het leven was voor mij

niet zachtzinnig

of aardig

pijn en verdriet waren

mijn bondgenoot

nergens vond ik liefde

of een antwoord op mijn vragen

ik doolde rond

hier op aarde

op zoek naar iets

wat ik niet vond

eenzaam was mijn leven

gevuld met grootte leegte

behoefte aan iets moois

toen leerde ik je kennen

eerst nog wat verlegen

maar langzaam liet ik je toe

je vulde niet alleen het hart

maar de geest des te meer

door jouw ben ik gaan geloven

in liefde en saamhorigheid

in een eigen veilig plekje

zelfs in vrolijkheid

dhelyÓ

23-04-2007 om 16:32 geschreven door dhely

11-04-2007 om 07:10 geschreven door dhely

de dierentuin

een plaatsvervangend thuis

voor vele dieren

honderd twintig bavianen

voelen zich niet goed

zwijgend staren zij

verlangend naar

de afrika savanne

eten of drinken

kan hen niet verleiden

ze zitten maar triest

licht in paniek

niet vlooien niet paren

niet graven geen pret

enkel de rots

is wat ze trekt

zomaar zonder reden

wordt er gezegd

ik geloof in heimwee

verlangen naar thuis

ook voor bavianen

zover van huis


dhelyÓ

11-04-2007 om 07:09 geschreven door dhely

zittend voor het raam

staar ik blind naar buiten

regendruppels sijpelen

schijnbaar doelloos naar bene

in de zachte aarde

opgenomen door de grond

even snel verdwenen

een vogel vliegt  voorbij

bekje vol met eten

prooi verslonden

als een dode pier

delend met haar kinderen

die schreeuwen

om het hardst

bladeren in alle kleuren

bloemen in de knop

rijzen dan als paddenstoel

lekkernij van brood

peuzelt het eekhoorntje op

eikels hangen niet allemaal

netjes aan een boom

in de kringloop van

het bestaan

heeft alles zijn eigen

waarde

dhelyÓ

06-04-2007 om 15:29 geschreven door dhely

ver weg hoor ik de nachtegaal

verstommen in zijn lied

de wind legt zacht zijn

krachten neer

het einde in het verschiet

mijn ogen worden zwaar

ik zal ze zo gaan sluiten

dan draagt men mij

voor de allerlaatste keer

door de deur naar buiten

mijn allerlaatste woning

zonder marmer of graniet

een heel klein stukje grond

voor iemand die volop

in het leven stond

afscheid voor de laatste keer

verblijf ik voortaan bij de heer

dhelyÓ

06-04-2007 om 15:28 geschreven door dhely

ze zijn uitgepraat

zij en hij relatie moe

niks meer te vertellen

geen luisterend oor

ze zegt ik ben ongesteld

dat maakt me prikkelbaar

zij houdt van schaatsen

hij van de zon

geen enkel raakvlak

met elkaar

wil je nog wat wijn

de fles is half leeg

de nacht klopt aan

het vuur gaat uit

op de trap omhelzen

ze elkaar

hij gaat links

zij gaat rechts

nou tot morgen dan maar

ze zegt ik weet niet goed
waneer

ik ben ongesteld

en dan slaap ik meer

DHELYÓ

03-04-2007 om 07:30 geschreven door dhely

26-03-2007 om 11:30 geschreven door dhely

het land is nog stil

ochtendrood verwelkomt de dag

zachte dauwdruppels

versieren het jonge groene blad

gelijk het diamanten waren

lage nevel omhult de akkers

zachte wind kleurt mijn wangen

bezorgt me het gevoel van vrijheid

op deze morgen

geniet ik van wat hij

schiep voor ons

het leven, de aarde

en alles eromheen

dhelyÓ

22-03-2007 om 06:42 geschreven door dhely

woorden

scherp en vol venijn

maken littekens

op mijn bloedend hart

onbegrip verborgen

achter jouw ogen

je vecht je eigen oorlog

op zoek naar slachtoffers

je geeft ze jouw pijn

om zo   te overwinnen

deze hardheid siert je niet

het lijkt onbuigzaam staal

nooit eens kijken naar

die ander die de tol betaalt

dhelyÓ

21-03-2007 om 07:33 geschreven door dhely

kindje werd geboren

klein,broos en teer

ongewenst door moeder

vader onbekend

zomaar achtergelaten

op die kille natte plek

in eenzaamheid gestorven

zomaar zonder naam

men noemde je

engel van het meer

onder die naam

zal je in herinnering

voortbestaan

dhelyÓ

19-03-2007 om 08:11 geschreven door dhely

vlieg kind vlieg

laat je drijven op de wind

ben vrij en leef verlost

van alles wat je aan ons bind

vertrouw op de bescherming

die ik je geef

opgenomen in mijn leven

zal er steeds genoeg liefde zijn

zeil kind zeil

vaar je eigen koers

en als je ooit verdwaalt

zal ik je baken zijn

mocht je schip vergaan

in de woeste golven

zal ik je redden

en naast je staan

leef kind leef

ga in je eigen tempo

laat je niet haasten

door de wereld om je heen

mocht je ooit willen rusten

zoekend naar een veilig bed

klop dan gerust

bij me aan

dhelyÓ

14-03-2007 om 22:55 geschreven door dhely

zwaar bewapend met nonsens

werd voedsel je vijand

zijn kreten van haat gaan

door merg en been

het dwingt je tot vasten

geeft de illusie

van niet te bestaan

nog slechts een schim van jezelf

opgelost

in een eenzaam bestaan

soms sluip je als

dief in de nacht

zoekend naar brandstof

om verder te gaan

broodnodig voedsel

voor je vel en je been

lichtzinnig eet je

twee blaadjes sla

om daarna snel

op de weegschaal te staan

straks is het te laat

is je hart niet sterk genoeg

kan het het vasten niet aan

hoe vergankelijk wil je zijn

hoe ver wil je gaan

dhelyÓ

14-03-2007 om 07:22 geschreven door dhely

ik las je gedichten

voelde de wanhoop

begreep de pijn

mijn hart werd versluierd

door jouw woorden

doordrenkt met

sarcasme

wat hebben ze toch

met jou gedaan

je hart zo verdord

maar scherp als een mes

klaar om te verwonden

wat heeft jou zo

onzeker gemaakt

zo onbereikbaar

ver weg

ik zou je willen

omarmen

je troosten en steunen

zover als dat gaat

ik kan je niet bereiken

je houdt de deur

gesloten

dhelyÓ

22-02-2007 om 21:34 geschreven door dhely

 lopend met je hoofd gebogen

ziet de wolk jouw

versteende gelaat

je eenzaamheid verscholen

verhult in je lach

gestorven waarden

afnemende normen

begraven in de tijd

gespeelde vreugde

ooit wordend ons zelf

echo’s van woorden

nimmer gesproken

verdronken in tranen

mysteries gevonden

in een ogenblik

dhelyÓ

22-02-2007 om 00:00 geschreven door dhely

in al mijn volwassenheid

zou ik weer kind willen zijn

oog hebben voor al het mooie

wat mij steeds omringt

de werkelijk steeds aftastend

en geloven in sprookjes

deelnemen aan het leven

vertrouwen op mezelf

spelen met het heden

het verleden laten

voor wat het is

vrij zijn om te voelen

zeggen wat ik vind

lachen om een blad

weggeblazen door de wind

dhelyÓ

20-02-2007 om 22:26 geschreven door dhely

daar staat ze dan,  zij

van lichte zeden

in het schijnen van de maan

zomaar langs de straat

slechts zeventien zomers

telt zij

en winters grauw en guur

ze spreid haar benen voor

wat centen

ze betaalt haar leven zuur

verstoten door haar ouders

nooit meer naar huis

gelaten ondergaat ze

de zoveelste greep

in haar kruis

dhelyÓ

20-02-2007 om 22:25 geschreven door dhely

als kind misbruikt

voor de lust van een ander

niet over praten

veiliger is zwijgen

de groei naar volwassenheid

hevig verstoord

en niemand…..niemand

die mijn klaaglied hoort

ik val niet op

sta stil aan de zijlijn

op mijn voorhoofd het bordje raar

zelfverzonnen vriendjes

alles wat ik heb

chaos in mijn hoofd

duizend stemmen en demonen

nimmer rust en stilte

nooit een keer alleen

als ik wil voelen doe ik me pijn

soms ook een lach

dus zegt men zo erg

zal het niet zijn

ik pas niet in een hoekje

of in een straf stramien

wel heb ik recht op leven

en ruimte om me heen

de dokter zegt borderline

ik kan me daar wel in schikken

verder heel normaal

je hoeft niet van me te schrikken

dhelyÓ

19-02-2007 om 14:13 geschreven door dhely

is vrijheid het hebben

dat waar je naar verlangt

ruimte om te bewegen

zonder hoge obstakels

is vrijheid niet te moeten

maar gewoon te zijn

wie je bent

jezelf gelukkig prijzen

met alles wat je hebt

niet verlangen naar meer

niet angstig voor het onbekende

is vrijheid durven te leven

zonder angst voor de dood

en voor eenzaamheid

is vrijheid gelukkig zijn

met het leven

in zijn geheel

19-02-2007 om 14:10 geschreven door dhely

14-02-2007 om 16:01 geschreven door dhely

14-02-2007 om 16:00 geschreven door dhely