV dus maar uit); strooi er, roerend alstublieft, door
een zift drie soeplepels bindend griesmeel in, kant en klare maïzena is
ook goed. Zet het vuur af, bid een be-roerd Weesgegroetje of zing de
eerste zin van ons Vaderlands lied en draai er dan een geklutst ei
door. Zo heeft dat smeuïg kreempapke een ronduit goeieboterkleur
gekregen. Nog efkes blijven doordraaien en dan kan het in diepe borden
geschept worden.
Nu wordt het kritiek, politiek met siroop. Roep uw volk aan tafel
en doe het eerst zelf voor. Het vergt wel wat oefenen, maar het
resultaat is gewoon heerlijk en eerlijk ook al. Ge hebt daarvoor een
bus of pak siroop nodig waar een fijn teutje aan zit, tevens veel
respect voor de politieke partijen. Schrijf dan met dat zoete zwart de
roepnaam van uw partij in uw pap en probeer het onmogelijke, door er
naast te lepelen iets van dat respect te behouden. Voor SP.A,
bijvoorbeeld, of VLD; CD&V kan misschien zoeter lijken, GROEN! is
zoals gewoonlijk wel wat te; maar wie voluit en zoetzot VLAAMS BELANG
uitkneep, proeft wegens te zwart niets meer van de echte onvergetelijke
botermelkse pap.
Op 26 april 1986 ontplofte 1 van de 4 reactoren in de kerncentrale
in Tsjernobyl. Dit is een stad gelegen in het noorden van Oekraïne,
waar voor de ramp 15.000 inwoners waren, nu woont er zo goed als
niemand meer. Het was het zwaarste kernongeluk ooit. De oorzaak
was een samenloop van fouten en omstandigheden. Iets wat, zoals men
hier en overal vertelde, helemaal niet kon geschieden. Nu natuurlijk
zegt men hier en op alle kernplaatsen dat Tsjernobyl iets helemaal
apart was dat niet, helemaal niet, met onze superveilige kernreactoren
kan - en vooral mag vergeleken worden. Nochtans geleek de manier van doen van onze overheid, na die ramp, zeer sterk op die van de Sovjet-Unie (SU) van toen. Men
verzweeg in de SU eerst dat er ook maar iets gebeurd was voor de eigen
bevolking. Slechts toen in Zweden, duizend kilometer van Tsjernobyl,
een dag later alarm werd geslagen door de duizelingwekkende stijging
van de radioactieve straling, werd schoorvoetend toegegeven dat er (een
beetje) stront aan de knikker was. Eerst op 27 april kwam de
evacuatie van de omwoners op gang; na tien dagen waren ca. 135.000
mensen geëvacueerd in een straal van 30 kilometer rond de ontplofte
kernreactor. Maar vijf dagen na de explosie op 1 mei -
paradeerde het Rode leger lustig in Moskou. De sovjetleiders vertelden
daar niets over de ramp, alleen hun familieleden werden naar veiliger
plaatsen gebracht. Toen de metingen in alle Europese landen tilt
sloegen, ook in België, brachten de sovjets zeer verwarde berichten.
Ja, er was een reactor ontploft, maar men was aan het blussen met zeer
effectieve stoffen. Nadien bleek dat door de helikopters heel wat
radioactief stof werd opgewaaid dat door de wind verder verspreid werd.
Tevens werd brandend grafiet aan de lucht blootgesteld zodat in de
eerste dagen nog meer radioactiviteit vrij kwam. Na meer dan een week, raakte de reactor eindelijk toch min of meer geblust door hem in een soort sarcofaag te begraven. De
vermeldingen van de gevolgen bleven zeer spaarzaam en soms
tegengesteld. Eerst was er sprake van enkele slachtoffers, nadien
groeide dat getal uit tot ongeveer 25.000. Maar volgens het Comité van
Liquidatie zijn er wel 100.000 slachtoffers tengevolge van
blootstelling aan de radioactieve straling. Bepaalde
internationale organisaties, bekommerd om de kernindustrie, erkennen
slechts 31 brandweermannen als slachtoffers; diegenen die direct na de
ramp in de ontplofte reactor zijn beginnen te blussen...
Gezondheid
Heel wat onderzoeken betreffende de gevolgen van de kernexplosie
werden de afgelopen jaren door diverse onderzoekers verricht. Ze
spreken elkaar heel dikwijls tegen, zodat de schrikwekkende cijfers in
het net van de verwarrende informatie verdoezeld raken. Zo werd in
de regio Gomel (die de hoogste graad van radioactiviteit kende) 50
procent meer leukemiegevallen vastgesteld onder kinderen, in
vergelijking met de cijfers vóór de ramp. Anders ingestelde
onderzoekers rapporteerden dat er géén significante verhoging was bij
kinderen Over volgende zaken is men het echter op internationaal
niveau wel eens: bij tenminste 1800 kinderen en adolescenten,
rapporteert de Wereldgezondheidsorganisatie in 2002, ontwikkelde zich
schildklierkanker als gevolg van de ramp. Men vreest dat bij
inwoners die kind of jongere waren ten tijde van het ongeluk, de
kerngerelateerde ziekten de komende decennia zal stijgen tot meer dan
8000 (over oude mensen wordt, zoals in heel de wereld gebruikelijk, niets vermeld. Noot J.V.). Ook
erkent men als direct gevolg van de kernramp een ernstige toename van
het aantal borst-, long- en maagkankers. Tevens wordt toegegeven dat de
gezondheidstoestand van mensen in de getroffen gebieden zeer zwak is.
Gevolgen van de kernramp in België
In België was in 1986 de besmetting nogal afhankelijk van het weer.
Op plaatsen waar het regende werd de radioactiviteit neergeslagen. Wat
niet wil zeggen dat er bij droog weer geen radioactiviteit gemeten
werd. Naast de omgevingsstraling werd vooral de activiteit in luchtstof, gras, bladgroente, melk en vlees gemeten. Wat
de juiste cijfers aangaat, die zijn moeilijk te vinden voor België. Het
Belgisch Studiecentrum voor Kernenergie (SCK) spreekt in zijn rapport
over de gevolgen van het ongeval in ons land, niet specifiek over
metingen maar over schattingen. Ook wordt dikwijls de voorwaardelijke
tijd gebruikt bijvoorbeeld: De schildklierdosis van een jong kind dat
hoofdzakelijk van de meest besmette melk zou gedronken hebben, zou 4
mSv bedragen voor het eerste jaar na Tsjernobyl. SCK schrijft ook herhaaldelijk geruststellend dat de radioactiviteit na de kernproeven in de jaren 1960 tot 4 maal hoger was.
Gezondheidseffecten volgens SCK
In België was de supplementaire stralingsblootstelling tengevolge
van het ongeval klein vergeleken met de gemiddelde
stralingsblootstelling van onze bevolking. Zelfs gebruikmakend van de
meest pessimistische risicocijfers aangaande kankerinductie en
aangeboren of erfelijke afwijkingen, is het niet mogelijk om een
eventuele toename in het licht te stellen.
Preventie volgens SCK
De hoge schildklierdosissen en het optreden van schildklierkanker
bij jongeren in de besmette regios rond Tsjernobyl, waren het gevolg
van een onvoldoende bescherming van de schildklier bij een ongeval (voilà, met SCK in Tsjernobyl had men daar voorzeker net zo min gezondheidsproblemen gehad als hier bij ons. Noot J.V.). Maatregelen
zoals binnenblijven, deuren en ramen sluiten tijdens het overtrekken
van de radioactieve wolk, beschermen niet alleen tegen het actieve
jodium, maar ook tegen de andere stoffen die in de wolk aanwezig zijn (zo simpel kan een kernramp bestreden worden! Noot J.V.)
Besmettingen in de voedselketen
Ook hier blijft SCK zeer positief. In mei 1986 voerde men op
uitgebreide schaal metingen uit van verscheidene voedingswaren, waarvan
de meerderheid een besmettingsniveau ver onder de geldende normen
vertoonde. Iets verder geeft SCK wel toe dat bladgroenten zoals
spinazie, zeer gevoelig waren voor besmetting. Gras al evenzeer, dus
ook melk via de koeien, zodat op afzonderlijke boerderijen, zoals SCK
dat beschrijft, de melkbesmetting wel degelijk hoge waarden heeft
bereikt. Paddenstoelen, waarschuwt SCK ernstig, zijn lange tijd
gevaarlijk gebleven. En als zoiets toegegeven wordt door het Belgisch
Studiecentrum voor Kernenergie, dan moet het wel erg geweest zijn!
Zouden die duivelse behekste paddenstoelen in België die hele radioactieve wolk opgeslokt hebben?
Richtwaarden voor besmette landbouwproducten
Tot slot erna kwamen alleen goede voornemens voor de toekomst vermeldt SCK dat op het ogenblik van de ramp (men had nog nergens de mogelijkheid van een ramp overwogen blijkbaar. Noot J.V.)
er geen eenduidige richtwaarden waren voor besmettingsniveaus waaronder
men landbouwproducten mocht verhandelen, en waarboven er maatregelen
nodig waren.
Onze overheid (bijna) in actie
De eerste metingen van dramatische stijging van de kernwaarden in
België door automatische meetstations nabij Namen, werden door vakantie
van de personeelsleden niet opgemerkt. Op 27 en 28 april werd Miet
Smet, staatssecretaris voor Leefmilieu op de hoogte gebracht, alsook
Premier Martens, ministers Tindemans en Nothomb. Paul Schonken, en F.
Eggermont, deskundigen die nochtans ook met vakantie waren, speelden
daarbij een belangrijke rol.
De rol van het SCK in deze was zo goed als onbestaande. Miet Smet
zweeg, ze verkoos geen onrust te zaaien in deze vakantieperiode. Praktisch
kwam alleen de toenmalige weerman Armand Pien in beeld, die het had
over een kernramp met als gevolg een radioactieve wolk, die gelukkig
van België wegwaaide. Ongerust door vele reacties uit meerdere
Europese landen, die gewaagden van een onoverzienbare milieuramp als
gevolg van de ontploffing van de kernreactor in Tsjernobyl, riep
Premier Martens de regering samen. Maar ook daar verdedigde Miet Smet
haar stelling dat het beter was geen paniek te zaaien en de bevolking
geruststellend in te lichten, en enkele adviezen te geven, onder meer
om de bladgroenten goed te spoelen. Kort daarop sprak de Waalse
minister Ducarme staatssecretaris Smet tegen, zodat de verwarring
compleet was. F. Eggermont, deskundige met vakantie, sprak in de
media zijn grote ongerustheid uit. Ondertussen was het begin mei en de
straling in Tsjernobyl nam nog toe. Armand Pien, die nattigheid voelde,
te meer daar regen op komst was, wilde in zijn weerbericht volledige
informatie geven. Maar dan werd Pien door de autoriteiten (vergeef me, maar zoals dikwijls is het niet mogelijk er namen op te plakken, gezien de ene het op de andere stak J.V.)
verplicht van uitsluitend over het weer te berichten en over Tsjernobyl
enkel te zeggen dat er een radioactieve wolk ontsnapt was die ons land
niet bedreigde. In de kerncentrale van Doel is men ondertussen
verbijsterd door de veel te hoge stralingswaarden. Het hoofd van de
stralingsbescherming zegt nadien, niets gedaan te hebben gezien dat dit
zijn taak niet was Wel werd Miet Smet gealarmeerd. Op 5 mei ging men in België over tot de orde van de dag.
Eventjes buitenland
In o. a. Polen, Oostenrijk, Italië, Duitsland en Nederland worden
maatregelen genomen die bestaan uit het tegenhouden van vrachtwagens
die uit richting Tsjernobyl komen, controle van melk, koeien op stal te
houden, geen bladgroenten te verbruiken, enz. (Op 4 mei regent het
in ons land, maar nog steeds niets aan de hand volgens de
staatssecretaris, die zich steunde op het feit dat er geen precieze
normen waren die konden overschreden worden.) In buurland Nederland meldt men echter dat onder meer spinazie besmet is. Ondertussen
raakte bekend dat er 8,4 miljoen mensen werden blootgesteld aan
verhoogde radioactieve straling. Een gebied van ongeveer 150.000 km² -
dat is de helft van Italië in Wit-Rusland, Oekraïne en Rusland werd
zwaar besmet. Sinds 1990 is er een duidelijke toename van
schildklierkanker bij personen die als kind aan de radioactieve
vervuiling werden blootgesteld. In Groot-Brittannië zijn er
vandaag, toch op een afstand van 1500 km van Tsjernobyl, boerderijen
met weiden die nog te veel radioactiviteit uitstralen
Terug naar België
Over de gevolgen in onze kontreien is zo goed als niets bekend. We
mogen stellen dat Tsjernobyl kernenergie over heel de wereld een
gigantisch zware klap toebracht. In januari 2003 hadden Kamer en Senaat
de uitstap van de kernenergie goedgekeurd. De uitdoofoperatie zou
tussen 2015 en 2020 geschieden, aldus de Paars-Groene regering
Verhofstadt 1. Maar we zouden niet in België zijn mochten er niet
opnieuw stemmen opgaan om kernenergie, met de enorm gevaarlijke afval
waarmee men geen weg weet, een tweede kans te geven. Vlaams Belang is
steeds een fervente voorstander van nucleaire energie geweest. CD&V
is gelijk gewoonlijk mossel noch vis ook in deze. Jean-Marie Dedecker
trekt de VLD weg van het Paars Regeringsakkoord en vecht - roept - voor
kernenergie. Ondertussen hebben de mensen tijdens de jongste
oliecrisis, ook diep in de portemonnee moeten tasten om de veel te hoge
gasrekening te betalen. En laat nu Oekraïne efkens de gaskraan een
beetje dichtdraaien, en dus wil Minister Verwilghen een nieuwe studie
over de nucleaire energie (heel wat beleidsmensen vragen studies tot
die schrijven wat ze wensen). De VLD zegt nu:De kerncentrales gaan
niet dicht als er tegen dan geen alternatieven zijn. En ondertussen
hebben de alternatieve en hernieuwbare energieën: windkracht,
bio-energie, biomassa-enegie, warmtekracht-koppeling enz. het
natuurlijk uiterst moeilijk. "Deze mix van hernieuwbare energieën
hebben we grotendeels zelf in handen en maken de uitstap uit
kernenergie mogelijk zonder veel problemen, terwijl onze
afhankelijkheid van dikwijls onbetrouwbare partners sterk vermindert",
schrijft Dirk Draulans in de 'Knack' van januari 2006.
Nucleaire (on)veiligheid december 2005
FANC, dat is het Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle, staat
in voor de bescherming van de bevolking en van het leefmilieu tegen de
gevaren uit ioniserende straling. Het Agentschap dient ook neutrale en objectieve informatie inzake stralingsbescherming en nucleaire veiligheid te verschaffen. Daarvoor
is ondermeer een meetnet (TELERAD) opgericht voor de nucleaire
controle. TELERAD moet tevens een belangrijke rol spelen bij het in
werking stellen van nucleaire noodplannen.
(http://www.fanc.fgov.be/nl/presentation.htm) Maar wat ziet ons oog? De Standaard van 7 december 2005 zet in grote druk: Het blijft wachten op nucleair veiligheidsplan. -Dat FANC niet goed functioneert is de laatste tijd pijnlijk duidelijk geworden. Onder
Verhofstadt 1 kreeg het FANC de opdracht om koninklijke besluiten te
schrijven om de fysieke beveiligingsmaatregelen vast te stellen ter
bescherming van de kerntechnologie. Dat was als gevolg van de
aanslagen van 11 september in de VS. Want natuurlijk was en is er
schrik voor aanslagen op onze kerncentrales. Denk maar eens aan
Doel, dat uniek in de wereld gebouwd werd op 30 km van de havenstad
Antwerpen en tegen een paternoster van chemische en uiterst brandbare
installaties en fabrieken aanleunt. Twee en een half jaar later is het FANC nog niet klaar met de teksten. schrijft De Standaard'.
Bij minister van Binnenlandse Zaken Dewael, bevoegd voor FANC, klinkt
het dat de teksten bijna klaar zijn. Er is geen vertraging in dit
dossier, aldus woordvoerder Panneels. Het enige wat nog nodig is, is
één overleg.
Precies een jaar geleden verspreidde Binnenlandse Zaken identiek
dezelfde boodschap. Het plan is klaar, maar wordt nog verfijnd,
verklaarde de woordvoerder toen. Tot daar De Standaard' van 7
november 2005. Uit dit alles blijkt ook dat onze verantwoordelijke
minister veel en veel meer bezorgd is om arme luizen uit te wijzen, dan
om op te komen voor de bedreigde nucleaire veiligheid van onze ganse
bevolking. SP.A-kamerlid De Coene, die Dewael had gevraagd om een
onafhankelijke doorlichting door een externe organisatie, kreeg, gezien
het uitdijende schandaal, toch een positief antwoord van de minister. Daarenboven
lekte nog uit dat het FANC al jarenlang blundert en toch hoge kosten
maakt, tevens is uitgekomen dat het meetnet TELERAD, dat één miljard
oude franken kostte, sedert 2000 niet meer werkt. En als toetje meldt
kamerlid De Coene dat drie van de vier directeurs van het FANC
onbekwaam zijn, volgens een externe doorlichting van Korn/Ferry. Het
is daarbij goed om weten dat ook in deze onverkwikkelijke zaak een
aantal klokkenluiders hun job op het spel hebben gezet om beweging in
deze doodenge affaire te krijgen.
Het is overduidelijk, hoop ik toch, dat nucleaire energie geen
gewone krachtbron is, want bij de minste vergissing door de techniekers
of door ons gewoon licht corrupte of niet geïnteresseerde beleid, de
gevolgen voor ons én voor ons nageslacht niet te overzien zijn!
Vandaag starten we met een nieuwe blog, die zich volledig zal wijden aan politieke satire, of wat had u gedacht!
Om reeds een idee te krijgen van wat u te wachten staat, kan u al eens
een kijkje nemen op de blog Jef Vergif. Die bevat naast politieke
satire ook cartoons, maatschappijkritische verhalen, columns, receptjes
en kruiswoordraadsels.
Met enig cynisme zou je kunnen stellen dat bijvoorbeeld de problemen van Zwijndrecht op deze manier van de baan zijn. In deze Antwerpse gemeente waren de jaarlijkse grenswaarden voor fijn stof al overschreden in maart. Groen!-burgemeester Willy Minnebo verkreeg daarop dat Vlaanderen extra inspanningen zou leveren om het fijn stof rondom Zwijndrecht – en zelfs in heel Vlaanderen – te bekampen.
De eerste metingen van dramatische stijging van de kernwaarden in
België door automatische meetstations nabij Namen, werden door vakantie
van de personeelsleden niet opgemerkt. Op 27 en 28 april werd Miet
Smet, staatssecretaris voor Leefmilieu op de hoogte gebracht, alsook
Premier Martens, ministers Tindemans en Nothomb. Paul Schonken, en F.
Eggermont, deskundigen die nochtans ook met vakantie waren, speelden
daarbij een belangrijke rol. 
Precies een jaar geleden verspreidde Binnenlandse Zaken identiek
dezelfde boodschap. Het plan is klaar, maar wordt nog verfijnd,
verklaarde de woordvoerder toen. Tot daar De Standaard' van 7
november 2005.
