In 1985 werd Radio Decibel als maar populairder. Dit werd praktisch dagelijks vastgesteld door de stijging van telefooncommunicaties en de brieven van de luisteraars. De rem die het ons onmogelijk maakte van verder door te stoten was echter dat de aanvraag van officiële Radiolicentie reeds gedurende twee jaar was blijven zitten in de onderste schuif van het bureau van de directie van het instituut. Toch gaven we de moed niet op en om de populariteit nog een duw te geven, hadden we besloten om iets speciaals te organiseren voor de luisteraars. Dit was toen een dood eenvoudig steak-frietweekend, een driedaags eetfestijn in restaurant "Casy" in het centrum van Vlezenbeek. Dit eetfestijn zou uitdraaien op een fantastisch succes, dat lag boven alle verhoopte verwachtingen. De luisteraars hadden in massa op onze afspraak geantwoord , en ja, wie herinnert zich niet meer de lange file die er ontstond om een plaatsje te bemachtigen in het restaurant ? Het was fenomenaal. Ter dezer gelegenheid zou ik ook, uit naam van Radio Decibel, een paar mensen willen bedanken voor hun vrijwillige steun in de goede en minder goede momenten van de radio. Met name Liliane en François Dejonghe, de familie De Cuyper (François, Emilienne en Murielleke) uit Beersel, De familie De Boeck uit Sint-Pieters-Leeuw, de familie Kemps uit Lot, Christine Van Den Brande en al degene, waarvan ik de naam vergeten ben, maar die op een of andere manier bijdroegen om van Radio Decibel een volwaardige vrije radio te maken, die graag gezien en gehoord werd door zijn publiek. Alsook dank ik onze vele sponsors die de radio gedurende al die tijd steunde met de publiciteit. Wordt vervolgd...
De D.J.-kern werd uitgebreid met een ganse boel vrijwilligers, die Radio Decibel aan het groot publiek wilden bekend maken. De mannen van het eerste uur waren Patrick Van Dijck, Chris Van Brabant, Pascal Van Brabant, Tom Van de Velde, Hugo Degroot, Bert Vandermast, Stefaan Van Overstaeten, Rik "Kempi" Kemps...ik vergeet er misschien wel enkelen, daarvoor mijn excuses. Achteraf kwamen er zich nog een paar aansluiten zoals Jempi Van Vlaenderen, Rik Van Brussel, Stefaan Van Obbergen, Geert Van Bever en ik zelf, Bert Van Aerde. De vrouwelijke charme werd ook niet vergeten met Elvire. Kortweg eind 1984 was het een toffe bende, die van Radio Decibel een echte familieradio maakte met programma's als Zondag Centraal met de wekelijkse interviews, de Verzoekbus, de Vlaamse Top 15, Siësta, het zondagvoormiddagprogramma van Rik Kemps voor de minder jongeren en tientallen programma's, waarvan ik de naam vergeten ben, doch, wat belangrijk was, muziek voor elk wat wils. Wordt vervolgd....
Aanvankelijk werd er als test uitgezonden tot aan de grenzen van het domein rond het instituut, doch men wilde meer en meer en meer : Vlezenbeek, Vlezenbeek en omstreken tot er uiteindelijk een groot deel van het Pajottenland werd bereikt. Er was plots een noodzaak aan mensen van buitenhuis, die van het radioleven hun hobby wilden maken. Het was het officiële begin van Familieradio Decibel via 107.4 FM met als leuze "Met Radio Decibel in de ether is je leven zoveel beter".
Vijf patiënten uit het Instituut "De Bijtjes" te Vlezenbeek hadden de radiomicrobe te pakken. In een minimum van tijd bliezen zij Radio Decibel de ether in op 107.4 FM. Het is ter hunne ere dat ik deze blog wil oprichten. Enkele onder hen zijn er niet meer, maar de mensen, de luisteraars die hen gekend hebben, zullen die goede vrienden zeker niet vergeten. Wie herinnert zich niet meer Erik De Noorman, Patrick De Schutter, Max, Chris Derom en Didier Gossiaux ? Het is in de eerste plaats voor hen dat ik Radio Decibel via deze blog terug leven zou willen inroepen. Indien er mensen onder jullie zouden zijn die de Radio gekend hebben, laat iets weten, tevens zijn foto's uit de radioperiode altijd welkom. Dank u bij voorbaat.
In 1985 werd Radio Decibel als maar populairder. Dit werd praktisch dagelijks vastgesteld door de stijging van telefooncommunicaties en de brieven van de luisteraars.
