Dag...boek, met begrafenis van tante, dan met groep neven en nichten op café, nicht naar huis gevoerd en boodschappen gedaan, gsm-afspraak met dirk in roeselare en dan boodschappen, naar broer met zijn was- en strijkgoed, foto's gaan nemen van de bouwwerken aan nieuwe Scoutslokaal en naar huis. Boodschappen uitladen, alles wegsteken en dochter gebeld dat mijn zus opnieuw oma wordt en dan zoon hetzelfde bericht gedaan, met vraag om grap met zijn zus uit te halen, zeggen dat hij heel vreemd had gedroomd dat neef Simon vader zou worden. Another day in paradise of life... Een neef die de 50 nadert, wordt binnen paar maand voor de eerste keer papa... bijgepraat met goeie neef. Groot huis op grote landerij, met dieren en kruiden en groenten en vissen enz. Jammer dat zijn huwelijk strandde, maar dat zijn nu eenmaal dingen die gebeuren. Tante Godelieve had een propvolle kerk afscheidnemers en nog een deel dat geen voet meer binnenkreeg, zoals een van mijn broers. Ik had nicht Ginette vlakbij opgehaald en we waren een half uur voor tijd aan de kerk, maar moesten stapvoets en wachtend aansluiten... Toch een bewijs dat je geliefd en gekend en geëerd was, een mooi saluut aan een levenslustige, knappe, liefdevolle altijd lachende en levensmoedige dame, dame omdat het haar in een woord uiterlijk schetst en al de rest haar aanvullend complimeert als mens. Tante Godelieve, het ga je goed waar je zielshalve nu bent, groet meter Zulma en peter Jules onzentwege en hou je gezin gewoon verder in het oog, al hoef ik je dat eigenlijk niet eens te zeggen, want nonkel Roger is er nog en je zal het altijd en voor eeuwig doen. Een eerder gevoelsvolle dag, omdat op een week tijd het leven van een aantal mensen grondig verandert door het overlijden van een familielid. Nonkel Odiel had het even moeilijk, maar ons vader bleef rustig, tenminste van buiten uit. Ik durfde niet echt veel te kijken, bang dat hij geëmotioneerd zou reageren en het dan moeilijk zou krijgen. En ik heb het paar keren gezegd, en er is over gepraat: volgend jaar is er weer een familiefeest, hoe dan ook, en ik laat het me niet meer uit het hoofd praten. Vanaf nu: jaar na jaar, en we spreken elk feest de datum van de volgende samenkomst af.
Nog een besluit: gisterenavond was ik voor de eerste keer op een wake, een lezing voor een overledene, een samenkomst in de kerk net voor de begrafenis. Maakt niet uit, ons moeder wou erheen dus was ik chauffeur van dienst. En wou het mijn nichten en neven ook tonen, dat ik dat voor tante wou doen. Maar terwijl ik er zat en luisterde naar onpersoonlijke muziek, onpersoonlijke en algemeen gesproken woorden, waar af en toe het woord Godelieve in voorkwam terwijl de rest eigenlijk veeleer onbegrijpbaar in de micro verloren ging, heb ik besloten dat ik dat nooit wil hebben in mijn leven. En ook geen begrafenis, dat is iets waar mijn gezin en eigen familie mee te maken heeft, verder niemand. Wat ze wel mogen doen, is een vak komen leegdrinken ergens in een zaal met een stapel wafels zonder suiker, en grappen en lachen om mijn en het leven. Een boost om verder te gaan, een luchting van alle ergernis om wat ik fout of vervelend deed, een herinneren hopelijk ook van een paar goeie dingen, een eretribuut aan het leven, waar ik slechts een miniscuul deeltje van uitmaakte, maar een waarover _ let's hope _een en ander kan worden verteld. Some things to remember me by, een avond, een paar uren. En that's all folks, mijn erfenis, de last will van riet espeel, riet short for rita, rita espeel op identiteitskaart en later gekend als g-riet-ings. Wat inslapen betekent, weet ik voor een stuk, dat leerde mijn diabetes me, toen ik zwanger van elias op een avond ging slapen en 's ochtends niet wakker werd (coma). Er waren een paar van die voorvallen, ergerlijk, maar soms waren ze er gewoon. En ik had met de vele suikerzieke jaren geen verweer meer, geen aanwijzingen, geen overgang van normaal naar gevaarlijk. Stomme ziekte, verwaarloosbaar omdat niemand niks kan zien en wij ons altijd proberen als gewoon gezond, normaal te gedragen. Brr. Ik ga even naar de weblog van Mieke Degryse kijken, en naar die van Seppe (http://www.bloggen.be/hetseppedagboek/) ; volg hen en weet waarom er redenen zijn om graag te leven, hoe tegenstrijdig dat ook mag klinken. Tijd om deze dag, zaterdag, 29 november 2008, af te ronden. Tante Godelieve, slaapwel; dochter Laika (eigenlijk Laïka= La-ika, dankzij clevere ambtenaar van dienst in Brugge...) vandaag 31 jaar en één dag oud, slaapwel; Charleskastanje (of pelikaan, de twee bijnamen van zoon Elias), slaapwel; en slaapwel eigenlijk aan iedereen die ik ken: slaapt wel! g-riet-ings. En voor de aardigheid van het leven dat doorgaat: een foto van het nieuwe Scoutslokaal in opbouw, voor Parsifal Rumbeke.
Tot slot: bericht op site van seppe: Ter herdenking van alle kinderen die de wereld verloren heeft, wordt er ieder jaar op de tweede zondag van december een nationale herdenkingsdag voor overleden kinderen gehouden. Op deze dag wordt er om 19.00u een kaarsje aangestoken door iedere persoon die zich aangesproken voelt. Dit kaarsje brandt ter ere van alle kinderen die gestorven zijn! Door dit te doen in de verschillende tijdsgordels, gaat er in 24 uur een golf van licht om de wereld. Dit jaar wordt het WORLDWIDE CANDLE LIGHTING voor de 12de maal gehouden en dit op... 14 december 2008. Dit jaar zijn er ook vele jonge vriendjes van Seppe en van ons gestorven......aan kanker. Lien, Emily-Grace, Rune, Rytse, Sara, Sebbe, Soetkin........maar ook voor alle andere kleine sterretjes branden we een kaarsje! Jullie ook? Liefs Seppe, Jill, Serge en Ann.
Dag...boekje, gewoon om even te melden dat de tweeling Jules & Arthur vandaag precies middenin hun 5de en hun 6de verjaardag zitten, 27 november, 6 maand na 27 mei, hun geboortedag. Morgen wordt hun moeke Laika 31 jaar, en dat was verleden jaar groot feest, en met reden. Gisteren was een superdrukke dag, en terwijl J&A nu even voetballend (in huis, met de gangdeur als goal!) de living onveilig maken, maak ik even van de beschermde zijmuur gebruik om wat blogwerk te doen. Mieke Degryse baalt van wat met haar gebeurt in het H. Hartziekenhuis in Roeselare, partner Didier maakt een vergelijking met Gaia waarbij die positiever scoren in menswaardig optreden... Moet al erg zijn. En blijkbaar, zo hoorde ik daarnet van een andere oma-dame aan de schoolpoort, zou daar ook een fraudezaak aan het licht gekomen zijn. Jeetje, mariajozef en godvantielt, waar gaan we met deze maatschappij, deze samenleving, deze aarde op dit moment naar toe. Stop wat mij betreft, alle grote bouwwerken en doe alleen praktisch-nuttige dingen die de maatschappij beter kunnen maken in plaats van protsig, marmerig, granieterig, kunsterig en andere duurklinkende woorden die overigens zijn zoals banken: ze maken ons eerst miljarden armer en geven dan een hogere intrest op spaarrekeningen die toch weer achterhaald worden door verarmende inflatie-cijfers... Daarnet een bericht van 6Minutes gelezen, waarin wordt geadviseerd weer es een normaal levenspeil aan te nemen, in plaats van hollend en crossend ons maatschappelijk levensbeeld achterna te lopen en onze gezondheid te kwetsen, energie uit te putten. Willen passen in het plaatje dat mensen zogezegd van je hebben, is lastig. Bekomen dus, en aan schadebeperking doen. Gisteren was zo'n loopdag: kuisvrouw kwam en een en ander voorbereid, dan in bureau gewerkt, tweeling van school opgehaald, bij hen thuis eten gemaakt en meegegeten, dan op de thuiskomst van hun ma gewacht en vertrokken naar mijn broer om papieren op te halen, gestopt bij Parsifal Rumbeke waar nieuw lokaal wordt gebouwd, thuis binnen en buiten om papieren op te halen en vlug Scoutsverantwoordelijke met boodschap van bouwmensen opgebeld, dan naar kantoor, uitleg van Annelies over nieuwe werking rond ritbladenboeken, gevolgd door personeelsvergadering waar ik telkens voor verslag moet zorgen en tot slot nog ledenkaarten van de vzw Reisleiders Vlaanderen klaargemaakt en papieren voorbereid om thuis af te werken, even bijgepraat met Sonja over toestand opleiding reisleiders en dan naar huis, daar mails binnengehaald, Netlog, Facebook en Plaxo gecheckt, de poezen te eten gegeven en languit in de zetel tv gekeken... Had nog moeten strijken, maar na X-factor op VTM lukte dat uiteindelijk niet meer, en hoe dan ook: dirk moet studeren voor examen vrijdag... stil wezen was dus belangrijk. Afsluiten nu, want de tweeling is ondertussen naar de bouwwerken boven gaan zien en ik kan maar beter es checken hoe en wat. g-riet-ings.
Gisterenochtend stierf Godelieve Espeel in het Rustoord, Westlaan te Roeselare, in de palliatieve zorg. Laat achter, echtgenoot Roger D'Hooghe en hun vijf kinderen, waarvan een tweeling. Lucien, de oudste zoon, moest terugkeren uit Ruanda om haar nog te zien en ze heeft op hem gewacht, zo lijkt. Ik hoop dat ze nu bij haar ouders is, mijn peter en meter Jules en Zulma Espeel-Brulez, en bij de twee kinderen uit dat gezin die niet ver geraakten in levenstijd, maar ook bij nonkel Ernest en nonkel Paul, die hun levensstrijd ook reeds verloren. Voor ik verder ga, zoek ik nu eerst een van de laatste foto's van dit gezin op, te danken aan mijn broer Franck Espeel denk ik, maar ben niet zeker. Maakt ook niet zoveel uit, behalve een dankbaar gevoel om de mogelijkheid te herinneren en mensen terug te zien. Ik heb er een paar gekozen voor dit keer, maar kom er later uitgebreider op terug. Baal nog steeds een beetje om de uren verloren tekst, maar kan er niks meer aan veranderen. Opnieuw dan maar. Alleen wordt dat vandaag niet meer, want ben pomp- en bekaf. Het dagje van het opruimen naar de winter toe. Terras opgeruimd, alle plantenpotten leeggemaakt en de composthoop aangevuld, dan de terrasmeubelen opgeplooid en onder een beschermmat gestoken, het terras in de bleek en goed geschuurd, dan de tweede set tuinmeubelen (tweede tuinstuk) opgeplooid en opgeborgen, de serre ontmanteld en alle stukken naar de garage verhuisd en dat zal het zowat geweest zijn. Binnen moest dan natuurlijk ook een en ander worden opgeruimd, want je loopt natuurlijk de ganse tijd in en uit, dingen verhuizend en verplaatsend, en toen vond ik het gelijk tijd om de kussens van de tuinstoelen allemaal op te bergen en naar de kelder te verhuizen. En waarom dan niet ook meteen de doucheruimte beneden ook es aanpakken... Je hebt zo van die dagen, maar 't geeft een goed gevoel. Morgen komt Els kuisen en dan moet ik de tweeling ophalen en nadien naar kantoor voor een teammeeting. Verslag opmaken hoort bij mij, en dat kan dan gelijk met het verslag van de vzw FBAA West-Vlaanderen, voor ik alles vergeet. Ik hoop ook dat ik er morgen nog in slaag om de nieuwe leden van de vzw Reisleiders Vlaanderen in te boeken, zodat ze misschien morgen nog hun lidkaart doorgestuurd krijgen. Wie weet, lukt zelfs dat ook nog. Tante Godelieve, jij sterke gedreven en liefdevolle vrouw, je gaf me extra energie en doorzetting de voorbije dagen. Dankjewel. g-riet-ings.
Uren tekst getypt en opeens alles weg... Waarom heeft dit systeem geen voorziening om tekst tussenintussendoor te saven. Was er kop van in, maar we leren er hopelijk uit. En seniorennet evengoed. Nondedju. Sneeuwtaferelen, zondag 23 november...
Dag...boekje,
Uren tekst getypt en opeens alles weg... Waarom heeft dit systeem geen voorziening om tekst tussenintussendoor te saven. Was er kop van in, maar we leren er hopelijk uit. En seniorennet evengoed. Nondedju.
