'De Europese Unie heeft geen tanden', oreert barones Mia Doornaert in DS van 27 januari.
Wat verstaat Doornaert onder een EU met tanden? Houdt zij in haar column een pleidooi voor 'macht', tegen het 'recht' in? Dat 'aanpappen met foute regimes' geen probleem vormt als de 'macht' maar geconsolideerd, heroverd of uitgebreid wordt? Suggereert zij dat de bekommernis om de 'democratie', uitermate naïef is en dat de EU zich alleen maar kan doen respecteren en 'macht' kan demonstreren door desnoods in andere landen binnen te vallen?
Waarom citeert zij de provocerende, immorele en/of amorele uitspraken van de conservatieve columnist Douthat dat ' een maatschappij die bestuurd wordt door een wreed en arrogant gezag niet noodzakelijk decadent is' en 'een maatschappij in de ban van misdadigheid niet noodzakelijk decadent is'? Is zij dezelfde opvattingen toegedaan?
En is het haar opvatting over een 'EU met tanden', haar opvatting over 'macht' , dat die machthebbers 'wreed en arrogant', 'misdadig' mogen zijn? Kortom, macht à la Poetin.
Verwijt Doornaert de EU het gebrek aan die wrede macht?
28-01-2022 om 14:11
geschreven door Gust Adriaensen
|