Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
coco was uiterst tervreden met zijn verbijf in een hotel gelegen in de groene Landes...
als eregast verbeef hij in de weelderige orangerie , vol exotische planten , hij kon vrij in en uit , boven op zijn kooi zat hij het liefst zijn nootjes te pellen en de gasten rustig te observeren die nu en dan even kwamen verpozen in de uitnodigende zetels...
maar coco had aardige gewoontes, zolang hij met rust gelaten werd was hij uitsterst lief, zijn gedistingueerde,internationale woordenschat rolde eruit samen met nu en dan een ondeugend gefluit naar een mooie dame... zo voelde hij zich goed...
oh wee als je naar zijn grote vogelkooi toestapte...en hem met lieve woordjes wilde paaien,...in schril contrast met daarjuist begon hij schel te schreeuwen, met een woordenschat om rode oren van te krijgen verwenste hij je naar onherbergzame oorden, vloekend als een ketter klom hij terug naar binnen, trok zijn deurtje dicht en ging op zijn stok zitten.
zijn rust was onderbroken en het duurde uren voor bij terug zijn deurtje opende.....
ik kan natuurlijk niet voor iedereen getuigen, maar bij onze trouw waren we ,wat electrische toestellen betreft, niet rijker dan : een frigo (tafel model) gasvuur met oven... gekregen van de huwelijkslijst een koffiemolen ,broodrooster, schotel verwarmer, een strijkijzer... het mechanisch rollertje moest de tapijt netjes houden... stilaan kwam er al iets nieuws in ons huishouden... met de komst van een baby kochten we, voor de kleine wasjes,de grote ging naar de wasserij, onze eerste "wasmachien"... de alom bekende
mini wash... grijs van kleur... tijdschakelaar .. een darm om het vuile water te lozen... mijn liefste klusser kocht een mooie plank, gaf haar een kleedje van witte plastiek, legde het op 't bad en daar stond onze hulp te pronken... het water koud... 30° 60°.. kwam uit de sproeier...
deze installatie werd natuurlijk afgebroken bij het nemen van een bad, douchen ging nog juist, doch was er dagelijks " droogwerk" aan verbonden..
het spinde als geen ander bij juiste dosering, stak je er teveel in dan klaagde het steen en been van inspanning... oplossing... half overladen in een emmer.. te voorzien bij aanvang....
maar de operatie "wassen" ging onverstoord verder.. er was ook een zwierdertje bijgekomen..
gretig verdween het wasje in haar buikje... en als een volleerde derwisj volbracht ze haar taak, het overtollige water kwam met een plons, langs de afvoer, in een klein badje... was dit , per ongeluk, wat verschoven... wel dan had je dikke pech ....
het was letterlijk en figuurlijk "wassen en plassen"...
we waren jong,het leven lachte ons toe , fier op elke aanwinst ...
