Een verbroedering voor Vaderlandslievende Verenigingen ??

Zolang de mens bestaat, heerst er ergens op de wereld een ruzie of een oorlog tussen de volkeren. Steeds wordt er achteraf gezegd dat men geleerd is en dat er nooit meer oorlog mag zijn. Maar de geschiedenis heeft geleerd dat de mens, met al zijn kennis, nog steeds niet  geleerd is.

Is er op de tv één nieuwsuitzending waar er geen oorlogsgeweld in voorkomt? Ziet men niet dagelijks de beelden van geweld, verdrukking, kansloze slachtoffers zowel vrouwen, kinderen als mannen. Is het normaal dat kinderen op straat meevechten gewapend met allerhande wapens soms groter dan zijzelf?

Eén ding is zeker, velen sterven een gewelddadige dood voor hun ideaal,of het nu godsdienst is of verkrijgen van hun vrijheid.

Zo zijn reeds velen voorgegaan in de beide wereldoorlogen. Ook ons land en onze stad kregen hun deel.

Zonder de geschiedenislessen zouden wij niet eens meer weten dat er hier werd  gevochten voor de vrijheid en de vrede in ons land. Zonder de boeken, foto’s en allerhande beeldmateriaal kan men zich niet meer indenken hoe het eigenlijk is geweest.

Zeer veel mannen, soldaten uit alle werelddelen, hebben op zeer jonge leeftijd gestreden en zijn er gesneuveld voor onze vrijheid. Voor de vrede die wij nu kennen.

Stille getuigen zijn de vele kruisjes die men vindt op de militaire en burgerbegraafplaatsen.

Maar er zijn nog steeds levende getuigen zoals de oud-strijders of de nog levende overgrootouders die het allemaal van dichtbij hebben meegemaakt.

Het is toch zo lang geleden en wij hebben hier geen oorlog meer! Goed,maar als wij niets uit het verleden willen leren,hoe kun je dan een toekomst opbouwen zonder in dezelfde fouten te vervallen.

Neen, wij mogen dit niet vergeten en niet vergeten kun je doen door te herdenken wat er is gebeurd. Wij hebben zoveel monumenten die ons een verhaal kunnen vertellen uit de oorlog. Monumenten die ons eraan herinneren hoeveel doden er gevallen zijn, welke helden zij waren op dit veld van eer.

Om dit niet te vergeten zijn er herdenkingen aan elk monument of erekerkhof.

Oud-strijders, gedenken dan hun gesneuvelde makkers of medestrijders.

Maar de oud-strijders verlaten ons één na één .

Straks staat er niemand meer om een gebed te zeggen of een bloem neer te leggen uit dank voor onze vrede.

Het wordt hoogtijd dat de jongere generatie de fakkel overneemt. Iedereen die zich dan ook geroepen voelt en die ons vaderland zeer genegen is, is dan ook van harte welkom.

Rony Bekaert