Voor hen die op vakantie gaan!

(Oude Ierse pelgrimszegen)

◀◂◈▸▶

‘Voor de reis wens ik je

dat de weg je tegemoet komt,
de wind steeds in je rug is,

de zon je gezicht verwarmt
en zachte buien je velden beregenen.
En dat God, tot ons weerzien,
je bewaart in de palm van zijn hand’

25-07-2006, 15:51 geschreven door Postduif

Kaj Munk werd geboren op 13 januari 1898 in Maribo (Denemarken) en stierf op 4 januari 1944 bij Hörbylunde. Hij was priester en een begaafd predikant, journalist, dichter en toneelschrijver; wars van dogmatisme en scholastiek. Op nieuwjaarsdag 1944 hield hij zijn laatste preek, waarin hij zich verzette tegen de Nazi’s. Drie dagen later werd hij door hen opgepakt en doodgeschoten.

Dit ben jij zelf

Kaj Munk, die in januari 1944 door de nazi’s werd vermoord, omdat hij liever staande stierf dan geknield te leven, heeft ooit eens de in Rome verdwaalde Petrus rondgeleid door de Sint Pieter.

Terwijl hij naar het hoogaltaar wees, fluisterde Petrus angstig: “Daar gaan ze straks toch mensen offeren?” Toen hij merkte iets verkeerds te hebben gezegd, stamelde de apostel blozend: ”Is dat hier dan geen tempel voor Jupiter?” Munk antwoordde, dat het Petrus’ eigen kerk was. “Jupiter heeft geen aanhangers meer moet je weten. Dit hier zijn allemaal christenen, al die mensen die daar op de banken klimmen, omdat de garde eraan komt”. Bij het binnenkomen van de paus kwamen er tranen in Petrus’ ogen. Petrus: “O, wat ziet hij er goed uit, wat ziet de keizer er goed uit”. Munk bits: “Maar dat is de keizer niet, Simon Petrus; we leven niet meer in die tijd. Dit is de paus, ja kijk eens, ja – dit ben jij zelf, begrijp je, hij daar in die draagstoel moet jou voorstellen”.

De apostel had toen z’n gezicht in zijn handen verborgen en was weggehold. Tot grote opluchting van de enkele kardinaal, die meende hem te herkennen.

(uit een artikel van Loes van Lennep in HN/Magazine van 1985)

21-07-2006, 13:28 geschreven door Postduif

De vrome man

In een dorpje, ergens op het platteland van Rusland, leefde een vroom man. Veel uren bracht hij door in gebed en overweging van Gods woord. Eens verscheen hem in de slaap een engel. De engel vroeg hem of hij God wilde ontmoeten.

“Niets liever dan dat”, antwoordde de vrome, “als God mij daartoe waardig acht”.

“Ga dan morgen naar het grote kruispunt, even buiten het dorp”, zei de engel, “en rond het middaguur zult ge God ontmoeten”.

De man was er, uren te vroeg en in zijn beste pak. Maar God zag hij niet. Teleurgesteld ging hij naar huis. Tot zonsondergang had hij gewacht, maar niemand gezien, geen God, geen mens. Alleen een boer, die lange tijd bezig was geweest het wiel van zijn wagen te repareren. De vrome man had hem niet kunnen helpen, want hij wachtte op God, die er volgens afspraak al had moeten zijn.

Die nacht kreeg de vrome opnieuw een verschijning, Geen engel nu. Hij herkende de gestalte en het gezicht van de boer, die met zijn wagen in moeilijkheden was geraakt. En deze vroeg:”Waarom heb je mij niet geholpen? Ik had je toch opgeroepen omdat ik je nodig had, gistermiddag rond het middaguur, op het grote kruispunt even buiten het dorp?”

Vanaf die dag is de vrome vromer geworden. Wel hield hij minder tijd over voor zijn gebed en overwegen van Gods woord. Want onderweg naar huis werd hij steeds vaker opgehouden door God.

(schrijver onbekend)

06-07-2006, 07:35 geschreven door Postduif