Onlangs heb ik mijn blog vrij gegeven. Wellicht hebben sommigen onder u al reeds een kijkje genomen,hopelijk hebben jullie al kunnen genieten van mijn hersenspinsels,het zijn er nogal veel. Neem gerust jullie tijd om er door te worstelen.
Ik ben Emilienne Van Impe (Mimi voor mijn Familie)Zr.Renata voor vrienden en bekenden uit mijn omgeving en mensen uit organisaties in het Aalsterse en ook daar buiten.
Ik ben geboren te Vlierzele in 1938. Ik ben verpleegkundige van opleiding en trad in 1961 toe tot de religieuze gemeenschap van de zwartzusters te Aalst. In het OLV ziekenhuis was ik werkzaam op verschillende verpleegkundige diensten tot in 1969.
In 1970 ben ik vertrokken naar LATIJNS - Amerika tot 1982. Daar was ik werkzaam in een tehuis voor daklozen voor de allerarmsten in Santiago(Chili). Ik ben teruggekeerd naar België om er terug in het ziekenhuis te werken tot mijn 65ste.
Dan ben ik met pensioen gegaan voor wat betreft mijn verpleegkundige activiteiten.
Ik ben geëngageerd in verschillende organisatiesin Aalst,zowel christelijke als pluralistische. Wat mij het meest aan het hart ligt is de problematiek van Internationale Samenwerking voor een rechtvaardigere wereld. Ik ben dus lid van organisaties die zich daarvoor inzetten. In 2007 kreeg ik van de organisatie het Vredeshuis in Aalst De Vredesprijs" voor het jaar 2006.
Voor mij was het een totale verassing, ik zie dit dan ook meer als een erkentelijkheid voor mijn inzet gedurende de vele jaren in Aalst en erbuiten. Het vraagt wel een voordurende inzet.
Ik heb het gevoel dat ik met de juiste dingen bezig ben.
Voor mij telt de mens achter mijn activiteiten en gedrevenheid.
Omdat ik op rust gesteld ben in de verpleging,probeer ik me nuttig te maken voor de maatschappij.
Dit blogheeft geen specifiek onderwerp zoals ik vermelde, het is meer de bedoeling om in contact te blijven met familie, vrienden en kennissen en voor de mensen die er belang aanhechten.
Ik zet mij in voor verschillende organisaties die werken voorbeterelevensvoorwaarden en een rechtvaardigere wereld voor de mens op gelijk welk niveau. Zowel hier dichtbij als voor de mensen in het Zuiden.
Het is niet de bedoeling om een waslijst op te noemen van organisaties waar ik actief ben, maar wat mij wel NAUW aan het hart ligt is de"Raad Internationale Samenwerking" van de stad Aalst. In die raad zijn verschillende organisaties vertegenwoordigd die projecten in het Zuiden steunen.
Wat mij nog NAUW aan het hart ligt is de organisatie van
"Broederlijk Delen".
Ik vertegenwoordig daarin een project in Nicaragua, die vooral opkomt voor de emancipatie van vrouwen en jeugd.
Hier bij ons ben ik ook actief in verschillende organisaties.
Ik hou van talen in het algemeen en van goede lectuur die een verruimende blik geven op de hedendaagse wereldproblematiek en de actualiteit in deze wereld.
Ik lees zeer graag ,een goed boek is altijd welkom.
Het meest hou ik van waargebeurde verhalen.
Ik hou vooral van Latijns Amerikaanse schrijvers en dichters,vooral de gedichten van Pablo Neruda vind ik prachtig. Ik heb ook altijd interesse gehad voor vreemde culturen. Het is dan voor mij ook een beetje feest als ik eens kan rondneuzen in een boekenwinkel.
Ik waardeer ook een goede film met inhoud . Documentaires over dieren en de natuur vind ik prachtig.
Als ontspanningga ik regelmatigeen duik nemen in het zwembad te Aalst.
Ik ben een waterrat.
Ik fiets regelmatig, niet zozeer als tijdverdrijf maar om me te verplaatsen naar de activiteiten.
Ik waardeer ook een toffe babbel en samenzijn met vrienden.
Mensen ontmoeten is voor mij enorm belangrijk.
Een reisje mag er wel eens bij, naargelang de mogelijkheden en de omstandigheden die zich voordoen.
Ik ben een volhouder en het ligt niet in mijn natuur op te geven.
Als ik iets doe ga ik ervoor.
Ik ben zeer leergierig en probeer zoveel mogelijk nuttige dingen bij te leren.
Ik ben gelukkig als ik mensen kan helpen en me nuttig kan maken.
Nu zal ik jullie wat vertellen waar ik voor het ogenblik mee bezig ben.
ik meen te mogen zeggen dat de dingen die ik doe zinvol zijn.
Het brengt me in contact met veel mensen die op dezelfde lijn zitten.
Dat vind ik terug in veel organisaties en dit zonder ze allemaal bij naam te noemen.
Het Emmaüshuisechter draag ik diep in mijn hart: dit is een tehuis voor zingeving en spiritualiteit waar iedereen terecht kan voor een toffe babbel enz..
We hebben een tof winkeltje met waardevolle en zinvolle geschenken voor alle gelegenheden.
Het Wereldfeest in Aalst is ook iets moois, het brengt verschillende culturen bij elkaar en daar kan ik me best in vinden.
Ik probeer me in het ziekenhuis nog wat dienstbaar te maken in de bibliotheek en af en toe ga ik op ziekenbezoek.
Nu zal je ook kennis maken met het land Chili dat mij zo dierbaar is. Omdat ik er het beste van mezelf gegeven heb. Het is een mooi land met veel natuurschoon, prachtige Vulkanen en meren. Het land heeft alle klimaten, dat komt door zijn lange uitgestrekte geografie.
Datbrengt een grote diversiteit teweegbrengt aan natuurschakeringen.
Het is een land met veel contrasten en tegenstellingen tussen rijk en arm, in dit kader kan ik mijn werkterrein situeren: dat is het instituut 'Hogar de Cristo "(tehuis van Christus) in de hoofdstad Santiago. Het is een tehuis voor daklozen waar de allerarmsten werden bijgestaan van de wieg tot aan het graf. Dit instituut werd gesticht in 1944 door een Chileense Jezuïet,die spijtig genoeg veel te vroeg is gestorven. Binnen dit kader werd ik verantwoordelijke voor de gezondheidszorg van de behoeftige mensen.
Daar heb ik een afdeling gesticht voor ongeneesbare terminaal zieken. Ze verbleven er tot ze stierven. Palliatievenzorg stond hier centraal.
Op deze afdeling werd een thuis geboden aan terminaal zieken.
Hier werden de nodige geneeskundige zorgen verleend.
Ik werd geconfronteerd met onrechtvaardige structuren en gebrekkige woon-en leefomstandigheden. Het was emotioneel zwaar, maar het gaf veel voldoening omdat de meeste niemand meer hadden op deze wereld.
Dit jaar had ik de gelegenheid met Broederlijk Delen op inleefreis te gaan naar India.
Van22februari. Deze reis moest plaats gevonden hebben in 2008,maar omwille van de bomaanslagen van 25 november kon deze reis niet doorgaan,het was niet veilig om zich dan aan een avontuur te wagen.
India is een land van veel contrasten, vooral een land van tegenstellingen het heeft een atoombom,het lanceert satellieten.Al heeft het de snelst groeiende economie ter wereld,toch blijft de kloof tussen arm en rijk groeien,iedereen profiteert niet van de vooruitgang.
Daartegenover staat de schrijnende armoede. Zo een 80% van de bevolking moet het stellen met amper 2 dollar per dag. Omwille van die schrijnende toestanden kiest Broederlijk Delen voor deze kwetsbare mensen.Er is ook nog de ongelijkheid omwille van het kastensysteem.Ik kende India niet,het eerst contact is echt shockerend,men krijgt een echte cultuurschok zoals men dat zegt.
We hebben ons daarop zeer goed voorbereid en toch is het even slikken.
We hebben daar vooralenkele projecten van Broederlijk Delen bezocht van de inheemse bevolking,we hebben met eigen ogen kunnen zien hoe doeltreffend deze mensen werden begeleid.
Ons verblijf daar bij de inheemse bevolking was beklijvend.
Broederlijk Delen steunt de partners uit het Zuiden,maar laat vooral de mensen hun eigen plannen realiseren.De campagne had dit jaar het gezicht gekregen vanTILAKde vrouw die symbool staatvoor elke sterke vrouw in India.Ik heb haar niet gezien omdat ik op een andere plaats was ook met zeer interessante projecten.
Dit is maar een kleine bijdrage van mijn inleefreis naar India,ik zou meer willen vertellen,doch het mag niet te lang worden.
In India groeten ze met het woord NAMASTE.Dat zegt meer dan een goede dag,het getuigd van respect en eerbied van het goede in de mens zelf.
MIMI - RENATA
