Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 80 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
tegewoordig leven we in een wereld waar alles veel vlugger afgehandeld wordt.. je krijgt een mail binnen en, als het je past, heeft de afzender binnen de minuut een antwoord...
met gemende gevoelens denk ik terug aan het beging van de jaren zestig, toen ik als jonge bediende begon te werken, werkweek 45u, zaterdag tot 13u.. 2 weken verlof...
daar zat ik dan in een heel groot kantoor, de telex stond wat verder te ratelen.. telefoons rinkelden om de haverklap door de ruimte... en ik maar proberen de opdrachten uit te typen op een tank van een machine... origineel met liefst 7 kopijen, filterdun papier in alle kleuren van de regenboog.... had je het ongeluk een foutje te maken, ja, dan was de hersteloperatie tijdrovend... eerst stukjes papier tussen alle bladeren steken... alls terug in originele staat brengen, met het gommetje op het voorblad voorzichtig de fout weghalen, was je te enthousiast dan zat je door het papier...
die kopijen waren van groot belang, ook de kleur, naar gelang de dienst; had je de pech een carbonpapier er averechts tussen te steken dan kon je alles in de papiermand kieperen... een voorhistorisch kopieerapparaat stond in een donkere kamer en werd per grote uitzondering gebruikt door een bevoegde werknemer....
met rode kaakjes zag ik de papiermand zuchten als er weer een lading binnen viel, hier sloeg ik geen goed figuur, maar ja zag dat iemand ?... toch nam ik mijn voorzorgen door een grote handtas mee te nemen...
na een week of twee werd ik bij de chef geroepen, met een klein hartje ging ik erheen en dacht .... ja lap dat papier.....
neen ik kreeg er werk bij... de loopjongen ging naar het leger en ik zou dagelijks naar de post moeten met kleine wisselstukken... daarop haalt hij een houten draagbak van onder zijn bureau... een doe het zelf exemplaar avant la lettre... om het gemakkelijk te dragen, twee handgrepen gemaakt van koord en stevig karton !!!! MOEST IK DAARMEE OP STRAAT ??? ik kon alvast vertrekken zei hij !!!!
hoe jong, klein en onervaren ik ook was toch antwoordde ik beleefd maar kordaat, dat ik dat niet van plan was, ik hiervoor niet was aangenomen... dit antwoord had hij zeker niet verwacht, 't was beeld zonder klank.... hij stelde een tussenoplossing voor, tot er een nieuwe werkkracht was zou ik vijzen en andere naar de post brengen... ik bleef bij mijn beslissing...
later die dag mocht ik wel naar de personeelsdienst voor mijn ontslag ..de dag daarna was ik al terug aan de slag... 't was het beging van een boeiende periode van ongeveer 10 j... leergierig veranderde ik enkele malen van werkgever met iedere keer meer referenties en bagage in mijn handtas...
