Eindelijk wat tijd gevonden om mijn werk af te maken.
Het is een lang verhaal. En ik kan het moeilijk vertellen. Er is toch niemand die mij gelooft.
Ik heb mijn broer vroeger geld geleend. En als je als gewone bediende een huisarts geld moet lenen. Dat klinkt zo eigenaardig. Een huisarts die toch veel verdient moet geld lenen van een gewone bediende. Daar struikelde iedereen over. Nochtans de waarheid.
Thuis waren ze arme mensen. En hun zoon kon goed studeren. Zijn toekomst werd al bepaald. Architect was nog niet hoog genoeg gegrepen. Dokter of Apotheker. En hij heeft het bereikt. Hij is afgestudeerd als huisarts. De trots kon thuis niet op. Hun zoon een dokter. Mijn moeder is speciaal werken gegaan om dit te kunnen betalen. Zij als dochter uit een rijk boerengezin ging werken als poetsvrouw. In de familie werd het dat haar kwalijk genomen.
Eddy vestigde zich als huisarts in Donk, een deelgemeente van Herk-de-stad. Hij was ondertussen al gehuwd met Marie Josee Robijns; een tandartsassistente uit Alken. Kortaf Mia.
Voordat Eddy zich als dokter vestigde had hij noch een jaar specialisatie gedaan. Hij woonde met zijn vrouw op een appartement in Heverlee.
Mijn ouders hebben waarschijnlijk aangedrongen dat hij zich in Donk zou vestigen. Het was maar een kleine 2 kilometer van thuis. Louis Steenbergen, een buurman had daar een kleine boerderij. Eigenlijk was het niet geschikt om een dokterspraktijk te beginnen. Maar het moest snel gaan.
Hij is daar zijn praktijk beginnen op te bouwen.
Mensen die niet naar zijn praktijk gingen, werden afgeschilderd als jaloerse mensen..
Philippe Vandersmissen was ondertussen geboren.
Ondertussen was zijn oog gevallen op een sjieke villa van een aannemer. En waren de klachten over de kleine boerderij te groot geworden.
Hij is verhuisd naar die villa met een badkamer uit marmer en gouden kranen. Van de 2 garages werd zijn praktijk gemaakt.
En ondertussen werd zijn tweede kind Thomas Vandersmissen op de wereld gezet.
Maar op een dag zou de villa openbaar verkocht worden. Eddy had bouwgrond gekocht.
Het was een heel gedoe. Mijn vader had een stroman gevonden. Een Truienaar die in een slachthuis werkte en na zijn uren nog in het zwart werkte.
Die kwam met een Ferrari naar de openbaar verkoop. Uiteindelijk zijn beide partijen en de notaris het eens geraakt. Maar er moest eerst een grote som geld op tafel worden gelegd.Ik weet zelf niet meer hoeveel die som was.
Toen gingen alle gezichten naar mij. Mijn ouders hadden zelfs niets. De ouders van Mia waarschijnlijk ook niets. Kreeg hij geen lening meer op de bank?
Ik weet het niet. Ik had altijd zuinig geleefd. Trouwens ik woonde nog thuis. Ik wist zelfs niet hoeveel geld ik op mijn rekening staan had.
En het was maar een lening. Mijn moeder heeft het geld van de bank gehaald. Want ik moest werken gaan.
Ik werd wel bedankt. En ze gingen mij eeuwig dankbaar zijn. Eeuwig duurt niet lang.
Het leven ging verder. Eddy heeft zijn bouwgrond verkocht. Maar ik heb nooit mijn geleend geld terug gezien.
Thuis leefde ze nog in de wolken met hun zoon als dokter in zijn rijke villa.
Op een zondag maakte ik een fietstochtje langs de sjieke villa. Ik zag mijn broer het onkruid schoffelen. Ook niet van zijn gewoontes voor iemand die golf speelde.
Eventjes gestopt. Bleek dat hij weer geld nodig had. Sociale lasten !!! Natuurlijk als je boven je stand leeft, kan dit gevolgen hebben.
Ik heb hem terug maar geld geleend. Was het 250 000 belgische frank? Ik weet het allemaal niet meer.
Deze transacties hebben nooit op papier gestaan.
Later wist hij de weg en heb ik hem nog verschillende keren grote sommen geld geleend of was het ondertussen al gegeven gehad.
's Maandags van Rummen kermis ging ik gewoonlijk met zijn kinderen naar de jaarmarkt.
Toen is ze terug bracht moest ik binnenkomen en wou hij mij spreken.
Ik moest op hem in zijn kabinet wachten.Blijkbaar had hij niet veel zin. Want Mia moest hem binnen duwen.
Ik hoor het hem nog zeggen. Als hij vijftig werd wou hij het rustig aan doen. Als ik hem nog zoveel geld gaf, was later de ganse erfenis van mij.
Ik was overrompeld door het voorstel. Eigenlijk snapte ik het niet. We waren daar een erfenis aan het verdelen. Maar onze ouders leefden nog beiden.
De erfenis bestond uit een boerderij met 65 are grond, 2 stukken landbouwgrond en een stuk bouwgrond in het hartje van Schakkebroek.Het grootste deel afkomstig van de erfenis van mijn moeder.
Ik had er geen zin in. Ik wilde er weg.
Toen ik thuis kwam zal mijn moeder gezien hebben dat er iets scheelde.
Na een een paar dagen heb ik het haar verteld.
Maar er bestond thuis niet zoiets als samen aan tafel gaan zitten. Een familieraad . Er werd nooit niet over problemen gepraat.
Mijn ouders kwamen er ook niet in tussen. Tenslotte was het hun erfenis. Zij spraken hun oudste zoon ook niet aan.
Ik begreep het niet.
Na een tijdje waarin ik gepusht werd door mijn moeder, heb ik het voorstel maar aangenomen. Mijn geld zou ik toch nooit terug zien. En dan had ik een eigen huis. Dat waren de woorden van mijn moeder.
Ik kreeg een velletje papier met 2 regels , waarin hij verklaarde af te zien van zijn deel van de erfenis. Natuurlijk werd het niet beschreven bij de notaris.
Het potje moest gedekt blijven.
Later heeft hij ontkend dat dit gebeurd was. Zelf als ik hem het papier onder zijn neus duwde. Het is verloren gegaan.Ik ben er bijna zeker van dat mijn moeder het heeft laten verdwijnen. Ze had nog een verklaring waar Eddy 400 000 belgische frank had geleend van onze nonkel Louis. Eddy zei dat hij ze terug gegeven had. En nonkel Louis was ondertussen gestorven.
Het perceel bouwgrond is verkocht toen Eddy weer in geldnood zat. Voor 1 200 000 Belgische frank. 600 000 BF voor hem en 600 000 BF voor mij. En van die 600 000 heb ik hem er nog 400 000 BF geleend.
Een perceel landbouwgrond heeft mijn vader verkocht om te kunnen leven.
Het andere perceel werd verkocht om de successierechten van de broer van mijn moeder te kunnen betalen.
Alleen de boerderij bleef over.
Die werd op mijn naam gezet bij de notaris. Alleen was ik alleen maar blote eigenaar en behielden mijn ouders het vruchtgebruik. En dit was alleen omdat de boerderij moest borg staan voor een lening van mijn broer.
Het is al donderdag. Lange tijd heb ik niet aan mijn blog kunnen werken. Charlie is overleden op 09/06/2021. De beste hond die ik ook heb gehad. Maar koppig en eigenwijs.
Ik heb ondertussen mijn papieren opgeborgen. Later kan ik ze terug eens inscannen.
Ik heb ondertussen mijn geld gekregen.Maar geld maakt niet gelukkig.
Ik heb sommige veldslagen gewonnen, maar niet de oorlog. En die zal ik ook niet winnen. Dat realiseer ik me goed genoeg.
Vandaag 01/12/2020. Voor de tweede keer 2000 € gekregen van de schuldbemiddellaar . Ik vraag geen peanunts , Ik vraag mijn geld. Elke vorm van communicatie is bij hem uitgesloten. Hij is mijn advocaat niet. Hij is mijn schuldbemiddelaar. Ik vraag me af waarom het zolang blijft duren. Ik ben het beu. Ik heb geen 2000 € ndig om te verloven. Ik overleef nog met 10 €/dag met mijn hond Charlie. Ik heb zwarte sneeuw gezien, ik heb honger geleden. Op de 11/11/2020 ontving ik een een vriendschapverzoek van mijn schoonzuster op facebook. Wapenstilstand. Een dag om de wapens neer te leggen. Ik heb ze nooit opgenomen en hoeft ze niet niet neer te leggen. Het doet pijn hoe mijn broer en zijn familie mijn moeder behandelde. De kinderen van mijn broer , ik beschouwde als mijn eigen kinderen. Ze kregen alles van mij. En nu lieten ze hun grootmoeder zo in de steek. Ik heb lang gevochten tegen het het gerecht. De namen Katriien Geukens, Katrien Bomans , Els Bomans zn Cox Gunther staanin mijn geheugen gegrift. Ik heb lang genoeg gevochten. Het wordt tijd om er een einde aan te maken.
De dag begint goed. Deze morgen een 1ste herinnering van een belastingbrief in mijn brievenbus gevonden.
Het gaat over de belastingen van mijn moeder. En dit voor de som van 1522.20€ Nalatenschap Robben Jeanne.
Ik heb nooit het origineel niet ontvangen. En belastingbrieven met allemaal codes is mijn sterkste kant niet.
Ik heb hem maar binnengedragen bij het OCMW. Sabien zat ook beneden bij het onthaal en kwam mij al tegen. Toen ik haar zegde dat ik nooit het origineel heb gekregen, zegt ze gewoon " Jawel" En daarmee kan ik het doen. Blijkbaar staat er leugenaar op mijn voorhoofd.
Mijn moeder kreeg vroeger nooit belastingbrieven. Elk een bericht dat ze terugkreeg van de belastingen.
Ik vraag me af of mijn broer ook een brief gekregen heeft? Of ben ik het weer alleen?
Voor de begrafenisonkosten heb ik ook alleen kunnen opdraaien. Ik heb het nog laten betalen via mijn mijn spaarboekje om de begrafenisondernemer zo snel mogellijk zijn geld te laten krijgen.
Nu staat daar ook niet meer veel op. Een kleine 1300€ .
Ik weet nog de dag dat mijn moeder stierf. 08/07/2019. Ik kreeg telefoon van mijn nonkel. Die was het eerst opgeroepen. Hij kwam er ook het vaakst op bezoek. Elke dag ging hij haar ' s middags helpen om te eten. Mijn moeder wou niet meer eten. Met moeite at ze nog een tas soep. En ik kan niet vertellen dat de verpleegsters veel moeite deden om daar verandering in te krijgen. De laatste tijd moest ze naar de zaal. Dat was gemakkelijker voor de verpleging. Ik ging meestal ' s morgen op bezoek. En nam maar mee wat ze graag at. Maar dat hielp ook niet. Met moeite at ze een boterhammetje. En liet de korstjes nog liggen.
Toen mijn nonkel mij belde liet ik mijn gsm uit mijn hand vallen. Hij lag in stukken op de grond. Alles er terug ingestoken. Maar daardoor miste ik de oproep van mijn oom. Karma. Ik geloof erin. Toen hij later terugbelde, ben ik vliegensvlug met de fiets naar het rusthuis gereden. Mijn moeder was al overleden. Ze zag er mooi uit. Haar gezicht bont en blauw door een val uit haar rolstoel. Eindelijk had ze rust en vrede gevonden. Ik heb afscheid van haar genomen. Nog 3 kussen en een kruisje. Mijn nonkel was dieper aangeslagen door het overlijden van zijn oudste zus. We hadden het overlijden al langer zien aankomen. Ze was in de negentig. Ik weet niet meer hoe oud dat ze was toen ze stierf. Heeft dat belang? Haar nichtje was ondertussen ook binnengekomen.
De verpleegster waren wat in paniek. Ze vonden haar pas niet. En de begrafenisondernemer moest nog verwittigd worden. Haar huisdokter moest nog komen. Mijn broer was vertrouwenspersoon, alhoewel hij niet meer bij zijn moeder kwam. Hij moest maar alles regelen. Als je vertrouwensman wilt spelen, dan moet je de taak maar vervullen. Ik gaf geen kik. Ondertussen kwam haar huisdokter ook binnen. Bart Huygen. Een huisdokter van Herk-de-stad. Hij was haar huisdokter geworden omdat haar vroegere huisdokter, mijn broer, haar zoon zijn moeder niet meer wou behandelen. Bart was ook verveeld met de zaak. Ergens stond hij tussen de patient en haar vroegere huisdokter. Een collega uit hetzelfde dorp. Ik weet nog dat de nicht van mijn moeder tegen hem zei ' dat Eddy 2 maal gefaald had. 1 maal als dokter en 1 maal als mens. " Bart ging mijn broer contacteren. Die zou dan later op de avond nog komen.
De verpleegsters wilde de kamer zo snel mogelijk vrijmaken voor het volgende slachtoffer. Ik heb nog toestemming gegeven voor de keuze van begrafenisondernemer en ben maar naar huis gegaan. Het begon donker te worden en ik had geen licht op mijn fiets. En trouwens wilde in niet met mijn broer in de confrontatie gaan.Dat was de vertrouwenspersoon. Die moest de zaak maar oplossen. Mijn taak zat erop.
De minnelijke regeling houdende het moratorium is nog maar recentelijk gehomologeerd.
Er kan eerstdaags een nieuw ontwerp van minnelijke regeling opgesteld worden.
De broer van verzoeker heeft een aantal kosten overgemaakt waarvoor hij tussenkomst vraagt maar mijns inziens zijn deze vorderingen onterecht. Ik zal Eddy Vandersmissen hier kortelings over contacteren.
Wanneer alles correct is afgerond, zal er onmiddellijk een nieuw ontwerp van minnelijke regeling met onmiddellijke aanzuivering van de schulden opgesteld worden.
Ik ben net terug van het OCMW. Ik heb daar maandelijks een gesprek. Gesprek is een groot woord. Buiten " daar kom ik niet tussen" hoor ik er niets. Ik had die budgetbegeleiding al lang kunnen opzeggen. Maar je hebt een instantie nodig om iets te bekomen. Op mijn persoonlijke brieven of mails wordt niet gereageerd.
Maandelijks krijg ik iets extra. Deze maand was het maar 100€. 100€ om de apotheker, afwasmiddelen, enz is niet veel. Ik heb mijn lijst niet moeten boven halen. Ik had window 10 en 4 lusters nodig. Natuurlijk smokkel ik regelmatig om iets geld in mijn portefeuille te hebben. Want ik ben bang om iemand bekend te ontmoeten. Iemand die mij vraagt " Ga je mee iets drinken". Een sociaal contact. Dit is mij allemaal ontnomen. Trouwens ben ik bang om steeds terug mijn verhaal te moeten doen. Een verhaal dat toch niemand gelooft. Geloof ik het zelf nog? Ik betrap mij soms dat ik al zaken vergeten ben.
Sabien is nog de ergste niet. Ze verwachtte dat ik spoedig van die schuldbemiddelaar af ben. Maar hoe dikwijls heeft ze dat al niet gezegd,
En ze kan maar 100€ geven. Er zijn vorige maand zware betalingen van mijn rekening afgegaan. Sinds ik gepensioneerd ben moet ik opdraaien voor mijn eigen hospitalisatieverzekering. En mijn spaarboekje is sterk geminderd door het overlijden van mijn moeder. Ik heb heel alleen kunnen opdraaien voor de kosten van haar begrafenis. Mijn broer, Eddy heeft daarvoor zijn kat gestuurd.
Ik heb Sabien een brief van de VDAB, mijn vroegere werkgever, gegeven. Blijkbaar krijg ik nog 900€ voor een aanvullend pensioen. Ze heeft het ingevuld maar het rekeningnummer van schuldbemiddelaar opgegeven. De enigste rekening die nog gezond is. Prima dat de rentevoet hoog staat.
In bovenvermelde brief kan je lezen hoe een advocaat werkt. Met woorden " eerstdaags, kortelings" koop je niet veel. Dan moet ik denken aan het liedje van Louis Neefs ' als ik ooit eens 5 minuten tijd heb ' denken.
Terwijl ik bij Sabien zit, krijg ze telefoon. Ik hoor de naam Els Sneijers vallen. De tweede bewindvoerster van mijn moeder. Zit die aasgieren dan overal? Je vindt ze overal, behalve in het gerechtsgebouw.
Ik ben afkomstig van Herk-de-stad. Een gemeente overspoeld door schoolcomplexen. Met het gevolg dat Herk vergeven was van onderwijzend personeel. In elke vereniging waren ze geïnfiltreerd.. Zelfs in de landbouwraad. En dan met dat wijzende vingertje vertellen aan de boeren hoe ze hun werk moesten doen. Maar ze konden hun kinderen nog niet zelf opvoeden. Wij zagen ook dat kinderen van onderwijzend personeel de grootste gangsters van de school waren.
Nee, Sabien is nog de ergste niet. Toen ik nog in Herk-de-stad woonde had ik Charlotte. Charlotte met 2 t's. Zo zegde ze toch altijd aan de telefoon. Charlotte was een stuk jonger dan Sabien. Ze sprak nog die jongerentaal. " Oh my god, shit, enz Als haar iets niet aanstond dan appriceerde ze dat niet. Je moet niet zo bot doen tegen mij. Een taalgebruik dat ik me nog niet eigen gemaakt had.
Ze was iets meer gedreven dan Sabien. Maar nieuwe borstels keren goed.
Dit verwijt ik de jeugd. Er zit geen fut niet meer in. Het zijn zulke lamzakken geworden. Mijn jeugd was anders.
Toen ik 4 jaar was, zat ik al 8 m. hoog om kersen te plukken. En ondertussen nog aardbeien, hooien enz. Ik had en heb nooit geen vakantie gehad. Vakantie was voor mij werken.
Die goede ouwe tijd was toch niet zo goed. Maar je werd er sterk van, je leerde met pijn omgaan. Je verlegde voortdurend je grenzen.
Nu mis ik pit in de jeugd. Sabien zal maar dagelijks haar uren kloppen en geen minuut langer. Ze zal zich geen zorgen aantrekken van haar cliënteel.
Ik deed dit wel. En het is daarom dat ik nu aan de andere kant van de tafel zit.
Tine Nys heeft 9 zelfmoordpogingen gedaan. Als ik me niet vergis.
Ik ben zelf de tel kwijt geraakt. Mijn lichaam is getekend door littekens. Littekens veroorzaakt door zelfmoordpogingen. Waren het zelfmoordpogingen of een schreeuw om aandacht zoals de psychiater op mijn proces getuigde.
Het enige dat geen sporen nalaat is vergift drinken. Roundup laat geen sporen na op het lichaam. Ik dronk er 2 limonadeglazen van. En ik leef nog steeds. 2 of 3 dagen op intensieve gelegen. En ik trok terug mijn kleren aan. Dit mocht niet van de verpleegster. Er kwam een dokter bij. Maar die moest gaan eten. Na een uur was hij nog niet terug. Ik heb toen maar een formulier getekend dat ik op eigen risico vertrok. En ik was weg.
Waren die pogingen nu echt een zelfmoordpoging of een schreeuw om aandacht? Ze werden altijd impulsief. Niet gepland. Als ze gepland waren zouden ze waarschijnlijk gelukt geweest zijn.
Ik ben ooit aan de drank geweest. Zwaar aan de drank. Ik had 2 a 3 flessen whiskey nodig om de dag door te komen. Ik werkte nog steeds. Waarschijnlijk zullen mijn collega's het wel gemerkt hebben. Maar ik had drank nodig om de dag door te komen. Een paar keer opgenomen geweest in het ziekenhuis van Herk-de-stad. Vreemd, als ik in het ziekenhuis lag, had ik geen behoefte om te drinken. Maar eens uit het ziekenhuis begon het weer. Ik ben behandeld geweest door een psychiater. Na een weekend thuis kwam de verpleegster mij bloed trekken. Goed, ik had geen druppel alcohol aangeraakt. En liet ze maar begaan. Na een tijdje kwam ze opnieuw bloed trekken. Geen probleem.
Dinsdag vertelde de psychiater mij dat mijn screening niet goed was. Ik kende het woord nog niet eens. Ik zou 2.75 promille in mijn bloed hebben gehad zonder dat ik een druppel had aangeraakt. Tegenstribbelen hielp niet. Het labo maakte nooit fouten. Ik zat maar te piekeren waarom ik positief getest had. Was het door de pijptabak? Maar het vertrouwen tussen de psychiater was weg. En ik heb de afdeling Paasz verlaten. Later ben ik er terug terecht gekomen. Maar nu werd ik behandeld door een andere psychiater. En dit klikte beter. En na een tijd mocht ik de afdeling verlaten. Ik dronk niet meer.
Maar nu nam ik Prozac. Een product dat pas op de markt was gekomen. Prozac, de pil who makes you kill. En ik begon messen te verzamelen. Veel messen, een verzameling die steeds maar groter werd door de jaren. Mijn kamer hing vol met messen. Messen die ik later zou gebruiken voor mijn zelfmoordpogingen.
KBC Bank NV - Havenlaan 2 - 1080 Brussel - België BTW BE 0462.920.226 - RPR Brussel Een onderneming van de KBC-groep 001035217544 000889 1/4 PHILIP WINTMOLDERS Telefoon 016 86 08 58 meldpuntnotarissen@kbc.be 3540 HERK-DE-STAD
www.kbc.be
Ons kenmerk: KAA/001035217544/726597950722 16 januari 2019 Uw kenmerk: 2018-0290-001
Waarborgvrijgave
Geachte mevrouw, geachte heer,
Ingevolge uw vraag dd. 04-12-2018 tot waarborgvrijgave op naam van ROBBEN JEANNE, VANDERSMISSEN JOHNY, delen wij u mee dat wij akkoord gaan met:
- de vrijgave van de hypothecaire inschrijving ten bedrage van 13 000,00 EUR in hoofdsom op het
(de) onroerend(e) goed(eren), gevestigd met akte verleden op 08-06-2009;
Volgende voorwaarden dienen voorafgaandelijk en binnen de 2 maanden na deze brief vervuld te zijn:
- het woningkrediet van initieel 13 000,00 EUR met referte 726597950722 dient volledig vereffend te
worden. De afrekening vindt u als bijlage.
Het totale bedrag overeenkomstig de voormelde voorwaarden en/of afrekeningen kan u in éénmaal overschrijven op rekening IBAN BE56 7308 6623 8688 - BIC KREDBEBB, op naam van KBC Bank NV, met als gestructureerde mededeling (OGM) *** 001/0352/17544 ***.
Slechts nadat bovenstaande voorwaarden strikt zijn nageleefd mag u de eenzijdige akte van doorhaling verlijden.
Hiervoor kan u gebruik maken van de modeltekst "Certificaat van doorhaling art. 92, tweede lid Hyp. W." aangeboden door de Federatie van Belgische Notarissen.
Wij vertrouwen er op dat u de eindverantwoordelijkheid opneemt voor de correcte inhoud van de akte handlichting zelf. Wij nodigen u uit om bij twijfel over de draagwijdte van de handlichting steeds vooraf contact op te nemen met de bank.
KBC Bank NV verklaart hierbij dat de desbetreffende grosse(n) niet geëndosseerd werd(en).
Voor de vrijgave van andere goederen en/of inschrijvingen dient u een nieuwe vraag in te leiden.
KBC Bank Hoofdkantoor
Indien deze vrijgave gedeeltelijk is, zal deze geen afbreuk doen aan het integrale en rechtsgeldige behoud van de gedeeltelijk vrijgegeven waarborg voor de verbintenissen van de kredietnemer(s) noch zal deze afbreuk doen aan de andere waarborgen voor deze zelfde verbintenissen. Deze waarborgen blijven voor hun volledige bedrag bestaan.
KBC Bank NV werd niet geprovisioneerd voor eventuele kosten in verband met deze handlichting/vrijgave.
Mits akkoord van de klant, dient ook het bedrag van de PintoVisa kaart te worden terugbetaald. Dit bedrag overschrijvenop rekeningnr BE08 7269 2778 8613.
Gelieve al uw briefwisseling in verband met dit dossier te richten aan bovenstaande contactpersoon en dit met vermelding van ons kenmerk.
Met vriendelijke groeten,
RUDI HEREMANS Hoofd ADM en Beheer Particuliere Kredieten
001035217544 000889 2/4
KBC Bank Hoofdkantoor
CBG - LEUBRUST
Afrekening per 31-01-2019
ons kenmerk: 7547411K1
uw aanspreekpunt: JAN PARDON telefoon: 016 86 49 76
Globale afrekening eisbare vorderingen op naam van VANDERSMISSEN JOHNY
De afrekening afgesloten op 31-01-2019 geeft een saldo van 6 039,63 EUR in ons voordeel. Na 31-01-2019 is deze afrekening te verhogen met een daginterest van 1,50 EUR.
KBC Bank NV - Havenlaan 2 - 1080 Brussel - België BTW BE 0462.920.226 - RPR Brussel Een onderneming van de KBC-groep 7547411 07-12-2018 000194 1/1 3/4
bedrag van de volledige terugbetaling: 1 071,38 EUR
Het bedrag van de volledige terugbetaling zal verhoogd worden met 0,08 EUR per dag bij betaling na 31-01-2019. De interesten lopen tot op de dag van ontvangst bij KBC Bank.
De afrekening gaat ervan uit dat de komende vervaldagbetaling van 31-01-2019, inclusief de daarop verschuldigde nalatigheidsinteresten, samen met de volledige terugbetaling gebeurt.
Opgemaakt op 16-01-2019.
Verrichtingen en/of (tarief)wijzigingen die eventueel na deze opmaakdatum plaatsvinden, wijzigen uiteraard deze afrekening.
KBC Bank NV - Havenlaan 2 - 1080 Brussel - België BTW BE 0462.920.226 - RPR Brussel Een onderneming van de KBC-groep 726597950722 16-01-2019 000877 1/1 4/4
Vandaag heb ik deze mail gedaan aan mijn schuldbemiddelaar, Gunther Cox in Sint-Truiden.
Ik weet het niet of er een antwoord op gaat komen. Waarschijnlijk niet.
Bij vorig gesprek of monoloog van hem heeft hij mij er attent opgemaakt dat hij mijn advocaat niet is. Het enige dat ik stip ontvang is zijn afrekening. Vorig jaar was het 825€. 825€ om niets te doen.Het meeste werk word gedaan door Ilse Vanderbruggen, een gebuisde advocaat. Ik heb al de eer gehad om een telefoontje van haar te krijgen.
Toen had ik gewoon een mail gedaan met de woorden dat mijn geduld niet eindeloos was. En dit na aandringen van de sociale assistente van Herk-de-stad. Die belde me op om te vragen of ik wou mee betalen voor de kosten van het rusthuis. Ik leef maar aan 10€ per dag. En van de verkoop van het huis waarvan ik blote eigenaar was en mijn moeder het vruchtgebruik had, had ik nog niets gezien.
Het was een vlammende telefoon van Ilse. Hoe ik durfde zo'n mail versturen. Ik was vijandig tegen gans de wereld. Rare redenering.
De sociale assistente van het OCMW Herk-de-stad vertelt me dat ik achter mijn geld moet zitten. En als je dit doet, krijg je een vlammende telefoon. Om het kort maken. Ik werd ook kwaad en zei dat ze met advocaten de varkens voederen. En dit vond ze zo denegrerend dat ze het tegen meester Cox ging zeggen. Kinderachtige mentaliteit.
Had mijn moeder haar eerste bewindvoerster Katrien Bomans haar broer samen met zijn vriendin en zijn moeder mijn huis niet leeg geroofd. Mijn buurman heeft foto's van de diefstal gemaakt.
Ik heb meegewerkt om bij te leggen bij het voorstel van de sociale assistente. Ik heb mijn belastingbrief van vorige jaar afgegeven. Maar het was een voorstel dat ik reeds zelf gedaan had. Toen verbleef ik in Asster, een psychiatrische instelling. En mevrouw bomans wou me huur laten betalen. Huur betalen voor mijn eigen huis. Toen heb ik zelf het voorstel gedaan om bij te betalen, indien mijn broer Eddy Vandersmissen, huisdokter te Donk dit ook deed. Maar ze moest eerst de wettelijke middelen uitputten. En na bedreigingen met het gerecht heb ik maar ingestemd met de verkoop van het huis.
Ik dacht dat je ergens beschermd was als je in een psychiatrische instelling verbleef. Blijkbaar ben je dat niet.Je moet alles loslaten en ondertussen komt er een advocaat je beslissingen laten nemen waar je je volle verstand nodig hebt.
Iedereen heeft met spanning het euthanasieproces van Tine Nys gevolgd. Een proces dat nooit voor het hof van assisen had mogen verschijnen.
Een proces waar justitie en psychiatrie zich van hun mooiste zijde liet zien. Advocaten spraken elkaar tegen en psychiaters waren het niet eens met elkaar.
De uitvoerende arts geraakte maar op het nippertje over de sloot. Door het voordeel van twijfel werd hij vrijgesproken.
Wat zou er gebeurd zijn indien hij niet vrijgesproken was? Zou hij veroordeeld zijn wegens vergiffiging van een vrouw? En wie waren zijn medeplichtigen?
Dit zijn allemaal vragen die we ons niet stellen. Maar soms heb je altijd niet in je leven geluk. En dan "shit happens"!
