Ik bewonderde een poosje Een juweeltje van een doosje Met vogeltjes aan alle kantjes Schitterend als diamantjes 'k Wil zomaar zeggen Jan en Toosje: Je ziet soms liefde in een doosje.
Als ik zo individueel creatief bezig ben voel ik mij gesteund door de stille werkende kracht van het zelfrefererende spel. Een veilige feedback als het ware in de kosmische aanwezige bezige creativiteit van de stille dynamische creator, die de puntjes van verbinding nauwgezet in perspectieven zet. De natuurlijke vanzelfsprekendheid welsprekend uitdrukt. In stilte hier op papier en de eindjes in het niets -hoe krijg ik het gezegd zo simpel uitgelegd- aan elkaar gerelateerd tot een verenigende eenheid tot in de kleinste levende eenheid van het grootste eeuwigdurende spel van de eeuwige oneindige eindigheid. O enige visie in blijvende relatie creatie na creatie.
*** Ze zit in de rolstoel bij de grote ronde tafel. Haar hoofd schuin hangend naar links zoals meestal.
Ze lacht als ze mij ziet ze toont zich zelfs blij verrast. Met wat onverstaanbare brabbels toont ze haar vreugde.
Ik aai haar zachtjes op haar wang.
Hier ben ik weer, groet ik haar. ja, zegt ze. dat is het enigste woord wat nog verstaanbaar is.
Haar rechterhand valt vanaf haar pols slap naar beneden.
Ik haal een kopje koffie en laat haar met kleine slokjes drinken. Breek een koekje in kleine stukjes en ze laat het toe dat ik het in haar mond stop. Ze vind het blijkbaar lekker. Ze lacht weer.
Na tien minuutjes ga ik met de rolstoel haar rijden door de gangen en het binnentuintje. De roosjes bloeien nog.
Terug in de huiskamer, zeg ik haar dat ik weer naar huis ga maar gauw weer terug kom. Het dringt niet tot haar door. Bij de deur zwaai ik nog even. Ze ziet het niet meer.
Tijdens de lange treinreis naar huis ben ik met mijn gedachten nog steeds bij haar.
Hoelang zal dit nog duren?
***
Januari 2009 Riet
*** (Op 3 maart 2009 is ze heel vredig overleden.)
Een blad of bloem op deze zomerdag ontvouwt zich stil zonder gerucht zelfs geen zucht zo zacht als op kousevoeten speelt zo'n wonder zich af temidden van deze rumoerige tijden in een wereld van veel lijden en mensen overlijden maar nieuw leven wordt geboren..
Er fluit een nachtegaal schoner dan de zang van de gekozen Idols wekelijks op de TV met een ja of nee stemmen wij vrolijk mee..
In alle jaargetijden kunnen we vreugd' verspreiden we luisteren in de milde stilte..
Laat ons voortdurend groeien op het juiste ogenblik één zijn volledig mens zijn en op het juiste punt dat Zijn en worden wat we Zijn op onze zwerftocht door het leven en zo ons eigen Zelf onze eigen zuivere zomerbloem aan elkander geven in dit eeuwige leven NU
