Nu even aandacht voor iets, dat mij persoonlijk erg aangrijpt en misschien iemand van jullie ook. Van onze huisoppas in ZA een mailtje ontvangen om een petitie te tekenen. Hij zit in het bestuur van ons natuurpark en houdt van de natuur en alles wat daarin leeft en heeft een hekel aan jagen puur voor de sport. Daar wordt goed mee verdiend met jagen. Als echte dierenliefhebster vind ik dit vreselijk, dat zo veel mensen dit als hobby hebben om onschuldige en prachtige dieren neer te schieten voor de lol. Kunnen ze nou niet iets anders bedenken om zich te vermaken. Hier gaat het om leeuwen, die speciaal worden gefokt in kooien en door mensen worden gevoerd en op de eerste dag dat ze worden losgelaten, wordt er op hun gejaagd niets vermoedend dat mensen zo wreed zijn. Makkelijk he!!!
Van mijn schoondochter Petra op zondag een mooi boeket met tulpen gekregen als welkom terug in België. Ik heb er een foto van genomen en er een laag met een fractal boven gezet en met een ronde selectie en doezelaar op 20 de bloemen uitgeknipt door op de deleteknop te klikken. Een tip van Pinokio, een van onze leden van de mailgroep Photoshop.
Ik wil nog wat presentjes kopen voor het thuisfront en ga naar de zondagseZAmarkt in Greenpoint en ik ben goed geslaagd.
Ik heb halskettingen (voor Mieke en mij) met fijne kralen van hematite gekocht en een armband. Ik koop ook papschaaltjes voor de baby van Bruno en Kersten en eentje voor mij. De baby wordt begin april verwacht. Ik zie nog een diadeem met oranje kraaltjes, die mooi past bij mijn leuke topje. Op diverse plaatsen klinkt muziek en er wordt gedanst.
Het zijn kinderen die tussen de kramen en auto's dansen op de muziek van de radio in een auto.
Dan nog langs de Waterfront voor de gezelligheid, want ben daar toch in de buurt. Ik koop daar nog een knuffel, een labrador voor de aanstaande baby.
Er is muziek en dans in het amfitheater en het is erg druk.
Het is 30 graden geweest, maar ik heb dat niet gemerkt, ik vond het niet benauwd.
Maandag 19 maart.
Handwasjes gedaan en er komen mensen voor het houtwerk boven op de slaapkamers om maten te nemen voor nieuwe puien volgend seizoen, zodat die meteen kunnen starten als we terugkomen. Het worden frames van brons aluminium, dus die kunnen niet meer rotten. Dan ga ik mijn kleding uitzoeken en andere spullen verzamelen voor de terugreis. Toch nog een uurtje buiten in de zon gelegen met 25 graden, wordt 30 graden, verder mails afgehandeld en met Photoshop een luipaard gemaakt, waarbij het selecteren van de snorharen met kanalen wordt geoefend en ik heb dat nooit eerder gedaan dus weer van geleerd. Dit werkje plaats ik wel een keer in een apart bericht.
Dinsdag 20 maart.
Weer uurtje in de zon totdat het 25 graden is geworden en het maximum wordt 28 graden. Mijn koffer is ingepakt. Voordat ik de data van de C drive wil overzetten naar de D drive, weigert mijn pc, maar Henk heeft die weer snel aan de gang gekregen. Hoe bestaat het dat zoiets gebeurt vlak voor je vertrek. Die pc doet het erom hoor. Ik ben met het overzetten van de data precies 1 uur bezig. Het zou een ramp geweest zijn, mocht het niet gelukt zijn. Ik werk nu verder met mijn D drive en wat er met de C drive is, dat zien we de volgende keer wel weer, moet die in ieder geval defragmenteren, want ik heb er een rommeltje van gemaakt volgens Henk.
Woensdag 21 maart.
Het wordt niet zo warm vandaag met 23 graden en veel wind en er wordt vanavond regen verwacht. Hopelijk komen we droog over op de luchthaven. Jurg komt ons om 21 uur ophalen. Het programma vandaag:
Haren wassen, nagels lakken, de laatste was met handdoeken in de wasmachine en buiten drogen, meubels afdekken met lakens, want het zand waait hier binnen door de vele kieren, die er zijn in de huizen hier. Aan isolatie doet bijna niemand. Het houtwerk wordt slecht gemaakt.
Keuken poetsen, zodat er geen kruimels zijn voor de mieren, die we dit jaar goed onder controle hebben. Kookplaat afsluiten en afdekken, want we eten vanavond een boterham.
Om 16 uur ben ik klaar met alles en de koffers wegen samen 70 kg, 10 kg minder dan vorig jaar en maar afwachten of het weer geaccepteerd wordt.
We mogen 60 kg meenemen. Ik ga mijn dagboek bijwerken en de laatste fotos bewerken, totdat de pc wordt afgesloten.
Donderdag 22 maart.
We zijn behouden thuis gekomen in België en ik doe nu verslag van de reis. Die is voorspoedig verlopen en de bagage is geaccepteerd en we kregen de laatste 2 plaatsen in de business class op rij 1, dat zijn wel de slechtste plaatsen in de 777, omdat je bij de toiletten zit en dat is onrustig dat de deuren steeds open en dicht gaan en het doortrekken maakt veel lawaai. Nou kan ik toch niet slapen aan boord. Henk heeft wel een paar uur geslapen. De vlucht duurde 11 ½ uur en we kwamen op schematijd aan op Schiphol om 10.45 uur en we hadden een uur de tijd om de vlucht naar Brussel te halen, maar de bagage is doorgelabeld. Henk wil onze taxichauffeur in België bellen om de aankomsttijd op Brussel door te geven, zodat we daar dan afgehaald worden, maar we kunnen hem niet bereiken. We kunnen niemand in België bereiken, wat heel vreemd was. Zelfs het personeel van KLM was zo vriendelijk om het nummer te bellen, dat niet werd opgenomen. Na aankomst in Brussel zijn we blij, dat onze koffers zijn meegekomen en we zijn om 13.30 uur in de aankomsthal en zoeken een telefoon om te bellen en worden van het kastje naar de muur gestuurd door onvriendelijke Belgen. Let op, we houden van de Belgen, maar op de luchthaven zijn ze niet behulpzaam. Een taxi nemen vanaf de airport zou 300 euro kosten en dat willen we vermijden. Er komen ook andere taxibedrijven passagiers ophalen en uiteindelijk heeft Henk iemand aangeschoten of er ook naar Limburg gereden kan worden. We treffen iemand, die al een uur staat te wachten op passagiers van een vlucht en hij belt zijn baas en hoort, dat die mensen niet meer aankomen en hij vraagt of hij ons mag vervoeren en doet een prijsvoorstel van 90 euro, waar we zeer tevreden mee zijn en zodoende vertrekken we dan met deze vriendelijke Belg om 14.30 naar huis en de afstand is 108km en we zijn om 16 uur thuis en geven deze man een tip van 10 euro.
Thuis is alles in orde en onze oppas Mieke heeft de tafel gedekt en een bos bloemen neergezet. We eten vroeg een bord soep uit blik en een boterham met beleg, dat door Thieu gekocht is en we gaan vroeg naar bed. Het is erg koud in huis met 12 graden en de slaapkamers met 10 graden en de kachel wordt hoger gezet, maar het huis warmt niet zo snel op. De elektrische dekens van de bedden aangezet en ik neem nog een kruik mee naar bed. Ik heb dus 36 uur niet geslapen sinds gisterochtend na het opstaan om 8 uur. We hebben goed geslapen en de volgende dag krijgen we een telefoontje uit ZA van An, dat het slecht weer is en koud, maar 2 dagen later is het weer 28 graden.
Hiermee eindigt mijn dagboek van onze overwintering in Zuid-Afrika.
Mijn dag is vandaag goed begonnen en kan niet meer stuk!!
Ik wil daar een apart bericht aan wijden.
De township Kayelitsha waar mijn poetsvrouw Florence woont, is door mijn toedoen wakker geschud.
Doordat ik haar dochter Juliëtte van 21 jaar heb kunnen overtuigen haar ogen te opereren, omdat ze zo scheel kijkt, zijn ze daar in de wijk wakker geworden. Er is daar al een ziekenhuis, maar van ogen recht zetten, daar hebben ze nooit aan gedacht te doen. Een oogarts van het ziekenhuis, dat ik heb aanbevolen komt in hun kliniek de operatie doen. We hadden aangeboden de oogoperatie te betalen en een dokter gevonden die haar wil helpen en daar ik ook enkele mensen ken, die in het vrijwilligerswerk zitten voor de townships is het als een vuurtje door de wijk gegaan en ook op de school van Juliëtte. En de betreffende huisarts heeft ook niet stil gezeten en een aktie gevoerd bij de overheid, want het is toch te gek, dat er te weinig aan medische zorg wordt gedaan voor de donkere bevolking. Tegenwoordig worden wel huizen gebouwd en zijn er scholen en is er een bibliotheek waar allerlei activiteiten plaats vinden. Veel kinderen hebben slechte ogen en een slecht gebit en nu er een aantal een goede opleiding kunnen volgen, maar door een slecht uiterlijk niet aan een hogere functie kunnen komen. Vandaag zal Juliëtte geopereerd worden en we hoeven het niet te betalen. Zij is nu het voorbeeld op haar school. Ze hebben het zelf nooit in de gaten gehad en niemand schijnt zich er aan te storen, maar als ze uit dat milieu willen komen, dan is het wel belangrijk er verzorgd uit te zien. Dat daar nou weer niet van overheidswege aan wordt gedacht, ze willen dat de donkere mensen integreren in de maatschappij en ook voor betere funkties.
Loensheid is tegenwoordig een simpele ingreep en je gebit verzorgen is ook iets wat belangrijk is. Deze kinderen van Florence behoren tot de eerste generatie die van deze school afkomt en merken dat het er in de buitenwereld anders aan toe gaat.
Florence komt hier elke donderdag en vandaag dus de laatste keer en ze kwam heel enthousiast binnen, dat ik de engel van haar township ben en iedereen heeft het erover. Van de week zijn al artsen en assistenten geweest op de school om de ogen en gebitten van de kinderen te controleren en een ieder, die geholpen wil worden, kan naar het ziekenhuis daar komen. Toen Florence me vertelde hoe de arts gereageerd had toen ze bij hem kwam met Juliëtte, dat er nooit iemand op het idee is gekomen, dat er wat aan te doen is, maar dat de mensen een behandeling niet kunnen betalen en nu is het een sociale zorg geworden en daar ben ik wel heel blij om.
Want ook de donkere bevolking heeft zijn trots en het is toch te gek dat een blanke hun operatie wil betalen, terwijl ze zelf tegenwoordig ook voor medische zorg kunnen zorgen en ik ben zo blij, dat dit zo gegaan is. En Florence is zo trots op me, ze loopt de hele ochtend al te roepen, dat ik een engel ben en dat ze zo blij is, dat ze voor mij mag werken, want ze heeft de beste bazin van iedereen, omdat ik haar als een medemens behandel en belangstelling heb voor haar situatie. Ze stopt vandaag eerder, want Juliëtte wordt om 3 uur geholpen en ik bel vanavond op hoe het gegaan is.
Ik hoop dat het goed gaat!! Ik heb nog een heerlijke warme lunch voor haar gemaakt en eten meegegeven voor de kinderen vanavond.
Ik heb om 19 uur naar Florence gebeld en alles is goed gegaan, maar ze moet wel vannacht blijven en het geopereerde oog is nog in verband en morgenavond ga ik weer bellen. Nu wil Juliëtte, dat ik snel het resultaat zie, maar dat moet wachten tot de schoolvakantie in december, dat ik ze weer eens mee uit neem en dan zal ik een nieuwe foto van haar plaatsen.
Nu maar hopen, dat ze ook goed kan zien, zal wel wennen zijn, maar dat horen jullie in november wel, dat we teruggaan.
Zondag 25 maart was mijn lieve kleindochter Francine jarig en ik heb een leuke kaart met Photoshop voor haar gemaakt van de foto's die ik gisteren heb genomen. Het was prachtig weer en we hebben de hele middag in de tuin gezeten.
Vandaag mijn laatste dameslunch dit seizoen, deze keer van de IWC.
De Zuid-Afrikaanse voorzitsterPenny van IWC geeft voor 35 dames (waarvoor men moest inschrijven en R70 betalen op de meeting op 1 maart) een lunch bij haar thuis om kennis te maken met de ZA keuken. Ze woont in Constantia, waar we vanaf 12 uur worden verwacht door haar echtgenoot Richard voor een glas wijn en een borrelhapje en om 12.30 uur begint de lunch.
De toegangsweg is rechts van de foto (niet op de foto te zien) en de ingang van het grote huis met grote tuin en zwembad is bij de pergola waar een glas wijn wordt aangeboden en hapjes worden rondgedeeld.
De Belgische man (met blauwe trui) is er ook met zijn Franse vrouw, die bij ons aan tafel zaten tijdens de lunch in het Mount Nelson hotel. Die man is de enige heer in dit gezelschap en Patricia en ik vinden het wel een beetje raar. Ik maak fotos voordat we aan tafel gaan.
Op de foto loopt Annemarie met een schaal met hapjes met biltongpastei.
Biltong is een lekkernij in ZA zoals drop voor ons is.
Biltongstrips na 80 uur drogen in droogkast voor consumptie geschikt.
Het overdekte terras met tafels en uitzicht op het zwembad.
De gasten zijn verdeeld over 5 tafels, 3 staan er buiten op het overdekte terras en 2 tafels zijn binnen, waaronder tafel 5, waaraan de dames afkomstig uit Nederland zitten. Mijn vriendin Patricia is er ook en ik zit naast haar aan tafel en de andere 2 Nederlandse dames ken ik toevallig ook van ontmoetingen. Aan mijn andere zijde zit een dame uit Indonesië en verder nog een paar uit Zuid-Afrika. Aan onze tafel zitten 10 dames.
Penny heeft assistentie van 4 dames in de keuken en zij hebben nog een eigen tafel om te eten, zodat er in totaal voor 40 dames gekookt wordt.
Op de foto de hoofdschotel, die nog in de oven gaat om de pasteibakjes te bruinen.
Het hoofdgerecht is hoenderpastei met bakjes van filodeeg, buffet met groeten en aardappelen en bakken sla staan op tafel.
Tafel 5 is voor de keuken, helemaal links is de rug van mijn vriendin Patricia te zien.
Deze foto heb ik ontvangen van Penny, waar ik naast Patricia aan tafel 5 zit.
Het nagerecht is 2 stukken taart en koeksisters (in de hand van de eerste dame links buiten beeld) en we besluiten met koffie.
Het is de eerste keer, dat ik Penny ontmoet en het is een erg leuke en hartelijke vrouw. Ze vindt het leuk dat ik fotos maak en ook haar man doet dat en inmiddels zijn de fotos al per e-mail uitgewisseld.
Om 14.30 uur is dit partijtje voorbij.
Voordat ik van huis vertrok, zijn om 10 uur 2 mannen gekomen met een nieuwe lekbak en ook een nieuwe thermostaat voor de boiler. Ze zouden er al om 8 uur zijn. Gelukkig merk ik bij thuiskomst, dat het allemaal gelukt is en het dak niet open gebroken hoeft te worden. Ze waren om 12 uur klaar met de klus. De kleedkamer had ik leeg gehaald.
Woensdag 14 maart.
Ik heb om 9.30 uur een afspraak bij de pedicure. Henk gaat daarna de tickets ophalen voor de terugreis op het vliegveld en daarna gaan we samen boodschappen doen en heb ik een bekeuring betaald in supermarkt van Pick n Pay voor te hard rijden 134 km i.p.v. 120 km R100 = 10 euro. Dat is gebeurd op 22 februari op de N1 op de terugweg naar huis van de dameslunch bij Olivello. Ik heb de kleedkamer schoon gemaakt en alles weer terug de kasten in.
Donderdag 15 maart.
De hele week is de temperatuur 25-27 graden.
Florence is de laatste keer hier en ze gaat eerder weg en ik maak het strijkwerk verder af. Verhaal over de oogoperatie van Juliëtte staat in een apart bericht.
Het hete water uit de boiler is erg bruin en wordt niet heet genoeg. Henk belt op en er komt iemand om de thermostaat hoger te zetten van 60 naar 65 graden, maximum is 70. Henk kan het niet opbrengen dit zelf te doen.
Vrijdag 16 maart.
Even in de zon vanmorgen en van 14-16 uur ga ik naar een cursuscellphone, die gegeven wordt van U3A in de bibliotheek van Bellville. Ik heb sinds eind december een eigen cellphone, maar kan de handleiding niet volgen. Weet hoe ik die cellphoneaan en uit moet zetten en een nummer te bellen, maar gegevens opslaan en een sms maken, dat lukt me niet.
We zijn met 20 mensen voor die cursus, maar de eerste 45 minuten vertelt de lesgever een heel verhaal over het ontstaan en gebruik en gevaren van de cellphone en daar ben ik niet voor gekomen, zodat er nog maar 1 uur over blijft om dingen uit te leggen. We leren een nummer op te slaan en hij adviseert om in ieder geval het ICE (in case of emergency) en eventueel een tweede ICE2 in te voeren, dat gebeld kan worden in noodgevallen. Daar heb je alleen wat aan als je telefoon AAN staat onderweg, want zonder code komen ze er niet in. Zal voor mij niet van belang zijn, want gebruik dat ding nooit. Heb die bij me om zelf in nood te kunnen bellen, speciaal hier in ZA. Ik heb wel een kaartje in mijn tas bij de bloedgroepenkaart met telefoonnummers van de thuisblijvers, die gebeld kunnen worden in geval van nood. Dan leren we om snel een telefoonnummer te zoeken door de eerste letter in te geven, kan het niet toepassen, want heb er nog niks in staan. Dan hoe je een sms maakt en een * gebruikt voor cijfers en een # voor hoofdletters en dat is alles wat we te horen kregen. Maar ja, toch wat geleerd en ben ik handiger geworden de toetsen te gebruiken.
Ja dat is een mooi oog!! Ik ga ook verzinnen een paar aders in het oog te maken en doe dat met bliksem van de filter van Xenofex. Ik weet niet hoe Greenstuff dit heeft gedaan.
En ook een lichtpuntje gemaakt met een wit penseel en vervagen. Op de oogbal nog een binnenschaduw en dan van de schaduw een laag maken en de bovenkant weggummen.
Mijn achtergrond heeft de laagstijl satijnen lakens gekregen en dit stuur ik in naar de groep als mijn oog, waarbij ik de iris van de andere les heb gebruikt.
Op de mailgroep Photoshop hebben we veel handelingen ontvangen.
Ik heb er eentje uitgezocht om een iris van een oog te maken. Wanneer je die handeling in Photoshop opent, wordt er verwezen naar een les op Internet, die de basis is voor die handeling en om de opdrachten van de handeling te begrijpen, heb ik deze ingewikkelde les gemaakt.
Het oog bestaat uit 12 lagen en het lesje bestaat uit 13 paginas, dus ben er wel uren mee zoet geweest. Ik heb de les goed kunnen volgen, behalve het resultaat na de 4e laag is niet zoals het moet zijn volgens het voorbeeld; ik zie geen verschil met het resultaat na de 3e laag. Dus heb daar zelf maar iets verzonnen, dat mijn oog lijkt op het voorbeeld na laag 4. De lagen daarna verlopen prima.
Dit is mijn iris van een oog:
Ik vind het zelf mooier dan het voorbeeld van de les, zoals hieronder
Links is de iris op een oogbal gezet en daar is ook een lesje van om een oogbal te maken.
Ik heb de iris nog een keer gemaakt met de handeling en mijn resultaat wordt dan:
Zo te zien lijkt het nu veel op het voorbeeld, maar ik vind mijn eigengemaakte oog zonder handeling mooier. De handeling wordt vaak onderbroken met vragen om iets in te vullen en door het maken van de les, weet je dan ook waar je op moet letten bij het invullen van waarden voor bepaalde acties.
Niemand van de groep heeft dit lesje gemaakt of de handeling toegepast, zelfs Greenstuff niet.
Bobbieke heeft het wel geprobeerd. Maar ik geef ook een ander lesje door en dat heeft meer succes en Greenstuff stuurt een mooi voorbeeld in, dat in een apart bericht komt te staan. Beide lesje zijn in het Engels geschreven en ik ben begonnen met het lesje te vertalen op aanvraag uit de groep, maar een medelid Grasspriet is erg handig in vertalingen en heeft delessen voor de groep vertaald.
Dan ga ik een ander eenvoudiger lesje van iris met oogbal maken:
Het is droog en de zon schijnt weer volop in de middag en het wordt 22 graden. Ik heb geen tijd om naar buiten te gaan en zit de hele dag achter de pc. Een groot deel van de dag hebben we weer geenInternet, was gisteren ook al zo, maar toen was ik toch druk met het etentje en onze gasten, maar vandaag had ik wel een stuk willen opschieten met mijn berichten van de mailgroep Photoshop, maar het is niet gelukt de achterstand in te halen. Ik heb dan mijn dagboek bijgewerkt en wacht nu op het moment, dat dit op mijn webblog kan zodra Internet weer werkt.
Dinsdag 6 maart.
Om 6 uur ben ik klaar wakker en ga mijn bed uit en mailtjes beantwoorden, die in mijn Outbox komen, klaar om te versturen. Internet ligt er nog steeds uit. Om 8 uur komen mensen naar onze sproeiinstallatie kijken, want er wordt nu veel water verspild, omdat de sproeiers niet goed zijn afgesteld en er blijkt een leiding gebroken te zijn. Dat is al enig tijd zo, maar Henk heeft het nu pas gezien, omdat hij een keer vroeg op was vrijdag toen de sproeiers werkten, want die worden automatisch op 2 ochtenden vroeg ingeschakeld. Ook hier duurt de reparatie langer dan noodzakelijk. De baas is 3 keer weg geweest om onderdelen te halen, onbegrijpelijk hoe ze hier werken en nooit iets bij zich hebben aan materialen, die steeds weer nodig zijn bij een reparatie.
En natuurlijk ook niet het juiste gereedschap.
Om 11uur ga ik naar mijn kapster. Het wordt 27 graden.
Woensdag 7 maart.
Vandaag gaan we lunchen met onze overburen en huisbewaarders Jurg en Pamela bij wijnlandgoed Hazendal, waar ik met de damesclub dit seizoen ben geweest om naar de Russische hermitage te kijken. We hebben een mooi plekje buiten in de schaduw en de gerechten zijn prima. Jurg en Henk nemen de Kaapse zalm en Pamela en ik kiezen de biefstukschotel.
Het wordt 27 graden.
Donderdag 8 maart.
Vandaag de maandelijkse meeting van U3A. Paul en Ansfride zijn er ook en Hennie is ook gekomen en we zitten naast elkaar als toehoorders van de bekende gastspreker GlemSunter (geboren in 1944 in Engeland) uit Johannesburg over zijn bestseller GAMES FOXES PLAY, waarin hij vertelt hoe belangrijke business deals in ZA en de wereld tot stand komen en doelen worden bereikt. Zijn boek The mind of a fox (2001) is ook een bestseller.
Glem Sunter is een wereldberoemde politicus, filosoof en econoom en maakt scenarios.
De Scenario Planning (Gameboards) is te vinden op:
http://www.mindofafox.com/clem.php evenals de brief aan president Bush en de opkomst van China. Glem verwacht dat China in de toekomst de machtigste staat van de wereld wordt.
Het wordt 29,5 graden vandaag en vanavond is er een HappyHour van de Nederlandse Club in Kaapstad in het Winchester Mansions hotel aan de Beach Road. Henk heeft vorig jaar beloofd een keer mee te gaan en nu gaat hij dan mee. Kees en Gret zijn er ook en hij komt in gesprek met Dirk, de man van Doortje. Er zijn weinig mensen gekomen. Een Happy Hour is een keer per maand in Kaapstad en ook in Somerset West en daar schijnt het drukker te zijn, maar daar wonen ook de meeste Nederlanders. We zijn er 2 uurtjes geweest van 18.30-20.30 uur. Er worden hapjes geserveerd en zodoende hoef ik niet meer te koken, maar Henk vindt de hapjes niet lekker, hetgeen ik al had verwacht, dus heeft hij een broodje gegeten voordat we zijn vertrokken naar Kaapstad.
Vrijdag 9 maart.
Bridgeochtend voor de laatste keer dit seizoen. De warmstedag hier met 32 graden. In Kaapstad 4 graden warmer en in Paarl 8 graden.
Zaterdag 10 maart.
We gaan naar Noordhoek voor de koffie en lunch, want Henk gaat An helpen om een internetkaart en een netwerk te installeren. Dat heeft precies een uur geduurd en ik heb in de tuin op een ligstoel gezeten en een boek gelezen. Het is daar 25 graden. We zijn weer thuis om 18 uur.
Zondag 11 maart.
Een rustige dag vandaag en het wordt hier 25 graden. Het Kaapse schiereiland wordt overspoeld met wielrenners en toerfietsers, zodat je nergens met de auto door kan komen. Het is de grootste individuele race in de wereld.
De CapeArgus Pick n Pay CycleTour van 109 km heeft 35.000 deelnemers. Langs de route staan veel toeschouwers, die er een familiedag van maken met koelboxen en al. Deze toer wordt al gereden vanaf 1978 en toen waren er 520 starters.
Chapmans Peak en op de achtergrond het strand van Noordhoek, waar An woont. Deze rit is beroemd om zijn scenery.
Camping bij CampsBay met de 12 apostelen.
Gelukkig is het niet zo warm als donderdag. Om 16.30 uur gaan we een drankje halen bij Anita, omdat we vorige week niet zijn geweest voor haar verjaardag vanwege de lekkende boiler. Ze heeft haar oudere baan weer terug bij de Citroën en we horen, dat ze in juli met Emma 2 weken naar Jos in Nederland gaat op vakantie.
Ik krijg van An een mailtje, dat ze vandaag bij Hennie zijn geweest om hun parasol te brengen en te installeren en ze stuurt een foto. We hebben nog gebeld vandaag en ze is er heel blij mee en Hennie zegt, dat ze er nu een kamer bij heeft.
Er staan nog veel mooie gedichten op en deze dichter maakt er ook mooie afbeeldingen bij, waar photoshoppers van kunnen genieten. Ik krijg inspiratie door zijn werkjes. Ik heb iets gemeen met deze man, een voorliefde voor wat met de zee te maken heeft en zijn schuilnaam is dan ook Aqua.
Helaas mag niks worden overgenomen zonder zijn toestemming en ik heb die gevraagd om dit gedicht te mogen plaatsen en heb er zelf een afbeelding bij gemaakt. Willen jullie zijn afbeelding bewonderen, neem dan een kijkje op de site en ga naar Gedichten1 en zoek op alfabet naar "zee".
Ik ben op Internet gaan zoeken naar een mooie zonsondergang, een verliefd koppel had ik al in mijn bestanden één strandstoel heb ik geselecteerd uit onderstaande foto en de tweede gedupliceerd en horizontaal gedraaid.
Vanmorgen mijn laatste maandelijkse meeting van de IWC in het Baxter theater in Kaapstad. De gastspreekster is de ZA journaliste PatriciaGlyn (46 jaar, woont in Johannesburg), die deze keer over haar avonturen gaat vertellen tijdens een wandeling van 4 1/2 maand in 2005 van Durban naar de Victoria watervallen, een afstand van 2200km. Daarbij was een filmploeg en de dia's en stukjes film zijn prachtig en het verhaal is spannend, wat kan die vrouw boeiend vertellen. Zij heeft de tocht gevolgd, die haar voorvader Sir Richard Glyn (van een rijke Victoriaanse familie) met een ossenwagen in 1863 heeft gedaan en daarvan een dagboek heeft bijgehouden. Website: http://www.speakersofnote.co.za/list/patricia_glyn.html
Ze heeft ook een boek hierover geschreven en ik heb dat na afloop gekocht om het hele verhaal nog eens na te lezen, weer in het Engels, hahaha, zal het nog wat worden met me. Er staan prachtige fotos in dat boek en haar liefde voor dieren is erg groot en ze wordt vergezeld door haar 3 jarige Afrikaanse hond Tapiwa, afgekort tot Taps, betekent gift (gevonden als puppy in Zimbabwe) en ze vindt onderweg in Botswana nog een aan de dood ontsnapte puppy en die noemt ze Mpho. Het ras heet Africanis, samenvoeging van African en canis=hond.
Patricia en Taps
Patricia doet de tocht te voet en heeft een team helpers mee, terwijl haar voorvader dit met ossenwagens deed over de karrensporen langs de rivieren.
Na de lezing kan Patricia een staande ovatie in ontvangst nemen en haar 2 honden verschijnen ook even op het podium, wat een schatten zijn dat.
Ik heb haar al eerder gehoord over haar beklimming van de Mount Everest en was toen ook erg onder de indruk.
Ik spreek nog een Nederlandse, die in de wijk Wijnberg woont in Kaapstad en zij heeft gisteren een poging gedaan om naar de opening van de Community Chest (een soort kermis) te gaan, maar de mensen konden niet om 18 uur naar binnen en hebben 2 uur moeten wachten totdat de toegang open ging, omdat de brandweer de veiligheid van het terrein nog niet had goedgekeurd voor het publiek. Ja dat kan weer typisch in dit land gebeuren. Ben blij dat ik dit gisteren niet op mijn programma had staan, maar ga er vanavond naartoe.
Bridgeochtend van de club U3A en we hebben weer een nieuwe locatie gevonden in de woonestate Tijger Villas, waar een clubgenoot Clive woont en daar is een mooie ruime zaal en de aanvangstijd is weer verschoven van 8.30 naar 9.30 uur, hetgeen mij beter uitkomt. Ansfride en ik spelen samen en de club is begonnen om met loopbriefjes te werken, zodat we na 3 spellen wisselen om tegen een ander paar te spelen en we hebben het goed naar onze zin. Er zijn 6 tafels bezet en Dalene en Ethne blijven over en regelen het wisselen, omdat zoiets de eerste keer gebeurt. Vorige week kon ik niet komen en speelde Ansfride met iemand, die het echt niet kon en dat vond ze niet zo leuk. Het wordt warm vandaag met 29 graden hier op de berg. Ik ga nog even naar het winkelcentrum Tygervalley en heb mijn camera bij me, want ik wil fotos maken van een winkel, waar je allerlei kralen kunt kopen en die fotos wil ik sturen naar mijn vriendin Mieke in Neerpelt, want zij maakt graag kettingen en hopelijk kan ze door de fotos iets uitzoeken, zodat ik dat kan meenemen, want er zijn zoveel kleuren en vormen. Helaas verkopen ze geen kralen van hematite.
Zaterdag 24 februari.
Weer een stralende dag, maar minder warm dan gisteren en na het ontbijt willen we samen boodschappen doen, maar de auto wil nietstarten, de batterij is stuk. Ben blij, dat het me gisteren niet is overkomen onderweg. Henk belt naar onze vriendin Anita, die in de autohandel werkt en vandaag tot 13 uur op haar werk is en ze komt daarna langs en gaat uitzoeken waar we een batterij voor onze auto kunnen kopen, want zoals met alles hier zijn de meeste van slechte kwaliteit. Deze batterij is al de 2e sinds we hier zijn en Henk wil nu een betere hebben als die ergens te koop is. Maar intussen zit ik dus achter mijn pc. Ben bezig met mailtjes beantwoorden, want er ligt weer een hele stapel. Tot onze verrassing staat Anita om 13 uur voor onze deur met een nieuwe batterij (R530), die ze door iemand heeft laten halen bij een batterycentre in Bellville en die kunnen we maandag daar afrekenen. We nodigen Anita meteen uit om morgen bij ons te komen om kaasfondue te eten als we alle ingrediënten kunnen kopen. Woolworth verkoopt pakken met de Zwitserse kaas voor kaasfondue en ik heb een recept, waarbij ik er nog van alles bij doe.
Tot mijn schrik zie ik die pakken niet liggen bij Woolworth en vraag het aan het personeel en gelukkig hebben ze het wel, maar ligt het verstopt in de schappen en zowaar snapt de jongen, dat hij dat moet veranderen.
Verder een pc dag.
Zondag 25 februari.
Mooi weer en 24 graden. Een half uurtje in de zon geweest en ik doe de voorbereidingen voor de kaasfondue en ik maak er een lofsalade bij.
De stoep (zo noemen ze hier een terras) en de tuinmeubelen schoon gemaakt, want we kunnen buiten zitten. Anita, haar dochtertje Emma en haar moeder Vera komen om 17 uur en we drinken eerst iets en dan gaan we aan tafel.
Ze hebben nog nooit kaasfondue gegeten en ze zitten er van te smullen en willen het recept hebben, dat ik vanavond per Email verstuur, zodat Anita het morgen kan printen op haar werk. Ik maak ook fotos, die ik dan weer doorstuur naar hun vriend Jos in Nederland, die wij ook goed kennen. We horen van Anita, dat het goed met Jos gaat.
Vandaag is de maandelijkse dameslunch van de Ned.Club. Voor mij de laatste keer, want op de datum van de lunch in maart ben ik al weer vertrokken naar België. We worden om 10.30 uur verwacht bij restaurant Olivello op wijnlandgoed Mont Destin aan de R44, 4km vanaf de afslag van de N1 bij Klapmuts. Daar is de afslag links de Valley Road in. Ik ben er niet eerder geweest. Hier hun website: http://www.olivello.co.za/
Twee kordate dames Lynne en Laurille beheren dit restaurant en zij leven zich met plezier uit in de Mediterraansekeuken. Hun formule heeft succes. Ze geven regelmatig kookdemonstraties gecombineerd met een lunch. Op zondag maken ze een buffet en wat er op het menu staat, dat lijkt me erg goed. Het uitzicht is ook erg mooi vanaf beide terrassen en er is een mooie vijver met waterlelies. Ik hoop hier nog eens op zondag te komen. We zijn met 30 dames, dus een flinke opkomst. We worden ontvangen met koffie en ik maak een foto van het uitzicht vanaf het terras waar 3 tafels voor 10 personen gedekt staan.
uitzicht vanaf het terras op de Simonsberg.
De druiven zijn rijp zo te zien.
De kookdemonstatie is leuk en je leert er altijd iets van. Ik weet nu een betere methode om een paprika schoon te maken. Ook het gebruik van olijfolie in de keuken wordt uitgelegd en de zonnebloemolie heeft de voorkeur om mee te bakken. Ze gebruiken hier 1/3 olijfolie van het merk Olijfberg en 2/3 zonnebloemolie (beslist geen Canola). Ze verkopen hier de goede olijfolie en eigengemaakte produkten zoals pesto, marmelades en ingemaakte citroenschillen. Een volgende keer koop ik daar de olijfolie.
We zitten in rijen te kijken naar de kookdemonstratie van Laurille en Lynne. Boven de tafel hangt een spiegel, zodat je ook in de potten en pannen zelf kan kijken wat ze doen. We krijgen de recepten van wat er vandaag gegeten wordt:
Toscaanse tomatensoep
Tangierse pesto
Tangiers Lam, een stoofpot
chocoladetaart
We horen van een adres in Kaapstad waar je voordelig kruiden kan kopen, rozemarijn wordt vandaag veel gebruikt. Dat is bij Atlas Trading in de Waalstraat 94 in de Maleisische wijk in Kaapstad.
Onze groep zit op het terras aan deze zijde van het restaurant.
Dan is het tijd voor de lunch en ik zit aan tafel tussen mijn vriendin Gret Noomen en Ilka Jongebreur, die ik vorig jaar een keer heb ontmoet op een Happy Hour van de Ned.Club in Kaapstad. De soep wordt geserveerd met een dot pesto en het hoofdgerecht kunnen we zelf halen van het buffet in de keuken. Gret en ik delen samen een stuk chocoladetaart, want het is anders te veel. Dit is weer een leuke dag geweest. De prijs was R150 incl. een glas wijn van de estate Tokara, dat gelegen is op de top van de Helshoogte Pas bij Stellenbosch.
Florence is er vandaag, vorige week was ze ziek. We informeren hoe het is gegaan bij de afspraak bij de oogarts vorige week maandag in het ziekenhuis met haar dochter Juliette en we horen, dat ze niet is gegaan. Florence is er erg verdrietig over. Juliette was zondagnacht niet thuis gekomen, waarschijnlijk toch te bang om te gaan. We hadden Florence overtuigd om met Juliette naar de dokter te gaan om een verwijzing voor het ziekenhuis te halen om haar ogen recht te zetten, omdat ze erg scheel is en het is maar een kleine ingreep. Dat bezoekje aan de dokter is geweest en de verwijzing kreeg ze meteen. De dokter was zeer verbaasd, dat ze nu pas hierom hebben gevraagd en Florence kreeg een standje. Het is in die wijken niet zo goed geregeld als de kinderzorg die wij kennen. Dan was het al lang gebeurd. Maar blijkbaar vindt Juliette het zelf geen probleem, nou dan trekken wij onze handen er verder ook vanaf. Een kind van 21 jaar kan je niet meer onder je arm meenemen als ze niet wil. Dom hoor, want die kans krijgt ze niet meer, dat iemand het voor ze wil betalen.
Gisteravond heb ik op verzoek van Florence een uitnodiging gemaakt voor de 6e verjaardag van haar kleinzoon Violetto. Ik heb 10 kaarten voor haar geprint en ze is er erg blij mee. Ze had me een foto gegeven van Violetto thuis voor de computer, want daar zijn ze trots mee, dat ze een pc hebben.
Dit is de uitnodiging:
Deze uitnodiging is bij Florence thuis met veel enthousiasme ontvangen. Ze belt me daarover speciaal op.
Ik ben op tijd terug van de meeting voor de lunch van mijn hulp Florence en ik ga het eten voor Henk voor vanavond voorbereiden, want ik vertrek al weer om 5 uur.
Nog een nieuwtje gehoord van Florence. Haar dochter Juliëtte heeft toch vrijwillig zelf een nieuwe afspraak gemaakt bij de oogarts op 15 maart en dat komt, omdat Florence haar gezegd heeft, dat ik haar nooit meer mee uit neem, als ze niet zou gaan. Dat is niet waar, maar dat heeft Florence verzonnen en heeft blijkbaar geholpen.
Ik haal om 17 uur Anita op om naar een soort kermis (CommunityChestCarnival) te gaan in de wijk Wijnberg Kaapstad, waar van diverse landen een paviljoen is en diverse produkten verkrijgbaar zijn. België staat er ook met Brusselse wafels, mosselen en nog meer. Ik ga weer voor de haring en de gezelligheid.
Anita heeft vrijkaarten voor de parkeerplaats en de toegang. Overdag was het 25 graden, maar de avonden zijn fris en de meeste mensen hebben een jas of trui aan.
Bij het paviljoen van Nederland is het altijd het drukste en ook erg gezellig, maar je staat lang in de rij om iets te kunnen kopen, vooral bij de kroketten.
Met nagemaakte Hollandse geveltjes is een U-vorm gemaakt en daarbinnen is een terras met tafels en stoelen en je kan drankjes kopen, er is bier van Grolsch, advokaat en andere typische Ned. dranken. Dan zijn er kraampjes voor drop, haring, poffertjes, kaas, oliebollen, kroketten en bitterballen.
rechts op de foto staat een man, die op mijn Henk lijkt, maar het is hem niet, want die zit thuis. Ik zie het nu pas op de foto.
De haringen kosten R15 p. st. en er zijn mensen die een voorraad inslaan voor de diepvries. Anita komt een bekende tegen en zij heeft 130 haringen gekocht om in de diepvries te doen.
Anita met koelbox in de rij bij de haring.
Anita koopt 10 haringen en 10 rolmopsen en we eten ieder een haring op. Dan ga ik 6 bitterballen kopen en Anita wil oliebollen meenemen en een stuk kaas.
Dan gaan we op bezoek bij de Belgen en daar staat een Nederlands echtpaar wafels te bakken en ik ken het echtpaar en maak 2 foto's, die ik met Photoshop aan elkaar plak.
Anita en ik delen samen een portie mosselen met frites voor R45 en de mosselen zijn prima. Dan is het 20.30 uur en Anita wil op tijd thuis zijn, zodat we naar huis vertrekken. Ik hoor het laatste nieuws, dat Anita vandaag haar nieuwe baan heeft opgezegd, omdat ze te weinig verdient.
Nu is ze weer zonder baan. Het is maar goed, dat ze bij haar moeder inwoont, hoewel dat vaak botst.
Vrijdag 2 maart.
Het is mooi weer en 26 graden, maar ik heb geen tijd om in de zon te zijn vandaag en voor het weekend wordt veel regen voorspeld.
Mijn bridgeochtend op de club van U3A en daarna haal ik alvast boodschappen voor het weekend en ik wil bij Pick n Pay haasbiefstuk bestellen voor onze gasten zondag, maar dat hebben ze niet. Ik naar een andere winkel, ook niet. Nog een kans bij een ander en daar hebben ze het gelukkig wel, anders zou ik nog wat moeten verzinnen voor het menu.
Henk heeft voor de zoveelste keer de dakdekker gebeld, dat hij de rommel moet weghalen en wonder boven wonder is dat gebeurd.
Zaterdag 3 maart.
Het is zwaar bewolkt en tijdens het boodschappen doen vanmorgen begint het te stortregenen en dat gaat de hele dag en avond zo door, een goede test voor ons balkon. De temperatuur is 17 graden.
Een kennis van mijn bridgevriendin trouwt vandaag en het paar komt daarvoor speciaal uit Nederland om dat hier te doen om zeker mooi weer te hebben, helaas niet dus. Erg sneu voor haar en de familie, want het komt met bakken uit de hemel.
Vanmorgen alle boodschappen gedaan, want morgen komen 2 bevriende echtparen hier eten. Vandaag viertAnita (op 5 maart wordt ze 44 jaar) haar verjaardag en ik ga me om 5 uur omkleden en hoor druppels op het plafond van de badkamer vallen, niet van de regen hoor en ik zie een natte plek ook tevoorschijn komen en ik dacht al, nee he, niet weer, dat het plafond naar beneden komt. Vorig jaar is er een nieuwe klep op de boiler gezet.
Henk trekt een oude broek aan en gaat via een luik in het plafond een kijkje nemen en inderdaad is de boiler aan het lekken. Emmers en dweilen naar boven en met een zaklantaarn erbij zoveel mogelijk redderen en de druk van de boiler eraf en water laten weglopen, maar er komt niet genoeg water uit de kranen. omdat er geen lucht in de boiler kan komen. Henk is doodop, want je kan je daar moeilijk bewegen. En het blijft druppen en je kan er niks onder zetten. Intussen is het 6 uur en ja wat nu, hoe bereik je op zaterdagavond een loodgieter. Ik bel Anita op en leg het probleem uit en dat we niet meer kunnen komen voor haar verjaardag en zij gaat haar best doen een loodgieter voor ons te vinden en inderdaad na een half uur belt ze terug, dat ze iemand heeft gevonden en om 19.15 komt die man hier aan huis en constateert, dat de luchtklep stuk is en hij zet er een nieuwe op. Hij zegt ook, dat de reparatie de vorige keer niet goed is gebeurd, weer geen vakwerk geweest en deze man weet er gelukkig wel meer van. Nou is er een oude lekbak onder, die niet goed zit en die moet ook vervangen worden, maar dat kan volgende week gebeuren. Hij is ruim een uur bezig geweest en vertrok om 20.30 uur en toen hebben we maar een boterham gegeten, want we zouden bij Anita eten. Gelukkig dat dit gebeurt terwijl we er nog zijn. Jullie kunnen je voorstellen, dat Henk vreselijk baalt van de mankementen in het huis en het slechte vakwerk hier, maar daarom zijn de huizen ook veel goedkoper.
Zondag 4 maart.
Vandaag de voorbereidingen voor het diner vanavond met onze vrienden Pieter, Patricia, Kees en Gret. Het terras hoef ik niet schoon te maken, want er komen weer veel buien en het wordt maximaal 20 graden, dus we zitten binnen. Bij een drankje serveer ik haring, die ik donderdag ingevroren heb gekocht.
Omdat beide echtparen geen adsl hebben, kunnen ze niet alles downloaden en ik heb een leuk filmpje van een kat, die piano kan spelen en Patrica en Gret zijn dol op katten en ik laat ze de film op mijn pc zien en ze vinden het enig. Hier de link:
Op de pc van Henk hebben we de race tussen 2 vliegtuigen op de grond klaar gezet en deze wordt ook met veel gelach bekeken.
Vooraf hebben we een uitgebreide saladbar, dan haasbiefstuk met champignons, aubergine en aardappel gratin en ijs en koffie met bonbons toe. Het bezoek vertrekt om 23 uur en Henk helpt mee met opruimen en vult de vaatwasser.
Vandaag een excursie en dameslunch in Stellenbosch van de Bolandgroep van IWC. We worden om 11.15 uur verwacht bij de wijn estate van J.C. Le Roux, de bekendste champagnemaker in Zuid-Afrika, opgericht door de Fransman Jean Le Roux, die zich in de tijd van de emigratie van de Franse Hugenoten zich hier heeft gevestigd in 1704 en is begonnen met 8000 wijnplanten in Devon Valley.
Het wijn landgoed in Devon Valley. De meeste druiven zijn de Pinot Noir en de Chardonnay.
Het is de eerste keer, dat ik met deze subgroep van IWC meedoe en we zijn met 17 dames en er is nog 1 Nederlandse dame bij en die ken ik toevallig wel en dat is Miep Tan.Om 11.30 uur begint een rondleiding door het gebouw, waar we eerst een film zien van het proces om champagne te maken.
Ik vind nog een Nederlands talige site met uitleg over champagne maken.
Na de processen worden de champagnes in de fles gedaan en tijdelijk voorzien van een kroonkurk (bierdopje), en opgeslagen in de koele kelders van de champagne huizen.
Hier kan je de kroonkurken goed zien.
De tweede gisting in de champagnefles,
de belletjes worden geboren!
De tweede gisting duurt ongeveer 5 tot 8 weken. De giststoffen zetten zeer geleidelijk de suiker om in alcohol en koolzuurgas, die beide in de wijn worden opgenomen. Zo worden -door dit natuurlijke gistingsproces- de kleine, fijne belletjes geboren, die karakteristiek zijn voor Champagne. De Champagne bubbel is geboren!Tijdens de tweede gisting en rijping ontstaat een residu van gist in de fles. Voordat de Champagnes klaar zijn worden de flessen eerst nog 5 weken schuin in een zogenaamde pupitre gezet en worden ze iedere dag gedraaid door een rumueur. De rumueur draait de flessen niet alleen hij zet ze iedere dag ook net een beetje rechterop zodat uiteindelijk al het residu in de hals van de fles zit.
De flessen worden op zijn kop bewaard en via de lopende band aan de rechterkant op de foto gaan ze een machine in waar de kroonkurk eraf gaat en het residu schiet uit de fles.
Voor het dégorgement (verwijderen van gist residu) wordt de hals van de fles bevroren. De kroonkurk gaat er af en het residu schiet uit de fles. Om de verspilde champagne tijdens dit proces aan te vullen word de fles afgevuld met een oude zoete wijn die bepaald of het een brut, demi-sec of sec word. Daarna wordt de champagne kurk op de fles geperst en worden de etiketten aangebracht.
De kurken komen uit Spanje of Portugal waar de beste kurkeiken zijn. De vorm van de champignon in de kurk ontstaat pas nadat de kurk in de fles wordt geperst.
De langdurige rijping
Nadat de wijn is veranderd in Champagne en het residu uit de fles is, rust deze nog verscheidene jaren in de kelders tot het rijpingsproces van de Champagne geheel is voltooid. Daarna wordt de champagne verkocht en bruist hij overal ter wereld.
Le Roux maakt echte champagne op de Franse manier en dat wordt hier methode CapClassique genoemd (methode Champenoise). Zie beschrijving hierboven.
De beste champagne (combinatie van de Pinot Noir 25% en de Chardonnay 75%) van deze estate heeft de naam Pongraçz, een beroemde kenner van de edeldruif.
Na de rondleiding gaan we naar buiten om te zien hoe vroeger een champagnefles werd geopend met een sabel.
Ik koop altijd de vonkelwijn van dit merk en kies dan de Sauvignon Blanc. Een fles vonkelwijn kost R46 = 5 euro.
Dit is de Pinot Noir Rosé
Na de rondleiding mogen we diverse soorten echte champagne proeven.
Ik zit aan een tafel met 3 dames, waarvan 2 van Duitse afkomst (Renate en Ursula), en ik herken nog een Zuidafrikaanse dame Annemarie van de U3A en bridgen. We bestellen samen een kaasplateau voor 1 persoon voor R40 en deze portie is groot genoeg om iets te knabbelen tussen de glaasjes champagne door.
Daarna gaan we voor de lunch naar het restaurantMana, dat naast Le Roux ligt. Er zijn tafels voor 8 personen gedekt en ik zit aan een tafel met 6 dames van Duitse afkomst, die allemaal bij elkaar gaan zitten en 1 dame uit Franstalig België. Er is een 2 keuze menu incl. 1 glas wijn voor R130. Om 15 uur is deze bijeenkomst voorbij.
We zijn net terug van een rondje Bellville en Durbanville. We wonen op de grens van deze 2 steden. Na het ontbijt zijn we vertrokken om de batterij van onze auto te betalen. Die zaak zit op de Voortrekker Road. We zijn dan ook in de buurt van het kantoor van de verkeerspolitie in Bellville waar we onze rijbewijzen zouden gaan verlengen, maar dat kantoor is verplaatst en was moeilijk te vinden, want als je onderweg iemand aanspreekt met de vraag waar iets is, dan heb je maar 1% kans dat iemand het weet. We vinden het gebouw en er staat een enorme rij en daar hebben we geen zin in om uren te wachten. Dan rijden we naar het verkeersbureau in de andere plaats Durbanville en het blijkt dat je daar alleen op dinsdag en woensdag je rijbewijs kan verlengen, maar er is een informatiebalie open en Henk gaat informeren of we het wel in Durbanville mogen doen, omdat we officieel in Bellville wonen en ook of het maanden eerder mag dan de vervaldatum. Volgens die juffrouw geen probleem, zodat Henk morgen daar om 8 uur wil zijn voordat ze open gaan.
We kunnen wel meteen de formulieren meenemen, die we dan thuis gaan invullen. Dan diverse boodschappen gedaan, groenten, bank en postkantoor en we zijn pas om 12.30 uur weer thuis. Het wordt weer warmer dan gisteren. Het is op dit tijdstip al 28 graden, dus blijf verder wel binnen en ga aan mijn verslag werken.
Dinsdag 27 februari.
Ik was al om 6 uur wakker en haren gewassen en gefohnd en we stonden om half 8 in de rij bij het politiebureau in Durbanville, dat om 8 uur open gaat. Er stonden 8 mensen voor ons. Alles verliep op rolletjes en na betaling van R100 per rijbewijs stonden we om 8.30 uur weer buiten. Weten jullie hoe een rijbewijs heet in de Zuid-Afikaanse taal?
Een padwaardigheid. Ik heb dat op de mailgroep Photoshop ook verteld en kreeg al een reactie van die ene toffe dame, dat ze dat wel begrijpt, want je kan met Photoshop namelijk met paden werken (om een selectie te maken) en daar ben ik redelijk goed in, dus ze vertelde, dat ze hier weten dat ik veel met paden in Photoshop bezig ben en dat daarom de termen zijn veranderd, hahaha.
Vanmiddag bridgen met mijn vriendinnen bij Ansfride thuis en we hebben weer leuke spellen.
Woensdag 28 februari.
Vandaag is mijn verjaardag en in mijn mail heb ik mooie kaarten ontvangen van enkele vrienden, ook van de mailgroep Photoshop en ik zal er een paar op mijn webblog plaatsen, omdat het prachtige werkstukken zijn. Ik doe niet veel aan verjaardagen, maar we zijn toevallig vandaag uitgenodigd voor de lunch bij mijn vriendin Hennie thuis, die hier vlakbij woont en onze vrienden An en Frans uit Noordhoek komen ook. Dat doen we regelmatig bij elkaar uit eten gaan en nu valt dat op mijn verjaardag en ik vind het prima, hoef ik zelf niks te doen en ik vind dit wel zo gezellig. Hennie weet dat ik van Indische gerechten houd en dat Henk er niet zo dol op is en ze gaat heerlijke nasi maken, want dat is haar specialiteit, dus ik weet dat ik straks zal genieten.
Vanmorgen een aantal mails beantwoord en om 12 uur zijn we bij Hennie.
Het wordt 27 graden en we drinken een glas vonkelwijn bij toast met een heerlijke tapenade. Jammer dat de stok van de parasol voor het gezicht van Hennie op de foto staat. Ik ben ook geen goede fotograaf. Deze parasol is wel heel oud en er zitten gaten in het doek. An en Frans hebben een parasol over en komen die een volgende keer brengen en die komt dan op de grond te staan.
Frans maakt een foto van mij met mijn glas en op mijn bordje ligt toast met tapenade. Proost!!
Het lijkt dat ik verbrand ben op de foto, maar dat is niet zo, ik sla nogal snel rood uit. Als je goed kijkt, zie je een horloge om mijn pols, dat ik van Henk voor mijn verjaardag heb gekregen. Dat hebben we samen al maanden geleden gekocht, omdat ik helemaal geen klokje heb. Ik draag altijd een ringhorloge en de batterij was leeg op de dag van ons vertrek naar ZA en hier zal die batterij niet te koop zijn.
Ik krijg van Hennie een Engelse paperback Miss Garnets Angel en dat is een roman over een schilderij in een kerk in Venetië, maar ik kan geen Engelse boeken lezen, want mijn woordenschat is te beperkt, moet daar echt een woordenboek naast hebben. Op de omslag lees ik, dat op het schilderij Tobias en de engel Rafaël zijn uitgebeeld, zover ben ik al gekomen, hahaha.
An en Frans geven me een flacon zonnespray van het merk Ombra, dat uit Nederland komt en dat is te koop bij de Aldi en An heeft een aantal flessen laten meenemen door iemand. Ik ben er erg blij mee. Het is heel vreemd, dat zonnebrandmiddelen hier erg duur zijn in een land waar huidkanker vaak voorkomt.
An vertelt nog hoe geweldig het concert was van de groep Il Divo op zondag in Kirstenbosch. Ik ken deze nieuwe groep van 4 internationale jonge operazangers niet, maar die heeft enorm veel succes. Ik krijg Henk niet meer mee naar openlucht concerten en op het gras zitten helemaal niet.
We gaan aan tafel en we genieten van een kop koude tomatensoep en daarna van de heerlijke nasi en ijs met pruimencompote als nagerecht.
Dus een echt feestmaaltje voor mijn verjaardag. Om 3 uur gaan we weer naar huis. Hennie, dank je wel voor de verwennerij!!
Bedankt Veveke!! Ik weet, dat je een trouwe bezoekster van mijn blog bent en dat je daardoor weet, dat ik jarig was. Ook dit is een mooi werkje met Photoshop en daarom zet ik het ook erbij op mijn blog.
