Parabel over de stilte

Onhoorbaar ging de grote zware deur achter in de kerk een eindje open.
De Stilte glipte naar binnen. Hij keek zoekend rond. Zijn blik gleed over de mensen in de kerk.

Zij vierden de dienst.
Toen kreeg de Stilte de opvallende gestalte op de achterste rij in het oog. Telkens weer raakte hij onder de indruk van Hem. Snel liep de Stilte door het middenpad op Hem toe en schoof naast Hem.

"Goede morgen, Eeuwige", begroette de Stilte Hem en voor de ander zijn groet kon beantwoorden, ging hij verder: "Ja, Eeuwige, toen ik gisteren met U deze afspraak maakte, dacht ik: laten we maar in de kerk afspreken". Hij maakte een wijzend handgebaar naar de groep mensen om hem heen. Ik wil U namelijk spreken over hèn en dan kunt U gelijk zien wat ik bedoel". "Dat was een goed idee", antwoordde de Eeuwige rustig. Ik moest hier toch zijn".
Na een korte pauze nam de Stilte opnieuw het woord: Eeuwige, we moeten eens praten over dat idee dat U een paar weken geleden de voorganger van uw mensenkinderen gaf. Ik bedoel om perioden van stilte in de liturgie op te nemen." De Eeuwige knikte, keek de Stilte vragend aan en zei: "Wat is er met dat idee?"
"Eeuwige, het werkt niet! Hebt U gezien hoe de mensenkinderen reageren zodra ik - na de voorbeden - de kerk vul? Hebt U het gezien? De één doet helemaal niets en wacht gewoon af tot de voorganger 'amen' zegt. De ander dwaalt af en maakt zich zorgen over het werk dat wacht. En een derde ontmoet in de stilte zijn eigen onrust, raakt volledig in paniek en tegen de tijd dat het 'amen' klinkt, staat het zweet hem op het voorhoofd. Nee, Eeuwige, mijn aandeel in de diensten kunnen we beter vergeten!"
Na zijn fel en geluidloos betoog, keek de Stilte de Eeuwige ietwat uitdagend aan. Maar deze schudde het hoofd. "Stilte, ik wil je graag mijn idee nog een uitleggen", zei de Eeuwige.
"De afgelopen weken ben je telkens - na de voorbeden - op mijn menskinderen toegestormd en je hebt je als een loodzware last op hen gelegd. En ieder heeft op zijn eigen manier geprobeerd aan je te ontkomen. De één door lijdzaam te wachten op het 'amen'. De ander door te vluchten in wat morgen wacht. En voor de derde was er eenvoudig geen ontkomen aan. Maar, dat was mijn plan niet! Mijn plan was, dat je je eerst door Mij zou laten vullen. Dán word je namelijk ruimte. Ruimte waarin ik mijn mensenkinderen kan ontmoeten, met hen kan spreken, hen kan troosten en met hen kan samen zijn. Stilte, alleen ben je voor hen een knellende greep. Gevuld door Mij ben je ontmoetingsruimte!”
Een tijd lang zaten de Eeuwige en de Stilte zwijgend naast elkaar. de Stilte voelde dat hij tot rust kwam. Na de voorbeden schuifelde de Stilte de rij uit naar het middenpad. Daar draaide hij zich om, wenkte de Eeuwige en zei: "Kom Eeuwige, het is uw beurt!" De Eeuwige stond op, vulde de Stilte, keek naar zijn mensenkinderen en fluisterde. "Nee, onze beurt!"

J.M.Baaij,   (uit  'ûnderweis', kerkblad van Bergum)
Foto: Cenakelkerk, Heilig Land Stichting

30-08-2007, 16:20 geschreven door Postduif

Glimlach

Laat mij vandaag even Uw glimlach zien
in ’n bloem, in ’n mens,
in ’n woord of in ’n wens,

’n gebaar, ’n brief, ’n groet misschien…
ja,
laat mij vandaag even Uw glimlach zien.

Laat mij vandaag even Uw glimlach zien
waar wolken boven ’t leven hangen
waar duistere krachten samenspannen
om onrecht en haat, geweld te biên….
ja,
laat mij vandaag even uw glimlach zien.

Laat mij vandaag even Uw glimlach zien en
daar, waar ’t leed geen grenzen kent,
laat weten dat U daar ook bent
in hoop, troost en toekomst bovendien…
ja,
laat mij vandaag even Uw glimlach zien.

26-08-2007, 07:45 geschreven door Postduif

Uit: ‘De mens, meester van zijn lot’ van Inayat Khan

Mozes liep eens langs de oever van een rivier, waar hij een jonge schaapherder zag die in zichzelf aan het praten was.

Nieuwsgierig stond Mozes stil om te luisteren wat de jongen zei. Hij hoorde hem zeggen: O, God, ik heb zoveel van U gehoord. U bent zo mooi en goed, U bent zo vriendelijk. Als U ooit bij mij zou komen zou ik U mijn mantel geven om U te kleden en dag en nacht zou ik over U de wacht houden; ik zou U beschermen tegen de wilde dieren, U baden in de rivier en u heerlijke melk, room en brood brengen, want ik heb U zo lief. Ik zou wel alles willen geven als ik U maar één keer zou kunnen zien. Ik houd zo ontzettend veel van U.”

Toen zei Mozes boos: “Jongen, wat zeg je daar!” De jongen schrok en vroeg: “Heb ik iets verkeerds gezegd?” Mozes antwoordde: ”Denk je dat jij God kunt beschermen? God, die de beschermer is van alle wezens, en wil je Hem brood geven? Hij geeft brood aan het ganse heelal. En wil jij Hem baden in de rivier, Hij die de reinste is van al wat rein is? En jij wilt de wacht houden over Hem die alle dingen bewaakt?”

De jongen werd bang en dacht: “Ik heb iets verschrikkelijks gedaan”, en hij voelde zich ellendig en verloren.

Maar toen Mozes verder liep hoorde hij ineens een stem die zei: “Mozes, wat heb je gedaan! Ik heb je gestuurd om mijn vrienden tot mij te brengen en nu heb je er een van mij verwijderd. Het komt er niet op aan hoe hij over mij dacht, maar hij dacht aan mij. Je had je er niet mee moeten bemoeien, je had hem moeten laten denken zoals hij over mij dacht.”

Iedereen, zegt Inayat Khan, heeft zijn eigen beeld van God. Het is het beste dat ieder zijn eigen beeld houdt. Niemand kan God kennen.

De God die wij kennen, of kunnen kennen, is alleen onze eigen opvatting, een beeld dat wij onszelf van God gemaakt hebben. Het is een grote fout om de voorstelling van God van een ander aan te tasten of te vinden dat hij dezelfde opvatting moet hebben als wij.

In werkelijkheid heeft ieder mens zijn eigen God.

Al de verschillende opvattingen zijn slechts sluiers over één God.

 (zie ook mijn blog: 14-12-'06)

18-08-2007, 00:00 geschreven door Postduif

Gezegend de hand

Gezegend de hand
gelegd in de mijne
als teken van trouw,
van samen toekomst scheppen.

Gezegend de mens,
die rakelings nabij,
in tij en ontij,
bij ziekte en gezondheid
tot in de dood
mijn liefste naaste wil zijn.

Jan van Opbergen (zie ook: 4-10-'06)

12-08-2007, 00:00 geschreven door Postduif

05-08-2007, 00:00 geschreven door Postduif