Mensenrechten: Ok. Waar blijven we met de mensenplichten?

De ware bron van rechten is verplichting. Wanneer we met z’n allen onze plicht vervullen, zullen onze rechten niet veraf zijn. Wanneer we onze plicht verzuimen, zullen we vergeefs achter rechten aanhollen. (Gandhi)

In de gemeenschap waarin we leven worden de rechten van het individu beperkt door de rechten van de anderen: het eigen recht stopt waar het recht van een ander individu of van de gemeenschap begint. De grootste plicht van de mens is dus het respecteren van de rechten van anderen; anderen de mogelijkheid bieden een waardig leven uit te bouwen.

Dit is vooral moeilijk in zaken waarbij rechten van verschillende individuen met elkaar in conflict zijn. Zo kan je bijvoorbeeld vast wel situaties bedenken waarbij het recht op bewegingsvrijheid in conflict komt met andermans recht op privacy en bezit of wanneer er onnatuurlijke situaties ontstaan.

De overheid heeft de plicht te zorgen voor veiligheid en welzijn van de bewoners: politiekers hebben die taak vrijwillig op zich genomen voor een bepaalde materie en kunnen er niet onderuit om die plicht nauwgezet na te komen.

Werkgevers hebben de toelating van de maatschappij om een bedrijf uit te baten. Zij hebben dus t.o.v. die maatschappij de plicht dit op een eerlijke en menselijke manier te doen. Een aantal verplichtingen naar de werknemers en de klanten toe zijn vervat in een aantal overeenkomsten waar zij niet onderuit kunnen. Werknemers hebben de plicht het contract uit te voeren dat ze overeengekomen zijn met de werkgever. Vroeger stelde men dat men moest handelen als een goede huisvader.

Als wijzelf naar het buitenland trekken hebben wij ook de plicht om de eigenheid van het gastland te respecteren en ons in die zin te gedragen. Onze wil trachten op te dringen op één of andere manier is volledig foutief van ons.

Wie van buiten ons land binnenkomt heeft de plicht zich te schikken naar de plaatselijke gebruiken. Bezoekers, toeristen, immigranten en asielzoekers moeten niet hun eigen wil komen opdringen aan de plaatselijke bevolking; zij hebben de plicht zich aan te passen aan de lokale eigenheid. Wanneer asielzoekers een hongerstaking als drukkingsmiddel zouden aanwenden is dit een niet-mis-te-verstaan chantagemiddel waar direct een onverbiddellijke uitwijzing moet op volgen. Wie in ons land op deze manier binnenkomt, verdient het niet om bij een vredelievend volk te wonen. Diezelfde regel geldt dus ook voor onszelf, wanneer we ons buiten onze eigen streek bevinden.

Wie naar sportevenementen gaat heeft te plicht zich sportief te gedragen. In elke sport zijn er minstens zoveel verliezers als winnaars. Zijn er nog sportieve verliezers ? Sport bekijken moet in de eerste plaats een ontspanning zijn.

Het is de plicht van ouders en opvoeders om de kinderen eerst te leren wat hun plichten zijn. Pas op de tweede plaats komen de rechten. Het is dan gewoon misdadig voor ouders om jonge kinderen in te schakelen in een betoging, waar ze leren opkomen voor bepaalde rechten, terwijl ze allicht hun plichten nog niet beheersen. In de meeste gevallen snappen die kinderen nog niet waarvoor ze eigenlijk in de straat lopen en vinden het veeleer een spel. Agressieve houdingen die ze waarnemen worden echter voor gans hun leven in hun hersenen geprent en zullen in hun later leven vaak een nefaste invloed hebben, omdat die, bij de waarneming,  niet altijd als foutief aangemerkt zijn.

Het onze plicht om het milieu te respecteren. Het milieu is geen persoonlijke eigendom. Iedereen heeft immers recht op een nette omgeving en een gezond milieu. Het is een basisplicht van elke ouder om kinderen dit respect bij te brengen.

Als we ons in het verkeer begeven hebben we veel meer plichten dan rechten ! Er liggen al veel mensen in het graf die in hun recht waren. Ik zag ooit een gedenksteen met erop: ‘Ik had voorrangs van rechts’.

De vrijheid die we ons toe eigenen om sommige plichten aan onze laarzen te lappen houdt inherent in, dat we afzien van bepaalde rechten en de onaangename gevolgen vrijwillig aanvaarden.

 Het is in deze context dat we op zoek zijn naar een eerlijke politieker die het volgende wetsvoorstel wil indienen:

“Salarissen, vergoedingen, dotaties, pensioenen of eender welke tegemoetkoming waar geen werk tegenover staat en die betaald worden nà het moment van ontslag of oppensioenstelling moeten zonder uitzondering gecumuleerd begrensd worden tot €3.000 per maand.”

Gewaarborgd loon blijft dus behouden omdat het binnen de datum van  “in dienst zijn” valt. Vakantiegeld dat refereert naar 1 jaar tevoren wordt normaal betaald als vroeger, maar eindejaarspremies na uitdienststelling staan niet tegenover werk en worden dus gelimiteerd. Aan de opzeggingstermijnen mag niet geraakt worden, maar de abnormaal hoge bedragen per maand zijn gewoon onrechtvaardig voor de gemeenschap.

 Met de besparing die dit oplevert voor de pensioenkassen kunnen de laagste pensioenen opgetrokken worden tot op een billijk niveau. Aan vergoedingen allerlei tijdens een arbeidscontract mag in geen geval geraakt worden, maar eens uit dienst moet dit beperkt worden.
Uit dienst gaan heeft altijd een oorzaak, zonder uitzondering. Vrijwillig uitdienstgaan geeft meestal zicht op een beterbetaalde functie (en dan is een uittredings-vergoeding niet nodig) ofwel krijgt men ontslag om eender welke reden (en dan moeten ook geen buitensporigheden gebeuren). 

Voor bedrijven moet dit leiden tot een eerlijke verdeling van de middelen. Het is immers niet eerlijk dat er, zoals vaak in het verleden, onmogelijk hoge bedragen uitbetaald moeten worden aan personen die het goed konden uitleggen en de werkgever onder tafel praatten om zoiets oneerlijks te bereiken. In veel gevallen betekent het op termijn de doodsteek voor een bedrijf. Loonkosten zijn en blijven immers een kostprijselement dat ten allen tijde doorgerekend wordt in de prijzen.

Voor openbare diensten en staatsinstellingen is het zeker onverantwoord om met gemeenschapgelden dergelijke hoge bedragen uit te geven. Het gaat vaak om een wedde + een kostenvergoeding + een wagen + een hospitalisatieverzekering + ditjes en datjes. Al deze zaken moeten zonder uitzondering samengeteld en begrensd worden. Praktisch kan dit heel eenvoudig, door het te beperken aan de bron. De cumul kan voor het teveel betaald gedeelte voor 100% belast worden bij de inkomstenbelasting.
Wie wordt de eerste eerlijke politieker die dit voorstel wil indienen
Er mag gerust een ruime enquête aan voorafgaan onder de ganse bevolking.