Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 80 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
de veldslag van 1815 heeft haar geen windeieren gelegd, een virtueelbezoek hoeft niet, ga ter plaatse. de echte BCBG ( bon chic bon genre) komen er al jaar en dag golf spelen met in hun kielzorg de eurocraten, samen leven ze er vredig met de autochtonen. maar dan heb je de verzameling "je veux mais je ne peux" die de "chaussée" of beter gezegd de winkelstraat, op en af rijden à 30km p/u, in gehuurde bolides of in een lease mini cooper deca, afghaanse windhond op de achterbank, parkeren willen ze niet, enkel gezien en gehoord worden. nu en dan laden ze wat narcisten af, die dan traag en luid wat goede raad en opdrachten meegeven; oh ! chérie les homards seront prets à 5h, mets le champagne au frais , dégage la voiture devant le tennis les Bonnets viennent avec leur bentley. téléphone au zoute, reserve une table chez claude...louis philippe joue du hockey cet aprem. bizous bizous....ciao eens op het voetpad begint de zoektocht naar soortgenoten, kinderen hebben ze nooit bij, onvoorspelbaar in hun parade; kopen doen ze zelden of nooit, wel met arrogantie en minachting een winkel op stelten zetten en het bloed vanonder de nagels van de verkoopsters halen, de wraak smaakt dan ook zoet als er credit cards geweigerd worden. wat zoets meenemen van bij een bekende chocolatier, een gedistingeerde dame op leeftijd was ons voor, ze tetterde alom, zwaaide met handen , trippelde van spanning met de voeten, vanuit de zeteltjes waren wij verplicht het gesprek te volgen. 't was vrij onduidelijk, ze wou interessant doen, vertelde een hoop onbenulligheden, 't moest een geschenkverpakking zijn, een strik zus en een strik zo.... eindelijk, alles was geregeld, ze neemt haar bestelling in ontvangst, draait zich om, en stond daar met " un ballotin" met twee pralines tussen duim en wijsvinger; plotseling bewust van het burleske vroeg ze om een zakje met logo. we lieten haar het voordeel van de twijfel, misschien bracht ze haar middagen door om de eenzaamhed en gedachte aan vergane glorie te ontvluchten vlamingen zijn daar graag geziene gasten, en wat de poppenkast betreft: POUR LES FLAMANDS LA MEME CHOSE...
