|
Eerst even gedag aan Mieke Degryse, die er zo goed uitzag op tv gisterenavond. Dat te beseffen naast dat andere weten, is haast een wreedheid. Maar zoals zij dat alles dan toch weer menselijk naar buiten weet te brengen, om het haarzelf of vooral ons gemakkelijker te maken?
Vanmorgen gaan werken, deze namiddag thuis en geprobeerd wat te rusten. Nodig. Ouder worden en die overgangsperikelen meemaken... een iets, maar dan nog slecht slapen erbovenop, da's minder. Tenminste voor mij. En ik wou de voorbije dagen vooral mijn @Nieuwsbrief aan de reisleiders afwerken (beroepsmisvorming= beroepshandicap cf. golf?) enerzijds met dan onverwachte problemen bij het versturen anderzijds. En zo blijft een mens bezig, ach, wat zouden we anders doen?
Buiten is het weer kouder. Gisteren genoot ik van de zachtere omstandigheden, en genoot van mijn wandeling toen ik de tweeling van school ophaalde. Maar van kantoor naar de auto lopend en dan nog boodschappen doen, was er mss te veel aan. Mijn ogen prikken koud en stekend en mijn neus is weer de actieve looptoer op.
Tussen vandaag en de vorige keer zijn een aantal berichten verwijderd, teksten waar ik me bij tweede bekijken eigenlijk voor schaam. Teksten waarbij ik me bij het verwijderen afvroeg, hoe ik zo kon verworden, omdat ik zelfs moeite heb/had me erin te herkennen. En wou ik er me in herkennen? Nee, eigenlijk niet. Maar de beslissende druppel kwam van iemand, die al aantal jaren in de gevangenis zit, tendele voor zaken die hij deed, maar vooral door zaken die hij niet deed. Dit stukje brengt me dan weer terug naar vroegere tijden, toen met Bart en alles wat erbij kwam, maar daar wijden we niet meer over uit. Vincent komt dit jaar weer vrij. Zelf ben ik hem nooit gaan opzoeken, nog steeds niet, maar ik wil er eigenlijk niet meer heen, daar hangen teveel herinneringen aan die ik als afgeschreven wil beschouwen. Zo is dat, en al wil ik Vincent mss wel zien, de plaats overwin ik niet echt.
Ik ben dus een tweede blog begonnen, ver van mezelf en herkenbaarheid. Of dit me lukt, weet ik nog niet, de twee lijken wat verweven in de bron, maar ik ben overtuigd een lijn te kunnen trekken tussen de riet die ik ben als mens naar buiten en de riet die vanbinnen in me leeft. Nee, ik wil geen psychiater gaan spelen voor mezelf, daar ben ik niet goed genoeg in _ en voor wie zou willen reageren, ik wéét wat mensen zeggen, maar ik besef ondertussen evengoed wat mensen in hun gedragingen laten blijken, en daar gaapt een grote afstand in, dus... iets wat ik voortaan zelf ga bepalen.
Koud hier in mijn bureautje, verwarming kost geld en verleden week heb ik in H&M wat spulletjes gekocht. Leuk, mooi. Maar ik moet die hobby voortgaan inperken, kledij genoeg, laat ik die nu maar eens goed gaan gebruiken dooreen.
Have a nice day voor wat er nog rest, en da's voor mij de Spil, met een optreden van Liesbeth List: Piaf, de musical. CU.
|
