Vampier

“Waarschuwing: dit spel is extreem gewelddadig en niet geschikt voor gevoelige personen!” Ha! Alsof zulk stom computerspel mij iets zou doen! Ik smijt de doos van “Vampire-The Masquerade” op de grond en ram de CD in de lader. Laat maar komen! De onheilspellende intromuziek dreunt door de kamer. Dan verschijnen de vampiers. Wat een zootje ongeregeld zeg! Drie lelijke venten en één vrouw. Zij lijkt wat op dinges, Morticia, van die Addams familie. Ik kruip in de huid van Christof, een sympathieke gast zoals ikzelf. Ik klik wat rond en ze volgen mij door de met toortsen verlichte kerkers. Gangen, gangen en nog eens gangen. Af en toe een rat of een ander lelijk mormel. Klik. Ze kronkelen en spatten uiteen. Lap! Mijn eerste menselijk slachtoffer. Ja zeg, ik moet bloed hebben om te overleven of dat spel is hier te rap uit. Ik zuig hem uit tot hij als een vod op de vloer valt. Wilhem, Serena, Erik, volg mij! Ik ontzie niemand. Vooral die kruisridders, die lust ik wel. Ha! Ha! Zijn hoofd er af. En spuiten dat dat doet! Ik heb zeker een slagader geraakt! Hoe sta ik er voor? Health: 100 percent!

-Sterf! Sterf, vuile hond! gil ik over de barokke muziek heen. Van opwinding bijt ik in mijn eigen lip. Het bloed proeft zoet en voegt nog een extra dimensie toe aan het al realistische spel. Frenzy: 40° percent. Oei! Oppassen dat ik niet tilt sla. Die Serena, die lust er ook wel pap van. Zou zij niet stiekem een beetje verliefd zijn op mij? Héla! Héla! Is dat nu gedaan met in mijn been te bijten! Ik hak het schorpioenachtig monster tot moes. Het zweet breekt mij uit. Health: 40 percent. Verdorie! Ik ben goed geraakt. Ik moet hier snel een stuk mensenvlees achter mijn kiezen krijgen of ik ben er aan! Ik hink achter Serena aan, die de kop pakt. We dwalen uren rond, openen hekken, sluiten hekken. Die Serena bakt er niets van. Vrouwen! In deze kamer zijn wij al geweest! Hier was het dat ik die schorpioen… Help! Heel de familie van dat vermoorde insect kruipt op mij af! Serena gooit een vuurbal. Way to go, Serena! Health: 20 percent. Ik laat die Christof voor wat hij is en kruip in Serena. Volgen, gasten!

Eigenlijk plezant, zo vampier spelen. Maar ik wil naar buiten. Hm, misschien is hier de uitgang wel. Klik, het hek vliegt open. Trapje op, een paar kruisridders neermeppen, een onschuldige vrouw uitzuigen om op krachten te komen en … daar is het licht! Ik storm de trappen op. Stom. Had ik niet mogen doen. Wel tien ridders omsingelen mij. Hier sta ik nu in mijn negligé met mijn dolkje te zwaaien. Ik ram op alle toetsen om een vuurbal te produceren, maar er gebeurt niets. Waar zijn die andere ondoden eigenlijk gebleven? Die mankepoot Christof zal wel op zijn gat zitten in plaats van mij te komen helpen. En Erik is met al dat haar op zijn armen achter een nagel blijven hangen of zo. Serena krijst, maar die ridders blijven er op los hakken. Smeerlappen! Laat dat meiske gerust! Maar ze blijven gedreven op haar losrammen tot ze de geest geeft. Woedend switch ik naar Christof. Ik giet een paar extra bottles bloed achterover. Frenzy: 80 percent. Ik flip volkomen en geef Wilhem een lap tegen zijn lelijk smoelwerk. Wraak! Wraak! Serena, o, Serena! Het bloed druipt van mijn onderlip op mijn toetsenbord. De muziek zwelt aan. Op dat ogenblik belt iemand aan. Ik kijk woedend uit mijn raam. Het is de postbode. Hij lijkt wat op de ridder die Serena afslachtte. Mijn zintuigen staan zo op scherp dat ik de slagader in zijn hals zie kloppen. Ik sta moeizaam recht. Health: 20 percent. Misschien haal ik het nog net. Mijn gekwetste voet vertrapt de doos met het waarschuwende label. Voor ik gretig de deur open, wis ik het bloed van mijn gezicht. Hij mag niets vermoeden.

©Jules Grandgagnage