Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
inderdaad ik heb de weg gevonden om mijn blogje wat op te fleuren.
hier en daar wat om raad gevraagd, voelde dat het juiste moment daar was om mij in de materie te verdiepen en ben eraan begonnen. de resultaten beginnen stilaan te komen , maar waar ik geen rekening mee heb gehouden is dat ik in een domino effect zit... zal dit nog eens proberen, och ja en als ik dat zo eens zou doen... de pc virus heeft mij in zijn greep...en dat WIL IK NIET... alles is gericht op meer vinden... meer zoeken... wees gerust heb genoeg wilskracht om mijn dagelijks werk te doen... maar dan roep hij (foei) van schrijven komt niets in huis, schilderen wat is dat ? en lezen doe ik alleen 's avonds, want na 17 u krijgt hij geen stroom meer, en zet hem in slaap toestand. heb nog enkele vragen op te lossen en dan ik het GEDAAN,geen pc taal meer.... terug rustig mijn teksten bedenken en nu en dan een prentje...
mijn grootmoeder zag het levenslicht, nabij het slotkasteel van laarne, in een gezin waar de ooievaar al vele malen op bezoek was geweest. ze groeide op, en als benjamin had ze duidelijk een stapje voor, zo wilde ze nu en dan eens gaan kijken of de boerengemeenschap van haar dorp, wel degelijk verschilde met de stad. met haar hoedje op en handtas in de hand ,vroeg ze haar oudere broers de honden voor de kar te spannen en zo reden ze richting gent,
mijn grootmoeder had een sterke karakter, in alle eer genoot ze van haar uitstap, overal een kijkje nemen, een koffie drinken in een "salon de consommation", later bracht het grootwarenhuis "au bon marché" in brussel wat ontspanning, haar manier er even "uit" te zijn, want het leven heeft haar niet altijd toegelachen.
eind 19e huwde ze mijn lieve grootvader (die ik helaas niet gekend heb) en samen gingen ze in een huisje ,naast de weverij wonen waar haar liefste werkte. zelf bleef ze thuis, bedrijvig met naald en draad. grootvader was verantwoordelijk voor de weefgetouwen en door zijn ijver en kunnen, werd hem gevraagd mee de nieuwe fabriek op te staren gelegen op enkele km van de hoofdstad.
met hun inmiddels uitgebreid gezinnetje mochten ze een mooi en groot huis bewonen naast de nieuwe fabriek. voor grootmoeder was een periode aangebroken van jarenlange zwangerschappen. van 1903 tot 1923 was ze liefst 18x in blijde verwachting, niet altijd een mooie tijd, want na verschillende miskramen moest ze ook afscheid nemen van twee kleutertjes en een volwassen zoon.
toch bleef ze sterk en ijverde om heel die joelende bende een degelijke opvoeding te geven. de oudsten moesten natuurlijk helpen en werden vroeg tewerkgesteld op het kantoor van de onderneming, de jongsten mochten studeren en gingen op pensionaat.
op de leeftijd van 59j stierf mijn grootvader plotseling, en zo stond ze voor een verhuis , er werd een koopdag georganiseerd want al die meubeltjes en huisraad van het grote gezin konden ze niet meenemen. met tante Y en tante B, beiden ongehuwd zijn ongehuwd gebleven, een ganse vracht planten,haar dahlias knollen, en ook een scheut van de gekende witte roosjes was niet vergeten, betrokken ze een nieuwe woonst. jantje haar siamese kater was van haar schoot niet weg te slaan. er kwam nu een periode van rust in haar leven, kleinkinderen werden geboren, de familie werd groter en groter, ze was geliefd en geeerd, stond erop geen oppas te zijn; iedereen was welkom, het warme water voor koffie stond altijd klaar op de stoof samen met een pan gehaktballetjes. zelf ging ze pas naar haar kinderen als ze gevraagd werd. met nieuwjaarsdag was gans de familie aanwezig vanaf 12u voor een uitgebreid feestmaal.
een van de zonen, met auto,nam haar regelmatig mee op zijn tochten door belgie, en in de jaren 1950 zwerfden (haar schoondochter, tante Y en tante B) door frankrijk, zwitserland, italie, lourdes, fatima, bezochten de zigeuners in andalousie....
haar doodstrijd was lang, ze kon geen afscheid nemen, en als ze dan weer wat beter was zei ze lachend "ikheb jullie weer eens beet gehad !!! " allen stonden we rond haar als ze de grote lange weg opging, naar een weerzien met de anderen geliefden. (1965) dag bobonne
