Zachtjes tikt de regen tegen de ruiten Afwezig zit je naar buiten te staren piekerend over de laatst verlopen jaren hoe het leven hard en onrechtvaardig kan zijn hoe we smachten naar wat zonneschijn het leven zo mooi en kortlevend als de bloemen buiten
Maar ja we moeten toch vooruit en niet blijven staan Dus de moed maar weer uit de schoenen gehaald herbeginnen en denken "wat heb ik gebaald" er zijn nog zovelen die je de nodige liefde willen geven en samen met jou willen genieten van het leven Dus niet getreurd , trek je stoute schoenen aan