letters rijgen klanken klinkend klokkenspel kronkelende kleurpalet met lach en traan emotie vloeiende weerspiegeling in woelige waterspiegel diepste zieleroersel aan oppervlakte als een druppel openspat kringen in vage eindigheid tastend in ongrijpbaar diep berust ik en boetseer mijn woord in taal
genieten van geuren kleuren snuiven, luisteren en horen het ruisende koren het ritselende riet her en der vogels zwevend langs wiegende bomen wieken in oneindige rondedans vastgeklampt aan vruchtbare bodem waarop mijn tred behoedzaam stil en als herboren een nieuwe dag voelt gloren
mijmerend in de branding verdwijnt de dag in bruisend schuim terwijl de zon haar laatste stralen fonkelend in dovend avondrood te slapen legt op deinend watervlak zacht wiegend lied ebt langzaam weg in zwoele zomernacht waarin ik in gedachten verzonken dageraad voel lonken
mijn hondje het schudt met zijn kontje het kwispelt met zijn staartje het likt gestaag waar ik ga of sta 'k zou er door het vuur voor gaan het heeft donkere ogen ze kijken me vragend aan wil het wandelen heeft het honger of dorst zijn taaltje begrijp ik 't is door hem dat ik opkik hij doet het huis leven hij wil mij de warmte geven wanneer het vriest in mijn hart van 's morgens tot 's avonds dribbelt hij onverstoorbaar door loopt me achterna of pal voor de voeten hij is steeds in zicht zijn kijkers constant op mij gericht plots werd het anders zijn taaltje verstomde net of ie gromde hij verschool zich wou niet dat ik zag hoe ziek hij was die droevige tijd ging voorbij alertheid blijft ik verlies hem niet uit het oog mijn vriendje hij wordt in de watten gelegd over hem raak ik niet uitverteld nu ligt hij hier naast me op een stoel dat geeft me een warm en veilig gevoel een aaike een lief woordje een grollend geluidje als dank en straks liggen we samen heerlijk te dollen op de bank
NAXOS, een parel aan de kroon der Cycladen. Wij hebben er 4 dagen genoten van de natuur,de bergdorpjes, de gulheid en gastvrijheid van de bevolking, de oude stad in Naxos-stad,een waar labyrint van smalle steegjes zich langs de heuvel omhoog kronkelen tot je aankomt bij een burcht waar we de eerste avond al konden kennis maken met folkloristische dansen,konden proeven van plaatselijke dranken en genieten van prachtige vergezichten vanop die hoogte.
We bezochten bergdorpjes , het ene al meer schilderachtig dan het andere,we dégusteerden de plaatstelijke landwijnen,de geitekaas ter plaatse gemaakt, het lekkere geitevlees van de plaatselijke geiteboer, we kregen er verschillende bordjes groenten,smaakvolle tomaten zoals we ze hier maar zelden zullen aantreffen, dat alles rijkelijk bestrooid met kruiden en maagdelijke olijfolie die het geheel een heel aparte smaak meegeven. Leven zoals God op NAXOS!
Ik zou dolgraag grote fotos op mijn blog plaatsen maar zo slim ben ik nog niet . zal ik misschien nooit worden, dus zal ik mij beperken tot kleine fotos aan de zijlijn!
Onze bedoeling was om 4 dagen op Tinos rond te kuieren . We zouden onze dagen vullen met uitstapjes maken te voet en met de lijnbus.( hebben we ook gedaan !!!) Er zijn lieflijke bergdorpjes bereikbaar langs ezelspaadjes maar . niet meer te bewandelen oponze gezegende leeftijd vrees ik!
Flaneren op de dijk,genieten van een café frappé , loukoumades
die heerlijke oliebollen doordrongen van smaakvolle honing waarbij je de overtollige calorieën maar al te graag over het hoofd ziet, zeilboten bewonderen,vissersbootjes fotograferen en uitkijken naar het dagelijkse aperitiefje met de daarbijhorende mézé .Toch even een agentschap binnen lopen om te vragen of alles ok is met de boten. Ja hoor, olla endàxi ,alles ok!
Een half uurtje later, waarom weet ik niet, stap ik terug een agentschap binnen en vraag nog eens of alles endàxi is met de boot naar Naxos,overmorgen.
STAKING! Geen enkele boot vaart uit overmorgen;Net en fax ontvangen verduidelijkt de man achter de balie. En nu ? Een dag vroeger vertrekken, gaat dat? Geen enkel probleem. Met een seajet ,een dag vroeger dan gepland naar NAXOS !
Athene een wereldstad boordevol contrasten,groen, grijs, uitbundig, ingetogen,modern, oud .
Athene ligt voor ¾ ingesloten als het ware in een amfitheater van bergen.Het Ymittos-gebergte, rijk aan honing, het Pendeligebergte, rijk aan marmer en de Parnes die tot 1400m reikt. In de stad zelf prijkt de Lykavittos-heuvel ,300m hoog en last but not least is er die rots waar alles om draait,een rots van amper 156m hoog van waar een weergaloze geschiedenis verweven metonwaarschijnlijk mythologische verhalen aan de basis ligt van onze huidige maatschappij . De ACROPOLIS, de stad op de rots die zijn grote bloeiperiode kende in de 5eE voor Christus, de gouden eeuw van Perikles.Op de flank van die rots lag de stad-staat Athene.
Tot voor 1830bleef Athene aan die rots gekluisterd.Toen Griekenland de staat werd zoals we die nu kennen werd NAUPLION tot hoofdstad uitgeroepen en pas een jaar later kreeg Athene die eer toebedeeld.
De stad groeide uit tot een miljoenenstad. Architectonisch zeer rechtlijnig qua wegenaanleg,wegen die naar enkele centrale pleinen leiden. Syntagma,waar het parlement gevestigd is, Omonia,het broeierige stadsdeel en Monastiraki,het oudste deel ,de toegang tot het oude Athene dat nu een toeristische trekpleister is geworden : de PLAKA !Tussen de driehoek Syntagma,Omonia en Monastiraki wordt je werkelijk opgezogen in een chaotische drukte waaruit je zo snel mogelijk wilt ontsnappen.
Ons bezoek aan Athene beperkte zich deze keer tot, naast het kuieren door de Plaka,het bezoek aan het nieuw museum aan de Akropolis.
EEN JUWEEL !!!
Wanneer we uit de wirwar van kleine steegjes van de Plaka geraken wacht ons de grote verkeersvrije Areopagitou-boulevard richting ingang tot de Acropolis. Het prachtige theatertje van Dionysos, de soms leuke, soms onhebbelijke oer-menselijke God, ligt aan onze rechterzijde.Rechtszien we een gigantisch modern gebouw waar schoolgaande jeugdnetjes in rijen van twee , in keurige blauw-witte uniformen, onder de hoede van hun lerarenstaan te wachten. Hier moeten we zijn!
We lopen over een glazen bevloering waaronder we sober verlichte monumentale opgravingen zien liggen. Een beetje draaierig wordt je er van. Aan een balustrade blijven we vol verwondering staan en bekijken het onderaardse complex met een bewonderende blik. Wanneer we voor ons kijken , ietsje omhoog , schittert het witte marmer van het Parthenon in de azuurblauwe lucht tussen het weelderige lentegroen.
Aan de ingang staat een grote marmeren uil, symbool der wijsheid.
Na een tijdje gaan we de hal van het museum binnen waar aan verschillende balies een ingangsticketkan aangeschaft worden.
En dan begint het sprookje.We lopen door een enorme ruimte ,terug met glazen bevloeringwaaronder archeologische vondsten onze aandacht trekken. Authentieke stukken marmer, afkomstig van de vele tempels die eens deel uitmaakten van de Acropolis worden vakkundig én esthetisch tentoon gesteld.Je waant je niet in een museum. Alles is zo overzichtelijk, zo groots, zo luchtig, heel doordacht ontworpen. Roltrappen leiden je van de ene verdieping naar de andere, je maakt rondjes als het ware en je kijkt door de enorme glazen muren naar buiten waar je constant de Acropolis onder steeds weer een andere invalshoek bewondert. En dan is er de zaal waar overblijfselen van de metopen van het parthenon verwerkt zijn in een constructie met de zelfde afmetingen als het origineel ,waar de resten van defrontons op zon vernuftige wijze tentoon gesteld worden dat je er stil van wordt.
Dan zijn er de kariatiden, die sierlijke, elegante zuilen in de vorm van als het ware dansende maagden die eindelijk glorieus te pronken staan in een beschermde omgeving.
We zagen er een film waarin de geschiedenis van de Acropolis vanaf de 5e E voor Chr. tot nu meesterlijk in beeld gebracht wordt.In een woord : schitterend.
Met deze beelden in gedachten leg ik mij te slapen .
In 1969 bezocht ik voor het eerst Griekenland. Liefde op het eerste gezicht,een coup de foudre,een openbaring..... een thuiskomen. Al die jaren later, in de herfst van mijn leven,kan ik dat Godenland nog steeds niet loslaten.Dat hoeft ook niet. Ik heb het land in vele verschillende gedaanten gezien, beleefd, geleefd.Ik heb er oud en jong via de oudheid naar het moderne Griekenland geloodst. Doorheen de speeltuin der Goden heb ik trachten de realiteit uit de fictie te ontwarren,heb ik mij ondergedompeld in de smeltkroes van geschiedenis en mythologie ; ik werd herboren en liet mijn sporen na op de Olympos !!!
Samen met drie vriendinnen vertrokken we , eerst naar Athene want het nieuwe museum aan de Akropolis had ik nog niet bezocht. Daarna kwam TINOS aan de beurt, dat lieflijke cycladeneilandje dat ik in 1970 voor het eerst bezocht en dat aan mij is blijven kleven.Van Tinos gaat de tocht verder naar NAXOS maar laten we beginnen met het begin: ATHENE
Ik ben aangenaam verrast want ik kreeg al bemoedigende schouderklopjes! Nu ga ik proberen mijn reis naar Griekenland in woorden en foto's vast te ankeren op mijn blog. Ben zelf benieuwd naar wat het worden zal .....
Liefde is . geruststellend , of ook weer niet Liefde is er, en toch niemand die ze ziet Liefde is vrouwelijk , zo heb ik het geleerd Liefde is vertrouwelijk, door iedereen begeerd Liefde is een kriebeling, brengt ons aan het lachen Liefde is geen zonde ook al kan je ze bestraffen Liefde is een tranendal waarin je kan verdrinken Liefde is een feest waarop we samen klinken Liefde is de lente, de zomer, herfst en winter Liefde is een onzichtbare schichtafrichter Liefde is de dag, de nacht, het hele leven lang Liefde is een rilling , maakt eenieder wel eens bang Liefde is de toorts die licht geeft in de duisternis Liefde schreef en schrijft nog steeds geschiedenis Liefde is zoveel omvattend, groots in eenvoud Liefde is zoetstof voor het leven én het zout Liefde is sprakeloos Liefde is oeverloos Liefde is grenzeloos Liefde is een sprookje uit duizend en één nacht Liefde is de zuurstof die ons samen bracht Liefde is de balsem , het hars, de geur Liefde is de lach, de traan, de kleur Liefde is het sap dat langs de takken stijgt en stijgt Liefde is een juweel ,haar veiligheid bedreigd Liefde is en blijft de spil, de as waarrond de aarde draait Liefde is ons aller vuur dat steeds weer en weer oplaait Liefde is een eindeloze hoeksteen Liefde is de uiteindelijke sluitsteen
praten als een krakende ouwe deur die knarsend open wil maar schurend klanken schrapend achterlaat terwijl de stilte willens nillens de uren overstemt in eindeloos getik horen zien weerklank vindt in zwijgend goud
Vandaag hoorde ik, zag ik en .... zweeg.Mijn stem laat me in de steek.Van het danig zwijgen ben ik doodmoe en duik dan maar vlug mijn bedje in, hopende dat die zoet gevooisde stem van mij het weer doet,morgen!
