Onze geloofsgemeenschap organiseert naast de gewone kerkdiensten ook bijzondere bijeenkomsten.
Zo hadden we op 31 maart een lezing door dhr.J.M. Pameijer, priester in de Vrij Katholieke Kerk, over symboliek en getallen in de bijbel(de Kabbala).

Hier volgen enkele punten uit deze lezing:

Symbolen in de bijbel

We kennen in het christendom de 40-dagentijd .
Dat zijn de dagen voor Pasen. Het getal 40 heeft te maken met het zich bezinnen op de betekenis van allerlei hooggestemde idealen.
Het zijn de levensvragen die de mens altijd stelt, die in de lijdenstijd op je af komen en in de paastijd centraal staan.
Tussen Pasen en Pinksteren liggen 50 dagen. 50 Duidt op de wereld van de ziel. Het gaan van 40 naar 50, verbeeldt het gaan van het aardse leven naar het geestelijke leven.
Met Pinksteren wordt er geoogst wat er gezaaid is.
In het Nieuwe Testament staan twee verhalen over een wonderbaarlijke broodvermenigvuldiging. Ook hier gaat het over de getallen 40 en 50. In het ene verhaal waren er 4000 mensen en in het andere 5000(de nullen hebben niet zoveel te betekenen). Het gaat in deze verhalen om hemelse wijsheid en niet om het brood.
Ook in het Oude Testament vinden we de getallen 40 en 50 terug.
Het joodse volk leefde 40 jaar in de woestijn. De woestijn is weer een symbool van dit leven. Het volk voedde zich in de woestijn met het manna dat uit de hemel kwam vallen. Ook dit kunnen we symbolisch zien. Men zoekt nog steeds naar het letterlijke bewijs van manna, maar het gaat hier om de spirituele waarheid. Manna wordt uitgedrukt met de letters MN(Mem en Noen). M is gebonden aan het getal 40 en N aan het getal 50. Van het getal 40, het aardse, gaan we dus naar 50, de wereld van de ziel.
De uittocht uit Egypte moeten we zien als een spirituele reis.
Alle theologen proberen te achterhalen hoe het joodse volk door de woestijn is getrokken, maar dat is totaal niet belangrijk, het is een bewustzijnsreis. Het is het gaan van Egypte, dat gezien werd als een tweeheid(je zag bv. altijd 2 beelden bij elkaar staan), naar het land van de eenheid, het land van de Geest, het beloofde land, Kanaän. Een reis van het stoffelijke naar het geestelijke. Alle plaatsen (42) die hier genoemd worden zijn bewustzijnsnamen, geen geografische plaatsen. De 42^e (6x7) halteplaats was Moab. Moab heeft het getal 49 (7x7).
In Moab wonen Ruth en Boas, waaruit later de Messias zou voortkomen. Het gaat van Moab naar Bethlehem. Bethlehem heeft het getal 490 (49). Jezus voert ons naar de 500 (50) en is daarom in Bethelem geboren. We zijn allemaal op weg naar de eenheid, van 40 naar 50.
In getallen liggen geheimen verborgen zegt dhr. Pameijer.
Al deze verhalen hebben met het actuele leven te maken. Ze willen ons bewust maken van een nieuw leven. De ziel wil gevoed worden; we hebben afgeleerd de ziel centraal te stellen. Wij zijn lichamen die door de ziel gebruikt worden. Jung zei: “De ziel heeft de omvang van het universum” en dat realiseren wij ons niet. Als we dat doen gaan we anders tegen de wereld aankijken. Al die verhalen zijn verhalen van de ziel, allemaal signalen die ons van binnenuit tot leven willen brengen.
Het O.- en N.Testament staan vol van dit soort symbolische verhalen. We moeten onze mogelijkheden en beperkingen ontdekken en wij hebben het vermogen hier iets mee te doen. Als we dat beseffen gaan we van de tweeheid naar de eenheid en worden wij kinderen van God.
 
Door een van de aanwezigen werden we erop attent gemaakt, dat het ‘Abraham(Sara) zien’ als we 50 jaar worden, ook symbolisch opgevat kan worden, een overgang van 49(7x7) naar 50, naar wijsheid.
Verder werd ook gewezen op de overeenkomst tussen de Hindoegoden Brahman en Saraswati en Abraham en Sara (Bram en Sara) uit het O.T. als een symbolische uitdrukkingsvorm van archetypen.



Niet in de storm maar in een bries,
als geest die enkel zachtjes blies
zijt Gij de mens verschenen.

En ik maar blijven wachten
op tekens of een knap betoog
en uw fluisteren niet achten
in 't 'Goede morgen' van één - hoog.

                                  Theo van Reen