Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
WIE SPREEKT ER NOG OVER EEN LEUVENSE STOOF ...... ja, de bokrijk fanaten, die ze in hun fermette plaatsen, versieren een rode bolletjeszaldoek, een tinnen kan met gedroogde bloemen en om alles te vervolmaken een opgezette kat die zogezegd ligt te spinnen.
wat een afgang voor de majestueuze heerser, decennia lang het kloppend hart van de leefkeuken.
bij het overlijden van mijn meter gingen we bij grootvader inwonen, het huis was redelijk groot, een oud boerderijtje verbouwd tot een soort villaatje in 1937. vooraan een grote voortuin vol witte anjers; de bekende boomgaard rolde zijn groene mat tot bij de achterdeur. een grote notelaar spreidde zijn kruin gedeeltelijk over het dak, en olijk koesterde hij zich in de zon die voor ons bestemd was, spijtig, maar hij heeft de strijd verloren. doch wat verder stonden en appel-en perenboom, arm in arm, naar ons keukenraam te gluren.
mijn grootvader, vooruit op zijn tijd, had als eerst telefoon en electriciteit, toch liet hij hier geen verwarming of badkamer installeren, maar wel in de keuken een.. 's morgens, door een vroege vogel wakker geschud en eens het koude gruis buiten , maakte ze haar wangen vlug diep rood en heerste over de ruimte, de zijdeuren werden naar beneden gelaten om de warme lucht te laten verbroederen met de nachtelijke koude. nu moest alles vlug gaan, water verwarmen voor de koffie en lichamelijke verzorging, de harde boter werd even in de open oven gezet, de handdoeken aan de zijstangen gehangen om wat op te warmen... wat voelden die zalig aan bij het afdrogen. het was daar een klein mierennestje, doch zijn mijn herinneringen teder.
bij het ontbijt kwam grootvader erbij, hij maakte zijn toilet later in een ander vertrek, maar stond toch al in vol ornaat want in kamerjas aan de ontbijttafel was uit den boze; het eerste wat we van hem zagen was zijn hand die tot bij de lichtschakelaar ging en ons in het half donker zette, pas dan kwam hij binnen....
daar we 's middag allen thuis aten begon mijn moeder haar samenwerking met de warmte bron als we de deur uit waren. stoofvlees, rijstpap, aardappeltjes, vlees bakken, witloof in de oven...alles was even lekker, maar het duurde uren, ook mocht ze niet van de stoof wijken, dit loste ze soms op door te strijken, de strijkbouten waren maar al te blij met de uitgestraalde gloed. in de oven legde mijn grootvader steevast een dakpan, die nam hij 's avonds mee naar bed, lekker warm aan de voeten.
na al die bedrijvigheid stond ze daar vuil, vies en besmeurd, maar moeder wist haar te bedaren en de dagelijkse opfris beurt kon beginnen, het zachte sponsje verving het ruwe, het was hard labeur om haar uiteindelijk te schminken tot een gitzwarte spiegel.
terug thuis trokken we vlug een stoel bij, schoenen uit, en met onze voetjes op de rand verdwaalden we samen met kuifje in het inca rijk of gniffelden met bianca castafiore...
's avonds had de stoof, zoals een moeder, iedereen rond zich, grootvader een en al oor voor zijn luisterspelen, vader las de krant, moeder een boek of stopte kousen en wij, wij voelden ons geborgen. ook de kat was er, soms lag ze in de oven, tot de dag dat iemand het deurtje dicht had gedaan en ze moord en brand miauwde en dampend uit de braadoven sprinte.
toch kwam de dag dat ons maatje naar het stovenkerkhof moest en vervangen werd door een "meer klasse" buffetmodel. .. ..
