Dag 10 - 14 : zondag 27 tot donderdag 31 januari 2008.
Verblijf in Hotel Nabila Grand Makadi in Hurghada
Wij zijn al vroeg op en gaan na het ontbijt met de bus naar de startplaats van het konvooi dat onder politiebegeleiding naar Hurghada gaat.
Terwijl wij hier wachten kan ik een fotootje maken van een luchtballon die de Nijlvallei overvliegt.
en dan gaat het richting Hurghada 4 uren lang door de woestijn met slechts een stop na ongeveer 2 uren rijden. Tijd voor een koffie te drinken en de nodige plasbeurt te maken.
Onderweg veel checkpoints en zand en bergen en zand en bergen.
Hier wemelt het van de nomaden die met dromedarissen, ezels en geitjes de toeristen lokken om fotos te maken en dan hier dik voor te betalen.
Dan gaat het verder naar Makadi Bay (30 km van Hurghada) waar wij op de middag aankomen.
Het registreren en de sleutels krijgen neemt bijna 40 minuten in beslag en ondertussen krijgen wij dan wel een welkomstdrankje om de tijd te doden. en een woordje uitleg krijgen van Esam.
Als we naar onze kamer kunnen is het weer wachten tot de bagage boven geraakt. Als er na 40 minuten nog geen koffers zijn ga ik naar beneden, en daar staat de kar met alle koffers op aan de bell captain zijn bureautje. agent legt uit dat DE GROEP (?) beslist heeft eerst te gaan eten en dan pas naar de kamers te gaan.
Als we in het restaurant het ander koppel zien, schijnen zij ook niets te weten van deze afspraak. Het zullen onze Franstalige vrienden zijn die dat beslist hebben. Inderdaad, de verdere dagen hebben wij gezien dat zij inderdaad bande apart vormden.
De eerste dag hadden wij na een halfuurtje zonnen al genoeg, want het was heel koud aan het zwembad door een stevige wind.
En natuurlijk had ik weer prijs met de kluis ...... zonder nieuwe code in te steken deurtje dichtgedaan !
De volgende dag was het wel beter en hebben wij aan het zwembad kunnen liggen en lezen en kleurtje pakken. In de namiddag zijn wij met het hotelbusje naar de stad gereden, 30 km verder. Voor dit ritje moesten wij 5 neertellen per persoon. Dat is wel genoeg voor een service die van het hotel uitgaat. Het centrum stelt niet veel voor, een aaneenrijging van winkels met de klassieke spullen die toeristen kopen.
De straatventers verkopen "echte" Rolexen, ceintuurs en portefeuilles. Ook veel kraampjes met thee en tabak en langs de straat worden ook aardbeien verkocht voor een prikje.
De beste dag was de dinsdag, dan heeft de ganse dag de zon geschenen en wij aan het strand. Er zat geen zuchtje wind. Gevolg : een beetje verbrand aan de kant die de meeste zon kreeg. ik heb ook gesnorkeld. 't Vrouwke heeft alleen haar teen eens in het water gestoken (veel te koud !) .
En dan : dinsdagavond gingen we naar het Italiaans restaurant eten en moesten hiervoor boeken aan de receptie. Dat hadden we de dag voordien al gedaan.
Dus, om 20.00 uur gaan wij naar het restaurant en krijgen de kaart voorgelegd. Wij nemen een aperitiefje en bestellen onze keuze. Er was een misverstand in de volgorde en de keuzes. Er stonden soep, salade, lasagne en pizza in die volgorde en dan de Main Course. Gezien er nergens or of and tussen de gerechten stond waren wij van mening van alles te krijgen, dat bleek dus niet waar en in de verwarring kregen we dan een slaatje waar we liever een soep kregen of een lasagne in plaats van een salade. Verder een pizza om U tegen te zeggen, maar niet te vreten omdat er gewoon niets, van wat op een normale pizza ligt, terug te vinden was. Een droge koek met veel kaas en weinig rest.
Voor de main course was er keuze uit steak en kip. De steak was een pelletje van enkele milimeters, doorbakken als een schoenzool, met een beetje groentjes en voor de rest Nada. De kip was al enkele keren opgewarmd en zo droog als iets, dus niet te eten.
Het dessert, ik had kaastaart, was zo droog en zonder smaak, eerder een omelet op een taartje.
De tiramisu had veel weg van behangerslijm die te dik gemaakt was, een lang lint van wat? Geen smaak geen niks. De Fruitsalade die mijn vrouw genomen had was een grote pot met meloen en enkele stukjes appelsien en appel. Om eerlijk te zijn : als een Italiaan U zoiets voorschotelt in België dan kan hij in de kortste keren zijn zaak sluiten wegens geen klanten omdat er geen reklame, tenzij negatieve, gemaakt wordt.
Na het maal afscheid genomen van onze maatjes die de volgende dag al vroeg naar Caïro vliegen om daar hun bezoek aan Egypte af te ronden.
Het is een mooie zonnige dag, die we in de voormiddag op het dek doorbrengen.
De sluis gaan we vlot door in minder dan 20 minuten Geen uren wachten zoals voorzien was. Sommige boten liggen tot 18 uur voor de sluis te wachten.
Maar hoe later het wordt hoe grijzer, dat belooft ! want, bij onze aankomst in Luxor staat er eerst nog een koetsentocht door de stad, Het platteland en de soeks op het programma. Ik laat de beelden voor zich spreken.
Onze koetsier was Machmut en zijn paard heette Hasan.
De koetsentocht was zeer confronterend. Hoe die mensen leven, daar kunnen wij als westerlingen moeilijk bij : vuil, smerig, krotwoningen, aarde wegen en mensen en nog eens mensen Kinderen die wuiven en achter de koets lopen en die blijven glimlachen. Die zich zouden laten verpletteren voor een snoepje. Eentje kreeg van mij een snoepje en kwam dan langs de andere kant bij Pol ook nog eentje vragen. De koetsier joeg haar weg.
Pol mocht boven bij de koetsier zitten en ik achterin voelde mij als een koningin maar schaamde mij bijna dood bij het zien van al die armoede.
Ik voelde mij echt slecht en verstopte mijn handen (met ringen) onder mijn sjaal.
Pol voelde zich als een paus maar had het toch ook moeilijk.
Onderweg haalde de koetsier een stuk suikerriet dat hij pelde met zijn tanden en er 2 stukken afbrak voor Pol en mij. Uit beleefdheid heb ik er mijn tanden ingezet. Het smaakt heel zoet en dan gauw weggegooid. Bijna alle kinderen op het platteland kauwden suikerriet. Achteraf zei Amir dat we ons niet schuldig hoefden te voelen want dat indien de toeristen wegblijven, Egypte heel slechte tijden tegemoet zou gaan maar toch ... Een jongetje van een jaar of 10 zei tegen een van de koppels "small people" en klein voelde ik mij inderdaad.
Gelukkig volgde nadien nog een bezoek aan de tempel van Luxor. Eens wat anders, een verlichte tempel. Deze tempel stond voor de eerste dag op het programma , maar door omstandigheden ging het niet door. De koestiers brengen ons naar de ingang van de Tempel, en Amir weet altijd wel een weg om aan de ticketjes te komen zonder te moeten aanschuiven.
Hij vertelt, dat deze tempel een beetje als een park wordt gezien en dat de Egyptenaren hierheen komen om te ontspannen. Hij zegt ook dat Egyptenaren cultuurbarbaren zijn, omdat er in het onderwijs geen aandacht gaat naar de oude cultuur, de bakermat van alle beschavingen.
De Luxortempel is één van de belangrijkste tempels uit het oude Egypte en staat in Luxor of het vroegere Thebe. De tempel was opgedragen aan de triade van Thebe: Amon, Moet en Chonsoe.. De tempel is ongeveer 242 meter lang en is daarmee één van de grootste van Egypte.
De tempel is opgericht door Amenhotep III die de tempel bouwde op vroegere restanten van een tempel die door Hatsjepsoet was gebouwd. Onder Toetanchamon en Horemheb werd de zuilengang verder voltooid. Ook onder Ramses II breidde de tempel zich uit. Door Nectanebo I werd de dromos (Een Dromos is een term in de Oud-Egyptische beeldhouwkunst. Het bestaat uit een rij sfinxen die de bezoeker begroeten op de weg naar de tempel. De sfinxen beelden dieren uit die in verband staan met de god Amon: een ram.) naar Karnak versierd met Sfinxen. Alexander de Grote verbouwde de kapel voor de heilige boot en onder de Romeinse Keizers werd de tempel gebruikt voor de keizerscultus.
Later werd in het voorhof een Moskee gebouwd. Deze is nog steeds in gebruik.
In de tempel bedankte Amir ons en hoopte hij dat we zijn land, zijn volk en zijn kultuur zouden aanprijzen aan familie en vrienden. Wij dachten dat we hem niet meer zouden zien en dat onze verrassing voor hem en Jan in 't water zou vallen. Dus nodigden wij hem uit om zeker een stukje taart te komen eten voor Guido zijn verjaardag.
In de boot vonden ze onze sleutel niet terug, nochtans was ik 100% zeker dat ik hem had afgegeven.
De Housekeeper opende onze deur en gelukkig was er niets gestolen, maar we voelden ons toch niet erg gerust.
Vandaag is Guido jarig, en dus dat moet uitgebreid gevierd in het restaurant.
Wij hebben met de maître afgesproken dat wij, aansluitend op de viering van Guido, Jan en Amir in de bloemetjes gaan zetten.
Tijdens het middagmaal hebben wij al eens gebrainstormd, en omdat Amir onszelf vergast heeft op een potje Eddy Wally, de avond van de Djellaba verkleedpartij, gaan wij dat maar terugdoen.
Cherie hebben we lichtjes aangepast en op Ik spring uit een vliegmachien hebben wij onze eigen tekst gezet.
Zij waren echt verrast en Amir toch ook wel een beetje ontroerd. Het was een mooie afsluiter voor de wondermooie cruise.
Nadien onze foto's en DVD gaan kopen en dan naar de bar voor de buikdanseres (die niet echt veel voorstelde) en natuurlijk was Pol weer de pineut om ook eens met zijn buik te gaan waggelen.
(nog geen fotos beschikbaar hopelijk worden die nog doorgemaild)
Er is ook een derwish die minutenlang een pirouette draait
Wij nemen afscheid van de mensen die naar Brussel terugkeren, of die naar Caïro gaan.
Zij zullen morgenvroeg, als wij met het konvooi naar Hurghada vertrekken al van de boot zijn. En dan naar bed want morgen om 8 uur moeten wij al op de bus zitten. De jarige en zijnn vrouw gaan ook met ons mee die richting uit.
Onze sleutel was nog altijd niet terecht en dus hebben wij onze valiezen voor de deur gezet zodat men niet in de kamer zou kunnen. Resultaat : bijna niet geslapen omdat ik van het kleinste geluid direct wakkerschrok.
De wekker loopt al om kwart voor twee af. Eerst ik en dan mijn vrouwke gaan door de badkamer en kleden ons
goed warm aan want zowel op de bus als in Aboe Simbel zou het koud zijn.
In het restaurant kunnen wij koffie gaan drinken en aan de receptie krijgen wij een ontbijtpakket om 's morgens op de bus op te eten.
Amir verzamelt ons bij de receptie zoals altijd voor een vertrek en wonderwel is iedereen op tijd. Hij had ons op het hart gedrukt, dat sinds een aanslag op een toeristenbus, er niet meer alleen als bus kon gereden worden, dus gebeurde dat in konvooi onder "toeristen-politie" begeleiding. Als het eerste vertrek gemist wordt, moet men het volgende afwachten, mist men de zonsopgang in Aboe Simbel maar het ergste is dat het dan al een drukte van jewelste is en men niet meer rustig de tempels kan bezoeken. Dus verzamelen geblazen en om tien voor vier zet het konvooi zich in beweging.
Zoals al gezegd had Amir ons gedurende meer dan twee uren geinstrueerd wat we moesten zien en waar we het konden vinden. In de bus werd er niet veel uitleg meer gegeven, en de gasten die hun hoofdkussen uit de kajuit hadden meegenomen, gingen zich instaleren om nog enkele uurtjes te pitten. Ikzelf was klaarwakker en kon de gang van het konvooi in het oog houden. Dit is op momenten een lachertje, want geen bus voor of achter te bespeuren, dus dat begeleid konvooi is ook een fabeltje.
Als dan, uren later, het eerste licht over de woestijn komt, zijn er hier en daar al armen die gestrekt worden, ruggen gerecht, kelen geschraapt of proper gehoest. Om half zeven gaat dan het licht in de bus weer aan en spreken we ons lunchpakket(ontbijt) aan. Belegde broodjes, een croissant, banaan, hardgekookt ei, en nog een sapje. In de frigo ligt er water voor iedereen. Wat anders niet mocht, kon vanmorgen wel ; het toilet was open wie wou kon er gebruik van maken. Amir heeft, voor dat de bus de parking opreed, deze al verlaten, en op een lopen gaat het naar het lokket om de kaartjes te kopen. Tegen dat wij ook uit de bus zijn, is hij al terug, maar, spijts zijn aandringen, moet uit de andere bus bijna iedereen naar het toilet, dus wordt het toch wachten tot de troepen weer compleet zijn.
De zon komt op over het Nassermeer. En wij lopen richting tempels.
Het archeologische complex Aboe Simbel bestaat uit twee enorme stenen Tempels in het zuiden van Egypte op de westelijke oever van het Nassermeer.
De vallei, die bekend staat als de Nubische Monumenten, loopt van Aboe Simbel tot Philae en staat op de lijst van Werelderfgoed van de Unesco.
De twee tempels werden uit de bergwand gehakt door Ramses II in de 13e eeuw v. Chr. om zijn Nubische buren onder de indruk te brengen en om zichzelf en zijn koningin Nefertari te eren. In de rotstempel bevonden zich in de grote zuilenhal acht zuilen in de gedaante van Ramses II, elk bijna 10 meter hoog. De afstand van de indrukwekkende voorhof tot aan het allerheiligste, bedroeg 55 meter. Behalve de beelden in het inwendige van de tempel, liet Ramses voor de façade vier kolossale beelden van zichzelf maken. Tussen de benen van deze aan weerszijden van de hoofdingang geplaatste beelden staan een aantal kleinere beelden die de moeder van Ramses, diens echtgenote - koningin Nefertari - en verscheidene van de 100 kinderen van de farao voorstellen. De tempel was zo gebouwd dat het zonlicht op twee dagen van het jaar via de ingang precies op twee van de vier in het heiligdom staande beelden viel; deze beelden stellen Ramses en de Egyptische oppergod Amon voor. Op deze dagen - respectievelijk op 22 februari en 22oktober (voor de verplaatsing op 21/2 en 21/10)- werden wellicht de militaire overwinningen van Ramses II gevierd.
In maart 1813 werden de tempels ontdekt door de Zwitser Johann Ludwig Burckhardt. In 1815 lukte het de Engelsman William John Bankes en de Italiaan Giovanni Finatie de tempel van Hathor en Nefertari binnen te komen maar door de enorme hoeveelheid zand was het onmogelijk de grotere tempel van Ramses II uit te graven. Uiteindelijk was het Giovanni Battista Belzoni die op 1 augustus 1817, na meer dan een maand bezig te zijn geweest het zand te verwijderen, de tempel na eeuwen als eerste kon betreden.
Tussen 1964 en 1968 werden beide tempels in grote blokken gezaagd en opnieuw opgebouwd op een locatie die 65 meter hoger lag, en 200 meter verder van de rivier. Hiertoe werd op deze plek een tweetal grote betonnen koepels gebouwd, aan de buitenkant bekleed met natuurlijke steen, waar de tempels in feite in werden geschoven. Ze zien er nu dus nog steeds uit alsof ze uit de rotsen zijn gehouwen. De tempels werden verhuisd om ze te redden van het rijzende water van het Nassermeer, het grote stuwmeer dat ontstond na de voltooiing van de Aswandam.
Dit bezoek was echt indrukwekkend, kolossaal, met heel goed bewaarde schilderingen en hiërogliefen. En dank zij de notities van Amir zijn uitleg, konden wij alle taferelen verklaren en voelden wij ons een beetje als echte egyptologen. Wij hadden zelfs al enkele fans uit de Franstalige groep (van diegenen die toch wat Nederlands kenden). Op een gegeven moment vonden ze mij niet direct terug. Ik was de grote drukte ontvlucht en stond buiten in het zonnetje. 't Vrouwke noemde mij "de God Polux", en een andere vrouw maakte er prompt "de zot Polux" van. Met dit bezoek hebben we wellicht het hoogtepunt van onze reis bereikt. Het ging alsmaar crescendo.
Om negen uur vertrekken we terug naar Aswan, waar wij tegen de middag terug zijn.
De meesten gaan ofwel naar hun kajuit terug onder de wol (zoals ik) en anderen gaan lui op het dek van de zon genieten en slapen daar in.
Tegen de avond beginnen we de terugreis naar Luxor.Eerst tot Kom Ombo, waar Amir met 4 gasten die bij de groep kwamen in Aswan de tempel gaat bezoeken.
Vanavond is het galadiner (met bediening aan tafel). 't Was vandaag heel vroeg dag, maar de rit door de woestijn viel al bij al wel mee. Ik vond het lastiger bij het terugkomen (te heet op de bus).
Onze notities kwamen heel goed van pas anders hadden we die taferelen nooit kunnen ontcijferen en zouden we veel symboliek gemist hebben.
s Nachts varen we verder tot Edfu waar we blijven tot de morgen.
Een obelisk is altijd uit één blok gemaakt en moet steeds hoger zijn dan de rest van de tempel. Hij neemt de krachten van God op en geeft ze door aan de mensen.
Amir doet ons een grondige uitleg hoe met handenarbeid en de know how van de kappers het graniet bewerkt werd om het in één blok uit de groeve te krijgen. Dit zou de grootste obelisk worden .Maar het gaat tweemaal mis. Eerst komt er een barst waardoor de obelisk een stuk kleiner zou worden rn dan kwam de tweede misser. Een langsbarst maakte het onmogelijk om de zuil in een stuk uit te halen en te verplaatsen. Dus bleef hij onvoltood in de graniegroeve liggen. Met handboren werden gaatjes geboord om te voelen of er zachtere lagen steen in het graniet zit. Als dit niet het geval is worden met stenen de gaten vergroot en dan opgevuld met hooi, dat door middel van water gaat zwellen en de steen doet barsten. zo gaat het langsheen de hele lengte tot de obelisk zijn ruwe vorm krijgt. Met hamer en beitel wordt de vorm bijgekapt.
de voltooide obelisk werd dan uit de groeve gerold op boomstammen en aan de Nijl op bootjes geladen om over het water naar de plaats van bestemming gebracht te worden.
Om de obelisk recht te zetten werd hij op een heuvel zand gelegd en door dit zand onderuit te graven kantelde de obelisk tot hij in het gegraven gat stond en volledig recht werd gezet.
Dichtbij Aswan bevindt zich de wereldberoemde Nasserdam, een technisch hoogstandje uit de vorige eeuw. In de jaren vijftig bleek de oude dam, tussen 1898 en 1902 door de Britten gebouwd, niet meer te voldoen. Met financiele steun van de Sovjet-Unie is elf jaar lang, van 1960 tot 1971, aan de nieuwe dam gewerkt door 1900 Russen en 33.000 Egyptenaren. Het bijna 4 km lange en 111 meter hoge gevaarte bevat 18 maal meer materiaal dan de grote piramide van Cheops. Bij oplevering verdubbelde de kracht van de dam de hoeveelheid beschikbare energie in Egypte.
Vanaf de dam heb je een schitterend uitzicht over de blauwe vlakte van het Nasser stuwmeer tot aan de Kalabsha tempel. Je kunt de immense electriciteitscentrale in het noorden zien liggen. Vandaag levert de dam irrigatie en electriciteit voor heel Egypte, en wordt met het water uit het meer land bevloeid dat miljoenen mensen in Oost-Afrika voedt. Het gigantische stuwmeer strekt zich uit tot diep in Soedan en behoort tot de grootste kunstmatig aangelegde meren in de wereld. Het is 500 kilometer lang en 200 kilometer breed. Door het meer steeg het percentage landbouwgrond met 30 procent.
De aanleg van de dam had natuurlijk ook een keerzijde. Ongeveer 100.000 Nubiërs raakten dakloos en werden ondergebracht in dorpen in de buurt van Aswan, waardoor Aswan en omgeving van de ene op de andere dag uit zijn voegen barstte. Hoewel veel antieke tempels met behulp van het westen konden worden verplaatst, en voor de komst van het water uitgebreid archeologisch onderzoek in de streek is gedaan, is veel van het culturele erfgoed van de Nubiërs voorgoed naar de bodem van het meer verdwenen. De waterhuishouding in het gebied is dusdanig veranderd dat de antieke tempels en beelden erdoor aangetast raken. Als hier niets aan gedaan wordt zullen sommige in de toekomst verpulveren.
Wij liepen op de brug, aan de kant van het Nassermeer maar werden door een militair teruggehaald. Amir vertelde ons daarna dat de dam als militaire basis beschouwd wordt en dus mag er niet zomaar vrij rond gelopen worden.
Isis-tempel van Philae
met een lawaaierig bootje gaat het over het Nassermeer naar de tempel
Net zoals de tempels in Aboe Simbel, is ook deze Isis tempel verplaatst om van het stijgende water van het Aswan meer gered te worden.
Op Philae vond Isis volgens de legende het hart van haar man Osiris. Osiris was vermoord door Seth, die zijn lichaamsdelen over heel egypte verspreidde.
De Ptolemeëen bouwden hier de tempel ter ere van Isis, net als op alle andere plekken waar zij de resten van haar man had gevonden tempels zijn gebouwd.
De Romeinen voegden de poort van Hadrianus en de nooit voltooide kiosk (de kleine zuilentempel) van Trajanus aan het tempelcomplex toe. De Isistempel en de overige gebouwen op Philae werden net als de tempels van Abu Simbel tussen 1972 en 1980 afgebroken en weer opgebouwd op de huidige lokatie, ongeveer 7 km ten zuiden van Aswan.
Isis was een van de belangrijkste godinnen van de oudheid, en ze werd vereerd lang nadat het Christelijke geloof zijn intrede had gedaan. Haar tempel was de laatste Egyptische tempel die gesloten werd (rond 535 na Chr.), en bezoekers in vorige eeuwen noemden het de 'Parel van Egypte' . Na de sluiting van de Isistempel gebruikte de op het eiland levende koptische gemeenschap de gebouwen als kerk.
Daarna gaat het met het bootje terug naar de haven waar de bus ons opwacht om terug te keren naar de Al Nabilatan voor het middagmaal.
Met de Faluka naar de Botanische tuin op het Kitchener Eiland
Geziret Nabatat (planteneiland) of Kitchener eiland ligt tussen Elephantine en de westoever in. Volgens de boekjes is het een van de meest verrukkelijke plaatsen in Aswan. In 1890 werd het eiland geschonken aan Lord Kitchener, de Britse consul-generaal van Egypte. Deze verwoedde botanist bracht planten uit alle delen van het Engelse koloniale imperium naar het eiland, en gaf ze een plekje in de ook vandaag de dag nog schitterende botanische tuin. Wijzelf hadden er niet zoveel aan. Er staan bijna uitsluitend bomen, vooral palmbomen en nauwelijks bloemen. We hebben al veel mooiere tuinen gezien.
Uitblazen op het dek en genieten van de zonsondergang.
Amir heeft er, voor het avondeten, nog twee uur bovenop gedaan om ons de nodige uitleg te geven over wat wij zeker niet mochten missen in Aboe Simbel (en dat belooft heel wat te worden).
Na het avondeten is iedereen naar zijn kamer gaan pitten. Vooruitzicht : om 2 uur opstaan en om 3.15 de bus op voor een nachtelijke rit door de woestijn naar Aboe Simbel
Deze avond namen we ook afscheid van twee koppels uit de groep. Zij vliegen morgen naar Aboe Simbel en nemen daar de boot voor een cruise op het Nassermeer.
De tempel van Kom Ombo is een zeer uitzonderlijke tempel. Deze oud-Egyptische tempel is eigenlijk een tempel die in de lengte uit twee delen bestaat. De dubbeltempel is gewijd aan enerzijds de valkengod Horus en anderzijds de krokodillengod Sobek. De rechterhelft was voorbehouden aan Haroëris en zijn familie (zijn vrouw Tasenetnofret en zijn zoon Panebtawi), terwijl de linkerhelft voor Sobek, zijn vrouw Hathor en zijn zoon Chonsoe. De scheiding was echter niet zo heel strikt, want op sommige delen vloeien de scènes in elkaar over.
De tempel bestaat zoals gezegd uit een gespleten architectuur waarvan elk deel voor een god was voorbehouden. De pyloon was eigenlijk ook al iets speciaals, want hij had een dubbel portaal. De 'pyloon' was verbonden met een buitenmuur. Opmerkelijk is dat er daarnaast nog een tweede muur was. Als men door één van de portalen ging kwam men uit op een centraal hof. Hierin stond een altaar voor de goden. Wat verder is er de schitterende pronaos met 15 zuilen met een hoogte van twaalf meter. Dan is er een zuilenzaal met twee rijen van 5 zuilen. Vervolgens moet je drie antechambres passeren voor je in het allerheiligste terechtkomt. Het allerheiligste bestond uit twee kapellen. Eén voor Sobek en één voor Haroëris--. Nog vermeldenswaardig zijn de reliëfen op de buitenste muur die afbeeldingen weergeven van de geneeskunde, met instrumenten die vandaag nog altijd gebruikt worden.
De mammisi of 'geboortehuis' werd opgericht door Ptolemaeus VIII Euergetes II. Hierin werd de geboorte gevierd van de twee goden: Haroeris en Sobek. De eroderende werking van het Nijlwater heeft ervoor gezorgd dat alleen toegangspoort nog is overgebleven.
Kapel voor Hathor
In de kapel voor Hathor die naast de tempel staat, zijn verschillende krokodillenmummies te zien. Het zijn enkele van de honderden mummies die ze gevonden hebben in de buurt van de tempel. Mogelijk werd er ook een krokodil gehouden in de nabijgelegen nilometer.
Geschiedenis van de tempel
Het begin van de bouwwerken valt te situeren in de 18e dynastie, maar de huidige tempel stamt uit de Ptolomaëische periode. De oprichting vond plaats onder Ptolomaeus VI Philometor, maar er werd voortdurend aan bijversierd en de tempel werd pas voltooid in de 2e en 3e eeuw n. Chr. Ze is daarna gebruikt als Koptische Kerk. Hierbij werden verschillende reliëfs opzettelijk beschadigd. De tempel heeft ook veel schade geleden van natuurrampen (overstromingen en aardbevingen). Desondanks is ze één van de best bewaarde tempels die veelvuldig door toeristen wordt bezocht.
Sorry, geen batterij in mijn Digi
Wij keren terug naar de boot en na het traditionele handdoekje en vandaag ook een pannekoekje waarna we onmiddelijk van wal steken, richting Aswan.
Het is heerlijk warm op het dek, weliswaar met een fris windje. Iedereen profiteert dan ook volop lvan de zon. Enkele moedigen zonnen zelfs in bikini. Anderen duiken de Jacuzi in om daar op temperatuur te blijven.
Ik stond vooraan op de ramp en zag iemand op het Kapiteinsdek rondlopen. Ik vroeg of het toegelaten was de stuurcabine te bezoeken en er was geen bezwaar. Via de bar moesten we een trapje af, maar voor dat die gast achter de toog begrepen had wat ik wou, werd het een zot woordspel. Ik vroeg naar de bridge, zoals de term is en hij begreep me niet. Dus maar "captain of this ship " en dan was hij eindelijk mee en zei : ho ! de captains hut.
Wij het trapken af. De bridge was inderdaad ook de Hut want er stond een tafel, een eenpersoonsbed, 2 stoelen en voor de rest gekleurde lintjes, slierten en bloemen, een kitcherige bedoening.
De captain zat op een hoge stoel voor zijn stuurwiel, dat enkel fantasie is, want hij bestuurt de boot met een spulleke, nog kleiner als een joystick van playstation. Hij sprak heel weinig engels, geen frans, en met veel uitleg en vragen kreeg ik te horen dat hij captain Hassan is, 7 kinderen heeft, hij toont de foto van Ali, en dat hij al jaren tussen Luxor en Aswan en terug, en terug, en terug vaart.
mijn vrouw en daarna ik, mogen de plaats op zijn stoel innemen en de bootsirene laten loeien. Ondertussen blijft hij met zijn stickje de boot besturen. Als ik naar de Radar of andere besturing vraag heeft hij enkel een soort marinofoon in verbinding met Cairo en voor de rest tikt hij met een vinger aan zijn hoofd en herhaalt "radar here" dus hij vaart op het zicht en op blind 's nachts
De tweede stuurman heeft inmiddels verse thee gezet en ons deze aangereikt. Terwijl wij ons theetje slurpen, mijn vrouw uit beleefdheid want ze lust dat eigenlijk niet, vaart de Captain verder richting Aswan
Als we in Aswan aangekomen zijn, gaan we nog in de namiddag naar het reservaat van het 1ste katarakt. De motorboot neemt ons langs de boorden van het eiland Elefantine. Dit is ongeveer 1 km lang en 500 meter breed. Het eiland in de Nijl is het oudste bewoonde gebied van Aswan. De eerste nederzetting dateert van ongeveer 4000 voor Chr. Tegenwoordig heeft het eiland twee Nubische dorpen, waar af en toe nogal toeristische voorstellingen plaats vinden. Een natuurgids Arabi die Nederlands "sprak" ging mee in de boot en gaf uitleg over de fauna en flora (zeevogels en bomen) die wij op onze vaart tegenkwamen. De boot heeft op een moment, wij lagen in een inham, zijn motor stilgelegd, en dan pas kon je de stilte horen.)
Op de berg zagen we het mausoleum van Aga Khan.
Het was een prachtig tochtje en we zagen onder andere ijsvogels, Senegalese nachtegalen, verschillende soorten reigers, bvb de sutan reiger (= blauw) een zwarte ibis (= god Tot)
De laatste dagen (vooral s avonds) was het een komen en gaan bij Samuel.
Vanavond is er Djellaba avond, en dus moest iedereen voor zijn outfit zorgen. De klanten van Samuel worden door hem geschminkt en de hoofddoek omgebonden. wij hebben dus ook onze opwachting gemaakt.
Het is de gewoonte dat er van de groep een foto wordt gemaakt, en als Amir ons hiervoor verzamelde op de dansvloer klonk uit de boxen onze nationale trots, de voice of Belgium, Mr Eddy Wally himself met zijn succesnummer, Cherie, en wij allemaal meekwelen, en meedansen.
Alsof het nog niet genoeg was kregen we ook nog "ik spring uit een vliegmachien" er bovenop. Tegen dat ook dat liedje uitgezongen was, had Amir eindelijk zijn troepen opgesteld en kon de foto gemaakt worden.
In het restaurant konden we vaststellen, dat de vlamingen de enige groep was die voltallig in djellaba stak en getooid was met hoofddoek of tulband.
Het waren allemaal Egyptische specialiteiten op het buffet, van soep, tot rijst, groenten, vlees, desserten, alles was typisch
Uiteraard kon het voltallig restaurant-en keukenpersoneel niet nalaten nu weer uit te halen met muziek zang en dans
En dan naar de bar waar een optreden verzorgd werd door een Nubische groep muzikanten en dansers. Als een soort "indiaan" (als die in Egypte al bestaan) ten tonele verscheen, hebben Amir en Jan mij geframed en kon ik met die kleurrijke man mee. Dat werd pas fun. Er is zo gelachen dat ze vergaten foto's te maken.
Na dit optreden is er nog getwist en gerockt in djellaba en dat is niet zo simpel. als ge dat niet een beetje oplicht stampt ge met uw voeten in de zoom en kunnen er tuimelpartijen van komen.
Het was tof en eens terug in de kajuit, kon het afschminken beginnen. Met water en zeep was dat getekend baardje vlug weg. Dan konden we ons bed opzoeken, dromen van de voorbije dag, en denken aan de dag van morgen.
In Edfu is één van de mooiste en zonder twijfel best bewaarde tempel in Egypte. Hij werd opgericht door Ptolomaeus III in 237 v. Chr. en werd verder uitgebouwd door diens opvolgers. Uiteindelijk kwam de tempel klaar onder Ptolemaeus XII in 57 v.Chr.-. Er waren echter ook al vroegere constructies: een oude tempel van Ramses III en de naos van de tempel werd opgericht tijdens het bewind van Nectanebo II. De tempel werd opgegraven door Auguste Mariette.
De tempel zelf bestaat uit een indrukwekkende pyloon met basreliëfen van Horus en andere goden.
Aan de voet staan twee prachtige beelden van de valkgod Horus, aan wie deze tempel gewijd is.
Amir vertelt ons de mythe van Isis en Osiris. (liefdesverhaal)
Op de eerste dag dat de aardgod Geb zich verenigde met de godin van de hemel, Noet, werd Osiris geboren. In het verhaal is er ook spraken van zijn broer Seth en zijn zussen Isis en Neftis.
Neftis en Seth waren gemeen, Isis en Osiris waren geliefd en zij huwden met mekaar. Seth was jaloers en beraamde een complot. Via een spelletje lokte hij Osiris in een doodskist en spijkerde deze dicht en liet ze op de Nijl afdrijven. De kist spoelde aan op de kust van Libanon onder een cederboom. De kist en de boom vergroeiden ineen. Isis had het verhaal gehoord en nam een schip naar Libanon tot aan de boom.
Om osiris te bevrijden moest ze eerst de zoon van de koning van Libanon genezen. Isis was tenslotte godin van de magie. Zo kon ze Osiris bevrijden en leefden ze in het geheim. Maar door hun liefdadigheid werden ze terug beroemd. Seth ging dit controleren en vermoordde zijn broer. Hij sneed het lichaam in 14 stukken (14 provincies) en verdeelde ze over de Nijl.
Isis ging ook de Nijl op en verzamelde alle stukken van haar man. op het eiland Philae vrijde ze met het dode lichaam, raakte zwanger en er werd een kind geboren : Horus.
Horus werd door Isis opgevoed in een haat voor Seth. Ze jaagden hem op en bekampten hem tot hij stierf. Horus werd de god van de bescherming enn wraak genoemd. Tot vandaag gelden deze regels nog altijd in Egypte (wraakneming).
Als men door de pyloon gaat, komt men in het voorhof. In de tempel zijn er twee zuilenzalen
en het allerheiligste, waar een granieten altaar staat.
Rond het allerheiligste zijn nog verschillende magazijnen. Buiten de tempel staat een geboortekapel of Mammsi.
De sites die we vandaag gaan bezoeken bevinden zich op de westoever van de Nijl en onze boot op de oostzijde. Wij nemen eerst een klein bootje en wandelen dan tot aan de bus.
Door kleine straatjes gaat het weg van de Nijl, door akkers met gras en suikerriet.
Na enkele minuten rijden zijn we al aan de eerste site aangekomen. Memnon
De Kolossen van Memnon zijn twee enorme standbeelden van farao Amenhotep III op de linkeroever van de Nijl nabij Luxor.
De beelden zijn gemaakt van kwartsiet, zo'n 3400 jaar geleden, dat waarschijnlijk kwam van de groeve in Gizeh.
Oorspronkelijk stonden de twee standbeelden aan de poort van de tempel ter ere van de farao. Deze tempel was destijds een van de grootste met zijn 35 hectare.
In 27 v.Chr. was er een aardbeving in dit gebied, die een van de beelden ernstig beschadigde. Sindsdien begon dat beeld geluid te maken als de zon opkwam (door de stijgende temperatuur). Het geluid zou hebben geklonken als een gegil. Daaraan danken de kolossen hun naam. Dit gegil zou van Memnon zijn. Memnon was een Etiopische koning die in de Trojaanse oorlog zou zijn gedood door Achilles, maar door zijn moeder Eos, de onsterfelijkheid hebben gekregen. Aangezien Eos de godin van de dageraad was, past dat in het plaatje van het beeld dat begon met gillen met zonsopkomst. Maar dit werd opgelost door keizer Septimus Severus
Het verhaal van Amir : door een aardbeving kwam een grote scheur in het beeld. In de opkomende zon klonk het als een zingend kind rond de beelden. Bij een restauratie werd deze scheur dicht gedaan en daarna was het zingen gedaan.
De vallei der koninginnen
Egypte is de bakermat van de beschaving. De zon is als de mens: de mens wordt geboren als een jong, zwak wezen. In het midden van zijn leven is hij heel sterk en krachtig, tot het moment dat de schouders zakken en hij ook ouder wordt. De zon gaat onder in de aarde en daarom moesten ook de doden worden begraven in de grond. De God Ra (= de zon) is als de mens: De zon komt op, beweegt in de hemel tot ze onder gaat. Na afloop van de nacht komt de zon weer op. Dit betekent dat wanneer na de dood, de mens terugkomt hij ook als mens zal terugkomen. Het is een onzichtbare reis van de zon in de nacht. Dat is de vergelijking die men maakte met de dood. Het overlijden was dus maar een tijdelijke fase en alles draaide rond de voorbereiding van de dood. Aangezien men had vastgesteld dat de pyramides werden leeggeroofd en de mummies van de koningen werden vernietigd, zocht men naar andere manieren om de doden te begraven. De pyramiden waren dus te zichtbaar en men startte met het aanleggen van graven in het dal van de berg va. n West-Thebe. Alles gebeurde in het geheim. De arbeiders woonden in een dorp en waren de enigen die er mochten werken. Ze werden geblinddoekt vervoerd naar het dal.
De vallei der koninginnen (Set Neferu ofwel zetel der schoonheid) is net als de Vallei der Koningen een begraafplaats van het Nieuwe koninkrijk uit het Oude Egypte. Deze vallei is echter iets zuidwestelijker gelegen en er liggen voornamelijk koninginnen en kinderen. Ook edelen uit het Nieuwe Rijk hadden hier een gedeelte voor hun eigen graven.
Bezocht : graf van Koninging Tyti (moeder van Ramses II)
graf van Amen(hir)khopshef : eerst geboren zoon van Ramses III en eerste in lijn om farao te worden. Een waar hoogtepunt ! wat een kleuren : onvoorstelbaar.
Deir el-bahri Dodentempel van Hatsjepsoet
De ouders van Hatsjepsoet waren Thoetmoses I en Ahmose, ze was een halfzuster van Thoetmoses II. Ze kregen samen een dochter, Neferoe, met wie de latere Thoetmoses III zou trouwen. Hatsjepsoet heeft naar schatting ongeveer 22 jaar geregeerd, dit is langer dan iedere andere vrouwelijke monarch in het Oude Egypte.
De koegodin Hathor betekent Huis van Hor(us) en is een Moedergodin in de Egyptische Mythologie, "moeder van de moeders" en "moeder van de goden" genoemd. Het woord 'huis' werd in de oude Egyptische cultuur overdrachtelijk gebruikt voor het moederlichaam, dat symbolisch als een vat werd beschouwd, in dit geval alomvattend.
Aangenomen wordt dat Hatsjepsoet een sterke invloed op Thoetmoses II had. Na diens dood was ze een tijd regentes voor de kleine Thoetmoses III; ze was door een raad als geschikt gekozen omdat ze een tante van hem was. In het begin van haar regentschap modelleerde ze zich naar de vrouwen van de farao's in de nabije historie.
Maar toen Thoetmoses III de gerechtigde leeftijd bereikte, begon ze zich te gedragen naar haar ideale model: Neferoesobek, een koningin en vervolgens heerser uit de 12e dynastie uit Egypte. Na zeven jaar regentschap ging ze nog verder dan Neferoesobek, ze kroonde zichzelf als officiële koning van Opper- en Neder-Egypte.
In deze periode ging ze een zeer androgyn (zich man-vrouw voordoen door gedrag, kleding)tonen, ze is op diverse plaatsen afgebeeld met mannelijk bovenlichaam en/of mannenkleding. In sommige teksten wordt ze afwisselend met "hij" en "zij" aangeduid, omdat er geen officiële benaming voor vrouwelijke farao bestond. Het idee dat een vrouw koning werd was in die tijd zeer ongebruikelijk, haar opvolger liet haar inscripties wegbeitelen zodat het leek alsof ze nooit had bestaan. In diverse Oud-Egyptische koningslijsten wordt ze niet genoemd. Hatsjepsoets positie was vrij stevig, vanwege de voorspoed in het land en talentvolle medewerkers.
Hatsjepsoet herstelde de internationale handelsbetrekkingen die verloren waren gegaan in de strijd tegen de Hykos. Ze bereidde zich voor en ondernam een reis naar de plek Poent.( Poent (Punt) of Land van Poent, ook met Ta Netjer (land van god) aangeduid, is een mysterieus land dat in diverse reisverslagen en religieuze teksten uit het Oude Egypte wordt vermeld.) Poent ligt ergens in het grote gebied van Oost-Afrika. Soedan, dat grenst aan Egypte en de Rode Zee is een mogelijkheid, maar vermoedelijk moet gezocht worden in de Hoorn van Afrika (Ethiopië, Eritrea, Djibouti en Somalië). Archeologische bewijzen zijn echter nog niet gevonden. De naam Puntland, deel van Somalië, is van de naam Poent afgeleid.
De expeditie bestond uit vijf boten, elke zeventig meter lang, met zeilen, elk schip behuisde 210 man en in elk boot zaten goederen om te ruilen. Een van die goederen was mirre, , het favoriete parfum van de farao.
De farao keerde terug met vijf boten met diverse waren waaronder 30 levende bomen en hun wortels, dit was de eerste keer dat beschreven is dat (vreemde) bomen werden vervoerd om te herplanten. Ze liet de bomen planten rondom haar dodentempel in Deir el-Bahri.
Hatsjepsoet overleed op middelbare leeftijd. Er zijn geen teksten bewaard gebleven waarin haar doodsoorzaak staat aangegeven, zowel moord als natuurlijke oorzaken worden genoemd Op 27 juni 2007 wordt bevestigd dat de Egyptische mummie die in 1903 bij Luxor is gevonden de legendarische koningin Hatsjepsoet is[1]. DNA-onderzoek van een tand heeft dat uitgewezen, zegt het hoofd van de Egyptische oudheidkundige dienst. De mummie was gedurende twee maanden uit de koningsvallei voor onderzoek naar het Egyptische Museum in Caïro gebracht. Maar er zijn ook egyptologen die het bewijs dat Hawass presenteerde veel te summier vinden en deze conclusie dan ook van de hand wijzen. (geschiedenis leven en dood en zoeken naar de mummie)
onderstaande foto's tonen de fraaie kleuren van de muurschilderingen in de tempel van Horus de god met de valkenkop, god van het mummifiëren
(uit wikipedia)
Vallei der Koningen
Van oudsher was deze vallei erg belangrijk in mythologisch opzicht. Er werd veel gebouwd, er zijn tempel(s) aangetroffen uit de Vroege tijd, het oude Rijk en het Middenrijk. Maar de echte bouwactiviteiten begonnen in het Nieuwe Rijk. Hier werden tombes voor de faraos aangelegd. Het bekendste graf is dat van Toetanchamon, ontdekt door Howard Carter. Sommige graven werden al in de oudheid geplunderd en lagen in de rest van de geschiedenis open voor het publiek, zoals dat van Seti I, daar is ook veel graffiti gevonden.
Ten zuiden van de Vallei der Koningen bevinden zich het arbeidersdorpje Deir el-Medina waar de arbeiders woonden die de koningsgraven aanlegden in de Vallei der Koningen
Er zijn 63 tombes geïdentificeerd en een groot deel daarvan is ook daadwerkelijk te bezoeken. Er zijn steeds 10 tombes opengesteld voor het publiek. Na een periode van zes jaar worden deze gesloten, en worden er 10 andere tombes opengesteld.
Wij bezoeken het graf van Ramses IX dat nog niet voltood is, en dat van Ramses II
Op de terugweg maken wij een stop in een shop waar Albast bewerkt wordt. We kochten er een scarabee (mestkever) in groene albast. Dit is een geluksbrenger, symbool van de wedergeboorte. Hij verdwijnt in zijn grot in de aarde zoals de zon ondergaat in de aarde. Bij de eerste zonnestralen komt hij weer boven.
Hierdoor zijn wij een hele tijd achter op het schema, maar niemand maakt er bezwaar tegen om na het middagmaal onmiddellijk weer te vertrekken voor het bezoek aan de tempel van Karnak.
De Tempel van Karnak
Dit is de grootste tempel in de hele wereld Spijtig dat het zo koud was en regende... maar desondanks toch zeker de moeite waard.
De eerste constructies dateren van het Middenrijk, waar er sporen zijn teruggevonden van Amenenhat I en Senoeseret I. In de tempel is er bijna voortdurend bijgebouwd en bijna elke farao heeft zo wel zijn bijdrage tot het complex.
Amenhotep I herstelde de oude tempel en hij liet er talrijke kapellen en een toegangspoort bij bouwen. Thoetmoses I zorgde voor een uitbreiding van de tempel en liet verschillende obelisken plaatsen. Onder Thoetmoses II bouwde daar nog een pyloon bij. Hatsjepsoet was erg actief in haar bouwprogramma, mede als legitimatie voor haar macht. Ze maakte talrijke bijkapellen en plaatste twee obelisken. Ze liet ook heel wat verbouwingen uitvoeren. Thoetmoses III bouwde de tempel verder uit: ook hij liet obelisken uitkappen en nieuwe pylonen bouwen, maar zijn belangrijkste bijdrage was de bouw van de Akhemnu (Oud Egyptisch voor Huis van het licht) met de zogenaamde 'Botanische tuin'. Amenhotep III liet talrijke beelden overkomen en begon met de bouw van de zuilenzaal. Onder Echnaton verloor de tempel veel invloed en zijn opvolger Toetanchamon bouwde ook niet veel bij. Onder Ramses II en Seti I werd de hypostyle zaal of grote zuilenzaal afgewerkt. In het voorhof werden onder andere nog een colonnade van taharka en zijkapellen van Seti II en Ramses III gebouwd.
Het complex was aldus bijna volgebouwd, maar er bestond nog een zij-ingang die van noord naar zuid liep. Deze had vier pylonen. Deze waren gebouwd door Hatsjepsoet, Thoetmoses III, Amenhotep III en Horemheb. Onder de Ramessiden werd er vooral gerestaureerd en werden reliëfs geplaatst. De grote bouwwerken van de 18e dynastie waren afgelopen. Onder Sjosjenq I en Osorkon II werd er ook nog bijgebouwd en de vermelde zuil van Taharka. Het belang van Thebe en Karnak waren echter sterk achteruitgegaan. De verschrikkelijke aardbeving van 27 v. Chr. en het gebrek aan interesse van de Romeinen zorgden ervoor dat Karnak al snel een puinhoop werd.
In het tempelcomplex is veel gebouwd in de loop der tijden. De stijl die overheerst is die van het vroege Nieuwe Rijk. Er staat een hele scala aan bouwwerken en onderdelen in het tempelcomplex, globaal gezien kan men onderscheid maken tussen de west-oost as en de zuid-noord as. De west-oost as is de oudste route waar aan het einde de Achmenoe bevindt. De zuid-noord as is de route die naar de MoeTempel toe gaat.
Amir, onze gedreven gids, gaat, ondanks de regen, met vuur en passie door. Hij vraagt zelfs,dat, als we er genoeg van hebben (hij bedoelt zeker de regen, want zijn uitleg blijft boeien) wij kunnen terugkeren naar de boot.
(uit wikipedia)
En dat doen we ook, en met een lange hete douche is de koude van de middag vergeten.
Bij het avondeten heeft het personeel van de boot nog een verrassing voor mijn vrouwke, nl. met een dag vertraging wordt haar verjaardag gevierd. Een van de kelners kwam aan de tafel vragen wie kamer 310 had waarop zij antwoordde, dat is onze kamer. De ober toonde haar een briefje en vroeg of haar naam correct gespeld was. Een deel van de obers, het keukenpersoneel en de chef op kop kwamen al zingend het restaurant in. De chef kwam haar aan tafel halen en zij moest mee een dansje doen met het personeel, en dan "happy birthday to you, ook in het Frans en dan in het Nederlands. Kwam de taart op de proppen en het kaarsje dat moest uitgeblazen worden. De taart hebben we dan verdeeld en opgesmikkeld.
Wij varen af naar Esna waar wij in de vroege uren door de sluis varen.
Ik was verscheidene malen wakker geworden, maar op het "moment de pointe", het doorvaren van de sluis, sliep ik natuurlijk.
Mohammed Ali regeerde tijdens de eerste helft van de 19de eeuw over Egypte en gaf zijn naam aan de Moskee in de Citadel, het hoogste punt van Cairo. Hij is van overal in de stad te zien. Het bouwwerk heeft een grote koepel en vier halve koepels. Deminaretten zijn 80 meter hoog. Hij is een kopie van de moskee van Istanbul die door de zelfde architect gebouwd werd. Cairo telt maar liefst 500 moskeeën, maar deze behoort toch wel tot de aantrekkelijkste.
op de binnenkoer ontdekt u de grote fontein en vooral de klokketoren, een geschenk van de Franse Koning Louis Philippe in ruil voor de obelisk, de naald van Cleopatra die voor de tempel van Luxor stond, en nu te zien is op de Place de la Concorde.
klein detail : het uurwerk heeft nooit gewerkt, omdat bij het lossen van het bouwwerk in Cairo de toren tegen de grond smakte en nooit hersteld werd.
Binnen de moskee heeft Amir dan de geschiedenis van de Islam in Egypte uitgelegd alsook de verdere ontwikkeling van de moskee. bekijk vooral de grote kroonluchter, de fraaie afwerking van de koepel en het preekgestoelte (Mumbar). De belangrijkste plaats in de moskee is de Mihrab (altaar naar Mekka gericht). Haremlek is de plaats waar de vrouwen bidden (gescheiden van de mannen).
De Sultan Hassan Moskee
De Sultan Hassan Moskee staat naast de citadel en stamt uit de tweede helft van de 14de eeuw. Dit is een heel groot en bijzonder bouwwerk. De moskee heeft een lengte van maar liefst 150 meter.
Van de oorspronkelijk twee minaretten is er slechts eentje overeind gebleven. Het is van buiten een vrij sober ogend gebouw maar via de imposante poort Komt ge in een heel mooi bouwwerk. Hier is het binnenhof met de fontein en de omliggende gebedsruimtes.
Sultan Hassan werd vermoord voor de moskee afgewerkt was. Zijn lichaam werd nooit teruggevonden en kon dus niet in het mausoleum opgebaard worden.
De stalagtieten op het plafond van de moskee worden gezien als de tranen van de Koran. De Imam heeft voor ons de tekst uit de Koran die als een fries rond de gebedsruimte geschilderd staat voorgezongen. Het bezoek aan deze moskee liet een overweldigend gevoel na.
Egyptisch Museum
Het Museum der Egyptische oudheden , beter gekend als het Egyptisch Museum, is met een collectie van meer dan honderdduizend stukken 's werelds grootste Egyptologisch Museum.
Het Egyptisch Museum is opgericht in 1858, Het was eerst in een voormalig paleis ondergebracht maar is sinds 1900 in zijn huidig verblijf in het centrum van Cairo.
Het museum herbergt een aantal van de grootste schatten uit de Egyptische oudheid. Zo is de gehele inboedel van het graf van farao Toetanchamon, in de instelling te vinden en er worden tal van mummies, waaronder dat van Ramses II, tentoongesteld.
Er is een onderverdeling te maken van kunst uit:
het Oude Rijk van Memphis, het Middenrijk en het Nieuwe Rijk. In het museum staan echt prachtige dingen en is een bezoek meer dan waard. Het summum is natuurlijk het masker van Toetanchamon en zijn massief gouden doodskist, helemaal bewerkt met een gewicht van 110 kg zuiver goud. Deze sarcofaag was verborgen in nog 7 andere sarcofagen. Het masker is schitterend, ook volledig in het goud en weegt zo ongeveer 11,4 kg. Alles wat men vond in het grag is tentoongesteld, gaande van juwelen tot karossen tot gereedschap, muziekinstrumenten ... kamers vol met schatten. Vele van deze stukken worden uitgeleend aan andere musea of tentoonstellingen. In de kamer van Toetanchamon lagen dan foto's van de stukken die ontbraken.
Boekje gekocht met fotos omdat geen fotos mogen gemaakt worden in het museum
Vlucht naar Luxor MS 201 CAI 2000 LXR 2205
Transfert en inschepen op de cruiseboot Al-Nabilatan
Dit wordt onze eerste nacht aan boord van de cruiseboot. De cabine valt best mee maar er is heel weinig opbergplaats zodat meer dan de helft van de kleding in de valies moet blijven.
Een fantastische nacht geslapen en de volgende morgen paraat om ons te laten
onderdompelen in de Egyptische Mythologie.
Eerst nog vlug enkele Euros uitgewisseld in LE en dan kon het naar de bus
waar Nederlandstaligen en Franstaligen gescheiden worden en elk onze
eigen gids krijgen. Wij hebben een roos gescoord met onze gids. Amir is als 8-jarige naar Nederland gekomen met zijn vader en heeft daar tot zijn humaniora
gestudeerd. Hij is dan naar Egypte teruggekeerd en heeft Egyptologie gestudeerd
aan de universiteit van Cairo. Hij is daarna naar Leiden nog gaan
bijstuderen. Hij is inmiddels Belg getrouwd met een meisje van Affligem. Hij woont in Lier en al gauw bleek dat hij boeiend en met veel liefde over Egypte en de
oudheid kon praten met heel veel kennis van zaken
Memphis, Sakkara en Gizeh
Memphis
Bij aankomst aan de Site gaat Amir kaartjes kopen voor de groep en dan kan het naar binnen om eerst nog een beetje uitleg te krijgen bij de beelden. Memphis, (Egyptisch: Men-neffer) is een oud-Egyptische stad op de
westelijke oever van de Nijl, ca. 20 km ten zuiden van het huidige Caïro.
Memphis werd volgens een aanvaardbare traditie gesticht door farao Menes, die na
de vereniging van Opper-Egypte en Neder-Egypte, hier een vesting en een tempel
voor Ptah, de stadsgod van Memphis, bouwde.
Memphis is de Bijbelse plaats Nof en was gedurende het gehele Oude Rijk
hoofdstad van Egypte (tijdens het Middenrijk en het Nieuwe Rijk was Thebe de
hoofdstad). Memphis werd na de verwoesting van Thebe in 663 v.Chr. opnieuw de
voornaamste stad van Egypte. Het werd later overvleugeld door Alexandrië, doch
bleef belangrijk tot de verovering van Egypte door de Arabieren, die in 641 n.
Chr. hun hoofdstad stichtten te Foestat (oud-Caïro), ten noorden van
Memphis
Sakkara
(ook wel Saqqara, ) is een necropolis (dodenstad) uit het oude
Egypte, dat ongeveer 30 kilometer ten zuiden van het huidige Cairo ligt. De
necropolis is vooral bekend door de wereldberoemde trappenpiramide van Koning Djoser die daar
staat. Het gebied heeft een oppervlakte van ongeveer 7 km bij 1,5 km.
Sakkara hoorde in de Egyptische oudheid bij de hoofdstad Memphis. Het werd
aangelegd in de 1e dynastie, maar pas in de 2e dynastie werden er de eerste
faraos begraven, waaronder Hotepsechemoey en Nynetjer. De plaats van Sakkara
als koninklijke necropolis werd in de 18e dynastie overgenomen door de Vallei
der Koningen, maar Sakkara bleef tot in de Romeinse tijd in gebruik.
Gizeh
( al-Gizah, Engels: Giza) is een voorstad van de Egyptische stad
Cairo. Gizeh is het meest bekend om de aldaar aanwezige Sfinx en piramiden die
volgens de huidige meest gangbare theorieën zijn gebouwd als graftomben voor
faraos. De koningen Cheops, (de grootste piramide) Chefren en Mycerinus liggen hier begraven.
Cairo by night
Deze facultatieve uitstap brengt ons met de bus naar de diverse hoeken van
Cairo. Van de oude delen, naar de nieuwe, naar de groentemarkt en de soeks met
theesalonnetjes. Fijn om ook die kant van het leven te
zien. Een andere kant is zeker de dodenstad, de begraafplaats van Cairo, waar mensen uit het platteland komen en hun intrek nemen in de dodenhuisjes . Onvoorstelbaar maar toch zo waar.
Een wandeling die zeker aan te bevelen is.
Op de weg naar het hotel was mijn vrouwke al met eens een jaartje ouder maar dat kon helaas niet gevierd worden (te moe en te moe)
Wij
waren al vrij vroeg naar de luchthaven vertrokken omdat er s morgens
file was in Strombeek door een ongeval en waren dus veel te vroeg . Bij
de balie van de touroperator zat onze begeleider te wachten maar had nog geen dokumenten. Een babbeltje gemaakt, en hij leek ons op het eerste
moment al heel sympathiek . In afwachting van de dokumenten zijn we nog
een koffie gaan drinken, en druppelgewijs zijn de andere gasten
aangekomen.
Voor
ons stonden twee dames, waarvan de ene een kapsel
had zoals alleen kween Fabiola er een heeft en dus had ze al direct
haar naam. Enkele dagen later zou iemand anders haar ook die titel
geven (of hoe gedachten kunnen samenlopen).
Wij
hebben bij de check-in "exit"- plaatsen gevraagd en die waren nog vrij
zodat we een beetje meer plaats voor de beentjes hadden.
Bij de security controle mocht het vrouwke haar schoentjes uitdoen omdat dat hek bleef piepen. Bleek dan een vijs in de hiel te zijn. Na
de nodige rookartikelen gekocht te hebben in de tax free (want dat mag)
zijn we naar de gate gegaan om het boarden af te wachten. Dit gebeurde
op tijd en dus konden we ook op tijd vertrekken.
Vlucht MS 726 Brussel 15.00 Cairo 20.30
De
landing was op het voorziene uur. De plaatselijke agent had
de stickers voor het visum bij zich en kleefde deze in ons paspoort
zodat we vrij vlot door de politie konden.
Toen we dan aan de band stonden te wachten voor onze bagage scheen die
er niet te zijn. Als we dit aan de begeleider wilden melden zagen we dat al de
koffers van de groep samen stonden, metde onze erbij.
Enkel voor de schijn en om het werk in de Egyptische wereld te houden,
kwam een douanier met gallons en eretekens de valiezen een voor een
opheffen. Nu en dan keek hij eens op om te zien van wie de valies in
kwestie was, zonder respons van de eigenaar, en dan mocht de kruier ze
op de kar laden.
De
kar werd naar de bus gereden en ondertussen stonden er al heel wat
helpers met hun handje open voor de 'bakshies' in ontvangst te nemen.
Als de bagage ingeladen was en iedereen in de bus zat kon het naar het
hotel
Sofitel Sphinx in Gizah,
Bij
onze aankomst in het hotel werden de valiezen uit de bus samen gezet in
de lobby en moesten wij ons kamernummer op een label schrijven zodat de
bell boy ze naar de kamer kon brengen.
Wij
hadden maar een beetje gegeten in het vliegtuig, een warme maaltijd
stelt niet veel voor, en hadden graag nog iets achter de tanden
gestopt. De sandwichbar in de lobby was nog niet gesloten maar eten was
niet meer te krijgen. Enkel een fles water gekocht om mee te nemen naar
de kamer om tandjes te poetsen en een droge mond weer nat te maken.
In
afwachting van de welkomstdrink die er niet is gekomen, (waren wij dan niet welkom?) waren onze
valiezen al voor de deur van onze kamer gezet.
Wij hadden de valiezen zo gepakt dat er maar één diende opengemaakt te
worden en alles nodig voor die eerste dagen bij de hand was.
Wij
wilden niet met een rammelende maag in bed kruipen en zijn dan toch nog
naar het restaurant afgezakt, maar dat was ook al gesloten, zei de
ober. Na aandringen kregen we toch de kaart en hebben nog een sandwich
gekregen met frietjes. Ik heb mijn eerste pint Sakara gedronken, niet
slecht maar zeker niet waw, wel een halve liter (dus 2 pintjes). En dan
naar de kamer en slapen.
s Avonds is er animatie in de bar die verzorgd wordt door het team animazione van het hotel. Dat stelt ook niet veel voor. Algemeen besluit : zijn het kinderziekten of is het gewoon gebrek aan kennis, maar om een 5 sterrren waard te zijn is het niveau veel te laag en liggen naar mijn gevoel de verwachtingen van de gasten veel hoger dan wat ze krijgen. Prachtig is het wel, maar een schoon bord met niets op is alleen maar een schoon bord. Doordat het hotel nog niet volledig af is en er nog werken gebeuren aan de chalets ziet het er een beetje miezerig uit. De planten zijn dor of zo klein dat ze tenietgaan in het dekor. De fotos liegen niet.
