Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
de lucht heeft weeral zijn grijze gordijnen naar beneden gelaten, en ik zit hier maar te niksen voor mijn "mauriske", dat is de naam van mijn pcke. hij is de enige (buiten mijn lieve genoot) die mij boeit tegenwoordig, maar ja inspiratie heb ik ook al niet, dus zal 't vandaag een magere blog worden.
wat ik wil doen, is LEZEN, ik zit helemaal in de sfeer, toevallig vond ik in mijn bibliotheek, tussen de gelezen boeken ,een boek van pearl buck " de chinese aarde " al de boeken die ik doorgewandeld heb staan apart, maar deze zal er tussen geglipt zijn
deze schrijfster was een van mijn favorieten in mijn jonge jaren,met het boek "oostenwind, westenwind" heeft ze ,over 50j, mijn intresse gewekt voor alles wat met china te maken heeft, van confucius, de oude dynastien, de opiumoorlog, de mysterieuze verboden stad, de boxers opstand, mao, de lange mars, de culturele revolutie....zoveel spannende uren,...
je kan je dus wel voorstellen dat bij het vinden van dit juweltje, mijn lethargie verdween; dus nu ga ik lezen....
.../...eerst probeerden we voor een langere periode,en buiten de drukte, een appartement te huren, zo gingen we voor twee maanden naar spanje, prachtige lokatie, zéér ruim terras, alles wat ons hartje kon wensen, maar toch misten we iets, en eigenlijk ben ik daar beginnen schrijven, mijn laptopje had het hard te verduren met het verwerken van mijn brieven ,deze waren de weerspiegeling van onze belevenissen en mijn observaties van op de vele terrasjes.( zouden best passen op deze blog, misschien duiken ze hier nog eens op...) de spaanse taal zijn we niet machtig en niet spontaan kunnen praten met andere mensen is voor mij een groot min punt. we zijn dan enkele malen naar nice geweest, lange periodes aan zee... maar al die verhuis begon zwaar te wegen, boodschappen, was en plas, eten maken enz... 't werd zowat of we waren thuis...
en dus zouden we eens "op hotel" proberen. de goede fee is ons gunstig want sinds de crisis zijn de "sterren hotels " bereikbaar voor de gewone mens, arrangementen liggen voor het grijpen, en denk niet dat je daar als minderwaardig wordt behandeld, n neen ze doen de beste kamers voor je open, serveren je de fijnste gerechten aan tafel, een ontbijtbuffet om verlegen van te worden.
en zo gaan we meermaals per jaar met enkel één klein valiesje op ontdekking. nooit langer dan een dag of vier.
op je pctje maak je je keuze, een ervaring op zich, keuze zat; overal kan je binnenwandelen van standaard kamer tot luxe suite, en dit alles "in solden", en zo heb je alles al gezien voor je vertrek. wij hebben nog nooit een onaangename verrassing gehad bij aankomst.
zo waren we meermaals in normandie, friesland, zeeland, keulen, nederlands limburg met oa maastricht, de ardennen, tongeren, in cadzand hebben we ons hart verloren, bepaalde hotels staan pal in de duinen, je hoeft je schoenen maar aan te trekken en het pad te volgen, met knieen die liever thuis blijven is dit wel een meevaller .
de grote vrijheid van een eigen huisje heb je natuurlijk niet, toch altijd wat ongedwongen stijf doen; 's avonds wat meer "opgetut", maar dat kan ook zijn charme hebben, en alles word wel voor je gedaan, ... meestal zijn de salons uitnodigend, kamers met terras, of als je geluk hebt een suite.... (want soms krijg je zelf een up grade)
geen gezeur meer met valiezen....
je kan de twee formules niet vergelijken !!! allebei tof
door een kapote draad in de kelder heeft belgacom mij het zwijgen opgelegd, internet en telefoon zo dood als een pier. maar ik kan terug alle register open trekken. ingesloten door een mist die je niet verder dan je neus laat kijken gaat een mens eens in zijn bovenkamer rommelen, wat nadenken en ik kwam tot het volgende:
Op verlof gaan : huurhuisje, appartement of hotel ? (deel I ) een huurhuis, appatement of hotel, wel het heeft allebei zijn voor-en nadelen, tot over vijf jaar dachten we er niet aan voor een vakantie "op hotel" te gaan.
jaren gingen we, op appartement, naar zee met de kinderen, later kwamen de schoon"zonen" erbij en trokken naar de provence. huurden een gerestaureerde geiten boerderij met alles der op en der aan, het was enig, groots, wijds; iedereen was er vrij, was er met eigen auto, deed wat... onze INGEBEELDE werkvrouw "stanske" nam de rest voor haar rekening.
er werd gekookt in de buiten keuken, alles was er, de "chef" moest zich niet afzonderen en kon mee genieten van het zicht op de luberon, terwijl anderen in het water plonsten, luie in een zetel lagen te lezen, of buurten met de ezel gaston en gispsy het witte paard, mona en lisa de honden die hun territorium bewaakten en achter de kippen van monsieur flanel (vanel) zaten. maw het was la douce france...
maar de kinderen, logisch,wilden hun wereld verruimen, amélie werd schoolplichtig, voor ons beiden was deze "mas" te groot en na 12x verlof hebben we de sleutel aan de enorme vijgenboom gehangen, ik kon het niet laten een scheutje mee te nemen, vijf jaar later werpt hij zijn schaduw over het terras van onze jongste,en voorziet ons rijkelijk van zijn vruchten (vorige week nog chutney gemaakt)... en zo werdt dat hoofdstuk afgesloten... en stapten we over naar "op hotel" gaan, maar dat is voor later.
.../...eerst probeerden we voor een langere periode,en buiten de drukte, een appartement te huren, zo gingen we voor twee maanden naar spanje, prachtige lokatie, zéér ruim terras, alles wat ons hartje kon wensen, maar toch misten we iets, en eigenlijk ben ik daar beginnen schrijven, mijn laptopje had het hard te verduren met het verwerken van mijn brieven ,deze waren de weerspiegeling van onze belevenissen en mijn observaties van op de vele terrasjes.( zouden best passen op deze blog, misschien duiken ze hier nog eens op...)
en dus zouden we eens "op hotel" proberen. de goede fee is ons gunstig want sinds de crisis zijn de 
neen ze doen de beste kamers voor je open, serveren je de fijnste gerechten aan tafel, een ontbijtbuffet om verlegen van te worden.
