Half september en het is nog steeds zomerweer.De meerderheid van de toeristen zijn naar huis gekeerd. Nu is het de beurt aan de senioren en jongere gezinnen om van de laatste zomertrekken te genieten. Het zuiden herleeft door dat er toch af en toe een regenbuitje valt gepaard met een onweer.Al bij al is het ideaal weer voor onze tuin. Enkele kilometers verder op in een dorp dat "Vinça" heet,zijn er hevige bosbranden geweest. Meerdere hectaren bos zijn in de vlammen vergaan. Brandweerlieden moesten gedurende drie dagen blussen. Autowegen zijn afgesloten geweest voor het verkeer gedurende 24 uren. Bewoners van de omliggende dorpen moesten geevacueerd worden. Ze kregen onderdak in de openbare gebouwen en overnachting. Gelukkig vielen er geen slachtoffers. In de druivenvelden zijn "Les Vendanges"de druivenoogst begonnen.Met de dageraad werken de boeren in hun velden tot de zon onder gaat. Druiven plukken en er nadien lekker streekwijn van maken. De dorpskinderen gaan sinds 1 september naar school. Maar niet getreurd nog een vijftal weken en het is weeral een weekske verlof. Verleden week zijn wij op uitstap naar Andora geweest.Het was er slecht weer.Echt winter,temperaturen die niet hoger waren dan 11 graden.Er viel een fijne miesel,echt niet aangenaam. 'S avonds terug naar huis gekeerd en daar was het 23 °. Intussen gaat ons leventje verder ,genieten van La Douce France.Alhoewel wij beiden onze kwaaltjes hebben,trachten we ze te vergeten. Het mooie en zonnige weer maakt veel goed. Wij gaan wekelijks tot drie maal naar het fitness centrum.daar werken wij aan onze conditie,cardiotraining,aquagym,sauna,hammam. Af en toe nemen wij een restaurantje mee,onlangs zijn wij naar de "Buffalo grill"geweest en hebben wij bisonsteack gegeten.(buffelvlees). Volgende week vertrekken wij een week op rondreis naar Croatië.Wij vertrekken zondag 25 september naar Marseille.Daar zullen we overnachten om de maandagnacht het vliegtuig te nemen richting Croatië. Tot het volgend verslag.
Na het vertrek van Annabel en haar gezinnetje heb ik ons huisje opgepoetst.Met zoveel volk was dat wel nodig. Alles moet terug netjes zijn,op 10 augustus komt Sonia,Jean en Tilly op vakantie.Ik heb al bij al een tiental dagen om alles op orde te zetten. Kuissen,wassen en strijken.Alle dagen een beetje,door mijn rugklachten moet ik het werk verdelen.Maar ik zal er wel komen. 10 Augustus, Sonia met haar gezinnetje komen met het vliegtuig en landen te Carcassonne,en huren een wagen voor een week. Weliswaar blijven ze maar voor een nacht. S'Avonds zijn wij met zijn allen naar Argeles gaan eten.Wij hadden het gezelschap van een vriendinnetje van Tilly en hare papa.Die waren daar ook in de buurt op vakantie.We zijn naar Argeles gegaan om naar het vuurwerk te gaan kijken.Spijtig genoeg hebben wij moeten vernemen dat het door het drijgende slechtweer afgelast was. Maar niets verloren op 15 augustus is er eveneens een groot vuurwerk te Saint Cyprien. S'anderdaags zijn ze met de auto voor 4 dagen naar Lloret de Mare gereden.Het ligt maar op 130 km.van bij ons.Ze hebben het daar heel goed naar hun zin gehad.Op 15 augustus keren ze terug naar huis in Villeneuve de la Raho,waar ze tot de 19 de augustus blijven. De 15 de s'avonds zijn wij inderdaad naar het groot vuurwerk gaan kijken te Saint Cyprien.Er was meer volk dan mensen zoals ze zeggen.Weliswaar de fransen kennen er iets van!!! Met de boot zijn wij naar Collioure gevaren.Daar hadden de Sint Vincens feesten plaats. Er werd veel gegeten en gedronken. Collioure is een klein vissersdorpje ,hun specialiteit zijn dan ook de anjovisjes. Vele artiesten stellen daar hun kunstwerken tentoon.Zowel op de straat als in de galerijen. Bij het aanmeren van de boot zagen wij dat het strand bezet was van de zonnebaders.Er was geen 15 cm.vrij tussen twee strandhandoeken.Ze leken op anjovisjes die op elkaar lagen.Wij wandelde op het plein aan het strand en tot onze verbazing lagen de mensen zelfs tot op het dak van de toiletten te zonnebaden!!! Neen geef mij maar Saint Cyprien om rustig op het strand te liggen. Collioure is gezellig om rond te kuieren eene namiddag,meer niet. In Cannet en Roussillon hebben wij een oud vissersdorpje bezocht.Het is nu gelegen in een natuurreservaat. Daar konden wij allerlei soorten vogels bewonderen. Flamingo's , witte reigers en nog vele andere soorten. De voorlaatste dag hebben wij een uitstap met de bus gedaan.Wij zijn naar de spaanse vulkanen en Santa Pau geweest. Het is gelegenin een natuurpark van de Garrotxa. Met het treintje hebben wij de vulkanen (weliswaar in slaap) kunnen bewonderen. Nadien hebben wij in het oude dorp van Santa Pau mogen slenteren. Na ons middagmaal hebben wij nog een tocht in de bossen van de Garrotxa met paard en kar gedaan.Efkens dacht ik dat we in het Sönienwoud waren. Het was alles bijeen een toffe dag geweest. Thuis gekomen,hebben wij nog het avondmaal genomen. Sonia heeft haar valiezen gesloten en zijn wij gaan slapen. Om 5 uur moesten ze vertrekken naar de luchthaven van Carcassonne,richting vaderland,in de regen !!! En ja,aan alle mooie liedjes komt er een einde aan. Dat was het zo een beetje ,onze zomer van 2005 met twee van onze vijf kinderen. Annabel,David,Yana,Kay,Sonia,Jean,Tilly het waren fijne dagen dat jullie ons hebben gegeven. Tot ziens Raspoutin en Toinneke
We naderen het einde van de maand augustus.De twee dochters met hun gezinnetje zijn bij ons voor een weekske op bezoek geweest. Annabel met David en de twee kinderen in de maand juli,Sonia met jean en Tilly tijdens de maand augustus. Het waren prachtige weken ,goed gevuldmet verschillende activiteiten en veel zon. Annabel haar verblijf was wel onverwachts .Zij waren al op vakantie geweest in Turkeye. Door het slechte weer in België telefoneerde ze mij om te vragen is de logeerkamer vrij ?En ja hoor ze was niet bezet ! Ze zijn op maandag 25juli om 12u.30 vertrokken richting Villeneuve de la Raho in het zuiden van Frankrijk. Na 11 uur rijden zijn ze daar aangekomen. Annabel,David,Yana en Kay zijn voor een weekje bij ons op vakantie. Wij zijn naar Saint Cyprien geweest,Yana en Kay hebben daar zich kunnen uitleven.Zij hebben zandkastelen gemaakt en met hun schildpad (luchtmatras)op het water geweest. 'S avonds een lekkere wandeling gemaakt en op tijd een kreemeke gesmuld. Hoei opgepast voor de lijn !!! Terwijl ze bij ons waren hebben wij die fameuse beklimming van de "Canigou" gedaan. We zijn eerst om 7 uur met de bus vertrokken tot Vernet les Bains ,daar zijn we overgestapt in een 4x4 wagen en hebben gereden tot le Refuge de Cortalets op 2150meters hoogte . Nadien moesten wij verder te voet klimmen tot 2784 meters hoog. 2u.30 later hadden wij nog steeds niet de top geraakt. Ik moest nog 100 meters verder klimmen ,maar dat zou nog 45 min.tijd in beslag nemen en was uitgeput.Helaas ik heb het moeten opgeven. Toinneke is nog verder gegaan maar het werd steeds moeilijker voor hem ook. Een beetje later heeft hij het ook opgegeven.!! Al bij al was het toch een mooie ervering,wij zijn toch tot 2684 meters te voet geraakt,en dat voor onze eerste keer!!! Misschien zal ik het ooit nog eens wagen en de top van de " Canigou " bereiken. Na de inspanning van daags tervoren was het donderdag een beetje rustdag. Wij zijn met zijn allen naar "Le Lac de la Raho " geweest in ons dorp.Er is een klein strand ,met kafeetjes en terrasjes waar je kunt eten en drinken. Annabel ,ik ,Yana en Kay hebben een pedalo gehuurd ,Toinneke en David die hadden een surffiets gekozen. Wat hebben wij gelachen !Die mannen konden hun evenwicht niet houden op de surffietsen en vielen steeds in het water. In de late namiddag had Annabel een afspraak bij mijn kapper om haar mechkes te laten bewerken. ' S Avonds zijn we naar "Les Jeudis de Perpignan " gegaan. Het thema was spaansemuziek en flamenco. Eene "Chitty chitty - Bang bang kwam van achter een hoek van de straat opdagen.Yana en Kay waren ervan verschoten. Vrijdag nog eens naar zee geweest en zo liep de week op zijn einde.zaterdag vlug nog naar de supermarkt en nog genieten van zon,zee en strand. Zondag moeten ze naar huis rijden. Zondagmorgen om 11 uur zijn ze dan richting België gereden . Afscheid nemen doe ik niet graag,maar ja aan alles komt een einde,en na het einde is er terug een begin. Annabel,David ,Yana en Kay het was een aangename week . En nu alles oppoetsen voor de volgende loge. Bay bay en tot ziens de lange afstand grootouders word vervolgd
Na meer dan een maand rust begin ik terug op mijn blog. Weliswaar moet ik nog vertellen van januari 2005 tot juni 2005 maar dat zal ik nog wel eens doen ,als ik ooit vijf minuten de tijd heb. Op het ogenblik dat ik aan dit verhaal begon te schrijven was het bijna eind juli. De vakantie's draaien hier op volle toeren. De toeristen hebben hun hoekje gevonden op het strand. Ze genieten van zon,zee en strand, wat kan het leven toch mooi zijn! Op veertien juli was het de Nationale Feestdag in Frankrijk.Wij hebben met de bus een uitstap naar Carcassonne gedaan.Daar was er een groot vuurwerk. Massa's toeristen kwamen er naartoe om de "Embrasement de la Cité " mee te maken.Rond 16 uur zijn wij aangekomen en hebben ruim de tijd gehad om de oude stad te verkennen. Carcassonne is een oude versterkte middeleeuwsestad. Het was er verschrikkelijk warm in die smalle steegjes. In de katedraal hebben wij afkoeling gevonden en hebben van een prachtig klassiek concert mogen genieten.
Op het ogenblik dat ik mijn gedachten op papier schreef was het zondag 24 juli en lig ik op het strand. De kinderen spelen in het zand en baden in de zee.Het is er heerlijk,een fris briesje,afkoeling in het water en af en toe plat liggen in het zand. Wat moet een mens nog meer hebben!!! Het reddersteam houd een oogje in het zeil en hopelijk moeten ze niet met hun reddersbootje uitvaren. Er zijn bosbranden geweest in de omgeving van Castelnou en in de Aude.Maar ze waren vlug onder controle.Op een camping waren er enkele caravans in de as gelegd,gelukkig waren er geen slachtoffers. Op 14 juli is de ronde van Frankrijk in onze regio doorgereden.De start was in Cap d'Agde en aankomst in Axe lesThermes.Ze zijn via Quillan geweest .Onze vroegere trekplaats. Daags tervoren hebben wij onze belgische vrienden mogen ontvangen.Annette en Marc .Wij hebben ze in Quillan leren kennen waar wij samen onze vakantie's doorbrachten. Ieder jaar gaan wij op bezoek bij hun en zij bij ons. Volgende week gaan wij de "Canigou beklimmen. De "Canigou is een berg van 2745 meters hoog. Hij is de trots van de Catalanen.Zoals de Japanners de Fudji-Yama aanbieden is dat het zelfde voor de Catalanen met de "Canigou.. Onder tussen hebben wij hem al beklommen ,of wij er in geslaagd zijn zullen jullie het in een ander verhaal kunnen lezen.
Wij wisten al een en ander over de te vervullen formaliteiten tgo de Franse Administratie (nl.van collega's die reeds de stap gezet hadden). Maar de realiteit was totaal anders. Eerst naar het Gemeentehuis (la Mairie) om ons in te schrijven. Geen loketten te zien, enkel een onthaalbediende die blijkbaar van alles op de hoogte moest zijn. Die gaf ons weliswaar verkeerde inlichtingen ivm de sociale zekerheid (slecht adres) en de immatriculatie van autos. De verblijfsvergunning geldig 5 jaar, kregen we van de Prefectuur na een wachttijd van 8 weken. De Gemeente hield zich omzeggens enkel bezig met de kiezerslijsten. Voor de Gemeente duurde de immatriculatie van autos wel 3 maanden. Gelukkig vernamen we elders dat die formaliteit onmiddellijk kon vervuld worden bij de Prefectuur. Er stelde zich echter een fameus probleem omdat mijn auto reeds geïmmatriculeerd was in Frankrijk. Bij verkoop van wagens moet de autoplaat niet ingeleverd worden maar moet bij de wagen blijven. Een attest na controle van mijn auto was genoodzaakt om dit probleem op te lossen. Toch een pluspunt: hier is geen rijtaks te betalen en de verzekeringen (auto,woning....) zijn 50% goedkoper. Zodra we het juiste bureau vonden voor de sociale zekerheid, werd mijn dossier (als gepensioneerde) zonder probleem in orde gesteld. Maar voor Raspoutin was het anders. Haar statuut als "in disponibiliteit voorafgaand op het pensioen" kenden ze hier niet. Het heeft 2 jaren geduurd vooraleer haar dossier volledig in orde was. Op het Belgische Consulaat in Perpignan hebben we ons laten registreren en zodoende een internationale reispas kunnen aanschaffen. Er is nu sprake van een identiteitskaart voor Belgen in Frankrijk. Dit dokument zou de reispas vervangen mbt de 25 landen van de Europese Gemeenschap. Kortelinks vernamen we dat ons europees rijbewijs moest geregistreerd worden bij de Prefectuur. Zoniet riskeren we, bij verlies of diefstal, examens te moeten afleggen om een Frans rijbewijs (met puntensysteem) te bekomen. Einde goed, alles goed zou ik zeggen. Thans zijn de administratieve moeilijkheden achter de rug en kunnen we "lekker genieten" van onze vrije tijd aan de Middellandse zee, in de Pyrenëen, en van het zuiders weder.
Onze verhuis is achter de rug,de helpers zijn naar huis gekeerd.Op administratiefgebied is alles geregeld,alhoewel het niet van een leiendakje is gegaan.Dat zal Toineke wel in een ander verhaal uitleggen. Wij kunnen nu genieten van ons pensioen in "La Douce France". De zomer van 2003 was geweldig heet,geluk dat de "Tramontane"blies om af te koelen.Van mei tot oktober was het weliswaar een echte hittegolf. De kinderen waren benieuwd hoe wij het stelden in onze nieuwe woonst en zijn tijdens de maanden juli en augustus op vakantie gekomen. De winter was helemaal niet te vergelijkenzoals die in het noorden.Wij hebben geen vriestemperaturen gehad.De koudste dag is de temperatuur gedaald tot 3 °.Tijdens de maand november is er wel een hevige,koude wind opgekomen."De Tramontane".Hij blies gedurende drie weken onophoudelijk.Wat een heel koud gevoel gaf. Om fit en gezond te blijven zijn wij ingeschreven in een fitnessclub.Daar gaan wij tot 4 mazal per week naartoe. Regelmatig maken wij uitstappen met de bus ,zo leren wij de streek kennen.Wij gaan zowel naar Spanje als naar de Camargue tot de Provence.In Spanje gaan wij meestal naar de Costa Brava ofwel de Spaanse Pyreneëen. Nieuwjaar 2003/2004 hebben wij in Barcelona gevierd. Tussen in hebben wij ons huisje en tuintje opgeknapt en proper gemaakt.Nieuw keuken laten plaatsen,salon gekocht,geschilderd en behangen.Dat is nu praktisch helemaal in orde. Dank zij internet kunnen wij dagelijks contact hebben met onze kinderen en kleinkinderen.Er zijn wel dagen dat ik ze mis en ben dan wel een beetje weemoedig.Eveneens met broers en zussen hebben wij contact via het net.Maar mijn mamaatje die heeft geen internet en die telefoneer ik regelmatig. Mamaatje is dan ook al 85 jaar sinds april 2005.Spijtig dat ze zover nietmeer kan reizen om ons huisje te zien. Als ik het te moeilijk krijg reserveer ik een plaats op het vliegtuig en keer ik naar België.Daar logeer ik bij de kinderen.Zo ga ik bij iedereen op bezoek en kan ik terug tevreden naar huis keren. Dit was zo een beetje een kleine samenvatting van mijn twee eerste jaren in het zuiden .
Op donderdag 1 mei 2003 zijn wij na 14 uren rijden in onze nieuwe woonst aangekomen. Eerst en vooral eens rondkijken in huis en tuin als alles in orde is.We hebben onze meubeltjes uitgeladen. Ons eerste werk is voor slaapgelegenheid zorgen voor 6 personen,want we zijn bek af. Ondertussen zorg ik voor het avondmaal.Daags tervoren had ik spaghettisaus klaargemaakt.Het zijn dus alleen de deegwaren die ik moet koken en de saus opwarmen. Onze poes,Mabelle heb ik voorlopig in de badkamer gezet.Zo kan het beestje bekomen van de lange reis. Na het avondeten hebben wij onze meubeltjes verder op hun plaats gezet. Tenslotte zijn wij gaan slapen en hebben wij het werk tot de volgende dag uitgesteld. Vrijdag 2 mei zijn wij opgestaan met een stralende zon. Na het ontbijt hebben wij alles verder geinstalleerd,kaders ophangen,kasten vullen,t.v. ,wasmachien aangekoppeld. Mijn schoonbroer Willy die was al in de tuin het onkruid aan het uittrekken.Kwestie van een mooier zicht te hebben,want het was een beetje een spookhuis en verwilderd.Ons huisje was tenslotte sinds augustus 2002 verlaten geweest . Zo hebben wij alle taken verdeeld tot alles volledig op orde stond. Vrijdagavond onze laatste avond dat wij allen samen waren,zijn wij gaan eten in Perpignan. Zaterdagmiddag moest mijn schoonbroer terug keren naar huis bij zijn vrouwtje.Hij heeft dan ook de T.G.V. genomen in Perpignan en is met 2 uren vertraging in Brussel zuid aangekomen.Dat noemen ze "un train à grande vitesse".. In de namiddag was het de beurt aan onze kinderen die moesten ook terugkeren.Zo zijn ze met de lege verhuiswagen naar België teruggekeerd.Ze zijn goed en wel thuis gekomen. Nu moesten wij afscheid nemen en alleen achterblijven in het zuiden.Dat was voor mij wel een moeilijk moment.Maar ja !!! Nu zijn we met z'en twee in het zuiden "Raspoutinneke en Toineke" om het te maken. A nous "La Douce France". (wordt vervolgd)
Moeder Ik zou zo graag Nog eens een keertje Met je praten Liggen aan je zij Jouw huid jouw haar Zo dierbaar moeder Lief moedertje van mij
Ik was zo druk met leven moeder Met dwaze rennerij Wist het zo veel beter moeder En als ik het je zei Dan knikte je alsmaar En ik vergat jouw armen Bij de scheve appelaar Jouw armen Jouw armen Rond mij Ik zou er wat voor geven moeder
Nu Na zoveel jaar Ben ik een bedelaar Ik zou zo heel graag Nog eens een keertje Met je praten moeder Liggen aan je zij Jouw huid jouw haar Zo dierbaar moeder Lief moedertje van mij
![[ l'ane CATALAN ]](http://membres.lycos.fr/bubu/catalan.tb.gif)
Van druivenoogst tot wijn
Le Canigou de trots van de Catalanen
)
