dag...boekje, Net zitten sukkelen met Facebook, en dat terwijl ik eigenlijk al op Netlog zit ook. Facebook klinkt Engelstalig, maar de site is puur Franstalig en it sucks (sorry, mijn gedacht). Niet mijn ding dus, maar ik ontmoette er al aantal bekenden op die anders verloren waren in mijn leven. Dus we slikken de it sucks in en zullen er dus bij tijd en wijle es langsgaan. Zondagnamiddag en de tijd werd/wordt verdeeld tussen strijken, wat tv kijken (niks degelijks overigens), de poezen, buurvrouw is langsgeweest met eigen baksel (moet nu nog suikerpeil onderzoeken), heb ook waterkoker ontkalkt, en dat soort dingen meer. En amper 17 uur en de donkerte trekt alweer over ons heen; we besparen door minder te stoken, maar af en toe voelt het toch echt nattigkoud aan, zelfs in huis. Nee, geef mij maar de zomer (mss best die van vroeger, toen je lange warme dagen had). Vanavond optreden van Luka Bloom, heb net opgezocht in Wikipedia wie en wat we straks te horen krijgen. Zal wel meevallen, hoop ik. Maar buik doet pijn, uitgerekend nu weer. Filip Mattheeuws heeft ondertussen mijn profiel via Facebook gezien en wat goeie raad gegeven rond het gebruik ervan, en blijkbaar moet je ook naar het Nederlands kunnen overschakelen. Zal me hopelijk toelaten er beter mee te werken. Nog een 15-tal hemden van Dirk te strijken, plus een shirt en een broek. Zie er tegenop. Kan ook aan een immense stapel zakdoeken beginnen, even aantrekkelijk idee. Of... laten liggen tot morgen, het loopt toch niet weg... of kijken hoeveel hemden ze in een uur strijken in een strijkwinkel en dus met dienstencheques betalen (net nu ze op maar besteld zijn; duimen dus dat ze ten laatste woensdag binnenkomen, anders kan ik Els niet betalen, of ik moet drie chequejes lenen bij mijn dochter en dan teruggeven; oftecourse). Hé, ik ga er gewoon weer tegenaan, hoe meer ik nu strijk, hoe minder ik er straks voor moet betalen. En mijn koffietitel... ik drink eigenlijk geen koffie, wel iets wat Bonjour heet en een poeder is (incl. melk) wat je met warm water mengt; soort chicorei eigenlijk, maar soms vrees ik wel eens binnenin aan het verpoederen te geraken, gezien de hoeveelheid die ik gebruik. Afwisselen dus best met es meer thee, alhoewel me dat meer een avonddrankje lijkt of een zomerdrink, als het goed warm is. Wat een voorrecht over dit soort dingen bezig te zijn, te kunnen kiezen, smaken uit te proberen en te bepalen, nu dit en dan dat. De volgende dagen probeer ik iets minder rauwe groenten te eten en waarom ook niet es een conditie-training op te zetten (de laatste maanden was dat vooral in de overtuiging van "morgen zeker, dan maak ik tijd"). Even zien wat Flipje op Facebook te vertellen heeft, let's go and see. g-riet-ings.
De foto hierbij is van ondergetekende op een zaterdag, toen we met een paar mensen bezig waren rond de afbraak van een oud lokaal bij de Scouts Rumbeke. Parsifal heet de groep en je kan een en ander volgen op www.scoutsrumbeke.be . Ik nam al honderden foto's, mijn bijdrage en voor wie wat wil doneren _ en je weet dat een gift van 30 EUR tot 50% recup via je personenbelasting toelaat, dat telt ook goed mee _, je kan het bouwproject steunen op 409-6504141-44 van Scouts en Gidsen Vlaanderen vzw, met referentie "BVG 5/242 Scouts Parsifal Rumbeke vzw". Voor een kindrijk goed doel. Serieus meehelpen financieel? Praten over sponsoring kan bij Patrick Glas, onze voorzitter, na een mailtje aan vzw@scoutsrumbeke.be ... Metscoutshartelijkedankbijvoorbaat!
Dag...boekje, 7 november is een drukke verjaardag in mijn kennissenkring, en dus zijn heel wat kaartjes verstuurd. Annelies van Busworld, Hans van het ICB, Philippe Schollaert (niet te bereiken), Jarig zijn, een mooi besef. De dag dat je jezelf een plaatje invocht in deze wereld, en ook dat gebeurt voor heel wat mensen op een eigen aparte manier. En al waren we er zeker bij en centrum van alle aandacht, ons blijft het herinneringsgewijs een verdwenen iets. Toch hoorde ik ooit iemand beweren dat baby's soms indrukken van die tunnelgang herinneren, en ik mag het graag geloven. Mijn kinderen kwamen vlot en makkelijk ter wereld via een keizersnede waar ik na die eerste wah-oeps-heu-schrik-melding dan toch blij om was. En dan denk je es terug aan een aantal jaren geleden: pakweg een eeuw geleden, waarbij ik dat kraambed niet zou hebben overleefd met een boreling van 5,150 kg, waarbij ik niet eens zou hebben geleefd om zwanger te worden, na de vaststelling van diabetes, suikerziekte.
dag...boekje,
