Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
de blauwe hemel versierd door een stralende zon ,wuifde ons uit en we lieten een geslaagd WEnd achter ons; met spijt in ons hart reden we de mist in en kregen de blues te pakken. alles was ons goed gezind geweest, het ruime hotel, alle faciliteiten, het groen rondom op de hoogte boven SPA zachte temperatuur, het gezelschap van ons oudste en schoon"zoon", eten en drinken.
we waren niet de enigen die daar soelaas gezocht hadden, Vlaanderen was zeer goed vertegenwoordigd, en de drie landstalen werden een cocktail van woorden.
vrijdagmiddag aangekomen, na de check-in, de kamer verkend, valiesje leeggemaakt, ons wat opgefrist, en dan was het toch hoog tijd om naar het salon/bar te verhuizen. hadden we niet het goede excuus dat onze knieen een wandeling zeker niet aankonden...? het moet toch niet altijd negatief uitdraaien...
de open haard deed zijn uiterste best een gezellige sfeer te creeren, de zetels waren uitnodigend maar mijn liefste zou die warme tsunami niet aankunnen, dan maar de andere fauteuils met lage tafeltjes, de klanken van de vleugelpiano dartelden zachtjes door de lucht, het biljart, uit de tijd van marie-henriette was in trek. ons geinstalleerd, een knabbeltje besteld, en dan sla ik de bal totaal verkeerd door te vragen "pour moi un perrier svpl", in godsnaam in SPA vraag je dat toch niet, zonder zijn gezichtsuitdrukking te veranderen vraagt de ober "puis-je vous remplacer cela par un spa rouge ?" mijne euro was gevallen.... wij hadden ons plekje gevonden, en daar wat uurtjes doorgebacht, onze knieen weet je, maar ja voor het eten een aperoke, dan naar de eetzaal, je gaat niet onmiddelijk naar je kamer dus nog een pousse café.. (ach ja )
maar ik heb mij daar ook geestelijk gevoed, want er is toch niets zo aangenaam dan het gaan en komen observeren, in een van mijn volgende blogs meer.
mijn arm is genezen verklaard, en ik mag hem terug voor 100% gebruiken, geen doktersbezoek of kiné meer, en dit op nog geen drie maanden.. ik wil mijn arts toch speciaal bedanken voor zijn beslissing de zware maar "propere breuk" op natuurlijke wijze te laten genezen, anders zat ik hier met een ijzeren plaat in mijn arm; hetgeen de dokters van spoed, in de stad waar ik ten val kwam dachten uittevoeren.. een goede engel bewaarder zeker...
en nu vlieg ik in de strijk ...
morgen naar spa op WE, veel wandelen ? ja, hadden we maar geen knietjes, maar geen gezeur onze vierwieler zal er wel voor zorgen, dat we op fijne plekjes komen, hij mocht juist op groot onderhoud fijne dag verder gabrielle
wel in een ver verleden,maw op 12 augustus ll brak in mijn arm in twee, heb jullie alles al uitvoerig verteld, maar toch voel ik mij verplicht vlug een stand van zaken te geven; mijn pijnbank is veranderd in een massagebank, en de bewegingen gaan vlot, in de keuken ben ik terug de "chef", dus ben wel terug zelfstandig geworden, morgen probeer ik zelf een strijkje te doen. vandaag ga ik terug op doktersbezoek en ben benieuwd... na vier weken. nog een fijne namiddag en tot dra gabrielle
om de zoveel dagen, ja want ik tel dat niet, gaan we boodschappen doen, heb trouwens een afkeer aan een vaste dag... niet dat ik een chaoot ben, eerder perfectionistisch voor bepaalde zaken;
een boodschappenlijst heb ik ook niet, alles steekt geordend in mijn bovenkamer. met rode wangen moet ik toegeven zelf nooit kortingbonnen te knippen; maar als bij wonder tovert mijn toeverlaat zijn zo gegeerde bonnetjes te voorschijn,en er volgt een heel overleg aan de kassa, veel versta ik er niet van, een uitwisseling van papiertjes en tegoeden voor ingewijden... verpakkingen met twee of drie producten samen, voor de prijs van... loop ik strijk voorbij, heb graag voorraad, maar ik beslis wat.. zeg toch dat ik een rare vogel ben.
uit gemakzucht gaan we wel naar dezelfde warenhuizen, kwestie de artikels vlug te vinden, want soms is het daar een hele hocus pocus, verkoopstechnieken begrijp je.
de twee duitse reuzen zijn alom vertegenwoordigd en wij zijn er dus ook klant; deze ketens worden door een bepaald publiek,ten onrechte ,bestempeld als minderwaardig, maar hun zware 4x4, bmws en andere bolides sieren wel de parking.
onze andere leverancier is vertegenwoordigd door een leeuw, het zelf scannen van de produkten doen we sinds de invoering, gemakkelijk, doch even gewoon worden; de kassa ben je zo voorbij (zelf met bonnetjes), als je tenminste geen controle hebt...
met veel moed de auto in en uit laden, je kasten frigo diepvries vullen en dan denk je, nu zijn we voor een lange periode gerust... niets is minder waar.....
mijn arm is genezen verklaard, en ik mag hem terug voor 100% gebruiken, geen doktersbezoek of kiné meer, en dit op nog geen drie maanden..
