Ik bewonderde een poosje Een juweeltje van een doosje Met vogeltjes aan alle kantjes Schitterend als diamantjes 'k Wil zomaar zeggen Jan en Toosje: Je ziet soms liefde in een doosje.
Als ik zo individueel creatief bezig ben voel ik mij gesteund door de stille werkende kracht van het zelfrefererende spel. Een veilige feedback als het ware in de kosmische aanwezige bezige creativiteit van de stille dynamische creator, die de puntjes van verbinding nauwgezet in perspectieven zet. De natuurlijke vanzelfsprekendheid welsprekend uitdrukt. In stilte hier op papier en de eindjes in het niets -hoe krijg ik het gezegd zo simpel uitgelegd- aan elkaar gerelateerd tot een verenigende eenheid tot in de kleinste levende eenheid van het grootste eeuwigdurende spel van de eeuwige oneindige eindigheid. O enige visie in blijvende relatie creatie na creatie.
*** Ze zit in de rolstoel bij de grote ronde tafel. Haar hoofd schuin hangend naar links zoals meestal.
Ze lacht als ze mij ziet ze toont zich zelfs blij verrast. Met wat onverstaanbare brabbels toont ze haar vreugde.
Ik aai haar zachtjes op haar wang.
Hier ben ik weer, groet ik haar. ja, zegt ze. dat is het enigste woord wat nog verstaanbaar is.
Haar rechterhand valt vanaf haar pols slap naar beneden.
Ik haal een kopje koffie en laat haar met kleine slokjes drinken. Breek een koekje in kleine stukjes en ze laat het toe dat ik het in haar mond stop. Ze vind het blijkbaar lekker. Ze lacht weer.
Na tien minuutjes ga ik met de rolstoel haar rijden door de gangen en het binnentuintje. De roosjes bloeien nog.
Terug in de huiskamer, zeg ik haar dat ik weer naar huis ga maar gauw weer terug kom. Het dringt niet tot haar door. Bij de deur zwaai ik nog even. Ze ziet het niet meer.
Tijdens de lange treinreis naar huis ben ik met mijn gedachten nog steeds bij haar.
Hoelang zal dit nog duren?
***
Januari 2009 Riet
*** (Op 3 maart 2009 is ze heel vredig overleden.)
Een blad of bloem op deze zomerdag ontvouwt zich stil zonder gerucht zelfs geen zucht zo zacht als op kousevoeten speelt zo'n wonder zich af temidden van deze rumoerige tijden in een wereld van veel lijden en mensen overlijden maar nieuw leven wordt geboren..
Er fluit een nachtegaal schoner dan de zang van de gekozen Idols wekelijks op de TV met een ja of nee stemmen wij vrolijk mee..
In alle jaargetijden kunnen we vreugd' verspreiden we luisteren in de milde stilte..
Laat ons voortdurend groeien op het juiste ogenblik één zijn volledig mens zijn en op het juiste punt dat Zijn en worden wat we Zijn op onze zwerftocht door het leven en zo ons eigen Zelf onze eigen zuivere zomerbloem aan elkander geven in dit eeuwige leven NU
Afscheid? Ik ben er toch Ik kan er toch niet niet zijn Als je een verbondenheid ervaart met alles en allen hoef je nooit afscheid te nemen of wie dan ook te verlaten tenzij elk moment sterven en veranderen is zo is elk moment leven en laten leven Stille tranen van levende pijn en liefdegroei vloeiend laten afscheiden hoort bij het leven of verglijden je nood je zielepijn je vragen je klagen je hele zelf je ZIJN we kunnen het dragen stut of steun valt er in dit opzicht van geen sterveling te verwachten geen mens is bij machte je diepste leed te verzachten Alleen met allergoddelijkste stille krachten komen we samen in het leven door de diepste nachten..
Daar zal het goddelijk Licht je verwachten..
*** Jij hebt het al ervaren Jij bent nu THUIS Vaarwel Tot ziens.
*** Lijntje In mijn diepste zelf weet ik een lijntje, of een punt om overal te zijn. Om daar en hier te zijn Een lijntje van het Atma of het Zelf Een weten van geweten om ver te gaan of ook dichtbij Een lijntje als een ja of nee zoals zoiets : 'I fly away' Als om met vele armen om de armen te kunnen slaan en om met mijn handen te kunnen vouwen In vertrouwen. Het lijntje blijft maar lopen Altijd open En stromen als een komen van daar naar hier van punt naar punt van doen en niet doen. Een stroomlijntje vanuit de bodem van eigen bestaan al of niet wetend naar welk doel het weer zal gaan. Naar iedereen en alleman. Zon eeuwigdurend lijntje zo'n punt van waaruit ik steeds bouwen kan.
*** Nu ik tachtig ben Gelukkig ook en helder ben Zit ik als vanzelf te pennen Letters, woorden, schrijven mij Uit het niets en maken vrij.
Hier wat gedachten op papier O waar vandaan Of waar naartoe Wie is het of ontmoet mij hier Wie hoort het woord van stilte hier Van mensen die reeds tachtig zijn Of van welke leeftijd ook? want, woorden vliegen snel voorbij Ze gaan vanzelf weer op in rook..
Als lente, zomer herfst en winter Elk jaar zo snel vervlogen zijn Zo ook tachtig jaren zijn
Hoe vruchtbaar rijk en overvloedig Ziekte, pijn, gedragen, moedig. Altijd nieuw Zo nieuw is elke dag der jaren
Ik zing mijn vreugde in een lied Altijd nieuw, geniet ik ddagen In vrede vreugde en verdriet.
En zeker nu 'k al tachtig ben Gelukkig nog en helder. Ben.
