Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 80 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
graag had ik nu een grote loods waarin de zon haar stralen zou kunnen gieten ,met mondjes maat zou ik gaan bijtanken wanneer sombere wolken komen aandrijven.
alles is zoveel mooier als de natuur geschminkt is, de rossige kleuren van de herfst veranderen in bladgoud ,flikkerend bij de minste aanraking door de wind, en in een zucht van voldoening antwoord met een zacht geruis.
zoete mijneringen, de zon laat zich niet vangen, weldra trekt ze haar winterkleed aan om nu en dan wat te kokketeren met de grijze lucht, zwanger van sneeuwvlokjes.
toch nog 1x mijn gezondheidsbulletin, zou het niet durven doorgeven indien het geen super nieuws was, wel de twee rebellerende botten hebben vrede gesloten en zijn zo goed als samen gesmolten, bewegen omhoog, omlaag, vooruit achteruit...ging prima, was dus overtuigd van het onnut van mijn pijnbank, de lichte pijn zou wel slijten, overtuigd van het idee " ik ga nog wat intressant doen bij de kiné en klaar is kees". had zelf al gedacht er volgende week samen met mijn lieve verpleger er eens tussenuit de muizen. maar mijn kiné had nog een serieuze stok achter de deur, ontving mij vriendelijk, las het protocol van de radioloog, haar glimlach stelde mij gerust ,dat was hier dik in orde... licht gevleugeld schreed ze achter het gordijn naar haar arsenaal.. en kwam terug, de armen vol voorwerpen, die ik enkele ogenbliken later zou thuis brengen in de categorie "marteltuigen"
stond vlug met mijn twee voeten terug op grond, gedaan met dromen, ze wist de spieren en plekjes te vinden die terug geactiveerd moesten worden, gaande weg was ik helemaal overtuigd van het nut van deze behandeling, en dat ik hierdoor moest. dus volgende week 3x gaan spelen met de marteltuigjes. geen gezeur, het moet, mij hoor je niet zeggen dat ze de uitvinder hiervan de nobelprijs voor geneeskunde moeten geven, maar toch bedankt .....
laten we onmiddelijk duidelijk zijn, het is geen PERSOON. maar een voorwerp waarvan ik zeg, neen ik kan niet zonder... sinds mijn prille jeugd is hij mijn steun en toeverlaat, hij vertelde mij alles, beantwoorde mijn vragen, doorkruisten samen de geschiedenis, bracht mij bij andere culturen en liet me kennis maken met de kleine en groten der aarde, maar ook met de zelfkant van de maatschappij, de glamour.... HIJ .....MIJN BOEK !
en nu sinds 8 weken weldra ben ik ontrouw, ongewild, ik voel mij schuldig, toch is hij altijd naast mij, ik kijk dan verlangend ,maar laat hem liggen met pijn in het hart.
nu zijn er wel verzachtende omstandigheden, mijn arm.. en ik mag geen kracht op mijn hand zetten, er zijn oplossingen zul je zeggen, maar om na ieder blad terug een systeem op te bouwen is moeilijk..
vandaag,ook al een zonloze dag, ons zonnepanneeltje dat ons boeketje fijne draadjes met aan het uiteinde een fijn lichtje,moet voeden raak maar niet opgeladen. dus gaat onze waaier lichtjes vroeg slapen. ik denk dat ik hem in een doos ga steken ,kan aan zijn winterslaap beginnen. dat is dan zijn straf, kan er moeilijk een plakkaatje bijzetten "uit wegens gebrek aan energie "allemaal goed en wel dat "milieu" maar 's avonds heb ik graag gezelligheid (in den dag trouwens ook) en de kaarjes zullen wel hun werk doen,en de sfeerlampjes moeten maar helpen.
gisteren, sinds jaren naar de makro geweest, hadden een uitnodiging voor een nieuwe kaart als particulier, enfin wat bla bla bla aan het loket en wij de vrij aangename loods binnen, zijn er vroeger maar sporadish geweest, je liep daar rond, zonder sacoche, kinderen moesten naar de bewaking, moest een kar meesleuren die veel weg had van een vorklift, aan de uitgang werden de aangekochte goederen ,met argus ogen, vergeleken met je factuur, het scheelde niet veel of je werd gefouilleerd. daarvan allemaal niets, de afdeling "food" sprak me wel aan en je moet niet van je bergruimte thuis een kleine superette maken wegens grote verpakkingen. maar ik blijf toch mijn eigen winkels opzoeken, want iedere week naar M zie ik niet zitten.
op de parking was het ook een drukte, hoogspannings kabels hangen boven de zee van autos, en een bende jonge vogelboefjes had de viervoeters onder hun bekogeld met hun uitwerpselen, wat een troep, helemaal ondergepoept, zelf moesten we vlug in veiligheid springen of we ondergingen hetzelfde lot. met rode en toch wat verveeld, reden we de car wash binnen. gelukkig is er niets van overgebleven, maar een extra behandeling was wel nodig. wees gewaarschuwd....
toch nog 1x mijn gezondheidsbulletin, zou het niet durven doorgeven indien het geen super nieuws was, wel de twee rebellerende botten hebben vrede gesloten en zijn zo goed als samen gesmolten,
en toch wat verveeld, reden we de car wash binnen.
