Hoii, even om voor te stellen: ik ben Annelies, een onbezonnen puber, die een vrij normaal leven leidt, althans, dat denk ik toch...
Omdat de leerkracht van muzikale opvoeding ons de opdracht had gegeven een concert uit te kiezen, om daarover later een recensie te schrijven, had een vriendin van me een concertje gevonden op de site van rataplan vzw. We maken ons helemaal op en vertrekken naar zaal de Roma, waar we een kwartier op voorhand stonden te wachten om onze kaarten af te halen. Nu, er was één probleem (eigenlijk meerdere, maar daar hebben we het later over): de Roma was niet open! We panikeerden al een beetje, des te meer omdat we langs alle kanten bekeken werden met geile blikken, en we continu uitspraken of zuchten en dergelijk naar ons hoofd kregen. Tot we besloten om een cafétje binnen te springen om daar om informatie te vragen. Tot onze grote spijt, sprak niemand in al die café's ook maar 1 woord nederlands, én wisten ze al helemaal niet wat of waar de Roma was. Als laatste hoop belde ik naar m'n vader, die gelukkig de schepen van Borgerhout naast zich had zitten (vraag me ook niet waarom, maar het was zo!), hij vertelde ons vrolijk dat Rataplan en Roma niet hetzelfde zijn! Lap, daar stonden we dan, 2 jonge grieten van rond de 16 jaar, helemaal opgemaakt, mooie kleren aan, en zelf niet al te lelijk, die de hele Borgerhoutse buurt moesten aflopen naar de Wijnegemstraat. Natuurlijk (we zijn vrouwen) vonden we de weg niet direct, waardoor het nog wat langer duurden. Ondertussen liepen we en liepen we, nog nooit zoveel uitnodigingen gekregen van mannen en complimenten (die toen absoluut vreselijk bangelijk waren, waardoor we alsmaar rapper liepen). Eindelijk!! De Wijnegemstraat!!! Wat zien we? De Rataplan is GESLOTEN! Daar stonden we dan, helemaal verwilderd door het lopen met rood aangelopen wangen, en helemaal ontmoedigd... Ondertussen was het 10uur, en we besloten dan om maar te voet naar huis te lopen. U denkt dat het dan gedaan is? Nee, onderweg hebben we nog dreigementen gekregen en zijn we uitgescholden voor 'Hoerenzonen'. Waarop we vrolijk dankuwel zeiden en verder huppelden. Op de jeneveravond van de scouts, waar m'n familie zat, ontmoette ik de man die me geholpen had, nlk de schepen van Borgerhout. We vertelden hem het hele verhaal, en zijn antwoord was: 'Dan moesten jullie maar niet zo mooi zijn hé!' Ik heb hem toen een draai rond zijn oren gegeven, of dat was ik toch van plan (maar in se ben ik zo slecht nog niet!). Voor de rest was het een enorm lieve man, hoor, maar man, het is nu officieel: Ik haat Borgerhout, en de Roma, en ja, ook de Rataplan... Hopelijk de volgende keer iets beter nieuws...
