Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
uit de oude doos ..... voor de eerste h.communie van onze kinderen was er een feest samen met de uitgebreide familie, bij de hernieuwing van hun doopbeloften op 12 j brachten we daar verandering in. voor S. gingen we samen naar spanje, een langer verblijf in de villa van onze tantes...zon,zee,strand,lekker eten ... nu was het de beurt aan onze I, in alle stilte bereiden we een klein weekje parijs voor, een appartement in het chique 17 arrondissement, werd ons gracieus uitgeleend door een collega van mijn wederhelft.
de kinderen wisten niet waarheen we die morgen vertrokken, in de auto kregen ze een rebus toegestopt die ze vlug oplosten... parijs
metro in en uit, trap op trap af, genietend van het straattoneel, dat niet gering was, verpozen voor het centre pompidou,verder naar de champs de mars, les invalides, notre dame, sainte chapelle, de boekenstalletjes langs de seine, rive gauche en andere trekpleisters... we wilden hun tonen dat je met deze stad andere affiniteiten kan hebben dan alleen de eifeltoren.. bij de zonnekoning gingen we ook een dagje op bezoek...
om het met eigentijdse woorden te zeggen "een geestelijke marinade"
tijdens onze vroegere bezoeken aan de lichtstad hadden we pigale gezien, maar we vonden de "rue st denis authentieker, daar gingen we dan "un rouge" drinken en observeerden, zonder op te vallen, "les putes" die daar even kwamen verpozen onder het waakzame oog van "les mecs" die rammelden van het goud de straten afweilden in hun opzienbare auto's.
als ouders met een open geest, en onze positieve ervaringen indachtig trokken we terug naar "het warme straatje"
maar tussen de twee bezoeken lag er een tijdspanne van 17j, de waarden en normen waren intussen losgeslagen, dit hadden we niet verwacht... we sloegen het eerste zijstraatje in, maar kwamen nu pas in de wereld van vraag en aanbod.. zigzaggend tussen "les filles" met of zonder attributen en de jagers.. loodsten we onze meisjes naar deftiger oorden.
onze bijna pubers waren voldoende voorgelicht en hebben er geen trauma aan overgehouden... maar zeg nu zelf... niet erg aangewezen bij een communiereis....!!!
Vorige week maakten ze, sinds lang, hun opwachting weer, niets om van te schrikken, of wel ?
als het gerommel ver achter de horizon kwam aanzetten,als de hemel zich in het zwart hulde, dikke druppels de kasseien lieten blinken, wist mijn grootvader dat het hoog tijd was zijn, aanzienlijke, kroost samen te roepen...
veilig onder het grote afdak verzamelde iedereen rond bobonne met de laatste spruit op haar schoot, de ouderen deden stoer tegenover de kleintjes... dit was ouwe koek voor hen....
mijn grootvader in driedelig pak met zakhorloge en gouden ketting, zijn eeuwige pijp, dikke snor en baard straalde een en al vertrouwen uit, hij stelde iedereen gerust als de eerste bliksemslichten de wolken doorkleifden en de hoger gelegen hertogelijke kerk van Alsemberg in lichterlaaie zette.. rustig in kindertaal vertelde hij zijn volkje wat er allemaal gebeurde.. op het moment van de donder telde iedereen samen 1- 2 - 3 -4... de oudsten moesten het laatste cijfer door drie delen... nu wisten ze hoeveel km het omweer verwijderd was....
voorzichtigheid was geboden voor het gevaarlijk spel der natuur, tot op hoge leeftijd vertelde mijn vader over deze ervaring en gaf ons een nuchtere kijk op het gebeuren mee, ook wij hebben die doorgegeven....
nooit heb ik deze klokjes ontvangen van mijn liefste... voor oude boma's zei hij.... en de jaren gingen en kwamen ...... tot mijn geluk krijg ik ze nog steeds niet.....
vorige week zag ik een programma over een evenementen bureau speciaal voor lente- en communiefeesten....
is het al zover gekomen dat onze zelfverklaarde "plezante nonkel" zijn afgezaagde, flauwe moppen niet meer mag voordragen... tante georgette moet de laatste smartlap van johnny jordaan inslikken... weg met de grote hilariteit als er, voor de zoveelste maal de maskers van politiekers boven gehaald worden, de kinderen improviserend voor een aandachtig publiek.. de guitige blikken bij het doorgeven van een vreemd voorwerp onder tafel.. de stoelendans die word aangekondigd door de pianist van dienst...
de stilte als de ouderen het liedje inzetten van "bloempje lief.. wat deert u toch.. waarom laat je uw blaadjes hangen ?
och misschien was ook niet alles perfect, de zure tante "oude vrijtster" zal zeker stof tot klagen gehad hebben, maar iedereen was begaan de andere een fijn gevoel te geven ...
oubollig, misschien.... dit alles is stilaan aan het verdwijnen,en neemt andere vormen, alles word geregeld, voor gekauwde teksten, de nonkel is vervangen door een professionele clown gebrieft door de gastvrouw, de schminkster goochelt met kleuren op de gezichtjes, Wii ,ipod en pad zijn er ook bij, tv hoekje voor de allerkleinsten, de illusionist zorgt voor mysterie, de dj mag pas om 22u starten...
't zal best leuk zijn maar in mijn ogen geen ECHTE kinderviering, moet de buurman/vrouw soms overtroffen worden ?
6 MEI 2012 PARIJS
